(แก้) ตัวฉันกับโลกเกมส์!

1.(เรียกว่าโละเขียนใหม่ 20%)

     "อะ..นี่มันบ้า..อะไรเนี่ย" ฉันพูดออกมาเบาๆ แต่ตกใจสุดขีด จะไม่ให้ตกใจก็ไม่ได้ ก็ตอนนี้ฉันนอนอยู่ที่ริมแม่น้ำเล็กๆที่ฉันไม่คุ้นเคย! เมื่อกลางวันฉันยังนอนพุงย้อยอยู่ทีบ้านนะ! ฉันมาที่นี่ได้ไง! ไอบ้าตัวไหนพาฉันมา! ฉันยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยนะ ฉันว่าฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ...

      หลังจากที่ตีกับตัวเองในสมอง ฉันก็กวาดตาไปรอบๆเพื่อมองหาใครซักคนที่จะช่วยฉันได้ ตอนนี้ฉันคิดได้แค่นี้แหละ

      "อาาาา วิวที่นี่สวยจริ..ง เชี่ย!"

      อยู่ๆฉันก็สบถขึ้นมาด้วยเสียงที่ดัง บ้าน่า หลังจากที่ฉันกวาดตามองไปรอบๆฉันก็ไปสะดุดตากับแท่งเหล็กแหลมคมที่มีด้ามจับ ใช่..นั่นดาบ แท่งเหล็กนั่นวางอยู่ไม่ไกลจากฉันเท่าไหร่ ใครมันกล้าเอาของมีคมแบบนั้นมาวางไว้วะนั่น!

     "เหอะ.." ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ และทิ้งตัวลงนอนบนผืนหญ้าข้างแม่น้ำตามเดิม มีลมพัดผ่านเบาๆ พอให้ผมของฉันปลิวมาข้างหน้าได้...

      "อะ...อะไรเนี่ย!" ฉันพูดออกมาอย่าตกใจอีกครั้ง บ้าน่า..ผมสีครีมอ่อนๆงั้นเหรอ!

ฉันไปย้อมตอนไหนวะเนี่ย บอกฉันทีว่ามันบ้าอะไร ฉันลุกขึ้นมา และ..

      "บ้า..บ้าๆๆๆ ใครมันมาเล่นตลกกับฉันห๊ะ นี่วิกผมใช่มั้ย ใช่แน่ๆ" ฉันจัดการดึงผมตัวเองหลังจากที่พูดออกมาอย่างหัวเสีย

      "อ๊ะ! เจ็บโว้ยยย ฮืออ" *หลังจากนี้ยังไม่ได้โละออก

เสื้อผ้าให้เปลี่ยนมั้ยT^T ชุดอย่างกับตัวละครในเกมส์-*- ละ...แล้วอะไรอีกล่ะเนี่ย0.0 ผมฉัน.....มันเป็นสีครีมมมมT^T แถมยังยาวประมาณหลังด้วย ทั้งๆที่ผมฉันมันยาวประมาณบ่า แล้วไม่ใช่สีนี้ด้วยT^T นี่อะไรกัน ฉันโดนจับแต่งชุดคอสเพล์ใช่ม๊ายยยย! พอคิดอย่างนั้นฉันจึงดึงผมที่สีน้ำตาลที่มันต้องเป็นวิกผมแน่ แต่ก็ไม่ได้T^T มันคือผมจริงT^T

     "นี่ๆ เธอ...." อยู่ๆก็มีเสียงใสดังขึ้น ฉันจึงเงยหน้ามองคนที่ทักฉัน ฉันเห็นผู้หญิงสองคนยืนอยู่ คนหนึ่งผมสีชมพูสั้นแถมติดกิ๊บดอกไม้สองข้างซะน่ารัก มองฉันด้วยแววตาที่เป็นมิตร(มาก) ส่วนอีกคนเป็นคนผมสีน้ำตาลสั้นเช่นกัน มัดแกะหนึ่งข้างด้วยริบบิ้นสีเขียว แถมมองฉันด้วยสายตาอันเยือกเย็นT^T

     "อะ...เอ่อ ที่นี่ที่ไหน แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง พวกเธอพามาเหรอ???" ฉันรัวคำถามใส่สองคนนั้นทันที

