Bully school รักวุ่นๆของเหล่านักเรียนอันธพาล

 

 

เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้นในวันหนึ่งเมื่อ พี ได้รับความช่วยเหลือจากบุคคลปริศนาขณะที่เขากำลังมีเรื่องกันกับคู่อริ  จากหลังนั้นไม่กี่วันต่อมาเขาก็ได้รับสารท้าดวลจากแก๊งมุมมืด จึงเกิดการดวลกันระหว่างหัวหน้ากับหัวหน้าของทั้งสองแก๊งบนชั้นดาดฟ้าภายในโรงเรียน ในภายใต้เงื่อนไขที่ว่า ผู้พ่ายแพ้จะต้องทำตามในสิ่งที่ ผู้ชนะ ต้องการ

...แต่เรื่องราวทั้งหมดก็ไม่ได้จบลงเพียงเท่านี้ โปรดติดตาม...

 

 

นำร่อง

 

 

..7 นาทีก่อนหน้า

 

 

“เฮ้ยมึง พรุ่งนี้เจอกันที่เดิมเว้ย” เทพบุตรหนึ่งในเพื่อนของผมเดินเข้ามาตบไหล่ผมดังปั่กก่อนที่มันจะเดินแยกไปอีกทาง

 

“เจอกันๆ” เนย์และโฟร์เองก็เช่นกัน พวกมันโบกไม้โบกมือลาผมก่อนที่พวกมันสองคนจะแยกย้ายเดินกันไปคนละทิศ

 

 

พวกเราสี่คนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง

 

 

ใกล้จะมืดแล้วด้วย..

 

 

แต่ตอนนี้....(กลับมาปัจจุบัน)

 

 

 ไอ้พวกเหี้ยนี่ใครวะ!?

 

 

ผมชะงักเท้าหยุดยืนกวาดสายตามองพวกมันสามสี่คนที่กำลังยืนกร่างขวางทางผมอยู่

 

 

“เฮ้ย! มึงอ่ะ ใช่ไอ้พีที่เรียนอยู่ bullyใช่มะ?” หนึ่งในพวกมันกระชากเสียงถาม สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพร้อมกับทำหน้าหาเรื่อง

 

 

“กูชื่อโต๊ด จำผิดคนแล้วพวกมึงอะ” ผมเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่งก่อนตอบออกไป พยายามนึกให้ออกว่าเคยไปมีเรื่องกับพวกมันตอนไหนหรือเปล่า แต่ไม่ยักจะจำได้เลยแหะ

 

 

“หรอ? เออ งั้นก็..พวกเราไปเว้ย” พอมันพูดจบและกำลังจะเดินจากไปแต่โดยดี

 

แต่...

 

 

“โต๊ดเหี้ยไรล่ะไอ้โง่  เนี่ยแหละไอ้พี!”หนึ่งในพวกมันอีกคนพูดขึ้นมาพร้อมกับยื่นมือมาตบหัวคนข้างหน้าที่กำลังจะเดินจากไปเมื่อกี้นี้

 

 

“อ้าวเหี้ย  ถ้างั้นก็จัดดิวะ รอไรกันอยู่เล่า!”

 

 

“รอให้มึงหายโง่ไง” ผมตอบให้

 

 

 จากนั้นพวกมันก็กรูกันเข้ามา ผมที่ตั้งท่ารออยู่แล้วก็กระโดดถีบไอ้ตัวที่อยู่ด้านหน้าเป็นคนแรกจนมันกระเด็นออกไป ส่วนพวกที่เหลือก็รีบแหวกออกจากกันเป็นทางหวังจะหลบจากไอ้คนที่โดนผมถีบ

 

 

“เจ๋งนักหรอมึงอะ”

 

 

พลั่กกก!

 

 

ตุ้บบ!

