Adventures of a New World : การผจญภัยของโลกใหม่

               วัลดัสหัวหน้าทัพผู้ที่นำพาพวกผู้กล้าออกเดินทางเคลียดันเจี้ยนต่างๆเพื่อฝึกฝีมือเอาไว้สู้กับจอมราชาที่มีชื่อว่า ราชารัตติกาล ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเมื่อได้เจอกับรูบี้ แบลซที่นั่งอยู่ข้างๆเขาได้เล่าถึงเรื่องราวของรูบี้ให้เขาฟัง

     "ยัยนั่นเป็นหนึ่งในผู้กล้านี่แหละครับ แต่ดันอยู่คลาส D ของพวกไร้ประโยชน์พอถึงเวลาไปที่ดันเจี้ยนถ้ำก็ดันหนีไม่รอดซะงั้น เป็นแค่ลูกกระจ๊อกทั่วเท่านั้นเองครับ"

ถึงแบลซจะพูดอย่างนั้นวัลดัสก็ยังคงเชื่อว่ารูบี้ไม่ได้เป็นอย่างที่พูดเลย เขาเป็นถึงอัศวินที่ได้รับความไว้ใจจากราชา ฝีมือเองก็ไม่ใช่ว่าจะจัดการได้ง่ายๆ แต่รูบี้เป็นแค่พวกคลาส D กลับสู้กับบอสของดันเจี้ยนได้ด้วยตัวคนเดียว เขามีถึงทัพของผู้กล้าที่ไม่มีวันตายอยู่ด้วยกลับไม่เห็นแม้แต่เงาว่าจะชนะเลย

วัลดัสได้นั่งทบทวนตัวเองว่าตนนั้นช่างโง่เขลาชะจริง คิดว่าตนเองนั้นแข็งแกร่งกว่าผู้ใด แท้จริงแล้วเขาเป็นแค่กบที่อยู่ในกะลาเท่านั้น ตอนนี้เขารำคาญที่แบลซเล่าเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับรูบี้ เขาจึงเดินแยกตัวออกไปจากกลุ่มคนเดียวเพียงลำพัง

*********************************************************************************

               ณ เขตป่าระหว่างทางเดินไปยังสถานที่ต่อไป รูบี้ที่กำลังหลับอยู่ได้ถูกแบกอยู่บนหลังของลีโอพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่เดินอยู่ข้างหน้าและโคลด์ที่เกาะอยู่บนหัวของรูบี้นั้นหลับอยู่

     "ตื่นแล้วหรอครับ"

ลีโอพูดทักทายรูบี้ที่กำลังตื่นขึ้นมาอย่างมึนๆ พอมองซ้ายมองขวาก็เกิดความคิด

     'ก่อนหน้านี้เรายังอยู่คุยกับพวกพีบีเลยนี่นา'

     "คือ...แล้วพีบีกับคาเลนล่ะ ?"

     "ผมคิดว่าออกมาแบบนี้จะดีกว่าทางเรานะครับ ขืนอยู่ต่อคุณซีม่อนก็คงหงุดหงิดจนไม่อยากไปไหนแล้วล่ะครับ"

ลีโอมองไปทางซีน่อนพลางยิ้มออกมา ซีน่อนทำหน้าตาหงุดหงิดจริงๆนั่นแหละ คงเพราะซีน่อนมีปัญหาเกี่ยวกับอาณาจักรดลัมอยู่แล้วขืนอยู่นานไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

     "เจอแหล่งน้ำแล้วค่ะ"

ไอริสชี้ไปทางแสงที่สาดส่องลงมาและเห็นทะเลสาบเล็กน้อย แต่เงาสีดำก็ปรากฎขึ้นมาบนสายตาและมันกำลังพุ่งเข้ามาหารูบี้

     หมับ

ลีโอจับเท้าที่เตะมาทางรูบี้เอาไว้ เขายิ้มออกมาและถอยออกห่างจากลีโอ

     "ไม่เลวเลยนี่แต่คนที่ผมอยากสู้ด้วยไม่ใช่คุณ"

ลีโอทรุดลงกับพื้นจนรู้สึกถึงจิตที่เข้ามาคุกคามในจิตใจ ไอริสมองไปทางข้างหลังก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังแบบมือคว่ำและดูเหมือนกำลังโจมตีใส่ลีโอกับซีน่อนอยู่ด้วย

รูบี้กระโดดถอยห่างจากชายคนนั้น

     "ต้องการอะไร ?"

