ปิ๊งรัก...บริษัทกำกับการ

เช้าที่สดใสเริ่มขึ้นอีกวัน ฉันเปิดโทรทัศน์ด้วยสภาพงัวเงียของคนพึ่งตื่นนอน
"สภาพอากาศวันนี้ครับ ตอนบ่ายจะมีฝนตกเป็นจำนวนมากพอสมควรอย่าลืมพกร่มกันก่อนออกจากบ้านนะครับ"
"ฝนตกงั้นหรอคงต้องเตรียมไว้หน่อยแล-"
"ผมซองซิลรายงานครับ"
ฉันหยุดชะงักแล้วหันขวับไปทางโทรทัศน์ทันที
'เดี๋ยวก่อนสิ! ทำไมซองซิลถึงได้มารายงานสภาพอากาศได้ล่ะ ก็ตอนเช้านี้ต้องไปฝึกซ้อมไม่ใช่หรอ'
ฉันรีบจัดการทุกอย่างแล้วรีบไปที่บริษัท SPS กรุ๊ป ทันที
"ซองซิล"
"อ้าว มาแล้วหรอคุณผู้จัดการ"
"คุณท๊กคิว ทำไมซองซิลถึง"
"พอดีว่าผู้ประกาศวันนี้เกิดไม่สบายขึ้นมาแล้วซองซิลเขาผ่านมาพอดีผมก็เลยให้เขาช่วยนิดหน่อย นี่ถือเป็นการฝึกอีกแบบหนึ่งนะคุณพยองฮวา"
พอพูดจบเขาก็เอามือตบไหล่ฉัน
'ที่นี่เขาแก้ปัญหากันแบบนี้หรอ'
ซองซิลเดินเข้ามาหาฉันหลังจากที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จ
"ไปห้องเรียนเต้นกันเถอะ"
ฉันกับซองซิลเดินมาถึงห้องซ้อมเต้น
'ธรรมดากว่าที่คิดแฮะ'
"Hey you ซองซิลสินะ"
จู่ๆชาวต่างชาติคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมา พร้อมกับกระโจนเข้ามาหาซองซิล
"กรี๊ด"
ฉันตกใจจนเผลอกรี๊ดออกไป
"หึ"
ซองซิลขำเล็กๆ ฉันจึงหันขวับไปมองเขาทันที
"ครับ"
เขาตอบกลับไปแบบนั้น
"งั้นจะขอแนะนำตัวนะ ผมชื่อ Creed จะมาเป็นteacherให้กับyouเอง"
"ฉะ ฉันชื่อ พยองฮวาค่ะ"
"พวองฮา ?"
"หึหึ อะ"
ฉันใช้มือบิดที่หลังของซองซิล
"what ?"
"ไม่มีอะไรค่ะ เรามาเริ่มกันเลยดีไหมคะ"
"ok มาทางนี้เลย ฉันจะสอนพื้นฐานให้ก่อนนะ"
"ข้ามไปเลยได้ไหมครับ"
"Nonono! พื้นฐานมันเป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้ายูทำได้ดีก็อาจจะข้ามไปเลยก็ได้"
"งั้นฉันจะไปซื้อน้ำมาเตรียมไว้ให้นะ"
ฉันเดินออกไปซื้อน้ำดื่มข้างนอกตึก แล้วกลับมาดูซองซิลซ้อมต่อ
'เขาเต้นเก่งกว่าที่คิดแฮะ'
เวลาผ่านไปได้ซักพักพวกเขาก็หยุดเต้นทันที
"โอ้เต้นได้ดีนี่นา ยูมีพรสวรรค์นะ"
"แบบนี้ผมเริ่มงานเลยดีไหม"
"อย่าพึ่งรีบไป"
"นั่นสิ นายจะรีบไปทำไม"
"เธอลืมแล้วหรอว่าฉันต้องการอะไร"
'จริงสิ เขาต้องการเงินนี่นา'
"ตามมาทางนี้หน่อยสิ"
ฉันกับซองซิลเดินตามไปแบบสงสัย
"นี่คือฟุยไอดอลของประเทศอื่นยูร่วมเต้นกับเขาหน่อยได้ไหม"
"Hello, Nice to meet you"
"เขามาถ่ายMVเพลงที่นี่น่ะ ยูคงช่วยเขาได้นะ"
"แน่นอนครับ"
หลังจากนั้นฉันกับซองซิลก็เดินไปส่งคุณฟุยที่หน้าบ.
