18+ Hoodwink of sex ; HunHan

        

“ไม่อร่อยหรอ ทำไมไม่กินอ่ะ”ประโยคคำถามที่น้องถามผมหลังจากน้องซดน้ำจนหมด ผมทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ และก็รีบกินจนหมด รสชาติแม่งเอ้ย นี่กูย้อนวัยไปอนุบาลป่าววะ

“เรียบร้อยแล้วใช่ป่ะ ทีนี้ก็กลับได้แล้ว”ผมบอกน้องพร้อมกับซ้อนถ้วยเตรียมเก็บ

“ยังไม่ได้กินของหวานเลย พี่ อยากไปข้างมอ ไปกินนม พาไปหน่อยดิ”

“ไปกินในห้างได้ไหมวะ มันไม่มีที่จอดรถหนะ”ผมพูดทั้งเหตุผลเลยครับ ถ้าเมียผมจริงต้องมีเหตุผล ผมก็รอฟังคำตอบน้องเลยครับ

“ก็ได้ กินห้างก็ได้ แต่เอาร้านที่ไม่แพงมากนะ”เยส โคตรน่ารัก ความจริงมันมีที่จอดหรอกครับ แต่ผมเอารถยนต์มาไง รถมันติด จอดยากด้วย และที่สำคัญผมไม่ชอบให้พวกชุดนักศึกษาทั้งหลายมองน้อง คือน้องไม่ได้แต่งตัวหรอกนะครับ ยัยแว่นเชยๆนี่แหละแต่ไม่ครับ ผมหวง ต่อให้นางใส่ชุดแม่ชีหรือชุดที่คลุมทั้งหน้า ผมก็หวงอ่ะ

ผมช่วยน้องถือกระเป๋าด้วยครับ แรกๆน้องก็ไม่ยอม เพราะคนมองพวกเราตั้งแต่เข้ามาในโรงอาหารแล้ว ไม่รู้จะมองหาหอก หาตะหลิวอะไร คือมองผมไม่เท่าไหร่ แต่มองน้องแล้วทำปากขมุบขมิบ ดูก็รู้ว่าแม่งนินทาน้อง ทำไมครับ? ควรมองผมแล้วซุบซิบมากกว่านะครับ จะทักผมก็ได้ว่าพายัยป้าที่ไหนมาเดิน ไม่ใช่มองนองแล้วนินทา คือมีผัวหล่ออย่างผัว น้องผิด? _วยเอ้ย

 

“ทำไมชีทมันว่างหละ อย่างงี้เรียนตามเพื่อนรู้เรื่องหรอ?”ผมถามน้องเลยครับ ทันทีที่น้องปิดประตูรถ คือสาระนะครับ ผมถามเสียงจริงจัง น้องไม่ตอบอะไรนอกจากเปิดๆชีทดู

“เดี๊ยวค่อยถามซิ่วหมินก็ได้ ซิ่วหมินอัดเสียงจารย์ไว้อยู่”

“ปกติห้องกรอสเขาให้มาดูอาจารย์ใหญ่ได้หนิ กินอะไรเสร็จเดี๊ยวพี่พามาดูเอาไหม?”ประโยคที่ผมคิดว่าโคตรหล่อของผมถามน้องออกไป คือหน้าน้องโคตรแดง

“แล้วพี่ไม่อ่านหนังสือของพี่หรอ?”น้องเอียงหน้าถามผม

“พี่อ่านจบแล้ว 2 รอบ สบายหน่า แต่ดูชีทเราดิ โคตรว่าง พี่พาดูเสร็จเราก็ไปหาอะไรรอบดึกกินกัน พี่อยากกินโจ๊กหวะที่เปิดใหม่ แล้วก็....”เอาแล้ว จี้ถูกจุดแล้วไงครับ น้องดึงผมมากอด ผมนี่ก็จัดเลยครับ กอดแถมจูบอีก เหอะๆ สรุปความรู้วันนี้คือ เมียผมไม่กินผัก กินข้าวเสร็จต้องมีของหวาน และก็ต้องติวหนังสือให้เมีย เยส!! ต่อไปผมจะติวให้เมียทุกวันเลย อย่างงี้จะไปไหนพ้นครับ ผมจูบน้องแรงมากขึ้นเรื่อยๆ นมก็ค่อยๆจับ น้องก็ให้จับ ตอนนี้อยากเอาน้องชิบหาย แต่ไม่ได้ครับชุดนักศึกษาไม่ควร ผมถอนจูบออก และก็กอดเมียอีกที ลูกไก่ในกำมือทันทีเลย 555+

 

หลังจากพี่รหัสฉันจูบฉันเสร็จฉันก็พยักหน้าส่งยิ้มให้พวกขี้เสือกทั้งหลาย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำอย่างงั้นไปทำไม แต่อยากบอกสะใจดี

 

“เอามือออกได้แล้วพี่ เยอะไปแล้ว”ลู่หานปัดมือเซฮุนที่จับอกของเธอออกอย่างแรง ทำให้เอาเจ้าของมือหนาทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เซฮุนสตาร์ทรถของเขา ในขณะที่ลู่หานก็เปิดชีทตามที่เซฮุนท้วง มันว่างจริงๆด้วย ตั้งเรียนมาก็มีครั้งแหละรู้สึกแย่

“พี่ตั้งใจขับรถหน่อยดิ จะลูบอะไรนักหนา พี่ดึงกระโปรงหนูจนจะเห็นเกงในอยู่แล้ว”ลู่หานท้วงและตีมือคนขับอยู่อย่างแรง นี่ขนาดกับชุดนักศึกษากระโปรงยาวๆยังไม่เว้นเลยหรอ?

“ก็คิดถึงขาเรียวๆอ่ะ ทำไม? แค่นี้ให้ผัว ไม่ได้”

“จะให้นั่งแหกให้ดูเลยไหมหละถึงจะพอใจ คนไรวะน่าเกียจหวะ”เซฮุนหันข้างเล็กน้อยก่อนจะส่งมือหนาเข้าไปล้วงตรงส่วนที่ลึกกว่าทันที

“เอามือออกไปเดี๊ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่ฟังกัน หละก็ คอยดูไว้เลย เอาห้างนี่แหละมันใกล้ดี เลี้ยวๆเข้าไปเลย”เสียงถอนหายใจดังขึ้นอย่างแรงของเซฮุนทำเอาลู่หานหันมามองไม่ได้

“เดี๊ยว อย่าเพิ่งลง หันมานี่ก่อนดิ”ฉันหันไปหาพี่รหัสของฉันทั้งงงๆอย่างงั้น พี่เขาค่อยๆโน้มตัวมาหาฉัน ก่อนจะดึงกระโปรงลง ยังไม่พอพี่เขาจับฉันหันหลังเหมือนตรวจดูอะไรบางอย่าง ก่อนที่พี่เขาจะดึงชายเสื้อของฉันให้ลงอีกเล็กน้อย

“อือ ไม่เห็นเสื้อใน หันหน้ามาดิ กระดุมเม็ดบนสุดติดได้ป่าววะ ไหนลองติดดิ”

“พี่จะบ้าหรอ? หนูมาเข้าห้างนะ ไม่ได้จะมาเข้าห้องเชียร์ จะให้เอากิ๊ฟดำติดผม รองเท้าผ้าใบสีขาวถุงเท้าด้วยเลยไหม? คำพูดประชดจากปากฉันเองค่ะ

“เอ่อ ดีหวะ ลืมนึกไปเลย งั้นต่อไปก็แต่งระเบียบเชียร์ไปเรียน ป่ะๆไปซื้อผ้าใบละก็กิ๊ฟดำมาติดผม”นี่พี่รหัสฉันเอาจริงหรอเนี่ย? เข้าใจไหมคำว่าประชดอ่ะ

“พี่หนะ ไม่เอามันหายใจไม่ออก มันก็แค่กระดุมเม็ดบนสุดให้ติดก็บ้าแล้ว หงิดหวะ ลงๆได้แล้วจะได้กินไหมเนี่ยของหวานหนะ”

“กินดิ ป่ะๆ ไม่ต้องเอาไรไปนะไปแต่ตัวกับผัวอย่างพี่ก็พอ และก็อย่าเพิ่งไปนะลงจากรถแล้วก็อยู่เฉยๆก่อน”ค๊า ทำอะไรได้ก็ลงจากรถ และยืนรอคุณชายเดินมาทั้งหล่อๆอย่างงั้น

