Happy memories I love you <3<3
เขียนโดย 
แป้งซังแมวพิมดีด
วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.12 น.
แก้ไขเมื่อ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.03 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) วันซวย1 !!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อ่า..ที่นี้มัน...ที่ไหนกัน?!"ผมมองไปรอบๆห้อง และรู้สึกเหมือนยังมึนๆหัวอยู่
"เห้ยย!!" "ยูมึงตื่นแล้ว!!"กันยิ้มกว้าง ราวกับว่าไม่ได้เจอผมยังไงอย่างงั้น
"อ..อืม"
"เพื่อนของเธอ ตื่นแล้วหรอ?"ครูในห้องพยาบาล เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง "นึกว่าจะตาย ไปแล้วซะอีกนะ หึหึ"นั้นเป็นห่วง แน่หรอ?
"ครูอย่าพูด งั้นดิ"กันทำน่าเคร่งเครียด เหมือนว่าคำพูดของครูเมื่อกี้ มันไม่ได้ทำให้ขำเลย
"มึงก็อย่า ไปเครียดนักดิ"ผมมองน่ากัน
"..." "เออๆก็ได้ๆ"มันทำน่างอน
"อย่างอนน้าาา" .. "ที่ร้ากกก^^"เห้ยย เราพูดไรไปฟ่ะ!!?
"ก..ก็ได้เฟ้ย"
"ถ..ถ้าพวกเธอ ห..หายดีแล้วล่ะก็ ช..ช่วยย..." "แผละ!" น้ำสีแดงๆนี้มัน..
"เลือดด!!ครูเลือดกำเดาไหล!!"ผมตะโกน ลั่นห้อง เพราะตอนนี้ เหลือดแทบท่วมเตียงอยู่แล้ว
"ไม่เป็นไร!!ครูยังไหว^.,^" แล้วครูก็ค่อยเดินหายออกไปจากห้องพยาบาล อย่างเงียบงัน
"เออ.."ผมอ่ำอึ้งอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยปากถามกัน "ไปเรียนเหอะ"
"ได้ๆ"
..พักเที่ยง..
"อื้ม!! วันพรุ่งนั้ ช่วยขนของเข้าบ้านใหม่ กูหน่อยดิ"ผมพูดเสร็จ ก็พลางดูดน้ำเก๊กฮ่วยต่อ
"บ้านมึง สร้างเสร็จแล้วหรอ?" "เลวจังเนอะ"
"ไอ่สัส! มึงหลอกด่ากูนิ--"
"ป๊าวว"
"คงอยากเห็น แก้วบินได้ล่ะสิมึง"ตอนนี้ในมือของผม มีแก้วพลาสติกอยู่พอดี
"กลัวแล้วครับบ-W-"มันทำท่าทางเหมือน ผู้ร้ายที่จนมุม
"หึหึดีมากก"
.
...วันต่อมา..
"บ้านใหม่มึง ใหญ่ชิบหายย!"กันมองบ้านใหม่ของผมแบบว่า ไม่น่าเชื่อ ที่บ้านของมึงจะเป็นหลังนี้
"มันแน่อยู่แล้ว.."ผมทำท่าเก๊กหล่อ
"เอาล่ะ หนุ่มๆช่วยขนของหน่อยสิ!!"คุณพ่อของผม ซึ่งตะโกนขอความช่วยเหลือ จากในรถ
"ได้ครับบ!!"พวกเราตอบด้วยเสียงเดียวกัน
...2ชั่วโมงผ่านไป...
"เหนื่อย.."มันเป็นคำพูดแค่คำเดียว ที่จะสามารถตอบโจทย์ทุกอย่างในตอนนี้
"อ่าา ในที่สุด ก็เสร็จแล้วว"พ่อพลางยืดเส้น ยืดสาย ด้วยความเหนื่อยล้า "เข้าบ้านกันเถอะ!!"
"โอเคครับผมเข้าด้วยคน" กันยิ้มร่าเริง แล้วก็ค่อยเดินเข้าไปยังบ้าน แต่..
"ช้าก่อน!!!"
"หึม.?" "เป็นไรครับคุณยู ขนาดเข้าบ้านยังเล่นตัวนะมึงเนี้ย--"กันเอ่ยด้วยความเพลียจิต
"เข้าบ้านเถอะลูก จะได้ไปกินน้ำกินท่า"พ่อพูดด้วยความเหนื่อยล้า
"ไม่ได้ยินเสียงอะไรหรอ?" สิ่งที่ผมได้ยิน ทุกคนต้องได้ยินสิ มันออกจะเสียงดัง
"อะไร เสียงไร?"พ่อถามด้วยความลำคาญ
"เห้ย!!!นั้นไรอ่ะ!!"ผมชี้วัตถุ ประหลาดที่กำลังพุ่งตรงมายังบ้านของเรา แล้วตอนนี้มันก็...
"ปึ๊ก!!!!" ด..เดี๋ยว "โครมมมมมม!!!!!"บ้านหลังใหม่ของผม ตอนนี้มัน พังลงมาหมดแล้ว!!
"ไม่!!บ้านฉันนนนน"ผมแถมจะวิ่งเข้าหา บ้านที่ไม่เหลือชิ้นดี แต่ว่า..ตอนนี้ เรา จะไปอาศัยที่ไหนกันล่ะ บ้านของผม... มัน ไม่เหลือแล้ว นิ..
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
