รักหมดใจ นายจอมโหด

  พอเมื่อวันนั้นพี่เวบอกว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้ใหม่ พอฉันสอบเสร็จพี่เวก็มาจอดรอรับแล้วพาไปซื้อ ทั้งทั้งที่ฉันก็ปฏิเสธไปแล้ว แต่พี่เวก็ไม่ยอมแถมทำหน้าดุใส่อีก 

  "เปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่ไม่บอกเพื่อนเลยน่ะ" น้ำรุ้งพูดขึ้น ตอนนี้เรานั่งอยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น

  "เอ่อ ก็ไม่ค่อยอยากจะเปลี่ยนหรอก" ฉันว่าแล้วมองโทรศัพท์ไปมา

  "แล้วแกเปลี่ยนเบอร์ใหม่ด้วยรึเปล่า" น้ำรุ้งว่าฉันเลยพยักหน้า จากนั้นก็แลกเบอร์กันไว้

  "แล้ววันเกิดอาทิตย์หน้าแกอยากจัดที่ไหนหรอ" อยู่ๆน้ำรุ้งก็ถามขึ้น งานวันเกิดหรอ

  "คงไปหาคุณพ่อกับคุณแม่อ่ะ" ฉันว่า ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้กับน้ำรุ้งฟังแล้วเรื่องที่ฉันต้องไปดูแลคุณหนูเอาแต่ใจคนนั้น

  "แล้วแกว่าพี่เขาจะให้ไปไหม ตอนฉันเห็นวันนั้นน่ะ ดูโฆดมากเลยน่ะ แต่ก็หล่อสุดๆอ่ะ" ว่าแล้วก็ทำท่าเขินอาย นี่ถ้าแฟนยัยนี่รู้นี่จะเป็นไงเนีย

  "แล้วแกจะไปต่อมหาลัยที่ไหนหรอ" ฉันว่า

  "ก็คงมหาลัยดังๆเนียยแหละ" ว่าแล้วก็ตักอาหารเข้าปากไป บ้านยัยน้ำรุ้งออกจะ" ไฮโซก็ไม่แปลกที่จะเลือกมหาลัยรวยๆ

  "นั้นฉันไปก่อนน่ะ บอลมารับแล้วอ่ะ" น้ำรุ้งว่าแล้วโบกมือลา เห็นว่าบอลเพิ่งไปทำธุระกับที่บ้านเสร็จ แล้วอยู่ใกล้ๆเลยมารับไปดูหนังต่อ

  "จะไปไหนหรอ" เสียงคุ้นๆดังมาจากข้างหลังทำให้ฉันหันไปมอง แล้วก็ต้องตกใจ

  "มินณ์" ฉันว่าแล้วมองนิ่ง

  "เปลี่ยนเบอร์ใหม่หรอเราโทรไปไม่ติดเลย" มินณ์ว่าแล้วมองหน้าฉันนิ่ง

  "ทำไมถึงอยู่ที่นี่ได้ล่ะ" ฉันไม่ตอบแต่ถามกลับ

  "เรามาเดินซื้อของกับไอ้บอลอ่ะ วันนี้วันครบรอบมันกับน้ำรุ้งไง" เออ จริงด้วยวันนี้วันครบรอบน้ำรุ้งที่คบกับบอลนี่ 

  "นั่นสิ แล้วมินณ์ไม่กลับบ้านหรอ" ฉันถาม

  "ยังอ่ะ ตะวันไปกินเค้กกันไหม" 

  "ไปสิ" ฉันตอบทันที นานๆทีจะได้กินเค้กกับคนที่ชอบนี่นา ขอให้พี่เวไม่ได้มาอยู่แถวนี้น่ะ ลืมไปพี่เวทำงานนี่นา เรียนไปทำงานไปเหนื่อยแย่เลย แต่ก็ช่างเถอะไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย

  "รับอะไรดีค่ะ" เสียงพนักงานถามขึ้น

  "เอาอะไรดี ตะวันอยากกินอะไรล่ะ" มินณ์ว่าแล้วหันมามองฉัน

  "เราขอเค้กช็อคโกแลตล่ะกันน่ะ" 

  "นั้นขอเค้กช็อคโกแลตสองครับ" ว่าแล้วก็ยื่นเมนูคืนพี่พนักงาน

  "รอสักครู่น่ะค่ะ"  พี่พนักงานว่าแล้วเดินไป ฉันรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะ พี่พนักงานเมื่อกี้ก็มองฉันกับมินณ์ คราวนี้เดินไปก็ซุบซิบกับพี่หลังเคาน์เตอร์อีก 

  "ว่าแปลกๆไหม" อยู่ๆมินณ์ก็ถามขึ้น ฉันเลยพยักหน้าตอบ

  "ทำไมพี่เขาต้องมองเราสองคนแปลกๆด้วยอ่ะ" ฉันว่าแล้วมองพี่ที่กำลังเอาเค้กมาเสิร์ฟ

  "น้องค่ะ" พี่ที่เสิร์ฟเค้กพูดขึ้น

  "ค่ะ/ครับ" ฉันกับมินณ์ตอบพร้อมกัน

  "น้องสองคนเป็นแฟนกันรึเปล่าค่ะ ดูน่ารักจังเลย อีกคนก็หล่ออีกคนก็น่ารัก พี่เห็นแล้วออิจฉาจัง ขอถ่ายรูปได้ไหมค่ะ" หะ แฟน ถ่ายรูป นี่พี่เขาคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันงั้นหรอ -///- รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันทีเลยอ่ะ

  "ก็ได้ครับ^^" มินณ์ตอบแล้วยิ้มให้กับพี่พนักงานฉันเลยไม่ได้ตอบอะไร

  "ใกล้กันหน่อยได้ไหมค่ะ" พี่พนักงานว่าทำให้ฉันกับมินณ์ต้องชิดกันอีก แล้วอยู่ๆมินณ์ก้อเอามือมาโอบไหล่ฉันทำให้ฉันตัวเกร็งทันที เขินอ่ะ -///-

  "ขอบคุณน่ะค่ะ น้องสองคนน่ารักจังเลย พี่ไม่กวนแล้วน่ะค่ะ" พี่พนักงานว่าแล้วเดินออกไป

  "ขอโทษน่ะเมื่อกี้ที่เราโอบอ่ะ เขินเหมือนกันน่ะเนีย" มินณ์ว่าแล้วจับที่คอตัวเองอย่างเขินๆ ฉันพยักหน้าตอบแล้วตักเค้กเข้าปาก

  "แต่ก็อยากเป็นน่ะ" อยู่ๆมินณ์ก็พูดแล้วมองหน้าฉัน ทำให้ฉันอึ้งไปนี่ฉันไม่ได้ฝันใช่ไหมอ่ะ คนที่ชอบพูดแบบนี้ -///- แบบนี้ก็เขินหน่ะสิ

ฉันไม่ได้ตอบอะไรแล้วก็ทานเค้กกันเรื่อยๆ จนถึงเวลาที่ฉันต้องกลับเราเลยแยกย้ายกันกลับบ้าน