Love Story รักนี้ให้ยัยซุป'ตาร์

Fondue cafe and restaurant

V.I.P Room

"โอ้ย...เบื่อๆๆๆๆๆ"เสียงๆนึงโวยวายดังขึ้นในขณะที่เพื่อนๆสนทนากันอยู่่

"เดี๋ยวๆๆๆเป็นอะไรค่ะคุณซุป'ตาร์แอนนี่"เสียงๆนึงถามขึ้นบ้าง

"ก็อีตาคุณนันทการนะสิแกอยู่ดีๆก็เรียกฉันเข้าไปพบแล้วก็บอกกับฉันว่า ต่อไปนางจะเข้ามาดูแลตารางงานของฉัน"แอนนี่สาวน้อยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มบ่นให้เพื่อนๆฟัง

"ใจเย็นๆแก ว่าแต่ทำไหมวันนี้พวกแกทุกคนมาร้านฉันแล้วมานั่งเครียดกันอย่างงี้เนี่ย"ฟองดูว์สาวลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสถามเพื่อนๆ

"นั้นดิ พวกแกมีปัญหาไรกัน ยัยบลู ยัยปอร์เช่ ยัยเขียวหวาน"แอนนี่ถามเพื่อนๆด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

"ไม่มีอะไรมากมายแก ฉันก็แค่จะไปเปิดสาขาร้านอาหารที่โรงแรมที่ภูเก็ตอะ แล้วก็ไปเจอเจ้าของโรงแรมที่แบบ...ร้านคุณทำโน่นได้ไหมทำนี่ได้รึป่าว นำอาหารไทยกับอาหารต่างชาติมาผสมผสานกันได้ไหม ผมอยากให้ร้านอาหารไทยของผมเป็นแบบไทยฟิวส์ชั่น โน่นนี่นั้นไปเรื่อยอะ ก็แค่เนี่ยเลยแอบเซ็งนิดๆ"เขียวหวานบ่นให้เพื่อนๆฟังถึงเหตุการณืที่ตัวเองเจอ

"ส่วนฉันหรอ ก็...เจอทอมขี้หลีที่่จะต้องทำงานร่วมกันอะแก เพราะโชว์รูปของฉันกำลังจะดิลกับบริษัทนำเข้าที่เป็นเพื่อนของพอ แล้วก็จะมีการแข่งขันเพื่อเปิดตัวรถนิดหน่อย โฮ...บอกเลยว่ะทั้งขี้หลี กะล่อน เจ้าชู้ ครบเซ็ตค่ะคุณ แบบว่า PR ที่ฉันจ้างมาเพื่อมาดิลงาลมาดิลงานกะนางนางฟาดเรียบอะ"ปอร์เช่พูดถึงเพื่อนร่วมงานของตัวเองให้เพื่อนๆฟังอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

"ฉันเนี่ยดิเจองานหนัก ปกติรับงาน PC PR ดีๆอยู่แท้ๆ คุณอานพก็ดั๊นหวังดีไปตบปากรับคำรับว่ามีหลานสาวสามารถทำงานในบริบัทจัดงานศพที่เขาถือหุ้นส่วนอยู่ 20% แล้วพวกแกรู้ป่ะงานไร...แมร่งงานแต่งหน้าศพ คุณอาบอกว่าฉันจบอาร์ตดีไซด์มาน่าจะทำงานนี้ได้ดี แล้วเข้าไปทำงานก็เจอเรื่องที่ไม่ควรเจอเลย แถมไอ้คุณกานต์ผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทหาว่าฉับบ้ายื่นคุยคนเดียวอีก ชีวิตชะนีน้อยอย่างไอ้บลูจะหาความสงบสุขไม่ได้เลยรึไงว่ะ"สาวน้อยร่างบางบ่นเป็นหมีกินผึ้ง

"โอ้ย...พวกแกนี่ปัญหาเยอะไปไหนกันเนี่ย ดีนะร้านกาแฟฉันยังสงบสุขดี ปาติชิเยกับบาริสตายังไม่คิดจะลาออกไปไหน ฉันเลยไม่มีปัญหา แต่นี่ฉันต้องมาช่วยพวกแกเครียดใช่ไหมเนี่ย"ฟองดูว์พูด

"อืม"ทุกคนในแก๊งซ์ตอบอย่างพร้อมเพียง

"อิจฉายัยฟองดูว์เป็นบ้าเลยอะไม่ต้องมีปัญหากวนใจ พวกฉัน 4 เนี่ยดิจะบ้าตายอยู่ล่ะ"แอนนี่พูดขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณฟองดูว์ค่ะ"

"มีอะไรหรอครีม"

"คือติ๊น่า..."

