ยัยตัวเล็กพิชิตใจเจ้าชาย

เขียนโดย cakekeykiki

วันที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.15 น.

9 ตอน

4 วิจารณ์

12.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2558 01.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) ความจริงปรากฎ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฉันค่อย ๆ ปรับตัวเข้ากับที่วัง แต่แปลกวังใหญ่มากแต่ไม่เห็นพ่อแม่ของหลุยส์เลย ฉันลงมากินข้าวตามปกติทุกวัน วันนี้เอสบอกจะสอนเต้นรำต่อจากเมื่อวาน แต่เอ๊ะไม่มีใครเลยแปลกจัง ถ้าลงมาต้องเจอหลุยส์ ยัยเมลแล้วก็ครูส แม่นมกำลังถือชุดอะไรบางอย่างในมือเป็นชุดสีขาวสวยมาก แม่นมเดินไปที่ห้องแห่งหนึ่งฉันแอบสงสัยเลยเดินตามแม่นมไป ห้องนี้หลุย์ไม่เคยพาฉันมาแถมยังอยู่ที่ที่ฉันไม่เคยมาด้วย มีแสงที่ห้องประตูที่แม่นมเข้าไป ฉันที่แอบสงสัยมานานเลยแอบดู อ๊ะ ! นั่นหลุยส์ เมล ครูส เอส แม่นมด้วยแล้วในรูปที่อยู่ข้างบนนั้นคือใครกัน ?
หลุยส์วางเสื้อสีขาวที่หน้ารูปนั้น
" ท่านแม่.. ท่านพ่อ.. วันนี้ก็ครบรอบที่ท่านจากกระผมไป "
หรือว่านั่นมันพ่อแม่ของหลุยส์
" ท่านลุงท่านป้า... " เอสเมลครูสพูดพร้อมกัน
" พวกเราได้ทำตามที่ท่านสั่งไว้แล้วนะขอรับ " เอสพูด
" วันนี้ครบวันที่ท่านจากพวกเราไป พวกเราให้สัญญาจะหาผู้ที่จะมาเป็นเจ้าหญิงตามคำขอของท่านได้แล้วนะขอรับ " ครูสพูด
" ท่านพ่อท่านแม่ไม่ต้องห่วงแล้วนะครับผมจะดูแลเจ้าหญิงเอง ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยชอบหน้าเธอเท่าไหร่ ผมก็พยายามคิดว่าเธอเป็นเจ้าหญิงจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่พร้อมที่จะรับใครเข้ามาปกครองบ้านเมือง ผมเกลียดผู้หญิงขนาดไหนท่านพ่อท่านแม่คงทราบ แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนก็คอยช่วยผม ผมจะทำหน้าที่เจ้าชายให้ดีที่สุดเท่าที่ผมทำได้นะครับ "
" หลุยส์ ถึงเพื่อนฉันจะไม่ใช่เจ้าหญิงที่นายต้องการ... แต่ฉันมั่นใจยัยเรนเป็นเจ้าหญิงได้นะ "
" เมลใจเย็นก่อนนะ " ครูสพูด
" ถ้าแกพูดงี้ แกคิดจะเป็นศัตรูกับฉันใช่มัย !! "
" เธอไม่ถามฉันเรื่องเจ้าหญิงแถมเอาใครก็ไม่รู้มาเป็นเจ้าหญิงแทน !! ผู้หญิงคนนั้นไม่สมควรกับการเป็นเจ้าหญิงหรอก !!!! "
ตอนนั้นหลุยส์น่ากลัวจริง ๆ หลุยส์ที่เงียบ ๆ ขรึม ๆ ทำไมตอนนี้เป็นแบบนี้ ฉันอยากเข้าไปพูดจริง ๆ แต่ตอนนี้ฉันพูดไม่ออกเลยสักนิด คำที่หลุยส์พูดออกไปเมื่อกี้มันแทงเข้าไปในใจของฉันแล้ว TT ขอโทษนะที่ฉันเป็นให้ไม่ได้งั้นนายก็หาคนที่คู่ควรเถอะนะ ลาก่อน ฉันที่กำลังเสียสติไม่รู้จะไปที่ไหนพอดีเห็นแม่นมเลยบอกจะออกไปดูบ้านเมือง ท่านก็ให้ทหารพาไป
" ทหารพอดีเราลืมของไว้ที่ห้องหนะ ไปเอาให้เราได้มั้ย ? เดี๋ยวเรารอตรงนี้ ^^ "
" ขอรับเจ้าหญิง "
ได้โอกาสหละ ฉันมองไปรอบ ๆ มีทหารอยู่ทุกมุมฉันไม่รู้จะไปทางไหน อืมมม.. อ๊ะรู้ละ
" ทหารทุกนายเจ้าชายหลุยส์เรียกให้ไปพบที่ห้องโถงใหญ่ "
สุดเสียงทหารก็พากันเดินเข้าวังไปเสร็จฉันหละ ฉันรีบวิ่งออกไป อากาศร้อนขนาดนี้ต้องหน้ามืดแน่ ต้องเข้าเมืองก่อนแล้วหละ
ณ พระราชวัง
ทหารพากันเดินเข้าไปที่วัง หลุยส์ที่กำลังเดินลงบันไดหันมาด้วยความสงสัย
" มาทำไรกันที่นี่ ? "
" มีคนบอกว่าท่านหลุยส์เรียกขอรับ "
" หะ พวกนายเป็นคนเรียกหรอ ? " หันไปถามเพื่อนทั้ง 3
" เปล่านะ " ทั้ง 3 ตอบ
" ฉันไม่ได้เรียกกลับไป !! "
" ใครจะเอาชื่อนายไปอ้าง เลิกสงสัยได้ละ ไปหายัยเรนกันได้แล้ว เดี๋ยวเธอก็รอหรอก ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กินรีบไปกันเถอะ ^^ "
ทั้ง 4 คนเดินมาที่ห้องอาหารแต่มีแค่ความว่างเปล่าตรงหน้า
" แปลกจัง ยัยเรนน่าจะลงมาแล้วนะ "
" หรือว่ายังไม่ตื่น นี่มันก้สายมากแล้วนะ "
" เดี๋ยวฉันขึ้นไปดูเอง " เมลบอกทุกคน
สักพักเมลก็ลงมาพร้อมกับหน้าตาที่ดูกระวนกระวาย
" ฉันไม่เจอยัยเมลเลยนะ !! ที่ห้องไม่มี !! "
" หะ !! " ทั้ง 3 คนที่ได้ยินแล้ว
" หรือว่าที่ทหารเข้ามาเพราะคาเรนต้องไปหลอกอะไรแน่ ๆ "
" ทหารตามหาเจ้าหญิง !! "
ที่วังคงวุ่นวายน่าดูแต่ไม่รู้หละฉันต้องหนีจากเมืองนี้ให้เร็วที่สุด