รักหมดใจ นายจอมโหด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

  "เข้ามาได้ครับ" เสียงเข้มของผู้ชายที่อยู่ในห้องพูดขึ้น ซึ่งพอเปิดประตูเข้าไปก็ต้องตะลึงกับความหล่อเหลาของผู้ชายที่นั่งอยู่ แต่ถ้ายิ้มสักนิดจะดีมากเลย

  "ป้ามีคนจะมาแนะนำค่ะคุณหนู คนใช้คนใหม่ที่บริษัท XXXส่งมาค่ะ" แม่ใหญ่ว่าแล้วหันมาทางฉัน

  "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ..."

  "ไม่ต้องบอกฉันไม่อยากรู้" หน้าแตกเลย อะไรกัน

  "นั้นเดี๋ยวป้าให้เด็กคนนี้ไปเก็บของเลยล่ะกันน่ะค่ะ" แม่ใหญ่ว่าแล้วกำลังจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณหนูปากเสียพูด ฉันก็ถึงกับอึ้งเหมือนกัน

  "ไม่ต้องหรอกครับ พอดีผมจะย้ายไปอยู่่คอนโดผม แล้วให้เด็กนี่ไปด้วยน่ะครับ" คำก็เด็กสองคำก็เด็กนี่ฉันอายุ 18 แล้วน่ะแถมจะเข้ามหาลัยแล้วด้วย

  "แต่ ป้าว่าให้คนใช้คนอื่นไปก็ได้น่ะค่ะ อ้อยกับอ่อยไงค่ะ" อ่อยนั่นคือคนใช่ไหม

  "ไม่อะครับ เห็นสองคนนั้นแล้วเหมือนผมกำลังจะถูกกิน ช่วยเก็บเสื้อผ้าแล้วส่งไปให้ด้วยน่ะครับ ส่วนเธอไปกับฉัน" ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องไป อะไรของเขาเนีย

  "นี่ เธอไปอยู่กับคุณหนูอย่าวุ่นวายล่ะ ถ้าคุณหนูอาละวาดขึ้นมา เธอไม่เหลือแน่" พอฉันเดินออกมาก็เจอกับผู้หญิงสองคนที่หน้าตาเหมือนกันสงสัยจะเป็นอ้อยกับอ่อย แล้วที่ว่าไม่เหลือ ไม่เหลืออะไรอ่ะ ทำไมต้องขู่ด้วยเนีย

  "นี่ เธอ!! อย่าช้าได้ไหมฉันไม่ชอบรอ" คุณหนูเจ้าอารมณ์อยู่ๆก็ตะโกนขึ้นมา ฉันว่าอายุก็เยอะกว่าฉันน่ะทำไมนิสัยเหมือนเด็กจัง

บนรถ

 เงียบตลอดทางเลย ทำหน้าโหดตลอดเวลา ฉันล่ะไม่ชอบเลยนี่ฉันต้องไปดูแลคุณหนูแบบนี้จริงๆหรอเนีย T  T ไม่เอาน้า

  "นี่ เธอ" 

  "...."

  "นี่ เธอฉันเรียกไม่ได้ยินรึไง" อยู่ๆคนข้างๆฉันก็ตะโกนใส่ เอ้าอะไรเนีย เงียบก็ผิดอีก

  "เรียกฉันหรอค่ะ" ฉันหันไปถามคนข้างๆที่ทำหน้าบึ้งอยู่ เดี๋ยวก็แก่ไวหรอก

  "นั่งกันอยู่สองคนฉันคงไม่เรียกรถหรอกน่ะ" กวนนนนน

  "เอ้า ก็ฉันไม่ได้ชื่อเธอนี่ค่ะ" ฉันกวนกลับ เอาซี้กวนมากวนกลับค่ะ

  "นี่เธอกวนฉันงั้นหรอ แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกชื่อฉัน เสียมารยาทจริงๆ" เอ้าอะไรของเขา เขาเป็นคนบอกเองแท้ๆว่าไม่อยากรู้

