นายบ่นกับคุณหญิงจอมวุ่น

......

     "เฮ้อวันนนี้วันอะไรกันมีแต่เรื่องแย่ๆทั้งน้้นเลย โธ่เว้ยวันนี้ข้าวเช้าก็ธรรมดาเกิน ได้กินแค่สปาเก็ตตี้ราสซอสคาโบนาร่าอบชีสกลิ่นหอมกรุ่นๆอย่างกับผ่านฝีมือประณีตอันงดงามของเชฟจากฝรั่งเศษ แถมตอนตื่นมา นาฬิกาดันปลุกทีหลังจะบ้าตาย วันนี้ตาพ่อบ้าดันหยุดทำงานแล้วลูกต้องมาเรียนหนังสือเพื่อหาความรู้ใส่ตัว ผมนี้บอกท่านหลายครั้งแล้วว่าความรู้ของผมมันต้องอยู่นอกห้องเรียน ที่นอกห้องเรียนของผมก็ที่เกมเซ็นเตอร์ไง เออและตอนเช้านะแม่ดันลืมใส่เส้นลงในสปาเก็ตตี้ด้วยถึงว่ารสชาติเค็มอย่างกับเกลือที่หลุดมาจากเศษเสี้ยวของทะเลมหาสมุทรแอตแลนติกจากในหนังเรื่องอิเล็กทรอนิค ผ่ารักกลางวงจรไฟฟ้า วันนี้ดันซวยต้องมาพบกับวิชาที่ไม่ถนัดที่สุดวิชาโฮมรูม ต้องมานั่งฟังอาจารย์บ่นไปเรื่อยๆ โธ่ชีวิต จะมีอะไรแย่กว่านี้อีกไหมเนี่ย" สมศักดิ์ได้บ่นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึง 10แยกหนึ่งก่อนที่จะถึงโรงเรียนก็มีคนประหลาดโผล่มา

  สมศักดิ์สังเกตเห็นว่าเป็นคนชุดดำคนนนึงใส่ชุดรัดรูปสีดำจมูกแหลมพุ่งตรงมาถามสมศักดิ์ว่า

  "แนะนำตัวหน่อยตอนนี้ท่านกำลังอยู่ในนิยาย นายบ่นกับคุณหญิงจอมวุ่น"

{เสียงแหลมนิดๆต้องเป็นผู้หญิงชัวร์ แต่มันแปลกๆนะใส่ชุดสีดำรัดรูปแต่หน้าอกไม่มีแถมหัวล้านด้วย มันแปลกเกินไปหล่ะ ทำตามที่มันถามก่อนดีกว่า}

สมศักดิ์ก็ยิ้มแล้วตอบไปว่า

 "สวัสดีครับ ผมสมศักดิ์ ครับ เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งครับ ไม่มีอะไรโดดเด่นมาก อายุ 18 ปี ชอบสีชมพู(เปิดเพลงพี่ทูน ล้อบินแสลม) อาหารที่ชอบ ของหรูๆอย่างไข่ดาว ความฝันในอนาคต เกิดเป็นคนต้องบินได้" 

  หลังจากที่สมศักดิ์พูดเกี่ยวกับตนเองไปสัก 10 นาที สังเกตเห็นว่าคนแปลกหน้าคนนั้นหายไปแล้ว หลังจากนั้นสมศักดิ์ตะโกนว่า

  "จะมาเสียเวลาสัมภาษณ์ตรูทำไมฟะ" จากนั้นสมศักดิ์ก็บ่นไปเรื่อยๆจนถึงโรงเรียนโดยไม่แคร์สายตาผู้คนที่มองมาทางสมศักดิ์เลย

นี้แค่เกริ่นนะครับ  ถ้าอยากเห็นอะไรที่โรแมนติกสนุกๆและวีรกรรมการบ่นของสมศักดิ์  อย่าลืมมมาอ่านกันนะ    

สปอย นางเอกจะออกมาตอนที่...... ครับ แบร่