"thank Hopefully we can work together again"
"yes"
ซองซิลเดินเข้าไปข้างในโดยไม่รอฉัน
"นี่รอด้วยสิ นายไม่ไปทานข้าวหรอ"
เขาหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางฉัน
"ฝากด้วยนะ"
แล้วเขาก็เดินต่อไป
'คงจะหมายถึงให้ฉันซื้อมาให้สินะ'
ฉันออกไปซื้อข้าวมาให้ซองซิลทาน ระหว่างทางฉันเดินผ่านผู้ชายคนหนึ่ง เขาดูสง่างาม และสวยมากๆจนฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเป็นผู้ชาย
"ว้าว... เขาสวยจัง"
ฉันเดินไปทางห้องที่เต็มไปด้วยกระจกสีดำทุกด้าน
"ทางเข้าอยู่ไหนล่ะเนี่ย"
ฉันเดินวนรอบๆก่อนจะเห็นซองซิลนั่งอยู่ตรงหน้าประตู
"ทำอะไรของนายน่ะทำไมไม่เข้าไปล่ะ"
"ข้าวฉันล่ะ"
"จะกินตรงนี้น่ะหรอ เขาไม่ให้ทานข้างในสินะ"
"ป่าว ฉันยืนเรียกเขามาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินเลย"
ฉันใช้มือปิดรอบข้างไว้และมองดูข้างในนั้น
"จริงด้วยถึงจะแค่รางๆ แต่ก็มีคนนั่งอยู่ตรงนั้นน่ะ ขอโทษนะคะ"
ฉันตะโกนเรียกพร้อมกับใช้มือเคาะเพื่อให้เขาได้ยิน
"เขาเดินมาทางนี้แล้วล่ะ"
เขาเปิดประตูแล้วพูดว่า
"วันนี้ไม่เอาหนังสือพิมพ์ค่ะ"
'ผู้หญิงนี่นา'
"มะ ไม่ใช่ค่ะ ฉันพยองฮวาผู้จัดการของซองซิลที่นัดเอาไว้น่ะค่ะ"
เขามองหน้าฉันซักพัก
"เชิญเข้ามาก่อนเลยค่ะ"
เขาเดินไปกดสวิตช์อะไรบางอย่าง จู่ๆก็มีแท่นโผล่ขึ้นมาตรงกลางห้องมีเครื่องดนตรีครบเซ็ตทุกอย่างตั้งอยู่บนนั้น
"ร้องเพลงให้ฉันฟังหน่อยสิ เลือกเครื่องดนตรีที่ถนัดแล้วเล่นพร้อมกับร้องเพลงที่เขียนอยู่ในโน๊ตนั่นนะ จังหวะก็คิดเอาเองละกันอ้อแล้วก็อย่าลืมถ้าจะเริ่มให้กดปุ่มนี้นะ"
ฉันหยิบโน๊ตขึ้นมาดู
"เพลงอะไรหรอคะ ไม่เคยเห็นหรือฟังมาก่อนเลยค่ะ"
ก่อนที่ฉันจะถามเธอก็นอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว
"นายทำได้นะซองซิล"
เขาเดินมาหยิบโน๊ตจไปากมือฉัน
"เธอออกไปก่อนได้ไหม"
"ถ้าต้องการอะไรเรียกฉันได้เลยนะ"
ฉันเดินออกไปพร้อมกับถอนหายใจเบาๆและนั่งลงบนโต๊ะ
"กินข้าวดีกว่า"
พอฉันทานเสร็จซองซิลก็เดินออกมา
"กลับกันเถอะ"
"เอ๊ะ?! เสร็จแล้วหรอ"
"อืม"
ฉันกับซองซิลกลับมาที่บริษัทเหมือนเดิมและนอนลงอย่างเหนื่อยล้า
---เช้าวันต่อมา---
เสียงเพลงดังขึ้นมาแต่เช้า
"เสียงแบบนี้คุ้นๆนะ"
ฉันเดินลงมาดูทีวีที่ซองซิลกำลังเปิด
'ค่ะ และนี่ก็คืออัลบัมแรกของซุป'ตาหน้าใหม่ที่ชื่อ ซองซิล ค่ะ'
ฉันยืนอึ้งอยู่นานก่อนจะเรียกสติของตัวเองกลับมาได้
"ซะ ซองซิลเพลงนี้มัน"
"อ่า เพลงที่ฉันร้องเมื่อวานไงล่ะ"
"เอ๊!!"