ไม่อยากรักนาย แต่ก็สายไปเสียแล้ว

     ครืดด เสียงประตูห้องเรียนได้ถูกเลื่อน "เปิดเทอมมาก็สายซะแล้ว คุณซึโตยะ ไปนั่งตรงนั้นไป เหลืออยู่ที่เดียวแล้ว" ครูชี้มาที่โต๊ะข้างๆฉัน แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินมานั่งพร้อมกับพูดอย่างร่าเริงว่า "เราชื่อซึโตยะ เธออะ?" "โคยูกิ" ฉันตอบไปสั้นๆ เอาตรงๆฉันรู้สึกไม่ดีที่มีผู้ชายมานั่งเรียนข้างๆ

     "ขอยืมดินสอหน่อยสิ สมุดด้วยก็ดี อ้อ!ยางลบด้วย"

     "นี่นายไม่ได้เอาอะไรมาเลยหรอ?"

     "ใช่ ขอดูด้วยนะ"

     "ก็ได้"

     จากยางลบของฉันที่ซื้อมาใหม่ๆ ตอนนี้กลับเหลืออยู่ประมาณครึ่งเดียวของทั้งหมด เป็นฝีมือของนายนี่ล้วนๆ ฉันเลยตัดสินใจให้ยางลบเขาไปซะเลย เวลาค่อยๆเดินไปจนถึงพักกลางวัน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนายนี่ถึงอยากไปกินข้าวกับฉันขนาดนั้น ที่ให้มากินด้วยก็เพราะรำคาญที่เซ้าซี้ฉันจนมากเกินไป

     "ตอนเลิกเรียนน่ะ เราขอเดินไปส่งเธอที่บ้านนะ"

     "ฉันนั่งรถไฟฟ้ากลับนะ"

     "นั่นแหละ ให้เราไปส่งนะ"

      "ไม่"

     และตอนเลิกเรียนหลังลงจากลงจากรถไฟฟ้าแล้ว เขาก็เดินมาส่งฉันถึงหน้าบ้าน ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่แปลกจริงๆ แต่บางทีเขาอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีก็ได้

     "ขอไอดีเธอหน่อยสิ จะได้คุยกันได้"

     "คุยเรื่องอะไร?"

     "พวกงาน การบ้านไรงี้"

     "YUkiKoYUkI"

     "OK งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ"

     "อืม"

                                ฝากติชมด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