"ติ๊น่าอะไรจ๊ะ"

"ติ๊น่าได้ทุนไปเรียนบาริสตาที่ฝรั่งเศสค่ะ อีก 2 อาทิตย์ต้องเตรียมบินแล้ว"

"ห๊ะ!! อีก 2 อาทิตย์ต้องบิน ตายๆๆๆ จะหาบาริสตาฝีมือดีอย่างติ๊น่าที่ไหนได้ละเนี่ย แย่แล้วยัยฟองดูว์"ยัยฟองดูว์สบถ

"ฉันว่ายัยฟูดูว์มีเรื่องเครียดพอๆกับเราแล้วล่ะ"เขียวหวานพูดขึ้นในขณะที่ฟองดูว์ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

"เอาน่าแก...ใจเย็นๆ"

ปี๊บ...ปี๊บ...ปี๊บ

"ฮัลโหลค่ะพี่ซูซี่"

"แอนนี่อยู่ไหนค่ะลูก"

"แอนนี่อยู่ที่ร้านกาแฟยัยฟองดูว์ค่ะ พี่ซูซี่มีอะไรรึป่าวค่ะ"ฉันถามผู้จัดการส่วนตัวของฉัน

"ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ คือวันเนี่ยคุณนันทการเธอนัดให้พี่เอาตารางงานของหนูไปให้เธอดู แล้วกำชับด้วยว่าหนูต้องเข้าพบเธอพร้อมพี่้ด้วย"

"เดี๋ยวๆเดี๋ยวนะค่ะวันนี้วันหยุดพักผ่อนหนูนะ หนูต้องเข้าบริษัทด้วยหรอเนี่ยแล้วแค่ดูตารางงานเนี่ยนะทำไหมต้องให้หนูไปด้วยค่ะเนี่ย"ฉันถามพี่ซูซีน้ำเสียงเซ็งๆ

"จะทำยังไงได้ละค่ะลูกสาว ก็ผู้ใหญ่เอ่ยปากมาเราก็ต้องไปซิลูก"พี่ซูซี่ตอบกับฉัน

"โอเคค่ะ เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะค่ะ"ฉันบอกพี่ซูซี่

"ได้ค่ะเจอกันนะลูก"

"ค่ะ" ฉันตอบรับพี่ซูซี่ และวางสาย

"ฟองดูว์ฉันไปแล้วนะแก อย่าเครียดนะ บาริสตาฝีมือดีๆยังมีอีกหลายคนนะแก ฉันไปละ"ฉันพูดให้กำลังใจเพื่อน ก่อนจะเดินออกมาที่รถ

Celebrity Entertrinment

"สวัสดีคะพี่ซูซี่"ฉันเอ่ยทักผู้จัดการส่วนตัว

"จ้าแอนนี่ ไปคุณนันทการเธอรออยู่"พีซูซี่ตอบรับและพาฉันเดินไปที่ห้องผู้บริหาร

"สวัสดีค่ะคุณนันทการ"พี่ซูซี่เอ่ยทักคนที่นั้งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหาร

"คับ พี่ซูซี่ ไหนละคับตารางงาน"คนถูกทักถามถึงตารางงานขึ้นทันที

"อ่อ...นี่ค่ะ"พี่ซูซี่เปิด IPAD และยื่นตารางงานของฉันให้คุณนันทการขี้เก๊กดู

"คับ เชิญนั่งก่อนคับพี่ซูซี่ คุณแอนนี่"คุณนันทการเชิญฉันกับพี่ซูซี่นั่ง

"ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณนันทการ"พี่ซูซี่เอ่ยขอบคุณ

