รักป่วนหัวใจ

นี่ฉันเป็นอะไรไปนี่!!!!

อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกวูบไป และ ทุกอย่างก็มืดลงจนม่านทั้งสองข้างปิดสนิท

ร่างของฉันค่อยๆล้มลงและก็มีใครสักคนมาประครองตัวฉันเอาไว้

มุมของบุคคลปริศนา

เธอๆๆๆ เป็นอะไรไปนี่แค่ฉันบอกให้มาเข้าแถวถึงขั้นต้องเป็นลมเลยเหรอ

จากนั้น ณ ห้องพยาบาล

นี่ เธอ!!!!    เสียงอันสุขุมแบบนั้นอีกแล้ว

ม่านตาของฉันเริ่มลืมขึ้นรับแสง ตอนนั้นตาของฉันมันมัวๆๆ                                                                             แต่ฉันยังพอมองเห็นร่างของคนสองยืนมองฉันอยู่

นี่มันคือ คุณครูจันทร์ฉายกับสภานี่หน่า

ที่นี่ที่ไหนค่ะ ???

ห้องพยาบาลจ๊ะ เสียงคุณครูจันทร์ฉาย

นี่หนูเป็นอะไรไปเหรอค่ะ???

ก็เธอน่ะ เป็นลมแล้วไปดีน่ะที่วันนี้ดีน่ะที่ฉันช่วยเธอเอาไว้  แล้วพอมาถึงห้องพยาบาล พยาบาลก็บอกว่าเธอมีไข้น่ะ       ฉันก็ไปตามคุณครูจันทร์ฉายลงมาดู   เสียงของสภาพูด

แล้วเธอกินข้าวหรือยังล่ะ??  คุณครูจันทร์ฉาายถาม

ยังค่ะคุณครูจันทร์ฉาย....

กะแล้วเธอต้องยังไม่กิน

อ่ะนี่ คุณครุูบอกฉันพร้อมกับยื่นข้าวต้มมาให้

ฉันพยายามยื่นมือรับแต่มือก็ยกไม่ขึ้น

จากนั้น....คุณครูจันทร์ฉายค่ะ คือ คุณครูวันเพ็ญเรียกค่ะ

คุณจันทร์ฉายได้ส่งถ้่วยข้าวต้มให้กับสภาคนนั้น พร้อมกับพูดว่าฉันฝากด้วยน่ะ

                          ............ โปรดติดตามตอนต่อไป ..........

                                       ขอบคุณน่ะที่ติดตาม