รักหมดใจ นายจอมโหด

  กริ๊งงงงง

  เสียงออดดังบอกเวลาเลิกเรียนของมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งฉัน ทานตะวันคนนี้ก็เรียนอยู่ที่นี่เหมือนกันไม่ใช่เพราะอะไรหรอกฉันชอบที่ชุดนักเรียนมันน่ารักดี ฉันทานตะวันลูกครึ่งญี่ปุ่นไทย พ่อฉันนั้นเป็นคนไทยแต่คุณแม่เป็นคนญี่ปุ่น คุณพ่อเป็นคนชอบดอกไม้คุณแม่ก็ด้วยเลยตั้งชื่อฉันเป็นดอกไม้ และพี่สาวฉันก็เช่นกัน

  "ทางนี้ตะวัน" เสียงพี่สาวแสนสวยของฉันดังขึ้นมาจากหน้ารั้วโรงเรียนที่เปิดให้นักเรียนออก

  "รอนานไหมค่ะพี่ซากุระ โทษทีน่ะค่ะ ตะวันเพิ่งทำเวรเสร็จ" ฉันว่า พี่ซากุระอายุ20ปี เราอายุห่างกัน2ปี ตอนนี้พี่เรียนมหาลัยแล้วส่วนฉันนั้นก็ยังเรียนเกรด 12 อยู่ใกล้จะเข้ามหาลัยแล้วเหมือนกัน ฉันเป็นแค่ประชาชนธรรมดา พ่อฉันเป็นรองประธานบริษัทแห่งหนึ่งที่ดังเอามากๆ พ่อฉันไปทำงานที่บริษัทของเพื่อนพ่อ ซึ่งก็คือประธานบริษัท ส่วนคุณแม่ก็เป็นแม่บ้านอยู่ที่บ้าน แม่พูดไทยไม่เก่ง

  "ไม่นานหรอก กลับบ้านกันแม่รอนานแล้วเดี๋ยวแม่จะเหงา" พี่ซากุระชอบมารับฉันที่โรงเรียนบ่อยๆเพราะเป็นห่วงฉัน แล้วความสวยของพี่ซากุระก็ทำให้พวกผู้ชายในโรงเรียนฉันนั้นชอบกันใหญ่ รวมถึงคนที่ฉันแอบชอบก็ด้วยนั่นก็คือ คือใครไม่บอกหรอกปล่อยให้งง

  "ค่ะ วันนี้เค้าอยากกินกุ้งเทมปุระจังค่ะ" ฉันว่าอย่างออดอ้อนพี่ซากุระ เพราะพี่ซากุระทำอร่อย

  "อะไรกัรเมื่อวานทานตะวันก็กินไปน่ะ" พี่ซากุระพูด

  "ก็แหม พี่ทำแล้วอะไรอร่อยนี่ค่ะ" 

  "ก็ว่า กินเยอะแบบนี้นี่เองถึงได้อ้วน" ดูพี่ซากุระพูดสิ

  "เค้าไม่อ้วนน่ะ" ฉันว่าแล้วทำปากยู่ใส่พี่สาว

  "ฮ่า ฮ่า ฮ่า โอเคๆๆ นั้นไปกลับบ้านกัน" พี่ซากุระว่าแล้วยื่นมือมาให้ฉันจับ

ที่บ้าน

  "หอมจัง ทานเลยน่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วกำลังจะกินแต่ก็ต้อง

  "ไม่ได้น่ะต้องรอพ่อก่อนสิ" แม่ว่าเสียงดุ  *คิดว่าแม่พูดภาษาญี่ปุ่นน่ะค่ะ

  "ก็หนูหิวนี่ค่ะ" ฉันว่าแล้วจับที่ท้องตัวเอง

  "นั้นไปดูทีวีกับพี่ซากุระสิอาจจะช่วยได้" แม่ว่าแล้วหันไปหาพี่ซากุระที่นั่งดูทีวีอยู่ ฉันพยักหน้าแล้วเดินไปหาพี่ซากุระ

