รสวาทบ้านทุ่ง

บ้านเรือนทรงไทยหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่หน้าไอ้หาญนั้น มันช่างใหญ่โต สวยงาม ส มกับที่ลุงมั่นของมันบอกว่า เป็นบ้านท่านหลวงผู้มั่งคั่ง ที่ลุงของมันติดตามรับใช้มาหลายปี จนไอ้หาญอดไม่ได้ที่จะมองไปรอบๆอาณาเขตบริเวณที่กว้างขวาง ที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงามด้วย แมกไม้นานาพันธุ์นั้นอย่างอดชืานชมไม่ได้ ในความร่มรื่น เย็นสบายสายตาเมื่อมันเดินทางมาจุดหมาย 

^เองรอข้าตรงนี้ก่อนนะไอ้หาญ ข้าจะขึ้นไปเรียนคุณหญิงก่อน^

^ขอรับลุงมั่น^สิ้นเงียงชายสูงวัยกลางคนก็เดินขึ้นบ้าานหลังใหญ่นั้น ปล่อยไอ้หาญนั่งรออยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ใหญ่ มันเองมองรอบๆบริเวณนั้นอย่างหวิวๆในใจ เมื่อรอบๆบ้านนั้นมันเห็นคนงานหลายคนทั้งชายหญิงต่างก้กำลังทำหน้าที่ตัวเองอยู่รายรอบบริเวณบ้าน 

^เฮ้ออ เอาไงเอากันวะไอ้หาญ ลองดูซักตั้ง^ ไอ้หาญบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะตั้งแต่เด็กจนโตเอาป่านนี้ ชีวิตมันก็มีเพียงท้องไร่ท้องนา ทำงานรับจ้างไปวันๆ ไม่เคยได้ห่างบ้านมาขายแรงอย่างนี้าอย่างนี้ จนมันเองรู้สึกหวิวๆในใจ จะด้วยห่วงพ่อ ห่วงแม่ รึอะไรก็แล้วแต่ ที่มันพะว้าพะวงอยู่ในใจ แต่เพียยงไม่นานสาวใช้อีกคนที่เดินลงมาตามไอ้หาญให้ขึ้นไปสมทบบนเรือน 

^อ้าวเจ้าหาญ กราบคุณหญิงซะสิ นี่ไอ้หาญ หลานชายฉันเองขอรับคุณหญิง^ลุงมั่นเอ่ยขึ้นเมื่อนั่งลงตรงหน้าหญิงสาวเจ้าของบ้าน 

^อุ้ย!!^

^เป้นอะรใหมค่ะคุณหญิง^สิ้นเสียงร้องอุทานของคุณหญิง หญิงสาววัยกลางคนที่นั่งอยู่ข้างถลาเข้าจับมือคุณหญิงที่บังเอิญทำเข็มร้อยมาลัยปักมือตัวเองอย่างไม่ทันตั้งตัว

^ฉันนี่ซุ่มซ่ามซะจริง น้าแม้น^ 

^ไปๆ เร็วพวกเอ็งรีบไปหายาใส่แผลมาให้ข้า ข้าจะใส่ยาทำแผลให้คุณหญิง^

^ไม่เป็นไหรอกน้าแม้น แค่นิดเดียวเอง^ 

^แต่ว่า…คุณหญิง^

^เอาเถอะ ประเดี๋ยวข้าจะคุยกับธุระกับนายมั่นก่อน น้าแม้นกับคนอื่นๆจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ^

^เจ้าค้ะ คุณหญิง^ 

คุญหญิวดุจดาว หญิงหญ้าตาสะสวยดูหมดจดถึงจะดูออกว่าอายุล่วงเข้าวัยกลางคน แต่ภาพลักษณ์ภายนอกยังดูผิดอายุด้วยรูปร่างเต่งตึงขาวนวลอวบอัด เสื้อผ้าอาภรณ์มีราคาทั้งประดับเครื่องเงินทองบนตัว ยิ่งทำให้คุญหญิงคนนี้ดูสมสง่าราศรี จนรู้สึกน่าเกรงขามอยู่ในตัว

