รักต่างแดน

    คะ--" ตอนนี้อิชั้นก็อยู่บนรถบัสโรงเรียนเป็นที่เรีบร้อยแล้ว แต่!!! คืออีพวกเด็กนักเรียนบนรถนี่มองอะไรกันคะ-- ไม่เคยเห็นคนสยคนงามจากประเทศไทยหรือไงคะ^-<

 "Hey พึช เธอดูนั่นสิ ผู้ชายสองคนนั้นที่11นาฬิกามองเธออยูหนะ"

    ห๊ะ!! 0-0 อะไระลีน่า ผู้ชายมองชั้นเหรอ ไหนๆดูหน่อยสิ ว้ายยยยย>///< จริงด้วยอ่าาาา หนุ่มหน้าตาน่ารักสองคนนั้นมองมาที่อิชั้นจริงๆด้วยค้าาาทุกคน พออิชั้นหันไปมองพ่อหนุ่มสองคนนั้นก็โบกมือบ๊ายบายทักทายอิชั้น พร้อมกับส่งจุ๊บมาให้ด้วย นู๋ช๊อบ ชอบ!!! ถ้าอยู่ที่ไทยนะคงมีแต่น้ำลายถุ้ยใส่TT

 "นี่ พีชไอว่ายูต้องฮอตแน่ๆเลย"

 "เหรอ ไม่หรอกม๊างงงง" ฮอตก็ดีสิยะ ชั้นจะโปรยเสน่ห์ไปทั่วเลย^^ (เก็บกดมากอินี่--")

 "แต่ไอเห็นด้วยกับลิน่านะ ยูเป็นคนที่สวยมากเลยนะ ไอยังชอบยูเลย^^"

   กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด >///< อีตาฮาเวิร์ดจ๋าาาา ก็อย่าพูดงี้สิฟร้าาาา ถึงแกจะพูดเล่นๆแต่อิชั้นเอาจริงนะเคอะจะบอกให้

 "ฮาเวิร์ดยูแกล้งพูดว่าชอบไอใช่มั๊ย ฮาๆๆ >,<"

 "ใช่"

   อ้าววววว-0- อีฮาเวิร์ด อีเด็กเลวววว

 "แต่ถ้ยูอยากให้ไอชอบ ไอก็ยินดีนะ^3<"

   อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >0< อีตาฮาเวิร์ดดดดดดด อีเด็กบ้าาาาา อย่าอ่อยยยได้ไหมมมม หัวใจอิชั้นจะแตกตายยแล้ว แกเป็นลูกของโฮลชั้นนะ อย่าให้ชั้นต้องจับลูกของโฮลตัวเองมาปล้ำกลางรถบัสโรงเรียนเถอะน่าาา

 "หยุดเลยนะฮาเวิร์ด ไอไม่ยอมยกพีชให้ยูหรอกนะ"

 "เห้ยยยย ได้ไงลีน่าเรื่องนี้ต้องให้พีชเค้าตัดสินใจเองสิ"

 "ไม่รู้แหละ ไอไม่ยอมให้พีชหลวมตัวไปคบน้องชายกะล่อนอย่างยูหรอก"

 "ไอไม่ได้กะล่อน"

 "เหรออออ"

 "ช่ายยย"

 "นี่ พีชเป็นของไอ"

 "ของไอ"

 "ของไอ"

  เอ่ออออออออออ --" อีสองพี่น้องมหาประลัยคะ แย่งอิชั้นเพื่อ!!! ไม่ต้องทะเลาะกันหรอกคะ เพราะยังไงอิชั้นก็ต้องเป็นไส้ติ่งอยู่ที่บ้านพวกเธออีกตั้งหนึ่งปี ไม่หนีไปไหนหนรอกคะ เพราะถึงอิชั้นหนีไปก็ไปไหนไม่ได้หรอกคะ-- ไม่มีที่จะไป

 "นี่ พวกเธอสองคนไม่ต้องทะเลาะกันหรอกนะ ยังไงชั้นก็ต้องอยู่กับพวกเธอไปอีกนานไม่ไปไหนหรอก^^"

  แต่!!! อีพี่น้องสองคนนี่ก็ไม่ได้ฟังสิ่งที่อิชั้นพูดไปเลยคะ--" ยังคงทะเลาะกัน ซึ่งน้ำลายของนางทั้งสองเต็มหัวอิชั้นหมดแล้วTT และอีสองคนนี่ก็ยังทะเลาะกันต่อไปจนถึงโรงเรียน ขอบคุณพระเจ้าที่ถึงโรงเรียนY^Y

 "พีช ตอนนี้เราถึงโรงเรียนแล้วนะ" ลิน่ากล่าว

 "โห้!! โรงเรียนของพวกยูสวยากๆเลย*0*"

 "เหรอ แต่ไอว่าเฉยๆนะ" ฮาเวิร์ดกล่าว

  อ้่าวว-0- ตกลงนี่ชั้นตื่นเต้นไปเองชะมะ

 "เดี๋ยวไอจะพายูไปลงเรียนนะพีช"

 "ไอไปด้วยๆ^^"

