love gang ลุ้นรักตักหัวใจแก๊งนายเย็นชา

4.0

เขียนโดย smil

วันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.51 น.

  18 chapter
  1 วิจารณ์
  18.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 มีนาคม พ.ศ. 2559 17.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) กวน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     หลังจากที่ฉันตั้งใจฟังครูอบรมจนหลังคดหลังแข็งไปหมดจะมีก็แต่บางครั้งที่ไอ่พวกผู้ชายที่นั่งข้างหลังกวนยัยตี้จนยัยตี้โวยวายใหญ่เลยล่ะ แต่พวกนั้นก็ไม่ยอมหยุดกวนสักที่อ่ะ และในี่สุดพวกฉันก็อดทนอดกั้นจนเวลาร่วงเลยมาถึงช่วงพักกลางวัน ฉันก็หันไปหายัยตี้เพื่อที่จะเรียกมันไปทานข้าวกลางวันกัน อยากบอกว่ากว่ายัยตี้จะยอมหายโกรธฉันได้ ฉันเลยสัญญากับมันว่าวันอาทิทย์นี้จะพามันไปดูโคฟเวอร์ที่ห้าง www มันถึงยอมหายโกรธฉันอ่ะ และก่อนออกจากห้องฉันก็หันไปมองหน้า

นายใบ้ 

( เปลี่ยนไปเรื่อยเลยนะสรรพนามที่ใช้เรียกเขาเนี่ย ) กับพร้องเพื่อนของนายใบ้ ยัยตี้ก็หันไปดูกับฉันเหมือนกัน "มองอะไรคร้าบบบบ.....ไม่เคยเห็นคนหล่อหรอ" มีผู้ชายในกลุ่มนายใบ้พูดขึ้นแถมยังหันมาทางยัยตี้แลัวยังยักคิ้วให้ยัยตี้ด้วยยัยตี้กลอกตาไปมาอย่างหน้าเบื่อ เพราะอะไรนะหรอก็ไอคนที่กวนยัยตี้ในคราบที่ครูอบรมก็คือนายคนที่ยักคิ้วให้ยัยตี้นั้นเอง "ก็มองหมาแถวนี้และ"  โอว...แร๊งอ่ะ " ไอ่เดย์เขาว่ามึงเป็นหมาอ่ะ" เพื่อนอีกคนในกลุ่มนายใบ้พูดขึ้น อ้อ...ที่แท้คนที่เทียงกับยัยตี้ชื่อเดย์นี้เอง "กรูรู้ว่าเขาด่าเว้ยบีเอ็ม" นายที่บอกให้นายเดย์รู้ว่ายัยตี้ด่าชื่อบีเอ็มนี้เอง "ไปกันเถอะแชร์เดี่ยวจะโดนหมาแถวนี้กัดฉีดยารึเปล่าก็ไม่รู้" นายเดย์หันมามองยัยตี้ตาขวางเลย แต่ยัยตี้ทำเป็นไม่สนใจ "อืม...ไปกัน" และพวกฉันก็เดินออกจากห้องมา โดยมีพวกนายใบ้เดินตามหลังมาด้วย จนถึงโรงอาหารและซื้อข้าวเสร็จนายพวกนั้นก็ยังเดินตามหลังมา (เหมือนพวกโรคจิตเลยแหะ) 

นี้ชักจะรำคาญแล้วนะเฟ้ยย เหมือนยัยตี้จะมีความรู้สึกเหมือนฉันมันรีบหันไปทางพวกนายใบ้แล้วตะโกนถามว่า "นี่พวกนายจะตามพวกฉันอีกนานไมยะ" คนเกือบทั้งโรงอาหารหันมาที่มองพวกเราเป็นตาเดี่ยว ก็แน่นะสิพวกเรายืนอยู่กลางโรงอาหารเลยนี่น่า "ไม่ได้ตามสักหน่อย...มั่ว" เจ้าเก่าเจ้าเดิมนายเดย์นี้มันอะไรกับเพื่อนฉันนักหนาเนี่ย ยัยตี้ได้แต่วางจานข้าวลงบนโต๊ะแล้วนั่งกอดอกขยี้หัวตัวเองอย่างคนเซ็งจัดฉันหันไปมองพวกนายนั้นหัวเหราะชอบใจใหญ่เลย ยกเว้นก็แต่นายใบ้ ที่ทำหน้าตายซากอยู่ ฉันเลยหันไปถามมันอย่างเป็นห่วง "แกโอเคป๊ะ...ย้ายที่ก็ได้นะเว้ย" "ไม่เป็นไรฉันทนได้" "ให้มันแน่เถอะ....เนอะๆบีเอ็ม" นายเดย์ "นับหนึ่ง" ยัยตี้ "เอ็มกลัวคนแถวนี้ได้เข้า

โรงบาลว่ะเพราะทนคนหล่อไม่ไหว555+" เดย์ "นับสอง"ตี้ "ไปโรงบาลไรว่ะเดย์" บีเอ็ม

"ก็...ไปโรงบาลศรีธัญญาไง5555+" เดย์ " ไม่ไหวแล้วเว้ย...ย้าย"

ปึกกกกก!!!!!!!! ตอนนี้ฉันตกใจมากยัยตี้ลุกขึ้นตบโต็ะเสียงดังแล้วเอาจานข้าวของตัวเองไปสาดใส่หน้านายเดย์ แล้วเดินออกมาจากโรงอาหารโดยมีฉันเดิมตามมาด้วย แอบสงสานนายนั้นนะเนี่น 55555+ (นี่คือสงสารเขาใช่ไม่เนี่ย)

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา