ปฏิบัติการร้ายพิชิตใจนายวายร้ายสุดฮอต

          “เช้าวันนี้อากาศดีจังเลยเนาะ”

          ฉันพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้กำลังมองข้างทางแต่ยังคงสีหน้าเรียบเฉย

          “อืม”

          เพอเฟ็กต์ตอบออกมา หมอนี้นะเป็นเพื่อนสนิทของฉัน เราสองคนรู้จักกันมานานแล้ว เพอเฟ็กต์เป็นพูดน้อย ซึ่งไม่แปลกที่เขาจะตอบฉันด้วยประโยคที่โคตรจะสั่นแบบนี้ ฉันหันไปยิ้มให้เพอเฟ็กต์แต่หมอนั้นกับมีสีหน้ากังวล

          “กังวลเรื่องที่พวกเราย้ายโรงเรียนหรอ”

          ฉันพูดออกไปใช่พวกเราย้ายโรงเรียน และตอนนี้พวกเรากำลังเดินทางไปโรงเรียนเป็นวันแรก

          “ก็นิดหน่อย ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือปล่าว”

          เพอเฟ็กต์มีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่จู่ ๆ หมอนั้นก็ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือแล้วทำตาโต

          “นี้มันสายแล้ว!! ฉันว่าเรารีบไปโรงเรียนกันเถอะ”

          พูดจบเพอเฟ็กต็ก็ลากฉันให้วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว กว่าพวกเราจะมาถึงโรงเรียนก็เล่นเอาหอบเลยทีเดียว และตอนนี้ฉันกับเพอเฟ็กต์ก็มาอยู่ที่หน้าบอร์ดรายชื่อที่ตั้งอยู่

          “นี้เพอเฟ็กต์นายว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกันไหม”

          “ฉันไม่รู้”

          สั่นมาก แต่ก็ดีนะที่หมอนี้ยังตอบนะ ฉันไล่รายชื่อลงมาเลื่อย ๆ ก็พบ พอรู้ว่าฉันกับเพอเฟ็กต์อยู่ห้องเดียวกันฉันก็แทบกรี๊ดออกมาเลยละ

          “เราอยู่ห้อง 2 แถมอยู่ห้องเดียวกันด้วย ดีใจชะมัด”

          ฉันพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ฉันกับเพอเฟ็กตเดินออกมาจากตรงนั้นและตรงไปที่ห้องทันที เราใช้เวลาหาอยู่นานจนพบ

          “ถึงซักทีห้อง ม.4/2 กว่าจะหาเจอเล่นเอาหอบเลยแฮะ”

          ฉันบ่นออกมาด้วยความเหนื่อย ก่อนจะมองประตูบานใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเปิดประตูเข้าไปทันที แต่แค่ก้าวเท้าเข้าไปเท่านั้น ก็มีเสียงนินทราเกิดขึ้นทันที

          “นั้นใครนะ เด็กใหม่หรอ”

          “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่รู้ ๆผู้ชายคนนั้นโคตรหล่ออะแก”

          “คนไหนอะ อ๋อใช่คนที่มากับยัยขี้เหล่นั้นใช่ไหม”

          “ใช่ ๆ คนนั้นแหละ”

          “เขาจะมีแฟนหรือยังนะ”

          “แต่เขามากับยัยขี้เหล่นั้นนะ”

          “หล่อ ๆ อย่างนี้เขาคงไม่เอายัยขี้เหล่นั้นมาเป็นแฟนหรอกแก”

          “จริงด้วย แต่ยัยขี้เหล่นั้นเป็นใครกันมายุ่งกับกับผู้ชายของฉันแบบนี้”

          บลา ๆ  ๆ ๆ ๆ

          ฉันได้ยินเสียงนินทราดังมาไม่ขาดสาย หน็อย!! มาว่าฉันขี้เหล่ฉันนะน่ารักกว่าพวกเธอตั้งเยอะยะ และที่สำคัญต้องรีบเคลีย เพื่อนฉันนะไปเป็นผู้ชายของพวกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ อย่ามามโนกันเอาเองสิ

          “ไม่ต้องไปสนใจหรอก ไปหาที่นั่งกันเถอะ”