 "หยุดเลย ฮาเวิร์ด ยูไปเรียนหนังสือซะ"

 "ไม่เอาจะไปด้วย-.-"

 "งั้นไอจะบอกมามี่ว่ายู แอบไปเล่นเกมส์เมื่อวันเสาร์"

 "โห ไม่แฟร์เลยอะ ชิไม่ไปก็ได้-.,-"

 "เยี่ยม ^0^"

 "บ๊าย บายนะพีช ไอคิดถึงยูแน่เลยTT"

   เอิ่มมมม เว่อร์ไปมั๊ยคะ--

 "จ้า บ๊าย บาย นะ^^"

  แล้วลีน่าก็พาชั้นไปลงเรียน ที่นี่จะมีวิชาภาคบังคับคือ เลข วิทยาสาสตร์ ประวัติศาสตร์ และภาษาฝรั่งเศส ซึ่งอันหลังน่าจะยากสุด เพราะกว่าจะผ่านภาษาอังกิดมาได้ก็เหมือนต้งไปทำสงคราม นี่ชั้นยังต้องเอาภาาาอื่นมาใส่หัวอีกเหรอนี่TT แต่ก็ยังดีที่ยังมีให้เลือกวิชาเองชั้นก้เลยเลือกเรียน สิลปะและก็พละ (คิดว่าน่าจะง่ายอะนะ)

  อิชั้นได้เรียนเทียบเท่า ม.5 เกรด11 ที่นี่จะแยกนักเรียนตามความสามารถเด้กทำให้ชั้นนึงเด็กนักเรียนจะมีอายุไม่เท่ากัน และเด็กนักเรียนที่นี่จะไม่มีห้องเรียนเป็นของตัวเอง จะต้องเดินไปเรียนตามห้องวิชานั้นเอง ซึ่งคาบแรกอิชั้นก็มีเรียนศิลปะ ส่วนลีน่าก็ไปเรียนเลขแทน คุณครูที่สอนวิชาศิลปะก้พาชั้นไปที่ห้องศิลปะ ไปเองไม่ถูกคะ

 "hello ักเรียนทุกคนวันนี้เรามีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศไทย เรามาพบกับเพื่อนใหม่กันครับ"

 แล้วอาจาร์ยปีเตอร์ก็ผายมือมาทางอิชั้น อิชั้นก็เดินเข้ามาและโครตตื่นเต้นอะ>< แต่ก็พอจะตั้งสติได้ อิชั้นก็เลยเริ่มแนะนำตัวเอง

 "hell ชั้นชื่อพีช^^ มาจากประเทศไทย ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

 เงียบ.....

 ไม่มีใครสนใจอิชั้นเลยคะTT บางคนก็แคะขี้มูก เมาส์มอยกันอยู่ หนักสุดถึงขั้นหลับ ไม่มีใครเห็นชั้นเลยเหรออออ

 "โอเค ขอบคุณมากเลยพีชไปหาที่นั่งได้ตามสบายเลยนะ"

 "ขอบคุณคะ"

  อิชั้นก็เดินไปนั่งคะ ตอนแรกก็กะจะนั่งข้างผูหญิงคนนึงที่ท่าทางเปรี้ยวๆแต่นางดันเอากระเป๋าของนางมาตั้งบนที่นั่งเพื่อไม่ให้เรานั่ง พร้อมทำหน้าใส่แบบแล้วไงตูจะนั่งคนเดียว(คะ-- ดีออกกก) อิชั้นก็เลยเปลี่ยนที่นั่งใกล้ๆไปนั่งข้างพ่อหนุ่มเด็กเนิร์ดแทน

 "้hi เธอชื่อพีชใช่มั๊ย"

 "ใช่ ฉันชื่อพีช^^"

 "ไอชื่ออีธานนะ"

 "อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะะอีธาน"

 "ยูชอบศิลปะเหรอ"

 "เปล่าหรอก ไอไม่รู้จะลงเรียนอะไรนะ แล้วยูหละ"

 "ไอชอบศิลปะมากเลยแหละ"

 "แสดงว่ายุต้องวาดรูปเก่ง"

 "เปล่า ไอวาดไม่เป็นเลย--"

 "อ้าว งั้นเราก็เหมือนกัน ฮาๆๆๆ"

 "ใช่ ฮาๆๆๆ"

  แล้วอิชั้นกับอีธานก็คุยกันไปเรื่อยๆ เราสองคนสนิทกันอย่างรวดเร็ว เค้าเล่าให้ฟังว่าคนอื่นคิดว่าเค้าเป็นเด็กเนิร์ด คุยด้วยแล้วไม่สนุก(ตูก็คิดหวะ--) แต่ถ้ารู้จักกับเค้าแล้วจริงๆเค้าก็เป็นคนหนึ่งแหลที่จะทำให้ยิ้มได้ ซึ่งก็ดุเหมือนว่าจะจริงเพราะเวลาที่อิชั้นคุยกับอีธาน อีธานเป็นคนที่สนุกมากๆๆ และอีธานก็กลายเป็นเพื่อนของฉันอีกคนในโรงเรียนนี้