ทะเลเลือดแห่งความทรงจำ

หลังจากที่วางฉันลงกับพื้นคุณหัวหน้าก็ได้ใช่ปืน ชี้ไปที่มังกรตัวนั้น อีกครั้ง

"เธอน่ะรีบกลับไปได้แล้ว"คุณหัวหน้ามองมาทางฉันอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเดินมาอยู่ด้านหน้า

"ไม่คะ แล้วก็ปืนนั้นน่ะ เก็บมันลงไปสะไม่จำเป็นต้องใช่คะ"ฉันปัดมือของคุณหัวหน้าที่ถือปืนลง แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆมังกรนั้น

"นี่เธอ ไม่ได้มาเพื่อฆ่าข้าเหรอ?"มังกรตัวนั้นดูท่าทางตกใจ

"คะ! ฉันไม่ได้มาเพื่อที่จะมากำจัดท่านหรอก ปต่ฉันน่ะ....มาเพื่อเจรจาคะ!"คะพูดด้วยสายตามุ่งมั้นพร้อมกับหุมมือไว้ที่หน้าอก

"แล้วท่าข้าไม่ยอมละ เธอจะทำยังไง"

"ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ท่าถึงตอนนั้น ฉันก็คงต้องสู้กับท่านจนกว่าฉันจะตาย เท่านั้นละนะ"ฉันเอามือจับสร้อยที่ของก่อนที่มันจะเรืองแสงออกมาเล็กน้อย เหมือนจะตอบสนองกับอะไรบ้างอย่าง พอฉันมองขึ้นไปดวงตาของมังกรนั้นก็ดูเหมือนจะเปร่งแสงออกมาเหมือนกัน

"เธอได้สร้อยเส้นนั้นมาจากไหน แล้วไอ้ผมสีฟ้ากับตาสีแดงนั้นของจริงหรือเปล่า"มังกรนั้นดูเหมือนจะตกใจมาก

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน สร้อยนี่มันอยู่บนคอฉันมาตั้งแต่เกิด ส่วนผมกับตานี่ ก็ของจริงคะ"ฉันพูดพร้อมกับกระตุกผมตัวเองเล็กน้อย

"คะ....คุณหนูจริงๆด้วย"มังกรฉันนั้นเริ่มตกใจอีกครั้ง ก่อนจะกลายร่างเป็นชายแก่ผมขาวใส่ชุดเครื่องแบบพ่อบ้าน

"หมายความว่ายังไงคะ"ฉันงงกับเหตุการที่เกิดขึ้น

"ตั้งแต่ในวันที่อาณาจักรล้มสลาย ทุกคนในอาณาจักรก็ตายลงไป ตอนนี้ก็เหลือแต่ผมที่ยังมีชีวิตอยู่ ผมจึงพยายามออกตามหาคุณหนูว่าคุณหนูเป็นยังไงบ้าง แล้วผมก็เจอมนุษย์คนหนึ่ง ชื่อว่าคิว เขาบอกว่า เห็นเด็กผู้หญิงผมสีฟ้าโดนชายแปลกหน้าหลายคนลากไป ผมโกรธแค้นมากจึงกลับลงไปในน้ำ และทำให้เกิดน้ำท่วมทุกเดือน แต่มันแปลกตรงที่เมืองนี้น่ะไม่มีท่าทีว่าจัะเสื่อมโทรมลงเลย"ชายแก่คนนั้นอธิบายเรื่องทั้งหมด

"งั้นแสดงว่า คุณก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับฉันสินะ พ่อแม่ที่แท้จริงของฉันชื่ออะไร แล้วฉันเป็นใครกันแน่ละ"ฉันถามเรื่องที่ยังคงค้างคาอยู่ในใจนั้นออกไป

"เรื่องนั้นน่ะ คุณหนูควรรู้ด้วยตัวเองจะดีกว่า เพราะผมเองก็คงจะอธิบายอะไรไม่ได้มากหรอก ลาก่อนนะ ท่ามีโอกาศเราคงได้เจอกันอีก"ชายแก่คนนั้นเดินลงไปในทะเลแล้วหายไป

"เอาละฉันต้องรีบกลับแล้ว"ฉันเดินไปที่ชายฝั่งก่อนจะเห็นคุณหัวหน้ายืนมองฉันอยู่

"เธอนี่...มันแย่จังเลยนะ ทั้งๆทีกฎก็บอกแล้วว่าอย่าไปไหนมาไหนตามลำพังในเวลากลางคืนน่ะ เกิดเธอตายหรือเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะกล้าสู้หน้าแม่ของเธอได้ไหม"ตามที่คิดไว้ โดยคุณหัวหน้าสวดยับเลยคะ~~

"ขอโทษคะ แค่คิดว่ามีพลังเกี่ยวกับทะเลเหมือนกันเลยหน้าจะคุยกันได้ แล้วที่ออกมาคนเดียว เพราะ ไม่อยากให้ใครเป็นห่วงคะ"ฉันตอบพร้อมกับก้มหน้า

"เฮ้อ ! แต่เอาเถอะ ปลอดภัยก็ดีแล้ว รีบกลับกันเถอะ"คุณหัวหน้าจับมือของฉัน ฉันก็เลยปัดมือหนี

"ฉันไปเองได้ แล้วก็บอกแล้วไงว่าอย่ามาเตะต้องตัวฉันน่ะ"

"ก็ได้ ท่าเธอต้องการแบบนั้นน่ะ"คุณหัวหน้าเดินนำหน้าไป

"เดี่ยว!"

"มีอะไรอีกรึไง"คุณหัวหน้าหันกลับมา

"คุณน่ะ พูดเหมือนกับว่ารู้จักฉันมาก่อนเลยนะ นี่จริงๆแล้ว ฉันเป็นใครเหรอ?"ฉันถามกลับไปทันที

"555ฉันเองก็ไม่ได้รู้เรื่องเธอมากพอที่จะบอกได้หรอกน่า"คุณหัวหน้าเดินนำหน้าไปอีกครั้งปล่อยให้ฉันเดินตามและคิดเรื่องต่างๆที่ผ่านมาจนถึงที่ฐาน