“อือ ผมเอาฟูๆหน่อยดีกว่า แว่นห้ามถอด ไหนกางแขนดิ อือ มองช่องแขนไม่เห็นชั้นใน ผ่าน กระโปรงโอเคยาว 28 ใช่ไหมห้ามเกินนี้นะ รองเท้า เห้ยใส่ให้เต็มเท้าดิ ส้นตีนจะโชว์ทำไมวะ ใส่ๆดี” ก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก ไม่รู้ว่านี่พี่รหัส พี่ระเบียบ ผัว หรือพ่อกันแน่ เอาเข้าไปแม้แต่ส้นตีนยังไม่ให้โชว์ จะมีโรคจิตที่ไหนมามองส้นตีนผู้หญิงวะ

“พอใจยัง พี่เนี่ยยิ่งกว่าพ่อหนูอีกนะ”ฉันยืนกอดอกบ่นเลยค่ะงานนี้

“ก็พ่อทูนหัว ผัวน้องไง จบไหม?”มองแรง เอือมแรง พอๆเลิก ฉันเดินหนีเข้าห้างเลยค่ะ ผู้ชายคนนี้ไม่เบื่อรึยังไง คือตอนเด็กไม่รู้จักคำว่าผัว คำว่าเมียหรอ ถึงพ่นมาได้ไม่ต่ำกว่าสิบรอบ

“รอก่อนดิ เดินช้าๆหน่อย เดี๋ยวคนอื่นแม่งก็มองว่าน้องมาคนเดียวหรอก”คืออยากบอกว่าถ้ามากับพี่รหัสแล้วมันต้องอลังการทุกย่างก้าวขนาดนี้ ไม่เอาด้วยหรอก

“ก็รอแล้วไง ขายาวๆก็เดินให้มันไวๆหน่อย หนักอะไรหรอ”

“อยากรู้หรอหนักอะไร?”นั่นไงคือเมื่อคืนก็โหดๆไม่ใช่หรอ แต่ทำไมตอนนี้อย่างหื่น

“อยากกินถั่วแดงต้มโมจิงาดำร้อนอ่ะ”ฉันไม่สนแล้วค่ะ อะไรหนักก็ช่างแม่ง

“ห๊ะ อะไร คือชื่อของหวานที่อยากกิน?หรอ”

“ใช่ๆ มันอยู่ที่ร้านนั้น”เพื่อการตัดปัญหาควงแขนพี่รหัสเลยค่ะ จะได้ไม่ต้องพูดอะไร และก็ได้ผล ไม่มีคำพูดอะไรออกมานอกจาก จับมือฉันและก็พาเข้าร้านทันที

 

“ไม่ทราบว่าจะนั่งตรงไหนดีคะ”พนักงานวิ่งเข้ามา อือหือถ้ามึงจะพุ่งใส่ผู้ชายข้างกูขนาดนี้หนะนะ ฉันเดินเข้าร้านเลยคะ ก็น่าจะรู้นะผลจะเป็นไง

“เดี๊ยวดิ ทำไมชอบวิ่งอีกแล้ววะ เฮ้ยนั่งนี้มุมนี้”ตามใจพ่อยอดชายค่ะ ไม่ช้าเมนูก็มา แต่เหมือนคนตรงหน้าเนี่ยหิวข้าวรึป่าว ก็นายเล่นสั่งชาบูอะไรก็ไม่รู้มากิน

“กินกับพี่อีกรอบไหม?”

“ไม่เอาอ่ะ อยากกินของหวาน”ฉันก็ไม่สนเลยค่ะ ถั่วแดงต้มโมจิงาดำร้อน 2 ที่ จัดไป ก็รออยู่นะคะ แต่ก็มาเสิร์ฟ

“ทำไมทำหน้าอย่างงั้น มีอะไรรึป่าว?”ก็จะไม่ให้มีได้ไงหละคะ สั่งถั่วแดงต้มโมจิงานดำร้อน ไม่ใช่ สั่งถั่วแดงร้อน เหอะๆ

“โทษนะคะ คือเมื่อกี้สั่ง ถั่วแดงต้มโมจิงาดำร้อนหนะค่ะ ไม่ใช่ถั่วแดงร้อน”

“เอ่อ แต่ทางเราได้ยินว่าคุณสั่งถั่วแดงร้อนนะคะ” อิเชี่ย กูท่องมาอย่างดี ชี้ตรงรูปภาพให้มึงดูอีกต่างหาก เพราะชื่อมันยาวกลัวมึงจะพลาด และเป็นไง มึงก็พลาดจนได้

“สั่งใหม่เลย เดี๊ยวพี่กินให้เอง”คนตรงหน้าที่ไม่รู้จะพูดแทรกมาทำไม เสือกไม่ถูกเวลา

“ช่วยเปลี่ยนด้วยนะคะ คือฉันสั่งถั่วแดงต้มโมจิงาดำร้อนจริงๆ ถ้าไม่มั่นใจไปเปิดกล้องวงจรปิดดูก็ได้ เพราะฉันก็ชี้ให้คุณดูอีกรอบด้วยเหมือนกันไม่ใช่สั่งปากเปล่า”จบเลย อีพนักงานรีบเปลี่ยนแทบไม่ทัน คือแบบฉันมั่นใจหนะคะ จะมามัวอายไม่ได้ ถ้าเผื่อคุณถือเงิน 300 แต่พนักงานเอาอาหารจานละ 500 มาเสิร์ฟแล้วเราไม่มีเงินจ่าย มันไม่น่าอายกว่าหรอคะ

“นี่ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ”ฉันก็ทำหน้าใสๆส่งไปให้ และก็ยิ้มให้พนักงานคนนั้นไป คือมันจะทำให้คุณถูกตัดเงินแต่ “ถั่วแดงต้มโมจิงาดำร้อน” มันอร่อยจริงๆนะ

“อ่ะ ชิมหน่อยไหม”ยังไม่ทันจะตักเข้าปาก คนตรงหน้าก็ส่งเนื้อมาให้

“พี่ หนูไม่กินเนื้อวัวอ่ะ”คือไม่กินจริงๆนะคะ มันคาว ก็ วัว ไม่ใช่ คือมันมีกลิ่นอ่ะ

“อ้าวหรอ ผักก็ไม่กิน เนื้อวัวก็ไม่กิน มีไรที่ไม่กินอีกไหม?”

“ก็ไม่กินผัก ไม่กินเนื้อวัว ผลไม้กินได้ทุกอย่างนะเว้นทุเรียน ไม่ชอบกินไอติมวานิลลา อือ ก็ประมาณนี้อ่ะ ไว้คิดออกจะบอกนะ ทีนี้หนูจะกินพี่ห้ามชวนคุย”

“ครับผม” คือไม่ได้เรื่องมากหรอกนะคะแต่กินไปคุยไปมันไม่ได้รสชาติอาหารหนะคะ ก็เลยต้องตั้งใจกินชิมรสชาติอย่างตั้งใจ

“พี่อิ่มไหมอ่ะ ทำไมกินไวจัง”

“อิ่มแล้ว น้องหละอยากกินอะไรอีกไหม?”