     "เปล่าหรอก พวกฉันก็ถูกพามาที่นี่เหมือนกัน แต่ไม่ได้รู้จักกันน่ะ ระหว่างที่ฉันเดินดูรอบๆก็พบ  สไปรท์เข้าน่ะ อ้อ! ลืมบอกไป ฉันชื่อปันๆนะ หรือเรียกปันจังก็ได้ ส่วนนี้ก็คือสไปร์ท ผู้ที่เย็นชาแสนจะเย็นชา พอฉันอยู่ไกล้สไปรท์ก็รู้สึกหนาวๆเลยล่ะ ฮ่าๆๆ" ปันจังพูด

     "ฉันชื่อเบลค่ะ แหะๆ"ฉันแนะนำชื่อไป

     "เรื่องชื่อน่ะรู้แล้ว ลองมองบนหัวฉันสิ มีชื่อฉันลอยอยู่เหนือหัวด้วย^ ^" จริงด้วยแฮะ มีชื่อลอยอยู่เหนือหัวปันจังจริงๆ 'punzee' เขียนชื่อไว้อย่างงี้แหน่ะ ส่วนสไปรท์ก็..... วุ๊ย อย่ามองฉันด้วยสายตาอย่างงั้นสิ เขียนไว้ว่า 'SPRIE' ล่ะ

     "จริงด้วยแฮะ แล้วทำไมของฉันไม่เห็นมี" ฉันถามปันจังไปเพราะฉันเงยหน้ามองข้างบนแล้ว แต่มิเห็นจะมีอะไรเลย-3-

     "อ๋อ ฉันก็มองไม่เห็นชื่อตัวเองหรอก เราจะไม่สามารถมองชื่อตัวเองได้หรอก เอ...ของเธอเขียนไว้ว่า 'BelLyJunG' แหนะ" อ๋อ งี้นี่เอง (_  _)

     "แล้วทำไมมีดาบข้างฉัน? แล้วทำไมมีชื่อตัวเองลอยเหนือหัว?" ฉันถามไปสองอย่าง

     "เพราะมันเป็นเกมส์ไงล่ะ..." เฮ้ย! สไปร์ทที่อยู่เงียบพูดด้วยวุ๊ย!

     "ฮึ่ม สไปร์ทพูดแล้วสินะ(_  _) เป็นสิ่งมหัศจรรณ์อันดับ8ของโลกเลยแหล่ะ-3-" ปันจังพูดเหมือนมันน่าเหลือเชื่อ แต่สิ่งมหัศจรรณ์อันดับ8ของโลกนี่ก็เวอร์ไปนะ-*-

     "เอ๋.... เกมส์? ฮ่าๆๆ เธอพูดเล่นใช่รึเปล่าล่ะ ฮ่าๆๆ โทษทีนะ มุกเธอแป๊กแล้วล่ะสไปร์ท-3-" ฉันพูดแบบไม่เชื่อ 

     "มันเป็นเรื่องจริงนะ ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อเหมือนกัน เพราะสไปร์ทเป็นคนบอก แต่พอมีข้อความส่งมา ที่ไม่ใช่ในมือถือ แต่ฉายภาพให้เห็นตรงหน้าเลยล่ะ! มันบอกว่านี่คือเกมส์ และไม่สามารถออกจากเกมส์ได้จนกว่าจะทำลาย spawn มอนส์เตอร์ที่นี่ได้ครบ10อันแหละ แล้วแต่ละที่จะมีในห้องบอส ซึ่งต้องจัดการบอสของแต่ละที่ให้ได้ ถึงจะสามารถทำลาย spawn มอนส์เตอร์ได้" ปันจังพูดเหมือนเป็นผู้เชี่ยวชาญ 

     "ห๊าาาาาาาาา งั้นก็ต้องเก็บเวล ฟามของ แล้วไปห้องบอสที่ง่ายๆก่อนอ่ะนะ ฉันเล่นเกมส์มาเย๊อะ-3-" จริงนะ ฉันเล่เกมส์มาเยอะ อยู่บ้านถ้าไม่มีไรทำก็เล่นเกมส์อย่างเดียว-..-

     "อืม งั้นผจญภัยกันเล๊ยยยยย!">>>>ปันจัง

     "เย่!!!">>>>เบล

     "อืม...">>>>สไปร์ท -*-