กระซิบมาว่า รักกัน
เขียนโดย 
๓่oฝัu
วันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.18 น.
แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2558 22.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
"ซีสต์ ยัยซีสต์ ! ! ! "
"ห๊ะ ! " เสียงพวกนี้มันเสียงนรกชัดๆ บังอาจมาขัดขวางมโนภาพของฉัน พวกนิสัยไม่ดี ชิ
"ใจลอยไปหาใคร พวกฉันเรียกแกตั้งนานละ" ฟีฟ่าบ่น พลางล้วงขนมในมือฉันไปกินหน้าตาเฉย
"บอกพวกเรามาให้หมด !" ตามมาด้วยเสียงขู่โหด ๆ จากปอร์แปง ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับเพื่อน ๆ ที่หวังดีประสงค์ร้ายขงฉัน ยิ่งคิดว่าจะต้องพูดปากก็สั่น ใจสั่นจนทำอะไรไม่ถูกเลย
">///<" เขินเกินจนไม่อยากเล่าอะไรทั้งนั้นแต่ท่าทางฟีฟ่ากับปอร์แปงคงไม่ยอมเพราะทั้งคู่พร้อมใจกันส่งสายตาอาฆาตมาทางฉันอย่างเต็มที่
"อย่าต้องให้พวกเรารู้เองนะ หึหึ " ปอร์แปงส่งคำขู่มาอีกระลอก เฮ้อ ยังไงฉันก็ต้องเล่าสินะ
"คือ..."
ตุบ !
"โอ๊ย ! เจ็บ ๆ ๆ ๆ" ฉันลูบหัวที่โดนอะไรสักอย่างกระแทกใส่
"เป็นไรหรือป่าว" เสียงทุ่มดังขึ้นข้าง ๆ หู พลันสายตาก็เหลือบเห็นใบหน้าได้รูปที่มีหยดเหงื่อยเกาะอยู่ ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ให้น่าหลงใหลยิ่งกว่าเดิม อยากเป็นลมไปเลยจริงๆ >///<
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"..." จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเเล้วเก็บลูกบาสที่โดนหัวฉันกลับไปสนามบาสเช่นเดิม
ฉันแทบจะร้องไห้ที่เขาไม่สนใจฉันเลย หรือเพราะว่าฉันบอกว่า ไม่เป็นไร เขาเลยเมินฉัน แต่ยังไงก็ควรถามต่อสิ TT
ฉันนั่งอยู่ที่เดิมมองร่างสูงวิ่งผ่านไปผ่านมา ในใจก็ภาวนาให้เขาวิ่งมาตรงที่ฉันอยู่อีกครั้ง แต่มันเป็นไปได้แค่ความฝัน การมโนเท่านั้น
ทำไมเขาถึงต้องเย็นชาขนาดนั้นละ แต่ฉันก็ให้อภัยเขาอยู่ดีนั่นหละ :p
"กะ ก็มีแค่นี้หละ >///<" โอ๊ย เขิน ๆ ๆ ๆ ยิ่งมองสายตาล้อเลียนของฟีฟ่ากับปอร์แปงแล้วฉันแทบกัดลิ้นตัวเองตาย
"เขาชื่อไรหรอ"
"อะ...เออ..."
"พูดมาเถอะ เพื่อพวกเราจะเป็นเเม่สื่อให้ ^^" ปอร์แปงพูดจาดี้ด้า ราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ แต่นี้มันไม่ใช่ !
"พี่คาร์บอมท์"
" ห๊ะ ! ! !" ทั้งสองประสานเสียงกันจนฉันต้องยกมือขึ้นมาอุดหู จะตกใจอะไรกันนักหนา
"ไปชอบพี่เขาได้ไง เจอพี่เขาได้ไง"
"แล้วแกรู้จักเขาดียัง"
"ไปรักเขาได้ไงวะ บลา ๆ ๆ ๆ ๆ" ฉันฟังที่สองคนนี้พูดไม่รู้เรื่องเลย จับใจความไรก็ไม่ได้ ไม่รู้จะตื่นเต้นตกใจอะไรมากมาย
~♬รักนั้นคืออะไร ตับไตไสพุง หรือรักกางเกงที่นุ้งก็ดูสวยดี♬~
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยไม่สนใจเพื่อนทั้งสองที่ยังคงกระหน่ำคำถามมาเรื่อย ๆ
"ค่ะ ซีสต์ถือสายอยู่ค่ะ...ค่ะ...ได้ค่ะ...เดี๋ยวซีสต์จะกลับแล้วค่ะคุณแม่...ไม่ต้องห่วงนะคะ" สมุดหนังสือถูกจับยัดใส่กระเป๋าลายหมีพูห์
"จะไปไหนค่ะ"ฟีฟ่าที่รู้ตัวคนเเรกเอ่ยถามแต่สายไปแล้วค่ะ เพราะฉันจะไม่อยู่ให้พวกแกเซ้าซี้ฉันหรอก อิอิ ^^
"กลับบ้านแล้วนะ บาย" ฉันวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าหล่อเหล่าลอยมาในโสตประสาท อยากเจอจัง . . .
..............................................
เพิ่งแต่งมีไรแนะนำได้ค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