“อือ ไม่แล้วอ่ะ อ้อ เดี๊ยวจะคืนเงินให้นะ 180 ตอนขึ้นรถอ่ะ”

“ไม่เป็นไร เมียคนเดียวเลี้ยงได้”

“รู้ว่าเลี้ยงได้ แต่ไม่อยากมีปัญหาเรื่องเงินหนะ ถ้าพี่อยากเลี้ยงจริง ก็เก็บเงินเยอะๆนะ เก็บไว้ เผื่อ...” คือลืมไปแล้วอ่ะว่าจะพูดอะไร

“เผื่อไว้เลี้ยงลูกใช่ไหม โอเคๆ แต่ว่ามื้อนี้พี่เลี้ยงนะ กลางวันน้องเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวพี่ไง ลืมแล้วหรอ?”เออ นั่นดิเกือบลืม มั่วแต่เกรงใจคนอื่น

“โอเค”ฉันตอบพร้อมกับลูบท้องเบาๆ นานๆทีจะได้กินของหวานที่ชอบ  

 

ผมชอบมากเลยคะครับ ที่เธอโวยวายเรื่องของหวาน ไม่รู้สิมันเหมือนกับว่าสิ่งอย่างที่เข้ามาในชีวิตของเธอคือเธอสแกนอย่างดี ไม่ใช่อะไรก็ได้อย่างพวกผม ผมก็ออกมาจากร้านอาหารนั้นครับ ออกมาพร้อมกับ เมียผมไม่กินเนื้อวัว ไม่ชอบไอติมวานิลลา ไม่กินทุเรียน ของหวานที่โปรดปรานที่ชื่อโคตรยาว “ถั่วแดงต้มโมจิงานดำร้อน” เหอะชิมกับน้องไปคำนึงก็อร่อยจริงๆ

“ลู่หาน”ผมเรียกน้องขณะที่น้องเดินตัวปลิวๆข้างๆผล

“ซื้อของใช้กับพี่หน่อยซิ ของน้องอ่ะ เผื่อน้องมานอนคอนโดพี่ เวลาติวหนังสือ”ผมนี่รีบพ่นคำว่าติวหนังสือก่อนเลยครับ ไม่งั้นอาจติดลบได้ ช่วงนี้อารมณ์ผมโคตรขึ้น

“อือ เอาดิ แต่ไม่ต้องซื้อเยอะนะ พวกครีมในห้องพี่ แพงกว่าที่หนูใช้อีก หนูใช้กับพี่ก็ได้ ซื้อแค่แปรงสีฟัน โฟม และก็พวกชุดนอนก็พอ”ผมพยักหน้ารับทราบเลยครับ เราต้องไปที่แผนกเสื้อผ้าก่อนเลย เสื้อผ้าที่ผมชอบผมเลือกเลยครับ และดูเหมือนว่าน้องจะไม่ว่าอะไร ดีไปอีก

“เดี๊ยวพี่ พี่รู้ไซต์หนูได้ไงอ่ะ”น้องท้วงผมตอนที่ผมหยิบชุดชั้นมาใส่ตะกร้า ห่า เอย หลุดจนได้ จะบอกน้องยังไงดีหละทีนี้

“คือพี่เห็นชั้นในที่น้องถอดไว้หลังเบาะพี่อ่ะ เลยจำไซต์ได้มันบอก”ภาวนาอย่างเดียวเลยครับ ขอให้รอดเพราะไม่รอด หละก็

“อ้อ ความจำพี่ดีจังเลยอ่ะ”คือมันต้องดีหละครับ จับตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ตอนเอากับน้องก็จับนมน้องแทบแหลก แค่นี้จิบๆ

“อยากได้อะไรอีกไหม จะได้ซื้อไปทีเดียว”ตัดบทก่อนครับงานนี้

“อือ ไม่แล้วอ่ะ อยากอ่านหนังสือและก็ให้พี่ติวให้แล้วอ่ะ” นี่คือสิ่งที่ผมชอบในตัวน้องมาก ต่อให้น้องจะสวยเอ็กซ์แรงดิบขนาดไหน ยังไงก็ไม่ลืมสันดานหมออย่างพวกเราคือ่านหนังสือ คือต้องอ่านครับ เพราะเนื้อมันเยอะมาก ไม่อ่านคือตาย พินาศ เรียนใหม่ คือเครียดครับ

“ก่อนขึ้นไปห้องกรอส เราไปซื้อชุดนักศึกษากันก่อนนะ จะได้ไม่ต้องวิ่งวุ่นเหมือนเมื่อเช้า” นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะซื้อมากกว่าของใช้อีกครับ

“จ๊ะ”คำตอบสั้นๆแต่ผมยิ้มออกมาแก้มจะแตกหวะ น้องพูดหวานกับผมครั้งแรก ผมรีบจัดการจ่ายเงินก็หมดไปหลายพัน แต่ถ้าเทียบกับเงินกินเหล้ามันน้อยกว่าเกือบครึ่ง ผมบอกน้องตอนจ่ายเงินเสร็จว่าทั้งหมดเป็นสมบัติของผม ผมให้น้องยืม ถ้าไม่บอกไปอย่างงั้น น้องจ่ายเงินคืนผมแน่ๆ ผมไม่ได้อวดรวยนะครับ แต่ผมไม่อยากให้น้องคิดมากกับเรื่องแค่นี้

 

ผมถือของทั้งหมดคนเดียว มันก็แอบหนักนะครับ และที่สำคัญคนมองผมกับน้องอีกแล้ว และผมก็รู้ว่าน้องคงเริ่มไม่ชอบเอาเข้าแล้ว เพราะน้องเดินไวมาก เดินแทบไม่หยุด ทำไงหละครับผมนี่ทั้งวิ่งทั้งหอบ ท่าทางจะน้องคงจะหัวเสียกับการแต่งตัวที่เชยๆเข้าห้างกับคนอย่างผม

“ทำไมรีบเดินหละ มีอะไรรึป่าว”ถามก่อนเลยครับ หน้าเมียโคตรบูด

“เปล่า พี่ไปเถอะ กลัวห้องกรอสคนเยอะอ่ะ ไม่อยากดูอาจารย์กับคนอื่น”ผมนี่เงียบเลยครับ ไม่กวนใจอะไรทั้งสิ้น คือผู้หญิงเข้าห้างมันก็คงต้องเครียดกับการแต่งตัวอยู่พอควร แต่ผมก็ไม่คิดว่าน้องจะคิดมากขนาดนี้

 

ศูนย์หนังสือ

 

 ศูนย์หนังสือของมหาลัยทีแม่งไม่ได้ขายแค่หนังสือ แต่มีตั้งแต่สากเบือเรือรบ ชุดนักศึกษานี่ยืนเด่นเลยครับ แต่ผมไม่ค่อยซื้อชุดนักศึกษาที่ศูนย์หนังสือหรอกนะครับ มันไม่ค่อยได้ตรงตามใจผม ซึ่งผมก็เน้นแฟชั่นนิดหน่อย แต่สำหรับน้อง น้องต้องตามระเบียบเท่านั้น

“เอาเสื้อไซต์ M 5 ตัว และก็กระโปรงยาว 28 เอา 5 ตัว ครับ และก็พวกเข็มขัดอะไรก็หยิบๆมาเลยครับ”ผมบอกพนักงานจนได้คำถามกลับมา

“นักศึกษาใหม่หรอ?” เหอะๆก็คงงั้นหละครับ แต่เท่าไหร่ที่ผมไม่ให้น้องแต่งตัวระเบียบเชียร์ น้องก็มองหน้าผมนะครับ มองแบบค้อนๆ แต่น้องก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมนี่เร่งพนักงานเลนครับ กลับน้องเปลี่ยน ถ้าไปหยิบทรงเอสั้นแค่คืบหละก็...

“เอาแท็กซ์อนาโตมีไปเปิดไหม หรือว่าเอาแค่ชีทพอ?”

“แค่ชีทก็พอแล้วพี่ มันเยอะเกินไปแล้วอ่ะ” ลู่หานพูดทั้งเหนื่อยนิดๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไรที่ทำให้เธอเหนื่อย แต่โชคดีที่เซฮุนไม่ได้เซ้าซี้อะไร ทั้งคูเดินเอาของไปเก็บที่รถอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าดึกไปพร้อมชีทในมืออีกรอบ มือหนาถือเสื้อกาวน์ที่แขวนในรถขึ้นไปด้วย

แต่ทว่า ความเซ็งของลู่หานก็ยังคงเกิดขึ้น เมื่อเหล่าบรรดาชะนีดีกว่าเกียรตินิยมทั้งหลาย มาเต็ม อยู่กันเต็มห้องกรอส นี่แทบไม่ได้ต่างกับยกห้องเรียนมาเลยนะเนี่ย สองร้อยกว่าชีวิตเมื่อเช้ากับตอนนี้ แทบไม่ต่างกันเลย

“เฮ้อ ให้มันได้อย่างงี้สิ”ยังไม่ทันที่ลู่หานจะก้าวเข้าไปในห้อง เซฮุนที่ยืนอยู่ข้างๆก็ถูกรุมทันที ด้วยผลของเด็กเรียนดี “พี่คะ พี่ช่วยติวให้พวกหนูหน่อย”

 

“สัส ผัวกู ฟัคยูวเอ้ย” ลู่หานแจกนิ้วกลางใส่หลังเซฮุนทันที ผมหันหลังไปหาเมียก่อนเลยครับ หน้านี่ไปหมดเลยหงิกงอน ก็นี่แหละครับที่ผมไม่ชอบเข้าคณะ ผมไม่พูดอะไรครับไม่ตอบใคร นอกจากใส่เสื้อกาวน์ที่อยู่ในมือผม และก็ดึงเสื้อกาวน์ในมือเมียผมมาใส่ให้ และก็ลากน้องไปทั้งดื้ออย่างงั้นหละครับ คนอื่นตอนนี้ผมไม่สนอ่ะ ผมต้องเอาเมียผมก่อนหละ!

