ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

  เมื่อได้ยินเสียงกรีดดังขึ้นและดังขึ้นเรื่อยๆ ฉันจึงลองหันไปมองก็พบว่า คลื่นสึนามิขนาดยักกำลังเคลื่อนมาทางนี้ ตัวฉันที่ทำอะไรไม่ถูกเพราะถึงยังไงก็หนีไม่ทันอยู่แล้ว จึงได้แต่ยื่นนิ่ง แต่ก็...แทนที่คลื่นจะพัดพาฉันกระเดนไปที่ไหน แต่ฉันกลับยังอยู่ที่เดิมแถมยังไม่บาดเจ็บแต่อย่างใด... แถทบ้านเมืองทั้งหมดยังถูกน้ำพัดเสียหายอีก

"ทำไมฉันถึงฉันอยู่ที่เดิมละ แถมบ้านเมืองยังพังไปเกือบหมดแบบนี้ ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ"ฉันยื่นอึ้งพร้อมกับพูดออกมาเบาๆเพื่อไปให้คนอื่นได้ยิน แล้วก็คิดอะไรบางอย่างได้ว่า "จะเป็นไปได้ไหมที่ว่าฉันจะหานใจใต้น้ำได้" ตอนแรกก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้แต่เพื่อพิสูต ฉันจึงลองวิ่งไปที่จุดเริ่มต้นของทะเล แล้วลงไปในทะเลที่ลึกที่สุด แต่ก็แถมไม่เชื้อในสิ่งที่เกิดขึ้น

"หะ...หายใจได้ด้วย"ฉันใช้ขาตีไปข้างหน้าเรื่อยๆเพื่อสำรวจในทะเล "ช่วยด้วยช่วยพวกเราด้วย!!!" ฉันได้ยินเสียงบางอย่างดังมากๆ

"เดี่ยวสิ ไม่น่าจะมีใครที่ทำแบบนี้ได้นี่นา ลองไปดูน่าจะดีนะ"ฉันว่ายน้ำตามเสียไป จนเจอฝูงปลาที่ติดอวน นี่ฉันตามเสียงปลามางั้นเหรอ!!!!!! ฉันไม่รอช้า รีบใช้คัดเตอร์ในกระเป๋ากรีดตาข่ายให้เป็นรูเพื่อให้ฝูงปลาพวกนั้นว่ายออกมา

"ขอบใจนะที่ช่วยพวกเรา แต่แปลกจังนะปกติมนุษย์ไม่น่าจะหายใจใต้น้ำได้นี่นะ เธอชื่ออะไรละ"ปลาน้อยตัวหนึ่งถาม

"ฉันชื่อ ซี มาจากด้านบนน่ะ แต่ก็แปลกจังนะที่ฉันคุยกับปลารู้เรื่องด้วยเนีย555"ฉันหัวเราะกับตัวเอง

"ซี งั้นเหรอ เธออาศัยอยู่ในเมืองนี้เหรอ"

"เปล่าหรอก ฉันถูกลักพาตัวมาแต่โชคดีที่หนีมาได้น่ะ"ฉันพูดยิ้มๆ

"ดีแล้วละที่กนีมาได้ งั้นมาอยู่นี้ไหมละ เธอหายใจใต้น้ำได้นี่"ปลาน้อยพูดขึ้น

"ไม่เป็นไรหรอก ท่าฉันอยู่นี่พวกเพื่อนๆของนายคงตกใจแย่ ยังไงสะฉันก็รู้แล้วว่าตัวเองมีพลังแบบนี้อยู่ เพราะงั้น ฉันขอกลับขึ้นไปหาความจริงเกี่ยวกับตนเองข้างบนดีกว่า แล้วเจอกันใหม่นะ"ฉันว่ายน้ำกลับไปพร้อมกับโบกมือให้ปลาน้อย

"โชคดีนะ ระวังตัวด้วยละ"ปลายน้อยยิ้มและโบกคลีบ(โบกมือนั้นละ)กลับ