รักที่เต็มด้วยสีเลือด..

เช้าวันต่อมา 

"ฮ้าววว ไม่อยากตื่นเลยแฮะ"ฉันพูดพร้อมขยี้ตาไปด้วยใครมันจะไปอยากตื่นตื่นมาก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ดีแถมไม่โลกที่ฉันครวจะอยู่ด้วยสิ..

ปัง! (เสียงคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง)

"อ่ะ..มิสะมีอะไรรึปล่าวเข้ามาซะเสียงดังเลย"ฉันพูดพร้อมมองไปที่มิสะที่หน้าก็ยังคงหน้ากลัวเหมื่อนเดิม= =;

"มี..เธอต้องย้ายที่อยู่"มิสะพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้แล้วก็กระชากฉัน(อีกแล้ว- -)

"เดี๊ยวสิ!..ให้ฉันย้ายข้าวของก่อนสิ!"ฉันพูดพร้อมยื้นตัวมิสะไว้

"ข้าวของอะไรตอนมาที่นี้เธอไม่มีของติดตัวมาสักหน่อยจะย้ายทำไม"มิสะพูดพร้อมปล่อยข้อมือฉันแล้วเปลี่ยนเป็นยื่นกอดอกแทน

"เออ..จริงด้วย..เดี๊ยสิโมจิไง!"ฉันพูดพร้อมมองไปที่โมจิที่นอนอยู่บนเตียง

"โมจิ?"มิสะพูดพร้อมเอียงคอด้วยความสงสัย

"ชื่อแมวฉันน่ะดูสิน่ารักเนอะ^^"ฉันพูดพร้อมยกเจ้าโมจิให้มิสะดู

"เรื่องของเธอไปได้แล้ว!"มิสะพูดแล้วก็กระชากข้อมือฉันอีกรอบ- -

ณ ข้างในปราศาจ (อาณาจักรที่เดิม- -)

"จะให้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี้เหรอ.."ฉันถามด้วยความกลัว

"อืม..เดินตามฉันมาอย่าเหมอลอยล่ะ"มิสะพูดแล้วก็เดินนำฉันไปที่ชั้นสอง

แล้วมิสะก็ฉันมาที่ห้องหนึงที่มีประตูที่ขาวที่อยู่ตรงข้ามกับประตูสีนั้นคือห้องของ คากิ

"จะให้ฉันอยู่ห้องนี้เหรอ.."ฉันถามมิสะแต่มิสะไม่ยอมตอบฉันแต่เปิดประตูเข้าไปในห้องแล้ว

ณ ข้างในห้อง

"เธอต้องอยู่ห้องนี้กับเจ้านี้"มิสะพูดพร้อมมองไปที่เด็กผู้ชายคนหนึงนั้นก็คือ..

"เรียวนี้!"ฉันพูดด้วยความตกใจเพราะเด็กคนนั้นคือเด็กคนเมือวานที่มิสะดูดเลือดไป

"จะตกใจอะไรก็คนเดียวกับเมือวานนั้นแหละ- -"มิสะทำหน้าเบือหนาย

"ฉันนึกว่าเธอดูดเลือดทีเดียวแล้วหมดซะอีกนี้- -;"ฉันพูดมองไปที่หน้ามิสะ

"ฉันไม่ใช้ตระกะขนาดนั้นนะ- -*"มิสะพูดด้วยความโกรธ(อย่างงั้นเส้นเลือดขึ้นหน้าแล้วมั้ง)

"จะให้ฉันอยู่ห้องนี้กับเด็กคนนี้เหรอ"ฉันถามมิสะอีกครั้ง

"อืม..เป็นแค่เหยืออย่างเรื่องมากจะได้ไหม- -"มิสะพูด"ฉันไปละมีงานต้องทำอีก"

"อ่ะ!..เดี๊ยวสิ!"ฉันพูดออกไปแต่ก็ไม่ทันเพราะมิสะเดินออกจากห้องไปแล้ว

"พี่สาว.."เรียวพูดขึ้น

"มีไรเหรอ?"ฉันถามเรียวพร้อมย่อตัวลง(เรียวตัวเล็กไปสินะ- -)

"ผมจะตายไหม.."เรียวถามฉันพร้อมน้ำตาเริ่มไหลออกมา

"ไม่ตายเหรอเชื่อพี่สิ^^..อย่าร้องน่า"ฉันพูดพร้อมลูบหัวเรียว

"ครับผมจะเชื้อพี่นะ..พี่สาวชื่ออะไรครับ"เรียวพูดพร้อมเริ่มยิ้มนิดหน่อย

"ชื่อ ซากุระ จ๊ะ^^"ฉันจอบกลับไปพร้อมยิ้ม

สักพักก็เริ่มมืดอีกครั้ง

"เฮ้อ.."ฉันถอดหายใจออกมาแรงๆขณะที่นอนอยู่บนเตียงเพราะว่านอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดเรื่องว่าเหมื่อนเจอคากิที่ไหนแต่ก็นึกไม่ออกสักที

