กระซิบมาว่า รักกัน

                    บทนำ

  "ซีสต์ ยัยซีสต์ ! ! ! "

  "ห๊ะ ! " เสียงพวกนี้มันเสียงนรกชัดๆ บังอาจมาขัดขวางมโนภาพของฉัน พวกนิสัยไม่ดี ชิ

  "ใจลอยไปหาใคร พวกฉันเรียกแกตั้งนานละ" ฟีฟ่าบ่น พลางล้วงขนมในมือฉันไปกินหน้าตาเฉย 

  "บอกพวกเรามาให้หมด !" ตามมาด้วยเสียงขู่โหด ๆ จากปอร์แปง ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับเพื่อน ๆ ที่หวังดีประสงค์ร้ายขงฉัน ยิ่งคิดว่าจะต้องพูดปากก็สั่น ใจสั่นจนทำอะไรไม่ถูกเลย

  ">///<" เขินเกินจนไม่อยากเล่าอะไรทั้งนั้นแต่ท่าทางฟีฟ่ากับปอร์แปงคงไม่ยอมเพราะทั้งคู่พร้อมใจกันส่งสายตาอาฆาตมาทางฉันอย่างเต็มที่

  "อย่าต้องให้พวกเรารู้เองนะ หึหึ " ปอร์แปงส่งคำขู่มาอีกระลอก เฮ้อ ยังไงฉันก็ต้องเล่าสินะ 

  "คือ..."

          ตุบ !

  "โอ๊ย ! เจ็บ ๆ ๆ ๆ" ฉันลูบหัวที่โดนอะไรสักอย่างกระแทกใส่

  "เป็นไรหรือป่าว" เสียงทุ่มดังขึ้นข้าง ๆ หู พลันสายตาก็เหลือบเห็นใบหน้าได้รูปที่มีหยดเหงื่อยเกาะอยู่ ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ให้น่าหลงใหลยิ่งกว่าเดิม อยากเป็นลมไปเลยจริงๆ >///<

  "ไม่เป็นไรค่ะ" 

  "..." จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเเล้วเก็บลูกบาสที่โดนหัวฉันกลับไปสนามบาสเช่นเดิม

ฉันแทบจะร้องไห้ที่เขาไม่สนใจฉันเลย หรือเพราะว่าฉันบอกว่า ไม่เป็นไร เขาเลยเมินฉัน แต่ยังไงก็ควรถามต่อสิ TT

ฉันนั่งอยู่ที่เดิมมองร่างสูงวิ่งผ่านไปผ่านมา ในใจก็ภาวนาให้เขาวิ่งมาตรงที่ฉันอยู่อีกครั้ง แต่มันเป็นไปได้แค่ความฝัน การมโนเท่านั้น

ทำไมเขาถึงต้องเย็นชาขนาดนั้นละ แต่ฉันก็ให้อภัยเขาอยู่ดีนั่นหละ :p

  "กะ ก็มีแค่นี้หละ >///<" โอ๊ย เขิน ๆ ๆ ๆ ยิ่งมองสายตาล้อเลียนของฟีฟ่ากับปอร์แปงแล้วฉันแทบกัดลิ้นตัวเองตาย

  "เขาชื่อไรหรอ"

  "อะ...เออ..."

  "พูดมาเถอะ เพื่อพวกเราจะเป็นเเม่สื่อให้ ^^" ปอร์แปงพูดจาดี้ด้า ราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ แต่นี้มันไม่ใช่ !

  "พี่คาร์บอมท์"

  " ห๊ะ ! ! !" ทั้งสองประสานเสียงกันจนฉันต้องยกมือขึ้นมาอุดหู จะตกใจอะไรกันนักหนา

  "ไปชอบพี่เขาได้ไง เจอพี่เขาได้ไง"

  "แล้วแกรู้จักเขาดียัง"

  "ไปรักเขาได้ไงวะ บลา ๆ ๆ ๆ ๆ" ฉันฟังที่สองคนนี้พูดไม่รู้เรื่องเลย จับใจความไรก็ไม่ได้ ไม่รู้จะตื่นเต้นตกใจอะไรมากมาย 

          ~♬รักนั้นคืออะไร ตับไตไสพุง หรือรักกางเกงที่นุ้งก็ดูสวยดี♬~

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยไม่สนใจเพื่อนทั้งสองที่ยังคงกระหน่ำคำถามมาเรื่อย ๆ 

  "ค่ะ ซีสต์ถือสายอยู่ค่ะ...ค่ะ...ได้ค่ะ...เดี๋ยวซีสต์จะกลับแล้วค่ะคุณแม่...ไม่ต้องห่วงนะคะ" สมุดหนังสือถูกจับยัดใส่กระเป๋าลายหมีพูห์

  "จะไปไหนค่ะ"ฟีฟ่าที่รู้ตัวคนเเรกเอ่ยถามแต่สายไปแล้วค่ะ เพราะฉันจะไม่อยู่ให้พวกแกเซ้าซี้ฉันหรอก อิอิ ^^

  "กลับบ้านแล้วนะ บาย" ฉันวิ่งออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าหล่อเหล่าลอยมาในโสตประสาท อยากเจอจัง . . .

..............................................

เพิ่งแต่งมีไรแนะนำได้ค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