มือหนาลากลู่หานไปทั้งอย่างงั้น แต่ก็ไม่วายที่สาวๆดีกรีเกียรตินิยมทั้งหลายจะเดินตาม

“อาจารย์ใหญ่ท่านนี้ใช่ไหม”เซฮุนเอียงหน้ามาถาม ลู่หานพยักหน้าทั้งตัวเกร็ง ร่างเล็กก้มหน้าลงต่ำก่อนจะเดินไปเปิดตำราข้างอาจารย์ใหญ่และเปิดชีท ถุงมือสีฟ้าเข้มถูกดึงมาสวมใส่ ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากลู่หานเลยแม้แต่คำเดียว เซฮุนถอนหายใจเพราะไม่เข้าใจพฤติกรรมของคนตรงหน้า  ความซวยไม่หมดแค่นั้น เพื่อนที่รุมเซฮุนตอนนี้เริ่มเบียดลู่หานด้วย

ลู่หานสีหน้าเริมไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆ แต่ทำยังไงได้ถ้าไม่ทวนก็คือจบ

“ช่วยชยับไปติวกันตรงโน่นได้ไหม เรามองไม่เห็นหนะ”ลู่หานท้วงเพื่อนที่รุมเซฮุน

“ลู่หาน เธอก็ยืนตรงนั้นแค่คนเดียว มันไม่ง่ายกว่าหรอที่เธอจะขยับ”

“แต่นี่ อาจารย์ใหญ่เรานะ เธอน่าจะติวกันที่อาจารย์ใหญ่เธอสิ”ลู่หานพูดเสียงแข็ง

“นั่นสิ พี่ว่าพวกน้องแยกกันศึกษาด้วยตัวเองก่อนดีไหม ถ้าไม่เข้าใจค่อยมาถามพี่”เซฮุนพูดเสียงเข้ม พร้อมกับจ้องบรรดาสาวๆทั้งหลาย โชคดีที่ยังฟังกัน

 

“ยิ้มหน่อยสิ”เซฮุนบอกก่อนจะหยุดยืนข้างๆ

“ยิ้มไรหละ อารมณ์เสีย” ลู่หานพูดทั้งกัดฟัน เซฮุนยิ้มออกเล็กน้อย ก่อนเริ่มติวทันที การเรียนอนาโตมี กายวิภาคศาสตร์ว่าด้วยเรียนเกี่ยวกับระบบต่างๆของร่างกาย ศึกษาโดนการผ่าตั้งแต่ข้างนอกเข้าไปข้างในจากผิวหลังเข้าไปถึงกระดูก มีดที่ใช้ผ่าคมมากกว่ามีดธรรมดา

ฉันยอมรับเลยนะคะว่าพี่รหัสติวให้ดีมากจริงๆ เหมือนพี่เค้ามีหนังสือทั้งเล่มในหัว พี่เขาพูดเข้าใจมาก เหมือนฉันกำลังฟังนิทานมากกว่าฟังวิชาการ ฉันจดตามที่พี่เขาพูดทุกคำเลยค่ะ ชีทที่ว่างก็เริ่มมีอะไรขึ้นมา จนตอนนี้ฉันเขียนเต็มทุกแผ่น นอกจากนี้พี่เขายังมีวิธีการจำเส้นเลือดเส้นประสาท ชิ้นส่วนอวัยวะ เข้าใจเลยค่ะว่าทำไมเพื่อนฉันถึงวิ่งสี่คูณร้อยเมตรมาให้พี่รหัสฉันติวให้ ก็แน่หละหนุ่มหล่อบ้ารวย ดีกรีเด็กโอลิมปิกวิชาการชีวะ เข้าคณะนี้ได้เพราะยื่นโควตาตัวนี้แล้วก็เดินหน้าหล่อๆเข้ามา เกรดก็สูงลิ่ว

“มีอะไรที่อยากรู้อีกไหม ระบบอื่นก็ได้นะ ไม่จำเป็นว่าจะแค่ระบบนี้”ฉันเนี่ยอ้าปากค้างเลยค่ะ แค่ระบบเดียวสมองฉันก็จะบวมแล้ว นี่พี่เขาจำได้ยังไงเนี่ย

“วันนี้พอแค่นี้ก่อนได้ไหม เหนื่อยแล้ว” ก็มันเหนื่อยจริงๆค่ะฉันตอบไปตามความรู้สึก

“งั้นเราก็เริ่มไปก่อนเถอะตอนนี้เลย”พี่เขากระซิบฉันและเราสองคนก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาเลยค่ะ ขำสุดๆเหมือนเราสองเรากำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง ฉันถอดถุงมือและก็ล้างมือข้างๆพี่เขา นี่เป้นครั้งแรกที่ฉันเห็นพี่เขาเต็มๆตาในเสื้อกาวน์ พี่เขาตัวสูงมาก ถ้าจะเปรียบกับผู้ชายในผับคืนก่อน คนละคนเลยค่ะ

“ดีนะถึงแค่ 2 ทุ่ม”พี่เขาพูดขณะที่เราเดินมายังที่จอดรถ ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากเลยค่ะ

“ง่วงจัง ผ้าก็ยังไม่ได้ซัก พี่ส่งหนูที่หอนะ”ฉันบอกพี่เขาไปอย่างงั้น พี่เขานิ่งไปนิดนึง

“อยากกินอะไรก่อนไหม โจ๊กที่เราคุยกันหนะ”

“ยังอิ่มอยู่อ่ะ อยากพักมากตอนนี้ พรุ่งนี้เรียนเช้าด้วย”

“อือ โอเค”แปลกนะคะ พี่เขาพูดนิ่งๆและก็ส่งฉันที่หอ ฉันก็ไม่ได้อะไรมากค่ะแค่พูดไปว่าขอบคุณที่ติวที่มาส่ง พี่เขาเองก็แค่พยักหน้าให้

 

ฉันเดินขึ้นและก็ไม่ได้หันหลังไปมองหรืออะไร คือมันเหนื่อยมากจริงๆวันนี้ใช้พลังงานเยอะมาก ฉันถอดเข็มขัดและก็เอาผ้าลงมาซักข้างล่าง และก็ขึ้นไปอาบน้ำทาครีม ก่อนจะลงมาเอาผ้าขึ้นไปตาก เอ๊ะ นี่ฉันตาฝาดรึป่าวทำไม?

 

สายเข้า : โอเซฮุน

“ตากผ้าหรอ?”คำทักแรกของพี่เขา

“อือ พี่ยังไม่กลับอีกหรอ นี่ก็สามทุ่มกว่าแล้วนะ”

“ยังอ่ะ ไม่มีเพื่อนกินโจ๊ก เพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ โจ๊กหมูไม่ใส่ผักใส่แต่กระเทียมเจียว”ฉันหัวเราะเลยค่ะ ไม่คิดว่าอีตาหื่นนี่จะจำได้ ความจริงดีจริงๆ

“แล้วทำไมพี่ไม่กินร้านหละ คนน่าจะเยอะนะ”

“ไม่เอาหวะ ไม่อยากกินกับคนอื่น ในห้องมีถ้วยไหม?ยืมใส่โจ๊กหน่อยดิ๊”อือหือ เนียนกว่ารองพื้นก็พี่รหัสหนูนี่แหละค่ะ

“ไม่มีอ่ะพี่ ห้องหนูไม่ทำกับข้าว ไม่มีถ้วยจานอะไรหรอก มันเหม็นกลิ่มมันปนกับเครื่องสำอางอ่ะ”อันนี้คือความจริงเลยค่ะ ก็มันเหม็นจริงๆ เสื้อผ้าเครื่องสำอางเยอะ

“ข้างล่างมีขายพี่ซื้อขึ้นไปกินด้วยได้ไหมวะ?”นี่ยังมีความพยายามต่อไปอีกนะคะคนเรา

“พี่กลับห้องแล้วกินที่ห้องพี่ มันไม่ง่ายกว่าหรอ? ไม่ได้ไล่นะ แต่กลับไปได้แล้ว” ฉันพูดจบก็ตัดสายและก็ถือตระกร้าผ้าเข้ามาในห้องเลยค่ะ  หวังว่าคงฟังกันและก็กลับไปแล้ว