^กลับมาแล้วรึนายมั่น^ 

^ขอรับคุณหญิงมาถึงเมื่อซักพักนี้เองขอรับ^ 

^แล้วไม่พักให้หายเหนื่อยซะก่อนละ รึมีสิ่งใดรีบเร่งหรอกรึ เอ้าดื่มน้ำดื่มท่าซะก่อน^ 

^นี่ขอรับคุณหญิง ส่วนของอื่นๆ ฉันให้เด็กๆ ยกไปเก็บที่คลังแล้วครับ^ นายมีว่าพลางส่งถุงผ้าใบเล็กๆที่ถือติดตัวมาส่งให้หญิงสาว 3 4 ใบ

^ขอบใจ พ่อมั่นมาก ไม่มีพ่อมั่นซักคน ฉันไม่อยากคิด ว่าเรือนนี้จะเป็นยังไง^ 

^อย่าพุดอย่างนั้น เลยขอรับคุณหญิง เอ่อ คุณหญิงขอรับ นี่ไอ้หาญ หลานชายข้า เห็นมันหน่วยก้านดี จะมาฝากฝังรับฝใช้งานคุณหญิงซักคนขอรับ กราบคุณหญิงซะสิไอ้หาญ^ 

^ฉันกราบคุณหญิงขอรับ ^ 

^เอาเถอะพ่อคุณอย่าเป็นพิธีรีตองเลย เอ่อ ว่าแต่ชื้อเสียงเรียงนามว่ายังไงนะ พ่อหาญ พ่อหาญ รึ^ 

^ขอรับคุณหญิง ชื่อหาญขอรับ ^ 

^อืม นึกว่า นายมั่นนะพามา 2 คน แล้วอีกคนละ ไม่มาด้วยกันรึ นายมั่น^ 

^อ๋อ เจ้ายอด ไม่ได้มาขอรับคุณหญิง มันเอง ติดขัดหลายๆอย่างขอรับ^ 

^อืม เห็นว่าพึ่งแต่งงานออกเรือน ใช่คนนั้นใช่ใหมนายมั่น^ 

^ขอรับคุณหญิง ไอ้ยอดนั่นแหละขอรับ^ 

^เอ่อ คุณหญิง พูดเหมือนรู้จักฉัน กับเจ้ายอดมาก่อน เลยขอรับ^ 

^อิอิอิ จำได้ว่า เคยเจอพ้อหาญ กับพ่อยอด เมื่อคราครองผ้าเหลือง ฉันเองก็ได้ไปทำบุญอยูาบ่อยครั้ง พ่อหาญคงไม่สังเกตุเห็นกระมัง^ 

^เอ่อ เอ่อออ อ๋อ ฉันคิดออกแล้วขอรับ คุณหญิงท่านนะเอง ที่เคยไปทำบุญที่วัดอยู่บ่อยครั้ง ^ ไอ้หาญทีคลับคล้าหญิงสาวตรงหน้าว่าเคยเจอที่ใหน จนมันคิดออกว่าเคยสบตากันเมื่อตอนที่คุณหญิงคุกเข่าใส่บาตรมันยังนึกแปลกใจที่หญิงสาวหลบสายตาเอียงอายจนมองออกได้ แต่ไม่เพียงแต่ไอ้หาญเท่านั้นที่ถึงบางออ้อ นังแม้นที่เดินถือเครื่องยาสมุนไพรมาจนได้ยินก็พึ้งนึกออกว่า ไอ้หาญคนนี่เองที่นังแม้นแอบสังเกตุว่าคุณหญิงแอบเหลือบตามองอยู่บ่อยครั้ง เมื้อตอนที่มันใส่ผ้าเหลืองครองจีวรคราก่อน รึจะเป็นเพราะเหตุนี้คุณหญิงท่านถึงได้หมั่นสั่งคนงานจัดสำรับไปวัดอยู่บ่อยๆ ถึงตัวเองจะไม่ได้ไปทำบุญใส่บาตรด้วยตัวเองก็ตามที 

