รักหลอกๆ อยากลองใจเธอ

  "ท่าน ท่านคือมนุษย์นี่" เสียงบทละคร

  "ใช่ ข้าคือมนุษย์และยังเป็นเจ้าชายต่างเมืองข้าโดนถูกสาป และได้เจอเจ้า เจ้าผู้ที่รักข้าจริงๆ แต่งงานกับข้าน่ะ" ว่าแล้วก็เดินเข้ามาใกล้ๆแล้วก็โน้มหน้าลงมา

  "ครัชชชชช" เสียงถูกสั่งครัชจากประธานคระดังขึ้น ถ้าบอกช้าอีกนิดฉันคงจะเป็นบ้าตายแน่ๆ ฉันไม่อยากจูบกับเจ้าชายหน้าตาแบบนี้หรอกน่ะ ทำไมเจ้าชายถึงได้หน้าตาเหมือนเขียดจริงๆแบบนี้ล่ะ หนุ่มๆในคณะก็หล่อเยอะแยะ ทำไมกลายเป็นหน้าแบบนี้ได้เนีย

  "โห กำลังเข้าได้เข้าเข็มเลยครัชทำไมว่ะ" เสียงรุ่นพี่พูดเหมือนโดนขัดใจ

  "มึงดูหน้าน้องเขาก่อนเถอะว่าอยากเข้าได้เข้าเข็มกับมึงรึเปล่า กูดูแทนยังขนลุกเลยว่ะ" พี่ประธานว่า ขอบคุณค่ะที่เข้าใจน่ะค่ะ ขนลุกอย่างสยดสยองจริงๆค่ะ

  วันนี้เป็นวันซ้อมใหญ่ของคณะเรา ฉันเลยต้องมาแต่งตัวจัดเต็มด้วยชุดเจ้าหญิงที่แสนจะยาวขนาดนี้ เดินทีก็ลำบากยากเย็นแขนเข็น แต่ยัยนิรินเนียสิ หายไปไหนของมันก็ไม่รู้แทนที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน ดันหายไปซะได้

  "น้ำครับ" พี่ประธานคณะยื่นน้ำมาให้

  "ขอบคุณน่ะค่ะ^^" ฉันว่าแล้วรับน้ำมาดื่ม

  "ว่าแต่น้องนิรินเขาหายไปไหนล่ะครับ" พี่ประธานนั่งข้างๆแล้วถามขึ้น  

  "ไม่รูเหมือนกันอ่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วจับที่ขาตัวเอง โอ๊ย ปวดต้องใส่ส้นสูงเดินตลอดเลย

  "ปวดหรอครับ ให้พี่นวดให้ไหม"

  "ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวนิวเยียร์ก็หาย" ฉันว่ายิ้มๆ เพราะเกรงใจ

  "นิวเยียร์หรอครับ พี่ชื่อภูน่ะครับ" พี่ภูว่าแล้วยิ้มให้

  "ค่ะ^^" ฉันว่านิ่งๆ

  "มาเดี๋ยวพี่นวดให้ เจ็บไหมครับ" พี่ภูว่าแล้วมองหน้าฉัน

  "ก็นิดหน่อยค่ะ^^" ฉันว่า

พรึบ

  อยู่ๆพี่คริสตันที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ลากฉันออกมาจากตรงนั้น พี่เขาจะรีบไปไหนเนียฉันเดินตามไม่ทัน ยิ่งไม่ตัวเล็กๆอยู่ด้วย

  "พี่คริสตัน" ฉันว่าเสียงดัง

  "เอ่อ คือพี่ขอโทษน่ะครับ เจ็บไหม" -  - ถามได้

  "เจ็บสิค่ะ พี่เป็นไรไปค่ะ อยู่ๆก็ลากนิวเยียร์มาแบบนี้" ฉันว่างอนๆ

  "ขอโทษน่ะครับ พี่แค่ไม่พอใจที่เห็นไอ้หมอนั่นยุ่งกับนิวเยียร์" ไอ้หมอนั่น? พี่ภูอะน่ะ เอ๊ะ นี่มันเรียกว่าหึงรึเปล่าน่ะ >///< โอ๊ยเขินจัง

  "พี่หึงนิวเยียร์หรอค่ะ" ฉันแกล้งอย่างแซวๆ

  "ครับ" อ้าว เห้ย จริงอ่ะ พี่คริสตันหึงฉันงั้นหรอ >///<

  "เอ่อ โอ๊ย..." ฉันที่กำลังจะเดินแต่ก็ต้องชะงักสงสัยตอนที่พี่คริสตันลากฉันมา ขาฉันจะแพงพอดี เจ็บอ่ะ จากปวดกลายเป็นเจ็บ โอ๊ย ดี๊ดี

  "น้องนิวเยียร์เป็นอะไรไหมครับ นั่งนี่ก่อนน่ะครับ" พี่คริสตันแล้วช่วยพยุงฉันไปนั่งตรงเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ

  พี่คริสตันจับตรงที่ฉันเจ็บ แล้วค่อยๆนวดมือของพี่คริสตันทั้งนุ่มทั้งเบา อุ้ย ฟินจัง เขินเลยอ่า

  "พรุ่งนี้น่าจะหายแล้วแหละครับ" พี่คริสตันว่าแล้วมองหน้าฉัน

  "พี่จะมาดูนิวเยียร์เล่นละครไหมค่ะ" ฉันถาม

  "พี่ไม่ว่างอ่ะครับ ขอโทษน่ะครับ" พี่คริสตันว่า แต่ฉันไม่โกรธหรอกฉันเข้าใจแต่ก็เสียใจนิดๆน่ะ

  "ไม่เป็นไรค่ะ ^^" ฉันว่าแล้วนั่งนิ่งๆให้พี่คริสตันนวดขาต่อ น่ารักจังน้าเวลาพี่คริสตันนวดขาฉันแค่วันนี้ได้อยู่ด้วยกันฉันก็ดีใจมากแล้วแหละ