          ดูเหมือนว่าเพอเฟ็กต์คงจะลำคานปนสงสารฉันหมอนั้นเลยลากฉันออกมาก่อนจะกวาดสายตาหาที่นั่งแล้วก็เจอโต๊ะที่ว่างที่อยู่ข้างหลังห้องเราสองคนเดินไปทันที

          “นี้เพอเฟ็กต์ ฉันขอนั่งริมหน้าต่างนะ”

          “อืม งั้นฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

          เพอเฟ็กต์พูดจบก็เดินออกไปทันที ฉันใช้เวลาว่างในการมองอะไรไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย จะว่าไปนั่งตรงนี้ก็อากาศดีเหมือนกัน

          “กรี๊ดดดดด!!!”

          แต่แล้วความสงบของฉันก็ถูกทำลาย ด้วยเสียงกรี๊ดอันแสบแก้วหู มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ยแสบแก้วหูชะมัด ฉันกันไปทางเสียงก็พบนักเรียนหญิงจำนวนมากกำลังล้อมใครบางคนอยู่หน้าห้อง

          “นี้หยุดกรี๊ดได้แล้วหนวกหูวะ”

          เสียงหนึ่งดังขึ้นภายในวงล้อม แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เสียงกรี๊ด เงียบลงเลยมันกลับทำให้เสียงกรี๊ดนั้นเพิ่มจำนวนขึ้นด้วยซ้ำ

          “กรี๊ดดดดด!!!”

          “นี้ฉันบอกให้หยุดไง!! แล้วช่วงหลีกทางให้ฉันด้วยฉันจะเข้าห้อง!!”

          สิ้นเสียงนั้นนักเรียนหญิงก็รีบแหวกทางให้ทันที ทำให้ฉันพบกับ ผู้ชายที่หล่อ ขาวสูง หุ่นดี เรียกง่าย ๆ ว่าไร้ที่ติเลยทีเดียว หมอนั้นกำลังเดินเข้ามาในห้อง แต่ก็ถูกผู้หญิงพวกนั้นขว้างทางไว้เช่นเดิม ให้ตายเถอะ ที่กรี๊ดกันเนี้ยเพราะหมอนี้เองงั้นหรอ เจริญละหญิงไทย ฉันสายหัวก่อนจะเลิกสนใจคนพวกนั้น

          “กรี๊ดดดด!!!”

          เอาเข้าไป  เสียงดังหนวกหูชะมัด

          “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันมีแฟนแล้ว!!!”

          เสียงผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยความโมโห ฉันปล่าวแอบฟังนะก็หูมันดันได้ยินเอง

          “พวกเราไม่เชื่อหรอกว่าราเมลจะมีแฟนแล้ว”

          ราเมลงั้นหรอ ให้ตายเถอะยังมีผู้ชายชื่อนี้อยู่บนโลกหรอ คนอะไรชื่ออย่างกับผู้หญิง

          “พวกเธอจะไม่ยอมเชื่องั้นสิ”

          “ใช่จนกว่าพวกเราจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง”

          ไม่ไหวแล้ว ฉันต้องหันไปสนใจเพราะประเด็นที่พวกนี้กำลังพูดมันทำให้พวกชอบเผือก     อย่างฉันอยากรู้ ตอนนี้นายราเมลกำลังกวาดสายตาไปรอบ ๆ ก่อนจะยิ้มยกมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

          “แค่เห็นก็พอสินะ”

          “ใช่!!!”

          พวกนั้นตอบมาเป็นเสียงเดียวกัน นายราเมลหันมาทางฉันก่อนจะยิ้มออกมาหมอนั้นใช้มือชี้มาทางฉันก่อนจะพูดในสิ่งที่ฉันฟังแล้วแถบจะเป็นลม

          “ยัยนั้นไงแฟนฉัน พวกเธอพอใจหรือยัง”

          ฉันเบิกตากว้างทันทีเมื่อเขาพูดจบ ผู้หญิงพวกนั้นก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ไอ้บ้าราเมลฉันไม่รู้จักนาย นายมาทำร้ายฉันทางอ้อมแบบนี้ทำไม!!! ฉันมองผู้หญิงพวกนั้นที่ตอนนี้กำลังเดินมาหาฉัน ให้ตายเถอะแบบนี้พูดได้คำเดียวเท่านั้น

          นรกแตกกกก!!!!!!