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ฉันจ้องที่ประตูแล้วถอนหายใจ คนเรานี่จนได้ คือถ้าเปิดให้เข้ามาคิดว่าจะเข้ามาแค่กินโจ๊กหรอคะ นั่นก็รัวเคาะใหญ่ เกิดมาไม่เคยเคาะประตูรึไง ลู่หานเดินไปก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูให้ เซฮุนรีบปิดประตูก่อนจะแขวนโจ๊กและจู่โจมจูบทันที ร่างเล็กถอนหายใจในสิ่งที่คาดการณ์ก่อนจะปล่อยให้มือหนาประคองหน้าตัวเองขึ้นมาจูบอย่างแรง

ลู่หานทำได้แค่กำเสื้อยืดนั้นแน่น พร้อมกับแลกลิ้นอย่างเมามันส์ เซฮุนพยายามไล่จูบจนมาถึงเตียงแต่ทว่า ร่างเล็กผลักออกก่อน

“ไหนอ่ะโจ๊ก”ลู่หานทิ้งเซฮุนที่นั่งงงกับเตียงก่อนที่ตัวเองจะเดินไปหยิบถุงเยอะที่แขวนตรงประตูมาเกาะใส่ถ้วยพลาสติกที่เซฮุนซื้อมา

“มาดิพี่ ไม่กินตรงที่นอนนะเดี๋ยวมดขึ้น”ลู่หานพูดก่อนจะเดินไปกางโต๊ะญี่ปุ่นและวางถ้วยโจ๊กให้ ร่างสูงค่อยลงมาจากเตียงและก็นั่งพื้น ครั้งแรกจริงๆที่เขานั่งกินอะไรกับพื้น

“ไม่กินบนโต๊ะตรงนั้นหรอ?”

“ไม่อ่ะเอาไว้อ่านหนังสือ กินดิ ซื้อร้านไหนเนี่ย หอมจัง”

“ก็ร้านที่ว่าจะพาไปกินแต่ลู่หานอยากกลับก่อนหนะ” ครั้งแรกที่สรรพนามเปลี่ยน

“พี่เรียกชื่อหนูหรอ?”ลู่หานถามซ้ำ อย่างอึ้งๆ

“ใช่ ลู่หาน ลู่หานไม่กินผัก ลู่หานชีทว่าง ลู่หานกินได้แล้ว”เซฮุนพูดจบก็ก้มหน้าก้มตากิน ก่อนที่ลู่หานจะกินตาม ไม่ช้าโจ๊กก็หมดเกลี้ยงด้วยกันทั้งคู่

“ทีนี้ พี่ก็กลับได้แล้วนะ”ลู่หานบอกขณะเกือบถ้วยและโต๊ะแต่ร่างสูงตรงดิ่งไปยังที่นอน ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มทันที

“เพิ่งกินอิ่ม เขาไม่ให้นอน เขาให้นั่งย่อยก่อน30 นาที ลุกขึ้นมาเยนะ”ลู่หานดึงผ้าห่มจนเวฮุนยอมลุกขึ้นมานั่ง

“เอาหนังสือมานั่งมานี่ม่ะ จะอ่านให้ฟัง”เซฮุนพูดเสียงจริงจังแต่ลู่หานก็ช่างใจเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าถือชีทตัวเดิมหนังสือ ปากกามานั่งข้างๆ มือหนาค่อยๆดึงลู่หานให้นั่งข้างหน้า ก่อนจะโอบมาจากข้างหลัง

“อ่านปกติก็ได้มั้ง คือมันต้องกอดแน่นขนาดนี้เลยหรอพี่?

“ก็มองชีทไม่เห็นอ่ะ พี่ไม่ได้ถือแว่นมา”ลู่หานเริ่มยอมในเหตุผล มือหนาค่อยโอบจากข้างหลังแน่นมากจนคางมาชิดกับไหล่เล็กนั้น ก่อนจะค่อยๆพูดเนื้อหาในชีทอีกครั้งนอกจากนี้ยังพาคนที่อยู่ในอ้อมกอดอ่านเนื้อหาล่วงหน้าอีก ความเหนื่อยล้าบวกกับเสียงอ่านหนังสือทำเอาลู่หานเริ่มต้านความหนักของหนังตาไม่ไหว ไม่ช้าร่างเล็กก็หลับไปในที่สุด

“เพราะฉะนั้นนะ ต้องแยกให้ออกระหว่างเส้นเลือดตัวนี้กับเส้น... ลู่หาน ลู่หาน”ไม่มีเสียงตอบรับแต่อย่างใด เซฮุนกระชับกอดมากขึ้นก่อนจะหอมแก้มอย่างแรงซ้ำๆ

“ตัวหอมจังเลยนะ” เซฮุนพับเก็บหนังสือและก็จัดการปิดไฟก่อนจะเดินขึ้นมานอนข้างๆลู่หาน นี่ก็จะตีหนึ่งแล้ว เขาต้องกลับคอนโดไปอาบน้ำตอนตีห้า

“ฮือ ทำไมชอบเสือกกันจัง”เสียงเล็กประท้วงข้างเขา นี่ลู่หานละเมอหรอ? เซฮุนหันมามองแต่ทว่า เสื้อทีลู่หานใส่นั้นมันกว้างมากจน มากจนเห็นหน้าอกทั้งสองข้างชัดเจน

“ฟูวว อย่าลักหลับนะมึง น้องหลับแล้ว”แต่ไม่รู้ว่าลู่หานแกล้งเขาอยู่หรือว่ายังไง เพราะร่างเล็กค่อยๆปีนป่ายขึ้นมาบนตัวเขาก่อนะเริ่มจูบเบาๆเรื่อยๆเหมือนกำลังละเมอ เวฮุนพยายามหันหน้าให้ตรงกับปากเล็กแต่ก็พลาดเป้าทุกที

“แค่จูบ ขอแค่จูบนะ” มือหนาพลิกตัวลู่หานให้อยู่ใต้ร่างเขา ก่อนจะก้มจูบช้าๆ ลู่หานเองก็ตามสนองอย่างดีเช่นกัน มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อจนหมด ความทรมานที่อยากจะฟัดหน้าอกนั้นมากขึ้นอย่างถึงขีดสุด

“พี่จะไม่ไหวแล้วนะ”เซฮุนบ่นทั้งพยายามห้ามมือไม่ให้จับหน้าอกนั้น แต่สุดท้ายก็จับจนได้ เขาค่อยๆลูบช้าก่อนเลื่อนหน้าลงมาจูบและตวัดลิ้นเลียอย่างรุนแรง มือเล็กรั้งคอไว้นาน

 

“อ๊า”เสียงเบาๆเริ่มหนักและแรงขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งลู่หานขยับตัวเล็กน้อย เซฮุนหยุดการเคลื่อนไหวทุกสิ่งอย่าง ใบหน้าของเขาค่อยๆผละและค้างเล็กน้อย ส่วนมือที่จับหน้าอกลู่หานอยู่ก็ยังคงจับค้างไว้อย่างงั้น เวลาผ่านไปเกือบนาทีลู่หานเริ่มหายใจสงบขึ้น เซฮุนค่อยๆผ่อนลมหายใจและโน้มตัวจูบช้าๆอีกครั้ง

“ฮือ ฮือ”มือเล็กพยายามปัดหน้าหล่อนั้นออก แต่ความพยายามของเซฮุนก็ยังไม่ลดความพยายาม ลิ้นหนายังคงพยายามสอดเข้าไปเรื่อยๆ จนลู่หานเริ่มจูบตอบอีกครั้ง มือหนาค่อยๆบดคลึงหน้าอกนั้นอีกครั้งช้าๆ

“ใกล้แล้ว พี่ขออีกนิดเถอะนะ”ลิ้นหนาค่อยๆลากลงมายังหัวและจูบช้าๆก่อนจะขบเบาๆ เต้าสวยค่อยๆเริ่มตอบสนองกับลิ้นและมือนั้นทันที

“พี่ทำไรอ่ะ”ลู่หานถามทั้งเซฮุนกำลังขบกัดทำรอยอยู่ ร่างสูงหยุดนิ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาช้าๆและจ้องใบหน้านั้นอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย

“เอ่อ คือว่า....”เสียงอ้ำอึ้งทั้งมือยังคงจับหน้าอกนั้น

“ก็ไว้ใจป่าววะ เลยให้นอนด้วย นี่ในหัวคิดจะแต่จะเอาหนูหรอ?”เสียงเรียบๆออกมาจากปากเล็กนั้น เซฮุนค่อยๆดึงเสื้อมาติดกระดุมให้ก่อนจะกลับมานอนตำแหน่งข้างๆ

“ไปรับไปส่งตั้งแต่เช้า ของหวานก็พาไปกิน หนังสือก็ติวให้ โจ๊กก็ซื้อให้ อย่างงี้แหละนะคนเรา มีความสุขแค่เป็นผู้รับ นอนเหอะ เดี๋ยวตื่นสาย”เซฮุนพูดทั้งหันหลังอย่างงั้น ไม่ค่อยจะทำให้รู้สึกผิดเลย ลู่หานถอนหายใจกับคำพูดนั้น

“พี่มีถุงป่าวหละ ถ้ามีจะเอาก็รีบเอา ถ้าไม่มีก็นอนได้แล้ว”ร่างสูงรีบดีดตัวขึ้นมาจ้องหน้า

“ในรถน่าจะมี ไปเอาแป๊บนะ”

“ให้เวลา 15 นาที”ลู่หานบอกก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกจนหมดทุกชิ้นต่อหน้าเซฮุน

“ถ้าเกิน 15 นาทีหละ”เซฮุนกลืนน้ำลายถามทั้งมองร่างที่เปลือยนั้น

“ถ้าเกินก็จะใส่เสื้อผ้าแล้วก็นอน จับเวลาแล้ว ไปได้แล้ว”เซฮุนรีบลงจากห้อง โดยมีเสียงลู่หานหัวเราะและส่ายหัว ไม่คิดว่าอ่อยนิดอ่อยหน่อยจะทำให้อารมณ์ขึ้นขนาดนี้ มือเล็กหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปลือยนั้นก่อนจะหยิบชีทขึ้นมาอ่านรอ

“เหี้ย อย่าบอกนะว่าหมด”เซฮุนสบถอย่างหัวเสียในรถไม่มีถุงยางอานามัยเลยแม้แต่กล่องเดียว นี่ก็คงผ่านมาแล้วสองสามนาที

“เอาไงดีวะ เซเว่นแม่งจะมีไซส์กูไหมเนี่ย”เซฮุนมองไปยังเซเว่นตรงข้ามหอพักนั้นก่อนจะรีบวิ่งไปทันที “อย่างน้อยก็ 56 กูขอ”คำภาวนาในใจเมื่อเซฮุนกวาดสายตามองหา

“เยส”มือหนาหยิบถุงยางอนามัยไซส์56 mm น่าจะใหญ่ที่สุดในเซเว่นแล้ว มือหนาหยิบมาจนหมดที่มี จำนวนห้าหกกล่อง และรีบจ่ายเงิน

“ช่วยคิดเงินเร็วหน่อยครับ”พนักงานสาวที่ยืนอ้อยอิ่งคิดเงิน

“จะรับขนมจีบ ขนมปังปิ้งทานเพิ่มไหมคะ”

“ไม่ครับ”

“ซื้อน้ำผลไม้ 2 กล่อง ส่วนลด 7 บาท จะรับด้วยไหมคะ?”

“ไม่ครับ”เซฮุนเริ่มอารมณ์เสีย พร้อมกับมองนาฬิกา

“อาหารเช้า ก็มีนะคะจะรับไหม?”ความอดทนร่างสูงหมดลงเมื่อพนักงานถามไปเรื่อย

“คุณครับ คนเอากันเขาไม่กินอย่างอื่นหรอกนะครับ นอกจาก Semen นี่ครับไม่ต้องทอน”เซฮุนวางเงินจำนวนที่มากกว่าและวิ่งออกไปทันทีทิ้งให้พนักงานยินงง

“ซีเมนต์คืออะไร ปูนหรอ? พี่เขากินปูนหรอ?”เท้ายาวรีบวิ่งขึ้นมาทั้งยังหอบ ทันทีที่ถึงห้องมือหนามือรีบจัดการประคองร่างเล็กมายังเตียงทันที

