เงียบนัก รักจนมุม

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จ ฉัน กับ บาธ' ก็กลับขึ้นห้องทันที ฉันไม่รู้หรอกนะ 

ว่าหมอนั้นมันคิดจะทำอะไรฉันรึป่าว ฉันได้แต่หวัง ขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นเลยเถอะ สาธุ ^/\^

 

          ฉันขึ้นมาถึงห้องก็รีบกดโทรศัทพ์ไปหาพ่อ ฉันบอกกับท่านว่าฉันต้องมาทำรายงานที่บ้าน

ไอชา' พ่อเลยไม่ได้ว่าอะไรฉัน บอกแค่ว่าให้ดูแลตัวเองด้วยเพราะพ่อเป็นห่วง ดีนะที่พ่อแม่ของหมอ

นี่ยังไม่ได้ไปบอกอะไร มีหวังฉันตายแน่ แน่ ขอโทษนะคะพ่อที่หนูต้องโกหก ครั้งหน้าจะไม่มีอีกแล้ว

ค่าาา ^/\^

 

           ฉันห่วงแต่คุยกับพ่อ จนไม่ได้สนใจว่าหมอนั้นมันก็กระโดดขึ้นไปนอนแผ่หลาอยู่บนที่นอน

ฉันเข้าใจอยู่ว่า มันเป็นห้องนอนของหมอนั้น แต่เขาน่าจะมีนำใจให้แก่สตรีอย่างฉันบ้างนะ  เขานอน

แบบนี้ แล้วฉันจะไปนอนที่ไหนล่ะ  ฉันอยากกลับบ้าน T[]T

          "นายนอนแบบนี้ฉันจะไปนอนตรงไหนล่ะ"

          "ก็ข้าง ข้าง นี้ไง หรือ ถ้าไม่พอใจ นู้นโซฟา ว่างอยู่" 

          นายนี้ตอบได้เป็นสุภาพบุรุษจริง จริง

 

          ฉันเลยต้องจำใจ เดินตรงไปที่โซฟาตามคำที่หมอนั้นพูด เพราะฉันคงไม่ไปนอนเบียดเสียด

กับหมอนั้นแน่นอน จากการกระทำดูก็รู้ว่าเขาไม่ต้องการให้ฉันขึ้นไปนอนบนที่นอนของเขา

 

          "นื่ ยัยโง่ เธอจะเดินไปไหน"

          "ก็ไปนอนที่โซฟา ตามคำแนะนำของคุณชายไงค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงประชด

          "เธอประชดฉัน งั้นตามใจ ปิดไฟให้ด้วย" 

          หน๊อยยย พูดขนาดนี้แล้วยังมีน่ามานอนอีก ถ้าฉันไม่ได้นอนบนเตียง อย่าหวังว่านายจะได้หลับ

อย่างสบาย 

 

          "นาย นาย นายยย" ฉันตะโกนเล็กน้อยใส่หูของเขา

          "อะไรของเธอเนี่ย ฉันจะนอน !!!" เขาตะโกนกลับใส่หน้าฉัน

     

          การกระทำของเขามันทำให็ฉันขาเริ่มสั่นขึ้นมานิด นิด แต่ฉันไม่ถอยหรอกนะ หึ

 

          "เออ หมอนของฉันละ *-* "  ฉันทำหน้าอ้อนใส่เขา

          

          เขาไม่ตอบอะไรแต่กลับโยนหมอนใบข้าง ข้าง ใส่หน้าฉันแทน OoO นายกลับทำกับฉันถึง

ขนาดนี้เลยหรอ เล่นผิดคนแล้วตาบ้า 

 

          "เดี๋ยวสิ่ อย่าพึ่งนอน"  ฉันเอ่ยปากแย้งเขา

          "อะไรอีกเล่าาา" เขาหันหน้ามามองฉันด้วยสายตาอาฆาต 

          

          อย่ามองฉันอย่างนั้นสิ่ นายเป็นคนเริ่มก่อนนะ ช่วยไม่ได้ =_=^

 

          "ผ้าห่มฉันล่ะ" ฉันอ้างไปเรื่อย

          "ไม่มี"

          "ไม่งั้นฉันนอนไม่หลับนะ *-* " ฉันทำหน้าอ้อนใส่เขาอีกครั้ง

          "เรื่องมากจริง" 

     

          เขาลุกขึ้นจากที่นอน เดินตรงไปทางห้องแต่งตัว แล้ว หยิบผ้าห่มมาให้ฉัน แต่ไม่ทันแล้วล่ะ

หลังจากที่เขาลุกแล้วเดินไป ฉันก็ได้กระโดดขึ้นไปนอนแผ่หลาบนที่นอนของเขาเสียแล้ว หุหุ >O<

 

          "ยัยโง่ เธอหลอกฉันหรอ" เขาทำตาอาฆาตอีกแล้ว T-T

          "ก็นายเป็น ผู้ชาย ต้องเสียสละให้ ผู้หญิง ที่บอบบางอย่างฉันสิ่" 

          "จะลุกออกจากที่นอนฉันดี ดี หรือ จะให้ฉันโยนเธอลงจากที่นอน" เขาเอามือฉันไปที่โซฟา

          

          ฉันก็ยังทำเฉย ปล่อยให้เขาพูดซ้ำไป ซ้ำมา ลั้น ลั้น ล้าา ที่นอนนิ่มจัง ฉันร้องเพลงเย้ยเขาในใจ

ในระหว่างที่ฉันกำลังสะใจอยู่นั้น หมอนั้นมันก็กระโดดขึ้นมาคร่อมฉัน ทำฉันตกใจจนตาโต หมอนี้กำลังคิดอะไร

อยู่นะ อย่าบอกนะว่า หมอนี้เกิดหื่นขึ้นมากะทันหัน อร๊ายยย ฉันยังไม่พร้อมเสียสิ่งสำคัญของช้านนนน TT-TT

 

          "ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะ ยัยโง่" ทำสายตาเขาจริงจังขนาดนั้นล่ะ

          "ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้ตาบ้า" พ่อจ้าช่วยลูกสาวสุดจะสวยด้วย

 

          เขาไม่พูดอะไรตอบกลับฉัน แต่กับลดใบหน้าต่ำลงเรื่อย เรื่อย จะถึงหน้าฉันแล้วนะตาบ้า OoO

เขาไม่กระพริบตาไปจากฉันแม้แต่น้อย สายตาของเราประสานกันอยู่อย่างนั้นช่วงครู่หนึ่ง มันทำให้ฉันรู้สึก 

หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ มันคืออาการอะไรเนี่ย ทำไมฉันรู้สึกว่าร้อนที่ใบหน้าของฉันนะ ในขณะนั้นริมฝีปาก

ของเราสองคนกำลังจะชนกัน ฉันก็รีบหลับตาพริมลง และรู้สึกได้ ว่าริมฝีปากของเขามาแตะโดนที่ริมฝีปากฉัน

ถึงจะไม่นานนัก แต่ฉันรีบรู้ได้ถึงริมฝีปากที่ร้อนแผ่ว แตะมาที่ริมฝีปากฉันเบา เบา อยากหยุดเวลาไว้จัง ทำไม

ฉันรู้สึกว่าต้องการริมฝีปากนั้นล่ะ (ย้อนเวลาได้ไหม ฉันจะไม่ขัดขืนเลย T-T)

 

          ฉันลืมตาขึ้นมา ก็เจอใบหน้าเขาที่ตาโตแทบจะถลน และเขาก็รีบลุกออกจากตัวฉันไป ถึงจะเห็นบหน้า

เขาแปปเดียวก็เถอะนะ แต่ฉันก็แอบเห็นว่า แก้มของเขาแดงไม่แพ้ฉันเลย ( อร๊ายยย แบบนั้นเรียกว่าจูบไหม )

หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันก็พูดอะไรไม่ออก เขาก็เงียบจนบรรยากาศเริ่มอึดอัด ฉันเลยเปิดฉากพูดก่อน

 

          "นายนอนบนที่นอนเถอะ ฉันไปนอนที่โซฟาเอง" ฉันยอมนายก็ได้ 

          "เธอแหละยัยโง่ นอนบนที่นอน ฉันจะไปนอนที่โซฟา" ยังมาเถียงอีก 

          "อย่าเลย ห้องนาย นายก็ต้องนอนบนที่นอนสิ่..." ฉันยังพูไม่จบเขาก็แย้งฉันขึ้นมา 

          "หยุด งั้นเอาอย่างนี้ นอนบนที่นอนทั้งคู่เรอะ จะได้นอนสักที"

 

          เขาพูดจบก็ลากฉันกลับขึ้นเตียง ฉันได้เดินไปตามแรงดึงของเขาจะล้ม เผลอไปนั่งอยู่บนตักเขา แขนของ

เขาพยุงฉันเอาไว้ แล้วสายตาของเราก็ประสานกันอีกครั้ง ฉันทำอะไรไม่ถูก ( ไม่ขัดขืนเลยล่ะ ) เขายื้นหน้าเข้ามา

ใกล้ฉัน นายอย่าทำอย่างนี้นะ ฉันยอมจริง จริงนะ ( ฉันต้องหวงตัวไม่ใช่หรอ ) ใบหน้าเขา เข้ามาใกล้เรื่อยเลย จน

ฉันต้องหลับตาพริมอีกครั้ง และ ริมฝีปากของเราก็ชนกันอีกครั้ง ( แต่นานกว่าเดิมนะ ) จนเขาถอนริมฝีปากกลับไป

ฉันรู้สึกถึงความอ่อนโยนของจูบนะ ความร้อนอย่างแผวเบาที่ริมฝีปากของเขา ฉันยังรู้สึกอยู่เลย

 

          "ขอโทษนะ เธอนอนเถอะ" เขาเอ่ยปาก

          "อืม นายก็นอนได้แล้ว" 

 

          ฉันลุกออกมาจากตักของเขาแล้วเดินไปขึ้นเตียงอีกฝั่งนึง ส่วนเขาก็ล้มตัวลงนอนข้างฉัน แต่เรานอนหัน

หลังให้กัน ฉันเองก็เขิน กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จูบเมื่อกี้ มันคืออะไรนะ ทำไมมันทำให้ฉันใจเต้นแรงอยู่ตลอด

เลยละ เขาจะรู้สึกเหมือนกับฉันรึป่าว ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นนะ มันเกิดเป็นคำถามมากมายในใจฉัน