รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า
เขียนโดย poupee
วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.21 น.
แก้ไขเมื่อ 21 มกราคม พ.ศ. 2559 17.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) พบกัน 4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ณ วัด ( อีกแล้ว )
สุดท้ายผมก็นึกไม่ออกว่าต้องชื้ออะไรก็เลยกลับบ้าน ดีทีไม่ใช่อะไรสำคัญ
วันนี้ ที่บ้าน( หรือก็คือวัด ) มีงานนิดหน่อย
เปันงานศพของยาดโยม แต่คงเปันอุบัติเหตเพราะฉุกละหุกกันมาก
กว่าจะเตรียมการเสัรจก็มืดแล้ว เหันว่าเปันอุบัติเหต แถวนี้
เลยกะว่าจะไปดูสักหน่อย มีคนเล่าให้ฟังว่า ขับลถเร็วเลยไปตำสุนัชเข้า
ลถเลยเสียหลักพุ่งชนไปข้างทาง ตำเสาไฟฟ้า และดันเปันช่วงฝนเลยโดนไฟฟ้าช็อด
แต่ที่ดูแล้วทุกอย่างก็ เสัรจว่าจะไปดูเนร้าหมาตัวนั้นชักหน่อย
ดูท่าท่างฝนอาจจะตกเอาร่มไปแล้วกัน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ผมเดีนออกมาเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ถือเปันการเดีนเล่นไปในตัวอากาศตอนดึกไม่หนาวมากสำลับผม
กำลังเย็นพอดี มีลมพัดมาเอื่อยๆ
บัณยากาศโอเค จนเผลอคิดว่าจะมาเดีนเล่นบ่อยๆ
แต่ก็หลังจากเสรัจงานที่โรงเรียน ชมรม แล้วก็ที่บ้านนะนะ เชี่งคงหาอยากมากเต็มที
กำลังคิดเรื่อยเปื่อย ก็ต้องหยุด เพราะฝนเรี่มตกลงมาแล้ว
และรู้สึกจะแรงขื้นเรื่อยๆ จนผมลังเลว่าจะไปดูต่อไหมหรือว่าจะกลับ
แต่ อีกนิดเดี่ยวก็จะถืงแล้วเลยตัดสินใจไปจนได้
ฝนที่เรี่มเทหนักลงเรื่อยๆ ทำให้ผมมองอะไรได้แคบมาก
ผมจะหามันเนอไหมเนี่ย เจ้าหมาตัวนั้น
และเมื่อหาจนทั่วผมก็ตัดสินใจจะกลับ ผมก็ได้ยินเสียงคนพูดเบาๆ ท่ามกลางเสียงฝน
เหมือนดังมาจาก ด่านล่างถนน ชื่งเปันแม่น้ำ ก็เลยลองไปดู แต่สิ่งที่ผมเหันก็คือ..............
ผู้ชายตัวเล็ก( ถ้าเทียบกับผม )กำลังอุ้มเจ้าลูกหมาที่ซุ่มไปด้วยเลือด
แนบกับอกเสื้อตัวเองโดยไม่สนใจว่ามันจะเปื้อน กล้มหน้าต่ำเหมือนกำลัง ร้องไห้
.................ทำไม!? หรือว่า เปันเจ้าของหมาตัวนั้น.....................
แต่เพราะผมเข้าใกล้มากกว่าเดีม ทำให้รู้ว่าไม่ใช่เจ้าของ
" ขอโทดนะ ที่ทำอะไรไม่ได้เลย นึกว่าจะทันช่วยแกแล้วชะอีก อุ้มมาไม่ถืงไหนฝนก็ตกหนัก"
นั่นสินะอยู่ๆฝนก็ตกลงมา............" แกคงหนาวมากเลยชินะ ถืงที้งฉันให้อุ้มร่างแกเนี่ย"
แต่สี่งที่ทำให้ผมตกใจมากกว่า...........................ทำไม 'เจ้างี่เง่า'ถืงได้............
" ถ้าฉัน'ตาย'ไปก็คงต้องถูกที้งให้เดี่ยวดายเหมือนแกแน่เลย "
ให้ตายชิจะทำให้ตกใจไปถืงไหน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
( >.<)(>.< )( >.<) หายไปนานคิดถืงมั้ยเอ่ย
เปันตอนที่เศ้ามาก แต่งเองเศ้าเอง
สังเกตมั้ยว่า พอเปันวาตานุกิเปันคนคิด จะมีแต่บทพูด
แต่พอโดเมกิ แล้วมีแต่คิดอะ พูดน้อยๆ แต่คิดโคตรเยอะ
ตอนต่อไปก็ใกล้หมดหน้าที่ของโดเมกิแล้ว ต่อไปวาตานุกิจะมาบอกที่มาของตุกตาสีดำ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