เงียบนัก รักจนมุม

สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่าน คุณคงรู้จักฉันแล้วสิ่นะค่ะ ฉัน มายา' เองค่ะ ขอต้อนรับเข้าสู่โลกของฉันนะค่ะ คุณกำลังคิดว่าโลกอะไรใช่ไหมค่ะ มันก็คือโลกเดิม เดิม นี่แหละค่ะ โลกเดิม เดิม ของฉัน ที่ทุกๆวัน ก็เหมือนเดิม 

            จนวันเปิดเทอม มันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง จนกระทั้ง

             " พ่อออออ ~ ทำไมไม่ปลุกหนู =_="

           เสียงของหญิงสาวที่กำลัง กระตือรือร้น จะรีบแต่งตัวไป โรงเรียน พ่อของหญิงสาว ขำสะใจกับการที่ได้แกล้งลูกของตัวเองให้ไปโรงเรียนสายในวันเปิดเทอม ปี 3 วันแรก 

             เวลา 7:30 น.

             "พ่อ ! ขำมากไหมค่ะ กับการที่ได้แกล้งลูกสาวสุดจะน่ารัก คนนี้"

             "พ่อแกล้งอะไรลูก ไหนบอกพ่อซิ ?"

             "ก็พ่อไม่ยอมปลุกหนู"

             "พ่อ ปลุกลูกแล้วนะ ลูกไม่ยอมตื่นเอง โทษพ่อไม่ได้นะ"

             "ตอนไหนค่ะ ถ้าพ่อปลุก หนูก็ต้องตื่นแล้ว พ่อดูเวลาสิ่ นี่กี่โมงแล้ว"

มายา'มองดูนาฬิกา ( ขณะนี้เวลา 7:40 น. )

          "พ่อชวนหนูคุยทำให้หนูเสียเวลาไปอีก งอลพ่อแล้ว"

แล้ว มายา'ก็วิ่งออกจากบ้านไป พร้อมกับเสียงหัวเราะของผู้เป็นพ่อ 

           ณ หน้าประตูโรงเรียน             

           ในระหว่างที่ มายา'กำลังรีบ ก็ได้ไปชนกับผู้ชายร่างสูง แต่ มายา' ไม่คิดจะหันมามองชายคนนั้นซักนิด ได้แต่ตะโกนคำว่า "ขอโทษ" ให้ผู้ชายร่างสูงคนนั้น แต่ มายา' หารู้ไหมว่า ได้ทำหนังสือไดอารี่ตกไว้ด้วย