 

 

โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวก็รู้สึกถึงของแข็งบางอย่างที่ฟาดลงมากลางหลังจนตัวเองล้มลงไปนอนกองกับพื้น

 

 

สัสลอบกัดกูหรอ!! อย่าให้กูลุกได้นะมึง จะเอาให้ตายคาทีนกูแน่

 

 

ไอ้คนที่ฟาดหลังผมมันไม่ได้มากับไอ้พวกนี้ตั้งแต่แรก แต่มันคงจะซุ่มรอจังหวะให้เพื่อนมันล่อผมก่อน และคงจะเป็นแผนการของพวกมันอยู่แล้ว

 

 

ขณะที่พวกมันกรูกันเข้ามารุมกระทืบและผมกำลังจะยื่นมือไปจับขาใครสักคนจากหนึ่งในนั้นหวังจะกระชากให้มันล้มก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับที่ทุกการกระทำหยุดชะงักลงและทุกคนต่างก็หันไปมองยังต้นเสียงทันที

 

 

“เห้ย เล่นไรกันวะ ขอเล่นด้วยคนดิ”

 

 

ชายรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาดีคนหนึ่งในปากคาบมวนบุหรี่เขาอัดควันเข้าปอดไปทีหนึ่งจากนั้นก็ทิ้งมวนบุหรี่ลงพื้นตามด้วยเท้ามาบดขยี้พร้อมกับเงยหน้าพ่นควันสีขาวขึ้นไปในอากาศแล้วเดินตรงมายังพวกผม

 

 

“มึงเป็นใครวะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่ามาแส่เรื่องของพวกกู!”หนึ่งในพวกนั้นเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของผู้มาใหม่พร้อมกับพูดตะคอกใส่หน้า

 

 

แต่คนถูกกระชากเสื้อเพียงแต่ทำหน้าเหยเกแล้วซัดหมัดสวนไปทันควันจนมันกระเด็นล้มลงไปนอนสลบเหมือดเลือดกลบปากอยู่กับพื้นพร้อมกับฟันซี่หนึ่งที่กระเด็นหลุดออกมาด้วย

 

 

“อย่ามาตะคอกใส่หน้ากู กูไม่ชอบ มันเหม็นขี้ฟัน”

 

 

อึก พอพวกที่เหลือเห็นเพื่อนมันลงไปนอนกองกับพื้นในหมัดเดียวแบบนั้น พวกมันต่างก็มีท่าทีอึกๆอึกๆหน้าเสียไปตามๆกัน

 

 

“หะ..เห้ย ถะ...ถะ ถอยก่อนเว้ยพวกเรา”จนในที่สุดหนึ่งในพวกมันก็เปิดปากพูดขึ้นมาก่อนจะพากันวิ่งแตกกระเจิงหายไปคนละทิศละทาง

 

 

“อ้าว วิ่งหางจุกตูดกันไปซะแล้ว มาเล่นกันก่อนดิ”

 

 

ผมพยุงตัวเองลุกขึ้นมาแม้จะเจ็บหลังนิดหน่อยก็ตาม แต่ก็ไม่คิดจะหันไปใส่ใจไอ้คนที่ดันโผล่เข้ามาถูกจังหวะอยู่ดี ผมเลยเดินผ่านมันไปไม่แม้แต่จะคิดหันไปพูดคุยกับมันซักประโยคเดียว

 

 

“เห้ย ไรอะ คนเขามาช่วย ไม่คิดจะขอบคุณกันหน่อยหรอ”แต่อีกฝ่ายกลับเดินตามผมมาติดๆ

 

 

“เสือก ไม่ได้ขอให้ช่วย” ผมยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ

 

 

“ปากดี”มันว่า

 

 

“แล้วไง ก็ปากกูป่ะ”ผมหยุดเดินหันไปตอบกวนๆเริ่มรู้สึกรำคาญมันขึ้นมาตงิดๆ

 

 

“หึหึ งั้นนี่ก็ปากกูเหมือนกันอ่ะ”

 

 

โดยไม่ทันตั้งตัวมันก็โน้มหน้าเข้ามาเอาปากแตะกับริมฝีปากผมเบาๆอย่างรวดเร็วและก่อนที่ผมจะตั้งสติได้ทันมันก็หายหัวไปกับความมืดเสียแล้ว

 

 

และพอผมตั้งสติได้เท่านั้นแหละ 

 

  “ไอ้เหี้ยยย!! อย่าให้กูรู้นะว่ามึงเป็นใคร เจอตัวอีกทีเมื่อไหร่ มึงโดนกูแน่ กูจะกระทืบปากมึงให้เละเลยคอยดู!”

 

 

 

------------------------

รอตอนต่อไปจ้า

อาเมน เรื่องนี้มีคำหยาบ