"ตารางงานเต็มเกือบทั้งเดือนเลยนะคับเนี่ย"คุณนันทการพูดขึ้น

"ก็ใช่ซิค่ะ วันหยุดแทบจะไม่มี ถ้าไม่มีธุระอะไรก็อย่ามาเรียกฉันพร่ำเพรื่อได้ป่ะ ฉันต้องการการพักผ่อน"ฉันพูดขึ้นมาบ้าง

"นี่คุณ...จะบอกว่าการที่ผมเรียกคุณมาพบมันเป็นเรื่องไร้สาระอย่างงั้นหรอ"คุณนันทการถามกลับ

"ค่ะ เพราะแค่การเอาตารางงานมาให้คุณดูเนี่ย พี่ซูซี่มาคนเดียวก็พอแล้วนะคุณ หรือคุณมีเหตุผลอย่างอื่นที่จะให้ฉันมาล่ะ"ฉันถามคุณนันทการ

"ผม...ไม่มีเหตุผลอื่นทั้นั้น แค่อยากจะเรียกคุณมาคุยพร้อมกับพี่ซูซี่เท่านั้น อ่อ...ที่สำคัญ ตอนนี้คุณเป็นซุปเปอร์สตาร์อันดับ 1 ของประเทศ ผมอยากให้คุณวางตัวให้ดีด้วย"คุณนันทการตอบกลับ

"ค่ะ เรื่องการวางตัวฉันรู้อยู่แล้ว ฉันทำงานในวงการนี้มาตั้งแต่ 9 ขวบ ตั้งแต่คุณยังเดินตามคุณฉัตรวีมาวิ่งเล่น พอ 15 ฉันก็กลายเป็นซุปเปอร์สตาร์เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ มีธุระแค่นี้ใช่ไหมค่ะฉันจะได้กลับ"ฉันพูดกับคุณนันทการ และถามกลับ

"คับ...อ่อพรุ่งนี้คุณมีนัดแถลงข่าวละครเจ้าหญิงจอมจุ้นกับบอร์ดี้การ์ดสุดหล่อนิ พรุ่งนี้ 10 โมงเจอกันนะคุณ"คุณนันทการบอกกับฉัน

"ค่ะ ฉันขอตัว"ฉันตอบรับและเดินออกมาจากห้องโดยที่ไม่สนใจอีตานันทการโดยมีพี่ซูซี่เดินตามฉันออกมา

"แอนนี่ทำไมไปพูดกับคุณนันทการเขาอย่างงั้นล่ะลูกไม่น่ารักเลยนะ"พี่ซูซี่เอ็ดฉันที่ไปพูดกับคุณนันทการอย่างนั้น

"พี่ซูซี่ก็ดูคุณนันทการของคุณซูซี่ซิค่ะ ว่าน่ารำคาญแค่ไหนคิดว่าตัวเองเป็นบอสจะทำอะไรก็ได้รึไง บางทีแอนนี่ก็เหนื่อยอยากพักบางนะค่ะ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็ให้เข้าไปพบ อีกอย่างแอนนี่ก็ไม่เคยทำข่าวเสียหายให้บริษัท แถมยังจะทำงานให้บริษัทอย่างเต็มที่ซะอีก เพราะฉะนั้น...เข้าไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของแอนนี่ขนาดนี้ แอนนี่กลับก่อนนะค่ะถ้ามีอะไรพี่ซูซี่ก็โทรมาหรือไม่ก็ไปรอที่ห้องเลยก็ได้นะค่ะ อ่อ...พรุ่งนี้อย่าลืมนัดช่างให้แอนนี่ด้วยนะค่ะ"ฉันพูดกับพี่ซูซี่จบก็เปิดประตูหนูพิ้งค์กี้มินิคูเปอร์คันโปรดและขับออกมา

ปี๊บ...ปี๊บ...ปี๊บ

"ฮัลโลภูว่าไง"ฉันตอบรับปลายสาย

"อยู่ไหนเนี่ยแอนนี่"ปลายสายถามฉัน

"ฉันว่าจะกลับบ้าจนที่หัวหินอะแก มีไรป่ะว่ะ"ฉันถามปลายสาย

"ป่าว...เห็นพี่ซูซี่บอกแกอารมณ์บ่จอยจากคุณนันทการฉันเลยโทรถามดู"ปลายสายตอบ

"โอ้ย...แก เลิกพูดชื่อนี้เหอะเซ็งว่ะ แล้วแกไม่ได้ทำงานไงไหนพี่ซูซี่บอกว่าวันนี้มีถ่ายแบบไม่ไช่ไง"

