รสวาทบ้านทุ่ง

^อ้าาา เจ้าหาญ เจ้ายอด มาพอดีมา มาขึ้นมากราบ ลุงมั่นซะสิ^
^ขอรับ ลุงมั่น ฉันกราบลุงมั่น ขอรับ ^
^เออ ไหว้พระเถอะไอ้หาญ ไอ้ยอด ตั้งแต่ งาชบวชพระของเอ็งสองคนคราก่อน ก็พึ่งได้เจอกัน งานแต่งไอ้ยอดกับนังแก้ว ฉันก็ติด งานที่หัวเมืองฝั่งกระโน้น ไม่ได้มาร่วมงาน น่าเสียดายจริงๆ ^
^ไม่เป็นไรหรอกครับ ลุงมั่น ถึงลุงมั่นไม่ได้มา แต่ก็ยังส่งของมาล่วยงาน ฉันกราบขอบคุณ อีกครั้งหนึ่งขอรับ^
^เออๆ ว่าแต่เอ็งเถอะไอ้ยอด รีบๆมีหลาน ให้แม่พลอยกับทิดเรือง ซะไวๆ จะได้ทันใช้^
^555 ขอรับลุงมั่น ^
^เออ พี่มั่น ว่าแต่พี่มั่นเถอะ ใหนๆเจ้าหาญ เจ้าตัวมันก็มาแล้ว ยังไงพี่มันก็คุยการคุยงานกับไอ้หาญมันเองก็แล้วกัน มันเห็นยังไง ฉันกับแม่พลอยก็ว่าเอาตามนั้นแหละ^
_._._._._._._._
^คิดอะไรอยู่รึ พ่อหาญ^
^อื้อออ น้าแพรว ฉันกำลังอยากคุยอะไรกับน้าแพรวซะหน่อย ^
^มีอะไร รึพ่อหาญ ^
^คืออย่างนี้ พรุ่งนี้ฉันคงต้องไปช่วยงานลุงมั่นที่เรือนคุณหญิง ที่หัวเมืองฝั่งโน้น คืนนี้ฉันเลยมาลาน้าแพรว^
^ลุงมั่น อืมมมม พี้ทิดมั่นนะรึ ^
^ใช่จ๊ะ ลุงมั่นนั่นแหละ ^
^แล้วทำไมมันถึงด่วนกระทันหันแบบนี้ น้าจะได้ตะเตรียมข้าวของเครื้องใช้ให้พ่อหาญทันรึนี่^
^อย่าลำบากเลยน้าแพรว แม่คงเตรียมไว้หมดแล้วแหละ ฉันเองก็พึ่งจะบอกกล่าว ทั้งที่ลุงมั่นก็บอกไว้ซะหลายวันก่อนจะเลยไปคุ้งฝั่งเหนือ พรุ่งนี้คงกบับมาถึงที่นี่ ฉันก็คงออกไปพร้อมแกเลย^
^แล้วพ่อหาญ ไปนานรึป่าว กี่วันกี่เดือนกัน ^
^ยังไม่รู้เลยจ๊ะว่าจะนานเท่าไร ห่วงก็แต่น้าแพรวนี่แหละ อยู่คนเดียวจะทำยังไง ^
ไอ้หาญดึงรั้นตัวนังแพรวที่นอนอยู่ข้างๆนั้นเข้ามาสวดกอดอย่างอาวรณ์ มันเองอดยอมรับไม่ได้ว่าตลอดช่วงเวลาหลายเดือนมานี้ในช่วงที่มันระทมกับเรื่องนังเพ็ญสาวคนรัก ก็มันังแพรวนี่แหละที่ทำให้มันลืมเรื่องนั้นได้เป็นครั้งคราว อีกทั้งสาวรุ่นน้าคนนี้ก็ยังเติมเต็มชีวิตหนุ่มของมันได้อย่างเต็มที่ จนบางครั้งมันเผลอคิดไปว่า ถึงมันจะไม่มีคู่ชีวิต แต่ถ้ามีนังแพรวอยู่กับมันอย่างนี้ มันก็พอใจ แต่ทางด้วนนังแพรวนั้นหนักอกหนักใจอยู่ไม่น้อย เพราะเกือบเดือนมานี้มันเองคลื่นเหียนวิงเวียนอยู่บ่อยครั้ง จนหมอบอกว่าในตัวมันมีเจ้าตัวน้อยอยู่มาเกือบ 2 เดือนแล้ว นังแพรวแทบล้มทั้งยืน เพราะตัวมันเองแท้ๆ ยังไม่รู้เลยว่าระหว่างไอ้หาญกับไอ้ยอดใครกันแน่ที่เป็นพ่อเด็ก และถ้าจะเอ่ยถึงไอ้ทิว มันก็ไม่ได้กลับมาเยี่ยมยามบ้านปาร่วมเข้าซะ 3 -4 เดือน แต่ตอนนี้อีแพรวมันกลับติดลูกน้อยในท้อง แล้วถ้าเรื่องนี้มันแดงขึ้นมาคนอื่นจะคิดเห็นเป็นอย่างไร
^แล้วพ่อหาญ อยากไปรึป่าว^
^อยากสิน้าแพรว ลุงมั่นบอกจะให้ฉันฝึกเขียนฝึกอ่าน จะได้สอบเป็นเจ้าคนนายคน อีกทั้งเรือนคุณหญิง ก็มีอัฐให้ค่าเเรงคนงานทุกๆเดือน เผื่อฉันจะได้เก๋บหอม มาให้แม่ กับพ่อได้บ้าง รึน้าแพรวไม่อยากให้ฉันไป^
