รักหลอกๆ อยากลองใจเธอ

ยัยนิรินบอกจะมีเรื่องจะบอกฉันตอนนี้ไม่เห็นจะโผล่มาสักที ตกลงมันมีอะไรจะบอกกันแน่เนีย

  "ช้าจริงๆเลย"

  "มาแล้วๆๆๆๆ" เสียงนิรินดังมาแต่ไกล

  "โห กว่าจะมาน่ะแก ตกลงยังไงแกมีอะไรที่จะบอกฉันเนีย" ฉันเปิดประเดนอย่างแรก

  "โห มาถึงก็ถามเลยไม่ถามเพื่อนสักคำว่าเหนื่อยไหม" -  -*

  "คุณเพื่อนค่ะ เหนื่อยไหมค่ะ รับประทานน้ำก่อนไหมค่ะ" ฉันพูดประชดประชันมัน

  "ประชดจัง เออๆ มีเรื่องจะบอก ก็คือ มหาลัยอ่ะอยากให้แกไปเล่นละครของคณะ" เล่นละครเนียน่ะ

  "ละครอะไรฉันเล่นไม่เป็นหรอก" ฉันว่าปฏิเสธ

  "เรื่องเจ้าชายกบเขียดกับเจ้าหญิงบ้าบออ่ะ" ชื่อเรื่องหรอนั่น?  ชื่อเรื่องก็ไม่อยากจะเล่นและ

  "นั่นชื่อเรื่องอ่อ แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ฉันไม่เล่นได้ป่ะ" ฉันว่า

  "ไม่ได้แกต้องเล่น เอ่อ ฉันหมายถึงว่า แกอะได้ผลโหวตเยอะกว่าเลยต้องเล่น" แสดงละครต้องมีผลโหวตด้วยหรอเนีย

  "ผลโหวตอะไรของแก ทุกปีก็ไม่เห็นจะมีโหวตอะไร อีกอย่างแกสวยกว่าฉันอีกทำไมแกไม่เล่นล่ะ ทุกทีเห็นแกบ่นว่าอยากเล่นนตลอดเลย" ฉันว่า

  "ก็ ฉันผลโหวตน้อยกว่า"

  "อย่างแกเนียน่ะผลโหวตน้อย แกออกจะสวย" ฉันว่าอย่างไม่เชื่อ

  "ก็เดี๋ยวนี้เขาบอกคนน่ารักไง" ฉันจะดีใจมากน่ะถ้าแกไม่ทำตัวสงสัย

  "-  -" ฉันมองมันอย่างสงสัยส่วนมันก็เอาแต่อึกอักเหมือนปิดบังอะไร

  "เล่นเถอะน่ะแก น่ะน่ะน่ะ" นิรินว่าอย่างออดอ้อน

  "อะไรของแกแค่เล่นละคร เออๆ เล่นก็เล่น" ฉันว่า

  "ขอบใจน่ะแกกกก" ดีใจซะเวอร์เลย

  "ว่าแต่ต้องไปซ้อมป่ะ" ฉันหันไปถามเพื่อนสนิท

  "ไปสิ เห็นว่าเริ่มซ้อมตั้งแต่อาทิคย์หน้าอ่ะ 4โมงเย็นน่ะ" 

  "โอเค เขียนตารางให้หน่อยสิ ฉันจะได้ไม่ลืม" ฉันว่าแล้วหยิบสมุดไดอารี่ที่ฉันชอบจดอยู่บ่อยๆและมันก็มีเรื่องของพี่คริสตันอยู่ด้วย เอ๊ะ เรื่องพี่คริสตัน

  "เอ่อแก..." ไม่ทันแล้วสิน่ะ

  "นี่แกชอบพี่คริสตันขนาดนั้นเลยอ่อ มีทั้งรูปมีทั้งจดไว้เลยหรอ" นิรินว่าอย่างแซวๆ

  "อื้อ ก็คนมันชอบนี่ ไม่สิ รักแล้วมากกว่า" ฉันว่า

  "แหวะ เลี่ยน ฉันกับนิวตันยังไม่หวานขนาดนี้เลย แล้วเมื่อไหร่แกจะบอกว่าแกชอบพี่คริสตันสักทีล่ะ" นิรินว่าแล้วมองหน้าฉัน

  "ฉันก็ไม่รู้อ่ะ บางทีฉันอาจจะไม่บอกเลยก็ได้" ฉันว่า

  "อ้าว ทำไมล่ะ บอกเถอะแก" นิรินว่าแล้วจับแขนฉัน

  "ยังไม่บอกอ่ะ ไว้ฉันแน่ใจว่าพี่เขาตัดใจจากแกได้ก่อนค่อยบอกดีกว่า" ฉันว่า

  "แกอ่ะ พี่คริสตันอาจจะไม่คิดอะไรแล้วก็ได้น่ะ" นิรินว่า

  "จะไม่คิดอะไรได้ไง ตอนนั้นพี่คริสตันเอาแต่ดื่มเหล้า ไม่เห็นจะสนใจฉันเลย เอาแต่ดูรูปแก รู้ป่ะว่าฉันเสียใจแค่ไหนที่ต้องมาเห็นคนที่ฉันรักเขากำลังเสียใจให้คนอื่น แล้วคนอื่นที่ว่าคือแกอ่ะ" ฉันพูดยาว ยัยนิรินก็ได้แต่มองหน้าฉัน

  "ฉันขอโทษน่ะ" นิรินว่าแล้วทำหน้าอย่างสำนึกผิด

  "แกจะขอโทษฉันทำไม ฉันไม่โทษแกหรอก ยังไงแกก็เพื่อนสนิทฉันนี่" ฉันว่า

  "เอ่อ...ก็ถ้าฉันไม่คบกับพี่คริสตันแกก็คงไม่เป็นแบบเนีย"

  "ช่างเถอะแกถ้าถึงเวลาฉันก็บอกแหละ" ฉันว่าแล้วกอดเพื่อนสนิทของฉัน