เงารักในพายุ

นามของนางคือ เสวี่ยไป๋ มีความหมายว่าหิมะขาว นางเป็นใบ้ตั้งแต่กำเนิดเห็นมารดาของตัวเองร้องไห้เสียใจกับความเจ้าชู้มักมากของบิดา      ที่มีอนุเข้ามาในบ้าน                 และปล่อยให้อนุของตัวเองกลั่นแกล้งหยามเหยียดมารดา ของนางโดยไม่ได้ให้การปกป้อง     จนทำให้นางต้องเป็นผู้คอยปกป้องมารดาของนางด้วยตัวเอง และพอได้เห็นพี่สาวที่แสนดีของตนเองที่แต่งเข้าบ้านสามีไม่ทันถึงเดือน               ก็ถูกสามีหาเรื่องหย่าด้วยข้อหาทำตัวน่าเบื่อและทิ้งไปแต่งงานใหม่ ทั้งที่มีบุตรด้วยกันแล้ว       และอยู่มาคืนหนึ่งราวกับฝันร้ายที่ฝังใจไม่มีวันลืม    เมื่อมีกลุ่มชายปิดบังใบหน้าบุกเข้ามาในบ้าน อาศัยว่าบ้านนี้มีหญิงสาวอยู่กันเพียงลำพังเข้ามา    กวาดทรัพย์สินมีค่า และยังข่มขืนและฆ่าพี่สาวของนางตายต่อหน้าต่อตา       ส่วนตัวนางนั้นได้รับความช่วยเหลือจากสาวใช้ผู้ซื่อสัตย์เสียสละตัวเอง

พาไปซ่อนก่อนที่จะออกไป            หาคนร้ายกลุ่มนั้นเพื่อถ่วงเวลาให้นางหนี          จนสาวใช้นางนั้นต้องถูกข่มขืนและถูกฆ่า จนเมื่อคนร้ายจากไปนางออกมาจากที่ซ่อนก็พบว่าบ้านและครอบครัวที่เคยเป็นของนาง      ไม่เหลืออะไรอีกต่อไป จึงทำให้นางรู้สึกชิงชัง   และไม่เชื่อถือในคำหวานหรือความรักของบุรุษคนใด ไม่ว่าชายผู้นั้นจะมีรูปร่างหน้าตางามสง่า       หรือดูทีท่าเป็นสุภาพบุรุษแสนดีเพียงใดก็ไม่ได้ทำให้นางรู้สึกหวั่นไหวแต่อย่างใด     มาจนถึงตอนนี้เวลาผ่านมานานนับสิบปี            จนตอนนี้นางเติบโตเป็นสาวงามสะพรั่งอายุสิบแปดปี แต่ดวงตาทั้งสองกลับแข็งกระด้าง      ใบหน้าแสนเย็นชาและด้วยความที่นางเป็นใบ้จึงถูกบรรดาชายที่ผิดหวังจากนาง          เอาไปพูดถึงอย่างเสียหายว่า นางเป็นหญิงใบ้ที่แสนเย่อหยิ่ง แต่นางก็ไม่เคยสนใจ       และคิดแต่เพียงฝึกวิชาการต่อสู้ป้องกันตัวและสภาพร่างกายของตัวเองให้แข็งแกร่งเพื่อนำมาเป็นเกราะคุ้มกันตัวเอง           เพราะจากประสบการณ์อันเลวร้ายทำให้นางได้้รู้ว่า ผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะอยู่รอดบนโลกใบนี้ได้        และไม่มีบุรุษคนใดที่จะเชื่อถือหรือฝากชีวิตไว้ได้นอกจากตัวนางเองเท่านั้น       นางจึงได้รับฉายาว่า หิมะขาวที่แสนเย็นชาจากบุรุษทั่่วไปที่ได้รู้จัก