"อึดอัดจัง..."ฉันพูดพร้อมเอามือไปจับที่หัวของตัวเอง

แล้วฉันก็เหลือไปเห็นอีกเตียงที่เรียวนอนอยู่ตอนนี้เรียวกำลังหลับสบายกับโมจิ

"ฉันว่าฉันครวไปถามนะไม่งั้นฉันอึดอัดตายแน่.."ฉันพูดพร้อมลุกขึ้น

รู้ตัวอีกทีฉันก็มาอยู่หน้าห้องคากิเรียบร้อยแล้ว

เกาะๆ (ฉันเคาะประตู)

"ใคร"เสียงของคนในห้องตอบกลับมาด้วยความรำคาน

"ฉันเอง..ซากุระ.."ฉันตอบกลับไปเบาๆตอนนี้หัวใจฉันเต้นรัวมาก

"มีอะไร.."แล้วคากิก็เปิดประตูออกมา

"ฉันมีเรื่องจะถามน่ะ.."ฉันพูดออกไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ

"งั้นก็เข้ามา"คากิตอบสั่นๆ

แล้วฉันก็เข้ามาในห้องของคากิเรียบร้อยแล้วกลัวจังเลยT^T

"มีเรื่องอะไรจะถาม"คากิถามพร้อมมองหน้าฉัน

"ฉะ..ฉันรู้สึกว่าเหมื่อนฉันคุ้นๆหน้านาย"ฉันพูดออกไปบอกตรงๆตอนนี้ฉันกลัวสุดๆT^T

"แล้ว.."คากิเริ่มเดินเข้ามาใกล้ๆฉันเรื่อยๆ

"เราเคยเจอกันที่ไหนรึปล่าว.."ฉันตัดสินใจพูดออกไป

".."ทำเอากิชะงักไปแปปหนึงแล้วสักพักเขาก็เริ่มพูด

"ใช้เราเคยเจอกัน.."คากิพูดแล้วก็ลงไปนั้งที่เตียง

"ที่ไหนบอกได้ไหม.."ฉันเริ่มยิงคำถามใส่คากิอีกครั้ง

"ในป่าเธอช่วยฉันเอาไว้.."คากิเริ่มพูดไปก้มหน้าไปเรื่อยๆ

"ช่วยนาย?..."ฉันพูดแล้วพยายามย้อนนึกว่าฉันเคยไปช่วยคากิตอนไหนแล้วฉันก็นึกภาพๆหนึงขึ้นมาได้..

เป็นภาพสมียเด็กที่ฉันเคยช่วยเด็กผู้ชายคนหนึงไว้เนื่องจากหลบอะไรบางอย่างฉันเลยพาเด็กคนนั้นไปหลบที่บ้านของฉันเองเขาไม่ยอมบอกชื่อและไม่บอกด้วยมาจากไหนแต่ตอนนั้นพวกเราก็อยู่ด้วยกันนานเหมื่อนกันแล้วอยู่ว่าหนึงเด็กคนนั้นก็หายไป..

"หรือว่าเด็กคนนั้น..คือนายเหรอ"คร่าวนี้เป็นฝ่ายฉันที่เดินเข้าใกล้ๆคากิแทน

"จำได้จนได้สินะ.."คากพูดพร้อมยิ้มแต่เป็นยิ้มที่ไม่มีความสุขเลย

"ตอนนั้นนายหายไปไหนทำไมไม่บอกลากันเลย.."ฉันพูดแล้วก็ก้มหน้าลง

"โทษทีนะตอนนั้นท่านพ่อเรียกฉันกลับฉันเลยต้องกลับ.."คากิพูดแล้วก็เงยหน้ามองฉัน

"ชอบทิ้งกันอยู่เรื่อยเลย.."ฉันพูดพร้อมน้ำใสๆในตามันก็เริ่มไหลออกมา..

"ฉันกลับมาแล้วนี้ไง.."คากิพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆ

"อย่าหายไปได้ไหม..ฮึก.."ฉันพูดไปร้องไห้ไป

"แน่นอน.."คากิพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วลุฐหัวฉันเหมื่อนสมัยเด็กที่เมอก่อนเขาชอบลูบหัวฉัน

แล้วในคืนนั้นฉันก็อยู่กับคากิทั้ง(ไม่ได้มีอะไรนะ- -)คากิต้องค่อยเช็ดน้ำตาให้ฉันตลอดเพราะปลอบเท่าไรฉันก็ไม่หยุดร้องจนกลายเป็นว่าฉันเผลอหลับในห้องคากิไปตอนไหนก็ไม่รู้..

__________________________________________________________

ตัดฉับ!! ว้าวๆคอนนี้แอบมีหวานอิอิ *สปอยนิดๆ ตอนต่อไปมีตัวโกงนะจ๊ะแล้วซากุระโดนลักพาตัว!

จะเป็นยังไงติมตามด้วยน่า เม้นบอกด้วยก็ดีน่าว่าชอบหรือไม่ชอบบ

สุดท้ายไม่ชอบอะไรหรื่อผิดพลาดขอโทษด้วยนะคะ

_________________________________________________________