รักเเวมไพร์ยัยตัวเเสบ

     เช้าวันต่อมาพี่เอเตอร์ไม่ไดมารับฉันเหมือน

วันที่ผ่านมาเค้าคงสำนึกผิดเเล้วก็เลยไม่กล้ามารับ

ละมั้ง

     วันนี้ฉันถือของมาเยาะมากก็เค้กนั้นเเหละเอา

มาฝากเพื่อนเพราะเมื่อนวันก่อนลงในไอจีตอนที่

กำลังทำเค้ก ตอนนี้ฉันมัวเเต่สนใจของที่อยู่ในมือ

โดยที่ไม่มองทางเเต่ก็ระเเวงว่าจะชนอะไรอยู่เหมือน

กัน

     ปึก!!!!!นั้นไงพูดยังไม่ทันขาดคำเลย

“ขอโทษค่ะ”ฉันรีบตอบทันที

“ผมสิครับต้องขอโทด"เอ้าผู้ชายเหรอว่าเเล้ว

ฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมอง หล่อจัง เเต่ก็สู่พี่เอเตอร์ไม่ได้

นี่ฉันคิดถึงเค้าทำไมเนี้ย

“ถ้าไม่มีอะไรเเล้วฉันขอตัวนะค่”

“ผมช่วยถือได้ไหมครับดูท่าว่าคุณจะหนัก”อันที่จริงก็

ไม่อยากรบกวนนะเเต่ขอขนาดนี้เเล้วให้ช้วยก็ได้

เดี่ยวจะเสียน้ำใจ(เปล่าหรอกหนักอะด~~คนเขียน)

“ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ"

     พอเดินมาถึงห้องฉันก็เอาขนมให้เพื่อนๆ เหลือกล่อง

หนึ่งนี่นา

“ฉันให้ถือว่าขอบคุณที่ช่วยถือของ"ฉันยื่นกล่องขนมให้

เค้า เค้ายิ้มให้เเล้วยิบกล่องขนม

“ขอบคุณมากเลยนะครับ คุณ....."

“ขวัญค่ะ"

“ผมเเฟนธอมครับ"ฉันอยากได้ชื่อคุณไม่ใช่ชื่อเเฟน

“เเฟนคุณชื่อธอมเหรอค่ะ"

“ผมยังไม่มีเเฟนครับ เเตผมชื่อ เเฟนธอม"ออนี่ฉันเข้าใจผิด

สินะ เเฟนธอม ชื่อน่ารักเชียว น่ารักษา อิอิ

“ค่ะคุณเเฟนธอม"เรายิ้มให้กันเค้าน่ารักดี พูดก็เพราะ 

ใจดี เเถมยังมีน้ำใจอีก ไม่เหมือนใครบางคนชอบเอาเเต่ใจ

บ้า เเล้วก็ซาส์ดิอีกต่างหาก คิดเเล้วก็ขนรุก

     พักกลางวัน

เหมือนเช่นเคยฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับเพื่อนๆ

อย่างสนุกสนาน

“ขอบคุณมากนะครับคุณขวัญเค้กอร่อยมาเลยครับ"

เเฟนธอมเดินมาเเล้วบอกฉันในขณะที่พี่เอเตอรเดินผานไป

เเฟนธอมยื่นน้ำเเตงโมปั่นให้ฉัน เเตงโมปั่นชอบมากของโปรด

“ขอบใจมากเลยนะ รู้ได้ไงว่าฉันชอบกินน้ำเเตงโมปั่นค่ะ"

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมซื้อมาเพราะเห็นพวงกุญเเจคุณขวัญ

เป็นเเตงโม"สังเกตด้วยเหรอเนี้ย

“ขอบคุณมากเลยนะค่ะ"

เเฟนธอมยิ้มเเล้วเดินไป

      เลิกเรียนเเล้ว

กลับบ้านดีกว่าคิดถึงอาหารฝีมือพี่เลี้ยงคนโปรดเเล้ว

วันนี้พี่ฟ้าจะทำอะไรให้กินนะหิวอะ