เงียบนัก รักจนมุม

ณ หน้าประตู โรงเรียน

          "เช้าดี ดี แบบนี้ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ"

          "เห้ยย ~ บาธ รอฉันด้วยสิ่"

บาธ'ที่ยังอยู่ในอารมณ์หงุดหงิด 

          "อย่าพึ่งมากวนใจฉัน -_-"

          "อารายยย ของแกว่ะ มีอะไร มันมาทำให้แกไม่พอใจรึไง ถึงมาลงที่ฉันเนี่ย %*@~$"

เจวาน' ก็ยังพูดต่อไปไม่หยุด จน บาธ' หันมา

          "แกรู้ไหม ระหว่างที่แกมัวแต่ คุยกับหญิงของแก มีผู้หญิงหน้าโง่มันวิ่งมาชนฉัน และ มันยังไม่ขอโทษฉันอีก มันวิ่งต่อแล้วมันค่อยตะโตน ว่า #ขอโทษ แกก็รู้ เจวาน'ว่าฉัน เกลียดผู้หญิง"

          "..."

เจวาน' ไม่เข้าใจว่าทำไม บาธ’ต้องอารมณ์เสียขนาดนี้ 

          "เออ บาธ' นั้น ไดอารี่ แกป่าวว่ะ"

          "ไม่ใช่ ฉันไม่มีไดอารี่ ปัญญาอ่อน แบบนั้น คงเป็นของยัยนั้น เจวาน'นายไปเก็บมาดิ่"

          "ของยัยนั้นไม่ใช่หรอ? นายจะเก็บมาทำไม ?"

          "ฉันบอกให้เก็บก็เก็บมาสิ่"

เจวาน' เดินไปเก็บไดอารี่ แล้วเอามาให้ บาธ' พร้อมกลับบอก บาธ'ว่า

          "ฉันเป็นเพื่อนนะเว้ย ไม่ใช่ คนใช้ที่บ้านนาย"

          "เออ อ อ น่าาาา ครั้งคราวเองเพื่อน"