เขาหัวเราะออกมาพลางใช้มือล้วงกระเป๋ากางเกง ผู้หญิงที่กำลังใช้พลังล็อคตัวลีโอกับซีน่อนอยู่เดินเข้ามาหาไอริสและเสยผมเลยน้อย เธอมองไอริสตั้งแต่หัวจรดเท้า

     "ยังเป็นเบบี๋อยู่นี่นา"

เธอหัวเราะออกมาและใช้พลังของตัวเองยกหินให้ลอยอยู่กลางอากาศผมที่ลอยตามอากาศนั้นอย่างกับแถวนั้นไม่มีแรงดึงดูดอยู่เลย

     "ควบคุมแรงโน้มถ่วงหรอคะ...?"

     "บูบู้ ผิดนะจ๊ะแต่ก็ใกล้เคียง"

เธอยิ้มออกมาและใช้พลังควบคุมหินให้พุ่งไปหาไอริส ไอริสใช้ม่านพลังป้องกันก้อนหินพวกนั้น พอหินกระทบกับม่านพลังก็แตกกระจายเป็นเม็ดเล็กๆ หินเล็กๆที่ตกลงพื้นพุ่งขึ้นมาหมุนเป็นพายุรอบตัวไอริส

แผลจำนวนมากเกิดขึ้นบนร่างของไอริสเลือดสีแดงค่อยๆไหนออกมาตามรอดบาด รูบี้ที่กำลังจะเข้าไปช่วยกถูกดักทางด้วยชายคนนั้น

     "อย่างพึ่งไปสนใจคนอื่นสิ คู่ต่อสู้ของคุณคือผมนะครับ"

เขายิ้มและพูดต่อ

     "ยังไม่ได้แนะนำตัวสินะครับผมชื่อ อีธาร แค่สนใจพวกคุณที่ต่อสู้อย่างสนุกสนานแต่สนใจคุณมากเป็นพิเศษเท่านั้น"

พออีธารพูดแบบนั้นทำให้ผู้หญิงที่มาด้วยรีบเหลือบไปมองเขาทันที

     "ฉันไม่ยักจะรู้จักนาย-"

     หมับ

มือของอีธารจับไปที่ใบหน้าของรูบี้แบบเต็มมือ เขาดันหัวของรูบี้โขกกับพื้นจนความเจ็บแล่นไปถึงสมองนั่นทำให้รูบี้นึกหวนคืนถึงความเจ็บที่ผ่านมา ถึงจะเริ่มชินกับความเจ็บปวดแต่การตายนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนเราจะชินได้เลย

มือทั้งสองข้างตะเกียกตะกายพยายามดันมือที่จับอยู่นั้นออกไป ออกซิเจนที่กำลังจะหมดไปเต็มทีทำให้รูบี้ไม่รับรู้ถึงสิ่งรอบข้างอีกต่อไป เท้าพยายามยันตัวของอีธารออกไปตอนนี้เปื้อนฝุ่นดินตรงพื้นเต็มไปหมด

อีธารมองรูบี้ที่ดิ้นรนอย่างนิ่งๆ รูบี้รวมพลังหมัดช้างสารเอาไว้และค่อยๆดึงมือของอีธานออก รูบี้ใช้มือแตะไปที่ตัวของอีธารและถอยออกห่าง อีธารแสยะยิ้มออกมา

     "คุณคงไม่ได้คิดจะขโมยทักษะของผมหรอกนะครับ ?"

รูบี้หยิบการ์ดออกมาดูทักษะทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมมีแค่ทักษะใหม่ที่ได้รับมาจากโกเลมเท่านั้น รูบี้เก็บการ์ดใส่กระเป๋าและมองไปที่อีธารอย่างสงสัย เขายิ้มมาให้รูบี้และเริ่มอธิบายคำถามที่รูบี้สงสัย

     "คุณเคยอยู่ที่อาณาจักรดลัมและฝึกทักษะที่นั่นมาก่อนสินะครับ ไม่แปลกที่ผมจะมีข้อมูลทักษะของทุกคน ทักษะขโมยของคุณน่ะทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ…"

เขาเว้นช่วงพูดเพื่อดูสีหน้าของรูบี้ที่ชักสีหน้าสงสัยจนเห็นได้ชัด เขาหัวเราะออกมาก่อนจะพูดต่อ

     "เพราะผมเองก็มีพลังเหมือนกับคุณ"

ทั้ง 5 คนหันไปมองอีธานพร้อมกับเว้นแค่ผู้หญิงที่มาด้วยกันเท่านั้น

     "พลังที่เหมือนกับฉัน..."

     "ถึงจะบอกว่าเหมือนน่าจะพูดว่าคล้ายๆมากกว่านะครับ"

เขายิ้มออกมาและพูดต่อ

     "ทักษะของผมคือ ช่วงชิง"