เซ็กซ์ครั้งนี้สำหรับลู่หานรู้สึกว่าจะนุ่มนวลกว่าครั้งแรกมาก นอกจาหน้าอกที่เซฮุชอบจับและบีบ ก็ยังมีเอวบางๆที่เซฮุนค่อยๆจูบ ขาทั้งสองขาจนไปถึงปลายเท่า ตอนนี่ลู่หานเหมือนกำลังถูกเซฮุนกลืนกินทั้งตัว"พี่จะไหนอ่ะ"ลู่หานถามเซฮุนที่ลุกจากเตียง"ไปเอาถุงยาง"เซฮุนหันมาตอบก่อนจะหยิบถุงยางมาวางข้างๆหัวที่นอน ลู่หานไม่พูดอะไรต่อเมื่อเซฮุนเริ่มจูบที่เนินเบาๆก่อนจะค่อยๆเลื่อนมาตรงบริเวณที่เริ่มแฉะแล้วตอนนี้ ลิ้นหนาตวัดและดูดอย่างแรง"ฮ๊า อ๊ะ" เสียงคราวเล็กๆเริ่มดังขึ้นทันทีพร้อมขาที่อ้ากว้างมากขึ้น มือเล็กเปลี่ยนจากจับผ้าปูที่นอนเป็นจับที่ไหล่กว้างๆนั้นแทน พร้อมกับจิกระบายความเสียงอย่างแรง จนเซฮุนอดมี่จะครางออกมาบ้างไม่ได้แรงดูดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆนิ้วเรียวยาวเองก็ค่อยๆสอดเข้าไปอีกครั้ง นี่แทบไม่ต่างอะไรจากครั้งแรกเลย เพราะแรงที่กระทำต่อนิ้วนั้น มันนั้นจะชัดเจน จนนิ้วเขาแทบจะขาดเอาให้ได้ ลู่หานเริ่มบิดสีหน้าอย่างรุนแรง"พี่ เร็วหน่อย เริ่มไม่ไหวแล้ว"ลู่หานบอกพร้อมกับเกี่ยวเอวหนาให้ชิดกับช่องทาง ไม่ช้าแก่นกายนั้นก็ค่อยๆสอดเข้ามา ช้าๆ"ฮือ อ๊า อ๊า"พี่เอามันเข้ามาเรื่อยได้ไหมอย่าหยุดดิ เซฮุนก็อยากสอดเข้าไปทีเดียว แต่ความร้อนและแรงตลอดมันมาและแน่นจนแก่นกายของเขาแทบจะระเบิดเหมือนกัน มือหนาค่อยๆเลื่อยมาบีบหน้าอกก่อนจะก้มลงจูบให้ผ่อนคลายอีกครั้ง กาอนจะค่อยๆขยับแห่นกายเข้ามาจนสุด แรงกระแทกช้าๆพรัอมกับจูบเรื่มต้นขึ้นทันที เซ็กซ์ครั้งนี้มันดีกว่าครั้งแรกมากๆนี่แค่เริ่ม มทอเล็กคล้องคอเซฮุนให้มาจูบทั้งแนบแน่น ก่อนที่เซฮุนจะเลื่อนลงมาจูบเม้มและไซร็ที่ซอกคออย่างรุนแรงไปพร้อมกับมือสองข้างที่กอบกุมหน้าอกนั้น"อ๊ะ อ๊า อ๊า ฮือ อ๊ะ"ลู่หานเริ่มร้องครางเสียงดังมากขึ้นเรื่อยในความเสียงที่เซฮุนขยับเข้าให้"อ๊ะ ฮือ" เซฮุนถอดแก่นกายออกก่อนจะพลิกร่างบางให้นอนคว่ำ มือหนาค่อยๆจัดเอวบางให้โก่งขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะสอดแก่นกายเข้าไปใหม่"ฮ๊าา"ลู่หานมุดหน้ากับหมอน กาอนที่เซฮุนจะทาบตัวเองลงมากับแผ่นหลังที่เปล่าเปลือยนั้น มือหนาค่อยๆสอดเข้าไปกอดลู่หานแน่นพร้อมกับบีบหน้าอกและเขี่ยหัวนมอย่างเป็นระยะ จูบเบาๆที่แผ่นหลังยิ่งสร้างความเสียงให้ลู่หานอย่างแรงชนิดที่ว่าร่างเล็กต้องหันหน้าออกมาและรั้งเซฮุนให้มาจูบแลกลิ้น พร่อมกับกระแทกจังหวะให้หนักและเร็วขึ้นไปอีก"ฮือ อ๊า ฮือ"ลู่หานเริ่มไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากคราวเสียงดังเรื่อย มือเล็กค่อยๆตะกายขึ้นมาจับขอบหัวเตียงแน่น เข่าทั้งสองข้างค่อยๆตั้งขึ้นกับหัวเตียง แรงกระแทกในจังหวะนี้ของเซฮุนยิ่งเพิ่มความรุนแรงขึ้นไปอีก เสียงเนื้อที่ทันดังแข่งกับเสียงครางของทั้งคู่ไม่มีท่าทีว่าจะจบลงง่ายๆ"พี่ เร่งให้เสร็จ ฮือ อีกได้ไหม หนูไม่ไหวแล้ว"ลู่หานหันมาตอบพร้อมกับเอามือซ้าย จับมือเซฮุนที่กำลังยึดเอวเธอทั้งสองข้าง มือหนาค่อยๆลูบแผ่นหลังอีกครั้งเพิ่มกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นไปอีก"ฮือ อ๊ะ อ๊าา"ลู่หานหวีดร้องเสียงดังก่อนทรุดลงไปทั้งเซฮุนกำลังเร่งแรงกระแทกสุดท้าย ไม่ช้าร่างสูงก็ทรุดตามลงไปกอด ลู่หานนอนนิ่งซักพักก่อนจะพลิกตัวเองให้เห็นหน้าเซฮุนหลับตากับแผ่นหลังนั้น มือเล็กค่อยๆประคองหน้านั้นมาจูบอีกครั้งอย่างรุนแรง ก่อนจะค่อยส่งมือไปดึงถุงยางอนามัยออกและทิ้งไปตรงพื้นเซฮุนค่อยมองตามลู่หาน ไม่ช้าร่างเล็กก็ผลักเซฮุนให้นอนราบ ก่อนจะค่อยๆก้มลงไปจูบที่แก่นกายช้า และค่อยๆสอดเข้าไปในโพรงปากเล็กทันที เสรยงชมหายใจของเซฮุนดังขึ้นเรื่อยๆเขาอยากจะจับศีรษะนั้นให้แน่นและเร่งแรงกระแทกเข้าไปหนักแต่ก็เกรงใจน้องเมื่อเห็นว่าพร้อม ร่างเล็กก็ค่อยๆจับแก่นกายนั้นเตรียมจะสอดใส่"ลู่หาน ให้พี่ใส่ถุงยางก่อน"เซฮุนรีบท้วงก่อนจะรีบควายหยิบถุงยางมาใส่อย่างรวดเร็ว แก่นกายนั้นค่อยๆหายเข้าไปในตัวของลู่หานต่อหน้าเซฮุน ลู่หานหละบตาในความเสียงก่อนจะ ขยับเอวตัวเองช้าๆร่างเล็กทำให้เพียงแค่เอามือพิงกับหน้าท้องเซฮุน"ฮือ ฮ๊า อ๊ะ" เซฮุนค่อยๆลุกขึ้นมากอดร่างเล็กแน่นพร้อมกับเร่งแรงกระแทกช่วย จูบของทั้งคู่เริ่มปะทุอีกครั้ง แรงขึ้นเรื่อยๆยิ่งลู่หานครางดังเท่าไหร่ เซฮุนก็กอดแน่นเท่านั้น"อีกนิดนะ ใกล้แล้ว""ฮือ ไม่ ไหวแล้ว ไม่แล้ว"ลู่หานพูดเสียงดีฃังทั้งกัดบ่านั้นอย่างแรง เซฮุนเองก็แทบจะขาดใจเช่นกัน"อ๊าาา" ลู่หานครางสุดเสียงก่อนจะจูบทั้งหลับตากับเซฮุนและหลับไปทันที

 เซฮุนค่อยๆลืมตาขึ้นร่างกายของเขาเหมือนมีนาฬิกาปลุกในตัว นั่นก็คือเวลาตีห้า เขาจะตื่นทันทีโดยที่ไม่ต้องตั้งนาฬิกาปลุก ตาของเขาค่อยๆกระพริบก่อนจะมองลู่หานที่นอนที่อยู่พื้นข้างล่างเตียง เขาไม่คิดว่าลู่หานจะนอนดิ้นขนาดนี้ ดิ้นมากถึงขนาดที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าลงไปนอนข้างล่างตอนไหน ร่างสูงลงจากเตียงก่อนจะอุ้มลู่หานขึ้นมานอนที่เตียงก่อนจะห่มผ้าให้อีกรอบ

            “พี่จะไปไหนอ่ะ”เสียงเล็กถามขณะที่ตายังคงหลับอยู่

            “กลับไปอาบน้ำแต่งตัว พี่มีเรียนตอนแปดโมงอ่ะ”เซฮุนนั่งข้างๆลู่หาน มือเล็กค่อยๆเลื้อยและขยับตัวเองเข้ามากับเอวนั้น และหลับอีกครั้ง เซฮุนหัวเราะก่อนจะลูบหัวเบาๆ

            “เรียนกี่โมงจะให้พี่แวะมารับไปคณะพร้อมกันไหม?”ลู่หานส่ายหน้าก่อนจุกขึ้นมานั่งและขยี้ตา ก่อนจะค่อยโน้มเข้าไปหลับกับไหล่กว้างนั้นอีกครั้ง

            “ไม่อ่ะ ขอ 5 นาทีนะ แป๊บนึง โคตรง่วงเลยอ่ะ”ลู่หานพูดในขณะที่มือหนาก็กอดตอบแน่นเช่นกัน เวลาผ่านไปซักพักลู่หานก็ผละจากกอดนั้น มือเล็กค่อยๆพับผ้าห่ม ในขณะที่เซฮุนก็ใส่เสื้อผ้าชุดเดิม ร่างเล็กหยิบถุงโจ๊กที่กินเมื่อคืนกับซากถุงยางที่ใช้แล้วใส่ถุงดำมาให้เซฮุน

            “ฝากทิ้งหน่อยนะ บ๊าย” ลู่หานยื่นถุงนั้นให้เซฮุน ร่างสูงยิ้ให้เล็กน้อยก่อนจะหันหลังและเดินออกมาอย่างสุขใจ เมื่อคืนเขารู้สึกดีมากจริงๆ ในขณะเดียวกันเมื่อลู่หานปิดประตูร่างเล็กก็ยิ้มกับตัวเองและไม่มีท่าทีจะสามารถหยุดยิ้มได้เลย เธออยากได้ทุกคืนเป็นอย่างงี้

            ฉันรู้สึกดีมากเลยค่ะ คือพี่เขาดูแลฉันดีมากฉันชอบที่พี่เขาติวหนังสือให้ แม้ว่ามือไม้จะเป็นหนวดปลากหมึกไปบ้างแต่ก็ไม่ได้มากจนรำคาญอะไร ส่วนเรื่องเมื่อที่พี่เขาพูดที่ว่าจริงจังกับฉัน ฉันก็ดีใจนะคะแต่ว่าฉันกล้ายึดติดอะไรหรอกค่ะ เพราะฉันเคยคาดหวังอะไรมากๆมาก่อนและสุดท้ายมันก็กลายเป็นเพียงความว่างเปล่า เพราะฉะนั้นสำหรับฉัน ฉันไม่ขอยึดติดอะไรก็แล้วกัน เพราะวันนึงถ้าพี่เขาเบื่อฉัน เราก็จะได้จบและจากกันด้วยดี ฉันไม่อยากดราม่ามองหน้ากันไม่ติดหนะคะ มันน่าเบื่อ

            วันนี้ฉันมีเรียนในคณะวิชาเดียวส่วนนอกนั้นก็เรียนที่ตึกอื่น เมื่อวานอึดอัดมากเลยค่ะ แต่งตัวเชยๆเข้าห้าง น้ำตาจะไหลเป็นสายเลือด แล้วคนมองก็แบบมองชนิดที่ว่าสแกนว่าฉันเป็นคนรึป่าว ฉะนั้นวันนี้ฉันขอแก้มือค่ะ เสื้อนักศึกษาที่ฉันรีดไว้ตั้งแต่วันศุกร์ก่อนไปผับวันนี้ขอสองเอสก็แล้วกัน อยากรู้สึกตัวเล็ก ส่วนกระโปรงก็ยาว 16 ก็แล้วกัน