^อย่าถามน้า อย่างนั้นเลยพ่อหาญ ^ นังแพรวสะอื้นในอก ใจหนึ่งมันก็อยากบอกไอ้หาญในเรื่องของตัวเอง แต่อีกใจมันกลับไม่กล้าแม้แต่จะคิด ทำได้เพียงขยับตัวเข้าหาแผงอกอุ่นๆในอ้อมแขนไอ้หาญนั้นอย่างอาวรณ์ จนน้ำตาไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
^อย่าร้องเลยน้าแพรว ยิ่งทำให้ฉันอดห่วงไม่ได้ อย่าเสียใจเลยนะ ถ้าไอ้หาญมีวาสนา ได้ดิบได้ดี ฉันจะไม่ลืมน้าแพรวเลย อย่างน้อยๆ ฉันเองก็คิดอยู่ตลอดว่าน้าแพรวก็คือเมียฉันทั้งคน^
^ น้า เอ่อ น้า ไม่ได้ร้องเพราะความเสียใจหรอก น้าแค่ปลื้มใจที่ชีวิตน้าได้พบกับพ่อหาญ^
^ฉันก็ดีใจ ไปอยู่ที่โน้น ฉันคงคิดถึงน้าแพรวไม่น้อย ^
^น้าก้คงคิดถึงพ่อหาญ ^
^งั้นคืนนี้ฉันจะตักตวงความสุขกับน้าแพรวให้ถึงเช้าเลยนะ นะน้าแพรว^
^อุ้ย พ่อหาญ น้ายังไม่หายเหนื่อยเลย อืมมมมม^ ไอ้หาญที่โน้มใบหน้านั้นเข้ามาดูดปาก ดูดดินลิ้นกับอีแพรวอีกครั้งก่อนที่มันจะดอมดมไล่ลิ้นลากลงไปเนื้อตัวอวบอิ่มจนถึงเนินเนื้อที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำเงี่ยนของมันเองที่หลั่งคาไว้ในร่องเสียวอีแพรว จนมันจับขาคู่นั้นถ่างออกกว้างซักหน้าเลียเนินกลีบนั้นอย่างไม่รังเกียจ ……………….

--^-^’----------
^ฉันกราบลา นะจ๊ะ แม่ พ่อ ^
^เออ ๆ คุษพระคุณเจ้าคุ้มครอง ไปอยู่ที่โน่น ก็ช่วยงานลุงมั่น อย่าอิดออดนะ เจ้าหาญ^
^จ๊ะ แม่^
^ฉันฝากเจ้าหาญด้วยนะพี่มั่น ให้พี่คิดซะว่ามันเป็นลูกชายอีกคน ช่วยสอนสั่งมันด้วยนะพี่^
^อย่าห่วงเลยแม่พลอย เอ้านี้อัฐคุณหญิงแกฝากมาให้ ช่วงที่ไอ้หาญไม่อยู่ ก็เอาไว้ใข้จุนเจือ อีกหน่อยมันคงได้ส่งกลับมาให้บ่อยครั้ง คุณหญิงท่านเมตตา รับไว้ซะสิ^
^ฉันเอ่อ เอ่อ ไม่กล้ารับหรอกจ๊ะ ไอ้หาญยังไม่ได้ทำอะไรแลกอัฐเลย จะรับมามีนคงไม่ควร^
^เอาเถอะ แม่พลอย ยังไงไอ้หาญก็ต้องทำอะไร อะไร ที่โน่นอยู่แล้ว ถือซะว่ารับไว้ล่วงหน้าก็แล้วกัน ป๊ะไอ้หาญ เดี๋ยวสายกว่านี้แดดจะแรง^
^ขอรับลุง เอ้อไอ้ยอด กูไปนะ ฝากฝังมึงดูแล พ่อกับแม่ กับแก้วตามันด้วย กูคงต้องหวังพึ่งมึงแล้วละวะ^
^เออๆ มึงอย่าห่วงทางนี้เลย มึงว่างเว้นจากงาน ก็ของลุงมั่น ขอคุณหญิงท่านกลับมาเยี่ยมยาม แค่หัวเมืองฝั่งโน้นเอง^
^เออ ขอบใจมึงมาก พี่ไปก่อน นะแก้ว ดูแลพ่อกับแม่ ด้วยนะ ไว้ว่างๆ พี่จะกลับมาเยี่ยม ^
^จร้า พี่ ดูแลตัวเองด้วยนะพี่หาญทางนี้ ฉันจะดูแลพ่อกับแม่เอง พี่ไปเถอะ^
^ฉันกราบลาอีกครั้ง นะแม่ พ่อ^
ไอ้หาญที่ออกเดินไปข้างหน้า มันเองอดหวิวๆในใจไม่ได้ ที่ต้องห่างบ้านออกมา อย่างไม่รู้ว่าชีวิตข้างหน้าตะเป็นอย่างไร มีเพียงคำพูดเดียวที่ก้องกังวานในหัวมันคือคำพูดของ ชายสูงวัยที่ใส่เม็ดมุกเข้าไปในท่อนเอ็นมันว่า
#ถ้าเอ็งมั่นใจว่าจะเอามันไป แต่ชีวิตเอ็งเบญจเพสจะเปลี่ยนอย่างฝ่ามือเป็นหลังมือ ไม่ดีจนผิดแผก ก็ร้ายจนตัวตาย# ถึงกระนั้นมันถึงได้กระชับเส้นตะกุดที่พันคาดในเอวอย่างมุ่งมั่นที่จะก้าวต่อไป
‘----***-------