"อืมใช่...แต่เบรคอยู่ว่ะ อีก 3 เซทก็เสร็จแล้ว ว่าแต่ต้องการเพื่อนอยู่เป็นเพื่อนรึป่าวคุณเพื่อน"ภูถามฉัน

"มันจะดีนะแก เอาเป็นว่าถ่ายงานเสร็จดิ่งมาหาฉันที่หัวหินนะ เคป่ะ"ฉันบอกปลายสาย

"โอเคคร๊าบบบ แล้วเจอกัน"

หัวหิน

"คุณแอนนี่"เสียงๆนึงทักฉันขณะกำลังเดินเข้าบ้าน

"ป้าช้อย แอนนี่คิดถึงป้าช้อยจังเลยค่ะ"ฉันทักกลับ และโพลงเข้าไปกอดคนที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็ก

"เป็นอะไรรึป่าวค่ะเนี่ยคุณหนูของช้อย ทำไม่ดูสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีเลย ใครช่างกล้าทำให้คุณหนูของช้อยอารมณ์เสียค่ะเนี่ย บอกป้าได้ไหมค่ะ"

"ช่างเหอะค่ะ ไม่อยากจะพูดถึงเลย ว่าแต่พ่อกับแม่ไม่อยู่หรอค่ะ"ฉันถามป้าช้อยบ้าง

"คุณผู้ชายบินไปบริษัทที่ต่างประเทศค่ะ ส่วนคุณผู้หญิงขึ้นเชียงใหม่ไปหาคุณแอมมี่"ป้าช้อยตอบฉัน

"โห้...กลับมาครั้งนี้ไม่เจอใครซะงั้น"ฉันพูดกับป้าช้อยน้ำเสียงนอยส์ๆ

"ก็คุณหนูของช้อยไม่โทรหรือบอกล่วงหน้านิค่ะว่าจะมา ไม่อย่างงั้นทุกคนคงอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา คุณผู้หญิงบ่นคิดถึงคุณหนูอยู่ทุกวันเลย"ป้าช้อยเอ่ย

"ค่ะ...เดี๋ยวไว้วันหยุดหน้าถ้าแอนนี่จะมา แอนนี่จะโทรบอกนะค่ะ วันนี้แอนนี่ก็มาไม่บอกจิงๆแหละเนอะ อ่อ...ป้าช้อยค่ะเดี๋ยวแอนนี่รบกวนจัดห้องรับรองให้หน่อยนะค่ะ พอดีภูมันจะมาบุกบ้านเราอะค่ะ"ฉันบอกป้าช้อย

"ได้ซิค่ะคุณหนู"

"คุณภูธเนธ คู่จิ้นของคุณหนูแอนนี่นะหรอค่ะ"เสียงใสๆถามขึ้นมา

"จ้าา ภูธเนธนั้นแหละ หวัดดีจ้าแอ๋ม"ฉันตอบและทักทายหลานสาวของป้าช้อยที่รุ่นราวคราวเดียวกับน้องชายฉัน

"แล้ววันนี้ไม่มีเรียนรึไงเรา"ฉันถามเด็กสาว

"ไม่มีค่ะ วันนี้ว่างค่ะ"แอ๋มตอบ

"จ้าๆ"

"พอๆ พอได้ล่ะหลานตัวแสบ ไปๆเข้าไปช่วยงานป้าในครัวโน่น วันนี้ป้าจะทำปูผัดผงกะหรี่ กระเพราะปลาหมึก ฉู่ฉี่หอยเชล ปลากกระพงราดพริก ให้คุณหนูแอนนี่ทาน"ป้าช้อยพูด

"ของโปรดแอนนี่ทั้งนั้นเลย ป้าช้อยนี่รู้ใจแอนนี่ที่สุดเลยค่ะ"ฉันพูดกับป้าช้อยและเดินเข้าไปหอมแก้มป้าช้อย

"ค่ะๆคุณหนู งั้นเดี๋ยวป้าไปเข้าครัวนะค่ะ อ่อ...แอ๋มเดี๋ยวเอ็งไปจัดห้องรับรองให้คุณภูเธอให้เรียบร้อย แล้วเดี๋ยวค่อยตามไปช่วยงานป้าในครัวนะ"พูดจบป้าช้อยก็เดินเข้าครัวไป

"จ้าๆป้า เดี๋ยวแอ๋มจัดการให้"แอ๋มรับคำสั่งป้าช้อย

ปี๊น...ปี๊น...ปี๊น....ปี๊น

"สงสัยจะมาล่ะ บีบแตร่ซะรัวเลย แอ๋มจ้า ห้องเสร็จรึยังอะจ๊ะ"ฉันโผล่ไปที่ห้องรับรองที่แอ๋มจัดอยู่

"เรียบร้อยแล้วค่ะคุณแอนนี่ เดี๋ยวแอ๋มไปเปิดประตูให้คุณภูก่อนนะค่ะ"แอ๋มตอบฉันและรีบลงไปหยิบรีโมทเพื่อเปิดประตู

"เฮ้ย!!! ชุดชิวไปป่ะเนี่ย"ภูอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเห็นฉันอยู่ในชุดเสื้อกล้าม กางแกงขาสั้น และใส่แว่นหนาเตอะ

"แหม่ ทำเหมือนไม่เคยเห็นนะแก"ฉันตอบไอ้คุณเพื่อน

"ไอ้เห็นนะเห็นเว้น แต่นานๆทีแมร่งแปลกตาว่ะ ปกติแอนนี่ แอนนิสา นางเป๊ะเวอร์ตลอดเวลาอยู่ในกรุงเทพเนี่ย ขนาดอยู่ห้องแกยังแต่หน้าอ่อนๆเลย"ไอ้คุณเพื่อนเวลแซวฉัน

"เออ...ไปๆแก ฉันให้แอ๋มจัดห้องไว้ให้ล่ะ"ฉันพูดกับไอ้ภู

"งั้นเดี๋ยวแอ๋มช่วยึุณภูธเนธถือของนะค่ะ"แอ๋มที่ยืนบิดไปบิดมาพูดกับภู

"ไม่เป็นไรคับ เดี๋ยวผมถือเองดีกว่า ขอบคุณนะคับแอ๋ม"ภูตอบแอ๋ม

"ไปแก"

"เออ...น้องเป็นใคร มาอยู่นานรึยัง"

"แอ๋ม...หลานป้าช้อย ก็มาอยู่ได้ซักพักอะแก ตั้งแต่เราสองคนย้ายไปอยู่ในกรุงเทพถาวรอะ แกก็เลยไม่เคยเจอน้องอะดิ"ฉันตอบภูระหว่างเดินไปที่ห้อง

"เดี๋ยวๆ ไปไหนเนี่ย ห้เองแกอยู่ด้านโน่นไม่ใช่ใช่หรอ"

"ใช่ ห้องฉันอะอยู่โน่น แต่ห้องที่แอ๋มจัดให้แกอะอยู่นี่"

"แล้วใครบอกว่าว่าฉันจะนอนห้องรับรอง ฉันจะนอนห้องแกเว้ย"ภูพูดและเดินไปที่ห้องของฉัน เอากระเป๋าวาง ทำเหมือนห้องตัวเอง

"เออๆ ไม่เปลี่ยนเลยนะแก โมเม้นไหนว่ะเนี่ย"ฉันถามไอ้คุณเพื่อน

"เอาน่า มีเรื่องเยอะเลยว่ะ อีกอย่างไม่ได้นอนคุยกันงี้นานล่ะ"ภูพูดกับฉันแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงหน้าตาเฉย

"เอาที่สบายใจเพื่อน ไม่มีอะไรแล้วละจ๊ะแอ๋ม แอ๋มไปช่วยป้าช้อยเหอะ"ฉันพูดกับไอ้คุณเพื่อนและหันไปบอกกับแอ๋ม

"ค่ะคุณแอนนี่"

ห้องครัว

"ป้าช้อย ป้าช้อย"แอ๋มเรียกป้าช้อยซ้ำๆ

"อะไรของเอ็งแอ๋ม"ป้าช้อยถาม

"คุณแอนนี่กับคุณภูธเนศเธอนอนห้องเดียวกันด้วยป้า"แอ๋มตอบป้าช้อยน้ำเสียงตื่นเต้น

"อืม...ก็เรื่องปกติของคุณ 2 คนเขาอยู่แล้ว เอ็งจะตกใจอะไรนักหน้าห๊ะ"ป้าช้อยถามหลานสาว

"ปกติหรอป้า"

"อืม เอ็งเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกก็เลยตื่นเต้นนะซิ"

"มากอะป้า"

 "ปกติคุณ 2 คนเข้าก็กินนอนด้วยกันอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว พอเธอทั้งคู่ได้เป็นดาราเลยต้องห่างๆกัน คงคิดถึงกันแหละ ว่าแต่เอ็งเหอะแอ๋ม อย่าเที่ยวเอาเรื่องนี้ไปพูดให้ใครเขาฟังล่ะ เดี๋ยวคุณ 2 คนจะเดือดร้อน"ป้าชอยพูดกับหลานสาวพร้อมกำชับ

"จ้าๆแอ๋มไม่พูดหรอกจ้าป้า"แอ๋มรับปาก

"ไปๆ ไปจัดโต๊ะอาหาร แล้วก็ตามคุณๆมาทานข้าวเย็นได้แล้ว"ป้าช้อยสั่งหลานสาว

"จ้าป้า"

ห้องนอนแอนนี่

"เป็นไงวะดูอารมณ์เสียเกิ๊น คุยด้วยก็ดูเซ็งๆ"คนที่นอนอยู่บนเตียงถามฉัน

"นิดหน่อยว่ะ แกรู่ป่ะ ว่าอีตานันทการเนี่ย แมร่งชอบแกล้วฉันตั้งแต่เข้าไปทำงานในสังกัดละ คิดว่าตัวเองเป็นลูกคุณฉัตรวีแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง เรื่องมากตั้งแต่เด็กยันโต คนบ้าไรว่ะ"ฉันบ่นให้ภูฟัง

"เฮ้ย...แต่เข้าก็เป็นรุ่นพี่เราตั้ง 5 ปีนิ เอาน่าอย่าซีเว้ย ยังไงเข้าก็บอส"ภูพูดกับฉัน

"จะพยายามว่ะ แล้วพรุ่งนี้ก็มีแถลงข่าวละครเรื่องใหม่ของเราอีก"ฉันพูดกับไอ้ภู

"เอ่อ...งานแถลงเจ้าหญิงจอมจุ้นกับบอร์ดี้การ์ดหน้าหล่อ แล้วนี่แกจะเอาไงว่ะ"ภูถามฉัน

"ก็คงออกจากนี่แต่เช้าอะแก ต้องไปแต่งหน้าทำผมที่คอนโดอะ แต่ฉันให้พี่ซูซี่นัดช่างแล้วละ แกเหอะมาหัวหินงี้จะมีเวลาแต่งหล่อป่ะเนี่ย"ฉันถามภู

"โอ้ยย ไม่ต้องห่วงฉันบอกให้พี่ซูซี่เตรียมช่างไแที่คอนโดแล้วเหมือนกัน แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าฉันจะออกก่อนแก หรือว่าแกจะออกไปก่อนฉันเท่านั้นแหละ เพราะถ้าเกิดเราออกเวลาไล่เลี่ยกัน ถึงคนโดเวลาใกล้เคียงกัน มีหวังปาปารัซซี่ได้เล่นข่าวอีกแน่ๆ"ภูพูดถึงเวลกลับของเรา 2 คน

"ฉันออกก่อนแหละแก เสื้อผ้าหน้าผมฉันแต่งนาน เสร็จจากห้องก็ต้องไปใส่ชุดฮันบกอะไรอีก เยอะว่ะ"ฉันตอบไอ้คุณเพื่อนอย่างไม่ลังเล

"โอเค ตามนั้นละกัน"

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

"จ้า เข้ามาเลย"ฉันตอบรับเสียงเคาะประตู

"โต๊ะอาหารพร้อมแล้วนะค่ะคุณแอนนี่"แอ๋มเปิดประตูมาบอกฉันกับภู

"OK จ้า เดี๋ยตามลงไปนะ"ฉันตอบรับ

"ไปแก หิวโคตรๆอะ"ภูลุกขึ้นจากเตียงและรีบลากฉันไปที่โต๊ะอาหาร

"เว่อร์ๆ เว่อร์ป่ะเนี่ย"ฉันถามไอ้คุณเพื่อน

"ก็จิงนิแก ไม่ได้กินฝีมือป้าช้อยมาเกือบจะ 2 ปีแล้วมั้งฉัน แกมาฉันก็ไม่ว่า พอฉันว่าก็ไม่ได้มาเพราะแกไม่ว่าง และที่สำคัญที่สุดวันนี้ฉันงดกินคลีน 1 วันเว้ย"ภูพูดกับฉันและป้าช้อย พร้อมนั่งลงที่เก้าอีก

"ค่ะ คุณภู วันนี้ป้าทำทอดมันปูของโปรดของคุณภูไว้ให้ด้วยนะค่ะ ทานเยอะๆเลยนะค่ะคนดีของป้า"ป้าช้อยตอบภู

"คับจะทานให้หมดเลยคับ"ภูตอบ

จากนั้นฉันกับภูก็นั่งกินกันไปเมาท์กันไปจนหาหารบนโต๊ะหมดเกลี้ยง

"อิ่มมากเลยคับป้าช้อย ฝีมือป้าช้อยนี่อร่อยยังไงก็อร่อยอย่างงั้นเลยนะคับ"ภูชมป้าช้อย

"ยอป้าขนาดนี้เดี๋ยวป้าก็ลอยหรอค่ะคุณภู"ป้าช้อยพูดหยอกภู

"ไม่ได้ยอเลยค่ะ ป้าช้อยของแอนนี่ทำอาหารอร่อยอยู่แล้ว ยัยเขียวหวาน ยัยบลู ยัยฟอดูว์ และก็ยัยปอร์เช่ ยังอยากแวะมากินข้าวที่นี้เลย แต่แอนนี่ไม่ว่างพานางๆมา"ฉันพูดเสริมภู

"ค่ะๆ งั้นเดี๋ยวทานของหวานกันดีกว่านะค่ะ วันนี้ป้าทำลูกตาลลอยแก้วของโปรดของคุณ 2 คนด้วยนะค่ะ"ป้าช้อยบอกพร้อมกับตักลูกตาลลอยแล้วให้ฉันกับภู

หลักจากทานของหวานกันเรียบร้อยฉันกับภูก้อไปนั่งเช็คข่าวที่ห้องนั่งเล่น

"เฮ้ยๆๆ แอนข่าวเม้าท์ไฮโซว่ะ"ภูพูดถึงรายกายที่เปิดไปเจอ

"มีไรว่ะ"ฉันถาม

"ก็คุณทอมสุดหล่อเจ้าของค่ายเราดิ มีภาพหลุดกับนางร้ายชื่อดังที่สังกัดอยู่ค่ายตัวเอง"ภูตอบฉัน

"แล้วไงว่ะ ต้องสนใจปะเนี่ย ช่องนี้เวิร์กกว่าอีก งานบวงทรวงละครเจ้าหญิงจอมจุ้นกับบอร์ดีการ์หน้าหล่อ"ฉันแย่งรีโมทจากไอ้ภูและกดไปอีกช่อง

"เอ่อๆ...เฮ้ยๆ ดูนี่ๆซุป'ตาร์สาวกินของไหว้555+"ภูแซวฉัน

"แหม...พูดเหมือนตัวเองไม่กิน ได้ช่าวว่าได้กลับบ้านด้วยนิ"ฉันแหย่กลับ

"เอ่อจิง...กล้องแพลนมาหาฉันตอนไหนว่ะนั้น"ภูพูดขึ้น

"อะนะ...เออแกฉันไปนอนล่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สวย"ฉันพูดกับภูและเดินขึ้นไปบนห้อง

"โอเคๆ ฝันดีนะแก เดี๋ยวอีกซักพักฉันตามไป"