พลังพระเจ้าทลายโลกา

      "เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆ" ผมวางหนังสือประวัตศาสตร์อันสุดแสนจะน่าเบื่อหน่ายนี้ ลงบนโต๊ะอย่างไม่ปรานี

"ห้องสมุดนี่มันช่างหน้านอนจริงๆ" ฮ้าววว พอพูดแล้วก็ชักจะเริ่มง่วงขึ้นมาแล้วซิ หลับซักงีบละกัน

"จะฝันเห็นอะไรบ้างน้าาา"

"เขาห้ามงีบในห้องสมุดนะ" ผมตกใจตื่นขึ้นมา ผมแปลกใจนักที่เป็นเด็กผู้หญิง ไม่น่าจะมีผู้หญิงคนไหนที่จะเข้ามาในห้องสมุดที่ไม่มีคนในตอนเย็นหรอกนะ พอผมหันไปผมก็ไม่ค่อยที่จะประหลาดใจสักเท่าไร ยัยเนิร์ด ชาร์ นี่เองไม่แปลกหรอกนะที่เด็กเนิร์ดจะมาที่ห้องสมุดน่ะ

  ชาร์ เป็นเด็กผู้หญิงที่เหมือนจะดูน่ารัก ย้ำว่าเหมือนนะเพราะว่าเธอเป็นพวกคลั่งวิทยาศาสตร์แบบสุดๆ

"ไม่ได้งีบซักหน่อย" ทำตัวปากไม่ตรงกับใจนี่เราเองก็น่ารักเหมือนกันน่ะนี่

"เหรอ" ชาร์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา มองดูผมด้วยสายตาเหยียดหยาม

"แค่พักสายตาเฉยๆน่ะ" แถสุดๆเลยนะเนี่ย

"งั้นก็ดีแล้วหล่ะ" โอ้เหมือนจะพอใจแฮะ

"นี่อาจารย์เรยเรียกเธอไปหาน่ะ" 

"อ่อ เจ้าโล้นนี่เอง" สาเหตุที่ผมเรียกมันอย่างนั้นก็เพราะว่าหัวมันโล้นไง แถมผมก็ไม่ค่อยที่จะกินเส้นกับเจ้าโล้นซะด้วย คงจะเป็นเพราะผมนั้นฉลาดกว่าเจ้านั้นก็เป็นได้

"รีบไปเถอะนะะเหมือนจะคุยเรื่องสำคัญมากซะด้วย"

เคเค ไปก็ไป