^เอาเถอะนายมั่น ใหนๆก็เดินทางกันมาเหนื่อยๆ นายมั่นก็จัดการหาห้องหับให้ด้วยก็แล้วกัน^ 

^ก็ว่าจะให้มันพักที่เรือนฉันก่อนนะครับคุณหญิง^ 

^ไม่เหมาะกระมังพ่อมั่น นังชมพู่มันเป็นสาวเป็นแส้ ดูจะขัดๆเขินๆ อยู่บ้าง เห็นมีเรือนเล็กฝั่งกระโน้นว่างอีกหลัง ก็พออยู่ได้กระมัง อย่าให้ไปหลับนอนรวมกับเรือนคนงานเลย เห็นว่ามันคับแคบซะเต็มทน ^คุณหญิงสูงวัยกล่าวกรุ้มกริ่ม สายตาแพรวพราวเมื่อมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้าจนสายตาทั้งสองสบกันเข้าโดยบังเอิญ เพียงแค่นั้นในใจคุณหญิงก็สั่นรัว ไม่กล้าสบตาแม้กระทั่ง นายมั่นที่เป็นคนงานรับใช้มานานหลายปี รึอีกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆกัน เป็นทางไอ้มั่นที่ยิ้มกรุ้มกริ่มแบบมีเลสนัย เมื่อเห็นท่าทีนายหญิงของมันที่แสดงออกมาต่อหน้าไอ้หาญอย่างนั้น 

^งั้นก็ไปเถอะ เดินทางมาเหนื่อยๆจะได้พักผ่อนเอาแรง^

^ขอรับคุณหญิง ^ นายมั่นรับคำ พาหลานชายถอยออกมาจนลงเรือนไป อย่างไม่ได้หันกลับมามองว่าบนเรือนใหญ่นั้นคุณหญิงดุจดาวยืนเกาะขอบระเบียงมองตามมันทั้งสองด้วยหัวใจเต้นรัวกับสิ่งความรู้สึกคุกกรุ่นอยู่ในอกตั้งแต่เห็นหน้าไอ้หาญ อย่างไม่สังเกตุว่าข้างหลังตัวเองนังแม้นกำลังยืนยิ้มมองดูอย่างเหยียดหยัน อย่างไม่รู้ว่ามันกำลังคิดอะไรในใจ 

------

…^จะให้ข้าพักที่นี่รึลุง^ 

^เออสิวะ ทำไมรึ ข้าว่าดีซะอีกที่คุณหญิงท่านเมตตา เองจะได้ไม่ต้องไปนอนปะปน กับคนงานคนอื่น^ 

^แต่ข้าว่า มันเอ่อออ ข้าอยู่เรีฝือนเล็กกับลุงก็ได้นะ จะได้คอยรับใช้ลุงด้วย^ 

^บ๊ะ ไอ้นี่ คุณณหญิงท่านสั่งมา ก็ว่าตามนั้นเถอะไอ้หาญ เอ็งพักผ่อนซะก่อน ประเดี๋ยวป้าเอ็งก็คงมา^ 

^เอ่อออ ขอรับคุณลุง^ 

คล้อยหลังลุงลงเรือนไป ไอ้หาญเอนกายทอดถอนหายใจอย่างครุ่นคิดเพราะถึงมันจะลุยสู้งานหนักมาทั้งชีวิต แต่ก็เป็นนายตัวเองไม่เคยมารับจ้างใช้แรงงานอย่างที่กำลังจะเป็นต่อไปนี้ จนมันเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยจากการเดินทางไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ จนมันสะดุ้งตื่นด้วยเสียงคนเดินอยู่ข้างนอกห้องในเวลาโพล้เพล้ใกล้มืด 

^อ้าว ตื่นแล้วหรอพี่ชาย สำรับข้าตั้งเสร็จแล้ววางอยู่ข้างนอก^ เสียงห้าวทุ้มของชายหนุ่มบอกขึ้นเมื่อเห็นเห็นไอ้หาญเดินงัวเงียออกมาจากห้อง

^รึว่าพี่จะอาบน้ำอาบท่าก่อนใหมค่อยกินข้าว^ เด็กหนุ่มตรงหน้าไอ้หาญนั้นใบหน้าคมคาย รูปร่างสันทัดกำยำดูแล้วท่าจะเป็นรุ่นน้องไอ้หาญอยู่ไม่กี่ปี

^ข้าชื่อขวัญ ลุงมั่นแกให้มาอยู่เป็นเพื่อนพี่ ^ ไอ้ขวัญมันบอกอย่างนั้น ทั้งที่ถือวิสาสะเดินเข้าไปเก็บที่นอนที่ไอ้หาญพึ่วลุกมา พลางเตรียมข้าวของเครื่องอาบน้ำให้ไอ้หาญจนเสร็จสรรพ

^ทีหลังเอ็ง ไม่ต้อง ปรนนิบัติจัดเตรียมของให้ข้านะไอ้ขวัญ ข้าก็เป็นบ่าวคนงานเหมือนเอ็ง สำรับกับข้าวข้าก็เดินไปกินที่ครัวเองได้ เอ็งไม่ต้องลำบากยกมาถึงนี่ ประเดี๋ยวข้าจะเป็นง่อยเปลี้ยเสียขาซะก่อน^ไอ้หาญพูดออกไป ด้วยเพราะตั้งแต่เกิดมามันไม่เคยพบเจอชีวิตที่ต้องมีใครคอยทำคอยจัดการอไรให้อย่างนี้ 

^คุณหญิงท่านกำชับลุงมั่นมาอีกทีขอรับ ลุงมั่นกับป้าอุ่นก็กำชับฉันมาอีกทีขอรับพี่ ข้าเอ่ออออ...^ ไอ้ขวัญก้มหน้างุด ประหนึ่งว่าเหมือนเด็กโดนผู้ใหญ่ดุเมื่อทำผิด 

^เออ ๆ ข้าก็ไม่ได้ตำหนิอะไรเอ็ง แต่เห็นว่าเอ็งไม่ใช่บ่าวตัวข้าเองไม่ใช่นายที่แกจะต้องทำอะไรให้ ว่าแต่เอ็งกินมารึยังงั้นเอ็งก็มานั่งกินกับข้าซะทีเดียว^ ไอ้หาญนึกขันกับท่าทีเด็กหนุ่มตรงหน้า ที่มันเองก็ถูกชะตาตั้งแต่แรกพบเจออย่างไรก็ไม่รู้

^อย่าว่ามันเลยเจ้าหาญ เป็นอย่างที่มันบอกนั่นเเหละ ^

^อ้าวลุงมั่น ป้าอุ่น มาพอดีเลย ฉันกราบป้าอุ่นขอรับ^ 

^จ้าๆ ไหว้พระเถอะพ่อคุณ ใหนมีเรื้องอะไรกัน บอกฉันสิ ไอ้ขวัญ ^ 

^อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกขอรับป้าอุ่น เพียงแต่ฉันบอกไม่ให้ไอ้ขวัญมันคอยทำเหมือนฉันเป็นเจ้านาย ฉันก็มาขายแรงเป็นคนงานอย่างมันอย่างคนอื่นนี่แหละ ^ 

^เอาเถอะๆ ลุงเป็นสั่งไอ้ขวัญมันเองแหละ ใหนดูสิ แม่อุ่นมีอะไรมาบ้าง ^ 

^เอ้อ พ่อหาญ ป้าเอาเครื่องใช้ เสื้อผ้ามาให้ก่อน ลองดูสิว่าใส่ได้รึป่าว ป้าก็กะๆ แล้วเย็บเอา ดูสิถ้าตัวใหนไม่พอดี จะให้นังชมพู่มันช่วยแก้^ 