  "ก็คุณบอกกับฉันเองไม่ใช่หรอค่ะว่าไม่อยากรู้จักอะค่ะ ถ้าฉันบอกไปฉันก็หน้าแตกสิค่ะ แบบนี้จะเรียกว่าเสียมารยาทได้ไง" ฉันตอกกลับ

  "นี่!!" จะเสียงดังทำไมเนีย ฉันตกใจน่ะ

  "..." ฉันเงียบกลับไม่ตอบอะไร

  "จะบอกฉันได้รึยังว่าชื่ออะไร" อยู่ๆคนข้างๆก็พูดดีดีกับฉัน

  "ฉันชื่อทานตะวัน เรียกตะวันก็ได้ค่ะ" ฉันตอบไป

  "อื้ม ฉันชื่อเวลล์ จะเรียกเว ก็ได้" เวลล์ เว งั้นหรอ 

  "ค่ะ" เย็นชาจริงๆเลยน่ะ 

  "..."

  "..." ต่างคนก็ต่างเงียบ เมื่อไหร่จะถึงคอนโดเนีย รู้สึกว่ามันห่างจากโรงเรียนฉันมากเลยน่ะ แล้วฉันจะไปโรงเรียนทันรึเปล่าน่ะ ต้องสอบแล้วด้วย

  "นี่เธอ อายุเท่าไหร่กัน ถึงถูกส่งมาได้เนีย" คนที่เงียบอยู่นานก็ถามขึ้น

  "ฉันอายุ18ปีค่ะ ที่จริงต้องเป็นพี่สาวฉันแต่เธอไปเรียนต่างประเทศฉันเลยต้องมาแทน" ฉันตอบไป

  "18 งั้นหรอ แปลว่าจะเข้ามหาลัยแล้วสิ เรียนที่ไหนล่ะ" อะไรของเขาเนีย

  "โรงเรียนมัธยมXXX ค่ะ แต่ฉันจะสอบแล้ว แล้วฉันก็จะ19แล้วด้วย ฉันไม่เด็กแล้วน่ะค่ะ"

  "เธอเนียน่ะไม่เด็ก หึ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปส่งที่โรงเรียนแล้วกัน" จะไปส่งงั้นหรอ

  "เอ่อไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันเกรงว่าเด็กผู้หญิงที่โรงเรียนจะแตกตื่นกัน" ฉันว่าไป เพราะโรงเรียนฉันผู้หญิงยิ่งบ้าผู้ชายสุดเลยเนียสิ

  "แตกตื่นอะไร ฉันบอกว่าาจะไปส่งก็คือจะไปส่ง ห้ามขัดใจฉัน" คนเอาแต่ใจ

  "ค่ะ ตามใจคุณแล้วกัน" ฉันว่า

  "ฉันบอกให้เธอเรียกฉันว่าเวลล์ หรือเว ไงล่ะ"

  "ก็คุณคือคุณหนูฉันจะไปเรียกแบบนั้นได้ไงกัน" ฉันว่าตามตรงก็มันจริงนี่

  "เธอไม่ใช่คนใช้ แล้วอีกอย่าง เธอแค่มาทำงานแทนที่บริษัทพ่อเธอเสียเงินไปก็เท่านั้น อีกอย่างเธอก็เด็กเกินไป แล้วมันก็ห่างเหิน" -  - ก็เราไม่รู้จักกัน มันก็ต้องห่างเหินสิ

  "นั้นบริษัทเพื่อนพ่อฉันต่างหาก" ฉันว่า

  "งั้นหรอ อืม คอนโดฉันมีสองห้องไม่ต้องห่วงน่ะ" ฉันห่วงแค่คุณเท่านั้นแหละ

  "ค่ะ" ฉันตอบไป แล้วนั่งเงียบตลอดทาง