  "เป็นอะไรไปล่ะตะวัน" พี่ซากุระที่นั่งดูทีวีอยู่พูดขึ้น

  "หิวอ่ะค่ะแต่แม่บอกให้รอพ่อ พ่อยังไม่กลับมาสักทีเลยอ่ะหิวจัง" ฉันว่าแล้วนอนลงที่ตักของพี่สาวของฉัน

  "เด็กน้อยของพี่" พี่ซากุระว่าแล้วลูบหัวฉัน

30นาทีต่อมา

  กว่าคุณพ่อจะมาฉันจะกินทีวีได้ทั้งเครื่องแล้วเนีย

  "นั้นทานกันเลยดีกว่าเนอะ" ว่าแล้วก็ตักข้าวเข้าปาก หืม อร่อย สุดยอดเลย

  "ซากุระลูก" คุณพ่อที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพูดอย่างสีหน้าเคร่งเครียด

  "ค่ะคุณพ่อ" พี่ซากุระมองหน้าคุณพ่อ

  "คือ บริษัทพ่อล้มละลายแล้ว...คือ แล้วอีกบริษัทเขาอยากได้คนใช้ที่่เป็นผู้หญิงแต่ว่าเพื่อนพ่อมีลูกชาย ลูกช่วยพ่อหน่อยได้ไหม" พอคุณพ่อพูดจบพี่ซากุระก็นั่งนิ่งไป

  "เมื่อไหร่กันค่ะ" พี่ซากุระพูด

  "เดือนหน้านี้ เป็นเวลา1ปีเต็ม ลูกช่วยพ่อหน่อยน่ะ" พ่อว่า

  "คือพ่อค่ะหนูได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอะค่ะแล้วหนูก็ไม่อยากเสียทุนนี้ไป หนูขอโทษนะค่ะพ่อ" พี่ซากุระว่าอย่างเสียใจ

  นี่มันอะไรกันเนียทำไมอยู่ๆบริษัทคุณพ่อล้มละลายได้ล่ะ ไม่จริงใช่ไหมอ่ะ

  "ทานตะวัน" อยู่ๆคุณพ่อก็หันมาทางฉัน เป็นโชคดีที่คุณแม่ฟังไทยและพูดไทยไม่ได้ ถ้าแม่รู้คงไม่ยอมแน่ๆ

  "ไม่เอาน่ะค่ะพ่อ หนูทำงานบ้านที่แบ่งกับแม่กับพี่ก็เหนื่อยจะแย่แล้วจะให้หนูไปเป้นคนใช้ใครก็ไม่รู้ตั้ง1ปี แถมเดือนหน้านี้หนูก็สอบด้วยน่ะค่ะหนูจะเข้ามหาลัยแล้วน่ะค่ะพ่อ" ฉันบ่นยาว

  "ช่วยพ่อหน่อยเถอะน่ะลูก มันจำเป็นจริงๆ ไม่งั้นเขาจะยึดบริษัทเพื่อนพ่อไป ช่วยพ่อหน่อยน่ะ" พ่อว่า ฉันก็สงสารพ่อน่ะ แต่ทำไมต้องอยากได้คนใช้อะไรด้วย

  "แต่ทำไมเขาไม่ให้ใช้วิธีอื่นล่ะค่ะ มีวิธีตั้งเยอะแยะแล้วอีกอย่างน่ะค่ะ ทำงานชดเชยก็ได้นี่ค่ะ" ฉันเสนอไป

  "เพื่อนพ่อบอกเขาไปแล้ว เขาบอกว่าไม่ เพราะว่าคนใช้ที่บ้านเขาลาออกไปแล้วกว่าจะหาคนใช้คนใหม่ได้เลยอยากให้มีคนมาทำงานให้จะได้ไม่เสียเงินด้วย" พ่อว่า อะไรคนใช้ลาออกเป็นเจ้านายแย่แย่ล่ะสิ แล้วทำไมต้องมาลำบากคนอื่นเขาด้วยเนีย โอ๊ย ฉันล่ะจะบ้าตาย

  "เฮ้อ ก็ได้ค่ะ หนูทำเพราะหนูช่วยพ่อน่ะค่ะ" ฉันว่าอย่างเซ็งๆ