^ป้าเอ็งเขานั่งเย็บเองกะมือเลยนะไอ้หาญ ก็กะขนาดตัวของเอ็งตอนที่เห็นงานบวชโน่นแหละ ดุสิใส่พอดีใหม^ 

^เอ้อขอบคุณมากขอรับป้าอุ่น แต่ ไม่เห็นจะต้องลำบากเลยขอรับ เสื้อผ้าฉันก้เอามา ยังพอใส่ได้อยู่ ลำบากป้าอุ่นป่าวๆ^ 

^พอๆป้าหลานคู่นี้ เอ้า ขยับเข้ามากินข้าวกินปลาก่อน เดี๋ยวเรื่องอื่นค่อยว่ากัน มาไอ้ขวัญ มาแม่อุ่น ข้าหิวจะแย่ อ้าวแล้วนังชมพู่ยังไม่ตามมาอีกรึแม่อุ่น^ 

^อ้อ เห็นบอกจะตามมานะพี้มั่น คงกำลังทำอะไรอยู่กระมัง^ 

^เอองั้นมา กินก่อนเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวกับข้าวมันเย็นซะก่อน^ 

---------- 

^เออ ไอ้หาญ เป็นไงกับข้าวถูกปากใหม^ 

^ขอรับลุงมั่น ^ 

^เฮ้อ อากาศมันช่างร้อนอบอ้าวซะจริงเชียว^ 

^เอ่อ แล้วลุงมั่นว่ามีอะไรจะคุยกับฉันรึขอรับ^ 

^ ข้าว่า จะถามเอ็งอะไร ซักหน่อย ใหนเอ็งขยับ มานั่งข้างๆข้าสิ^ 

^ขอรับ ลุงมั่น^ 

^ไม่มีอะไน สลักสำคัญนักหรอก ว่าแต่เอ็งเถอะ อายุ อานามก็ป่านนี้ ยังไม่มีวี่แววว่าจะออกเรือน เป็นฝั่งเป็นฝารึ^ 

^555 ยังหรอกครับลุงมั่น ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยขอรับ^ 

^อ้าว แล้วนังเพ็ญ ลูกสาวไอ้ทิดยาว ละ เห็นเองรักใคร่ชอบพอกันอยู่ซะหลายปี ^ 

^เอ่อ เอ่อ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย ขอรับลุงมั่น ฉันลืมไปหมดแล้วละ ฉันกับแม่นังเพ็ญคงไม่มีวาสนาต่อกันหรอกขอรับ^ 

^อ้าวเป็นอย่างนั้นหรอกรึ เออ ๆ เสียดาย นังเพ็ญมันก็ดู เอ้อ ช่างมันเถอะ ว่าแต่เอ็งเถอะ ทำอีท่าใหน ทำให้นังเพ็ญมันไม่ถึงใจรึไง เอ็ง 2 คนถึงได้ เลิกร้างกันไป^ 

^คงไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกขอรับลุงมั่น คงเป็นเพราะฉันมันจนนะขอรับ^ 

^อุ๊บะ จนก็อีกเรื่อง แต่เรื้องพรรด์นั้น เองคิดดีรึยังว่าทำให้มันไม่ขาดตกบกพร่อง ผู้หญิงร้อยทั้งร้อย ลองถ้ามันได้ลิ้มรส ขึ้นไปแตะขอบสวรรค์ชั้นเจ็ด ขี้คร้านมันจะขอให้พามันไปท่องแดนสวรรค์ไม่รู้เหนื้อยหน่าย^ 