            วันนี้ยอมรับนะคะว่าแต่งตัวสวยจัดเต็มมาก และเชื่ออย่างแน่นอนค่ะว่าจะไม่เจอพี่รหัสแน่ๆ เพราะพี่เขาเรียนแล็คเชอร์ทั้งวันไม่ได้โผล่ออกมาแน่นอน ถือว่ารอดแล้วกัน ผมสีน้ำตาลแดงของฉันถูกยืดตรงสวยมาก ฉันชอบสีนี้ที่สุดค่ะ เพราะทำให้หน้าขาว คิ้วก็ธรรมดาไม่ใช่คิ้วปลิง ตาก็บล็อกไปหน่อยแล้วกันโทนดำน้ำตาล ปากก็ส้มของนอกแดงข้างใน และชุดชั้นในสีดำ ฉันชอบใส่มากกว่าสีขาวอีก เสื้อกล้ามวันนี้ขอไม่ใส่นะคะ มันทำให้เสื้อพองๆ

            เรียบร้อยค่ะวันนี้พร้อมอ้อถึงใส่ทรงเองแต่ก็มีกางเกงซ้อนข้างในนะคะ เซฟตัวเองนิดนึง วันนี้ขอกระเป๋าเก๋สีชมพูน้ำเย็นแล้วกัน รองเท้ารัดส้นสีดำ เรียบร้อย ด้วยความที่หอพักฉันไม่ถือว่าไกลคณะเท่าไหร่ ฉันเลือกที่จะเดินไปเรียนค่ะ เห็นผู้คน เห็นอาหารเช้า ออกกำลังด้วยสดชื่นดี

            เซฮุนแต่งตัวในชุดนักศึกษาตามปกติ อาจจะเพิ่มคือแว่นตากรอบสีดำ เพราะวันนี้แล็คเชอร์ทั้งวัน ต้องใช้สายตามากกว่าปกติหน่อย ปกติเขาจะเลือกยานพาหนะเป็นมอเตอร์ไซต์คันใหญ๋แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ถึงอยากขับรถสปอร์ตไปมากกว่า โจ๊กร้อนๆค่อยไหลลงคอจนหมดตามด้วยนมสดและวิตามินรวมทั้งหลาย ถึงเขาจะชอบดูดบุหรี่กินเหล้า แต่ก็เฉพาะเข้าผับเท่านั้นแต่นอกนั้นเขาก็ต้องรักษาสุขภาพที่เสียไปเหมือนกัน

            “ทำไมวันนี้รู้สึกแปลกๆหวะ”ลู่หานบ่นกับตัวเองขณะที่กำลังทานอาหารเช้าที่โรงอาหารคณะ แต่เธอทำได้แค่สะบัดหัวไล่ความรู้สึกนั้นออกไป

            “ลู่หาน!” เสียงใสของเพื่อนรหัสทักทาย

            “ซิ่วหมินเป็นไงบ้าง ทำไมเมื่อวานตอนเย็นไม่เห็นมาดูอาจารย์ใหญ่อ่ะ”ลู่หานถามทั้งแบ่งนมที่อยู่ในมือให้ ซิ่วหมินรับมาดื่มจนหมดก่อนจะพูด

            “เมื่อวานแม่ไล่ไปงานแต่งด้วยหนะสิ ลากฉันไปอวดทั้งงานว่าเรียนหมอ ก็ไม่เข้าใจว่าจะอวดอะไรกันนักกันหนา เลยไม่มาติวกับเพื่อนๆเลย”ซิ่วหมินพูดทั้งถอนหายใจ

            “เอาชีทเราไปถ่ายเอกสารไหมเมื่อ พี่เซฮุนติวให้อ่ะ ติวดีมากเลย”ลู่หานบอกก่อนจะยื่นชีทเมื่อวานให้ ซิ่วหมินรับมาก่อนจะตกใจตาโต นี่มันยิ่งกว่าเขาตั้งใจสรุปอีก

            “เฮ้ย คือสรุปดีมาก คือสุดยอด อยากติวกับพี่เขาอ่ะ ฮือ ทำไมลู่หานโชคดีจัง ที่พี่เขาติวให้ วันก่อนพี่เขาก็มาถามลู่หานจากเรา สงสัยจะติวให้แบบนี้แน่เลย”

            “ห๊ะ คืออะไร พี่เขามาถามหาฉันงั้นหรอ?”ลู่หานถามเสียงหลงพร้อมยื่นหน้าเข้าไปถาม

            “อือ ใช่ จู่ๆก็ถามว่าลู่หานอยู่หอไหน มีผู้ชายมาติดพัน และก็เอ่อ....”

            “อะไร ทำไมทำหน้าทำเสียงอย่างงั้นอ่ะ”

            “พี่เขาบอกว่า ลู่หานเป็นเมียพี่เขา อย่ายุ่ง จำไว้อ่ะ น่ากลัวมากๆเลยเราเนี่ยสั่นไปหมด”ลู่หานถอนหายใจอย่างแรงไม่คิดว่าพี่รหัสตัวแสบจะแผลงฤทธ์ขนาดนี้

            “ไปเรียนกันเถอะ เราสวยไหมตื่นมาแต่งตัวตั้งแต่ตีห้า”ลู่หานพูดทั้งหัวเราะเสียงใส

            “สวยดิ คนมองพวกเราด้วยแหละ สงสัยมองลู่หาน และคงคิดว่าเราเป็นกัน ตลกจัง”ซิ่วหมินพูดด้วยน้ำเสียงสดใส ลู่หานเองก็พลอยตลกไปด้วย

            “เอาป่ะหละ วันนี้เราเป็นแฟนซิ่วหมิน 1 วัน ดีไหมจ๊ะ แฟนจ๋า”ลู่หานพูดก่อนจะส่ายหัวดุ๊กดิ๊กให้ซิ่วหมิน ยิ่งทำให้ซิ่วหมินหัวเราะไปกันใหญ่เขาตลกในความขี้เล่นของลู่หาน

            “ดีจ๊ะ แฟนจ๋า เราไปเรียนกันเถอะนะสายแล้ว”ซิ่วหมินพูดก่อนลุกขึ้นและยื่นแขนให้ลู่หานควง มือเล็กๆค่อยๆควงพร้อมกับเดินไปทั้งหัวเราะด้วยกันทั้งคู่

            “นั่นมันน้องลู่หานกับน้องซิ่วหมิน น้องรหัสของเซฮุนนี่หว่า นี่น้องเขาเป็นแฟนกันเองหรอวะ? เนี่ย”ซูโฮพูดกับจื่อเทาทั้งหัวเราะ

            “เอ่อนั่นดิ เดี๋ยวนี้น้องลู่หนะเว้ย โคตรเอ็กซ์ สวยเซ็กซ์ไปหมดทุกส่วน ถ้าเป็นแฟนกับเด็กติ๋มอย่างน้องซิ่วหมินนะโคตรเสียดายเลยว่ะ กูอิจฉา”จื่อเทาพูดพร้อมทั้งมองตาม

            “เซฮุนมันรู้ยังวะ ว่าน้องรหัสมันสองคนคบกันหนะ”ซูโฮพูดพร้อมขยับแว่นมอง

            “อย่างมันจะรู้อะไรวะ โลกส่วนตัวสูงทะลุจักรวาลขนาดนั้น เผลอๆมันไม่สนใจด้วยซ้ำ เลี้ยงสายไรมันก็ไม่ไป กิจกรรมอะไรมันก็ชอบหาย อย่าคาดหวังว่ามันจะรู้เลยเหอะ”จื่อเทาพูดทั้งถอนหายใจ ซูโอเองก็ส่ายหน้า ไม่ช้าทั้งคู่ก็ลุกไปจากโต๊ะอาหาร

 

 

 

 

มีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆแจกของที่ระลึกของ EXO 

หลายรางวัล สามารถติดแท็กให้กำลังใจ #ก็หมอมันซี๊ดหนิคุณขา 

 

ทวีตไหนโดน ทวีตไหนซี๊ดก็รอลุ้นได้เลย