^เอ่อ ลุงมั่น คิดจะพูดอะไรกับฉันรึขอรับ^ 

^ไอ้หาญเอ้ย เอ็งตังใจฟังลุงนะ ข้าเองก็ได้ยินที่ไอ้เรืองพ่อเอ็งบอกว่า ละแวกคุ้งแควแถวบ้าน เอ็งกับไอ้ยอดทั้ง2 คน ก็ขึ้นชื่อเรื่อง เอ่อ เอ่อ ขนาดท่อนเอ็นที่พกติดตัวอยู่ ว่าไม่น้อยหน้าใครที่ใหน ลุงก็อยากยินจากปากแก ว่ามันจริงรึป่าวที่พ่อเอ็งบอกลุงมา^

^555 ลุงนึกยังไง ถึงได้มาคุยกับฉันเรื่องนี้ ละขอรับ^ 

^ป่าว ข้าก็นึกอยากรู้ เผื่อวันหนึ่งเอ็งเกิดไม่ประสีปะสาขึ้นมา เดี๋ยวเขาจะหาว่าลุงอย่างข้าไม่ไม่สั่งไม่สอน^ 

^5555 ลุงห่วงเรื่องนี้นะเอง อย่าห่วงเลยลุง พูดจะหาว่าข้าขี้คุยขี้โม้ ข้าไม่ทำให้เสียหน้าลุงหรอกขอรับ ถึงเวลานั้นเอง ฉันก็เห็นแต่ละคนร้องระงมไม่เป็นภาษาคน หนำซ้ำแต่ละครั้ง ฉันพาขึ้นสวรรค์ไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง จนแต่ละคนเองก็คงติดอกติดใจไม่น้อยร้อวขอให้ฉันเย่อเย็ดอยู่ทุกครั้งที่ว่างเว้นมาเจอกัน^ 

^อุ๊บะ ไอ้นิ นอกจากนังเพ็ญแกยังได้ลิ้มลองใครอีกวะ แต่ก็ดีได้ยินจากปากแกเองข้าก็สบายใจ อีกอย่างชายชาติอย่างเรา เรื่องอย่างว่าอย่าให้ผู้หญิงเขาเหยียดหยัน เอ็งโชคดีนักนะไอ้หาญที่คุณหญิงท่านเมตตา ยังไงเอ็งก็อย่าทำให้คุณหญิงท่านหนักอกหนักใจละ^ 

^ขอรับลุงมั่น ^ 

^อีกเรื่อง เอ็งอยู่ที่นี่ ให้เอ็งเข้มแข็งทั้งกาย ทั้งใจ โดนเฉพาะวันหน้าถ้ามีเรื่องหนักหนาในใจ ให้เอ็งเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ อย่าใส่ใจสายตา อย่าใส่ใจคำพูดคน คิดซะว่าเป็นแค่ลมที่พัดผ่านไป^ 

^ลุงมั่น หมายความว่าอะไร รึขอรับ^ 

^ก็ไม่มีอะไร ลุงก็พูดไปเรื้อยเปื่อยอย่างนั้นแหละ เผื่อวันหนึ่งเอ็งจะเข้าใจ ป๊ะ ข้าจะกลับละ เดินทางมาทั้งวันจะได้พักผ่อน^

เพียงแค่นั้น นายมั่นก็หันหลังเดินออกจากไอ้หาญ ปล่อยให้มันนั่งคิดนั่งงงกับสิ่งที่ลุงพูดทิ้งไว้ อย่างไม่เข้าใจในความหมายว่าทิดมั่นต้องการสื่อสิ่งใด 

#ไอ้หาญเอ้ย ต่อไปก็อยู่ที่บุญวาสนาเอ็งแล้วนะ# ไอ้มั่นพึมพำเบาๆหลังจากเดินออกมาใกลจากหลานชาย มันเองรู้แต่เพียงว่าคุณหญิงคุณหญิงดุจดาวนายของมันดูท่าจะปลื้มอกปลื้มใจไม่น้อยที่ตอนนั้นเธอรู้ว่า พระหนุ่มที่ยืนกวาดลานวัดอยู่ใกลๆนั้น เป็นหลานชายของมัน