ยัยตัวร้ายหวานใจไอดอล

•          ณบ้านพัก EXO
• "พวกนายจะกินอะไรไหม"  ผมถามชานยอลกับไคที่นั่งดูทีวีด้วยกันกับผม
• "พี่จะไปซื้อหรอ" ไคถามขึ้น
• "ใช่ รู้สึกหิวอย่างบอกไม่ถูก"  ผมตอบ
• "งั้นเอาขนมปัง จาจันเมียน แล้วก็เครื่องเดิมนะ เอามาให้ครบคนล่ะพี่เดี๋ยวพวกข้างบนมาแย้งผมกิน" ชานยอลเอ่ย
• "ได้ ๆ" ผมตอบสั้นๆแล้วรีบออกไปข้างนอกพร้อมกับรถสปอตร์สีบอนด์คู่ใจของผม
• ผมใช้เวลาเดินทางไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงร้านบะมี่ชื่อดัง ตั้งแต่ก้าวขาลงจากรถก็มีแต่คนมองผมเลยไม่มั่นใจกล้าๆกลัวๆ
• "นี่ฉันพลางใบหน้าไม่มิดหรอ ก่อนออกจากบ้านฉันก็ใส่ทั้งมวกใส่ทั่งแว่นตาแถมพันธ์ด้วยผ้าพันคอสีดำดึงขึ้นปิกตรงปลายคางเล็กน้อย นี่เค้ายังจะจำฉันได้อีกหรอ" ผมนึกในใจก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในร้านบะมี่
• เสียงซุบซิบผ่านเข้ามาในหูผม
• "คนนั้นเค้าไม่ร้อนหรอแต่งตัวซ่ะมิดชิดไปหมด" เสียงของคนที่นั่งโต๊ะติดทางเข้าพูดคุยกับเพื่อน
• ผมเลยโล่งใจ ที่เค้ามองไม่ใช่เพราะเค้าจำได้แต่เพราะผมแต่งตัวมิดชิดเกิน 55555 ทำเอาตกใจหมด
• "ป้าครับขอบะมี่จาจันเมียน 9 กล่องนะครับ" เมื่อเดินไปถึงข้างในร้านผมก็จัดการสั่งเรียบร้อยแล้วมานั่งรอที่โต๊ะใกล้กับวัยรุ่นหญิงสองคนที่กำลังกินไปพูดคุยไป
• "นี่ๆ แกดูนี่สิ"
• "อะไร ของแก ยุนอาทำเป็นตกอกตกใจ" 
• "อึนเฮ ดูนี่สิ" 
• "นั้นมันซอกจินหนิ ซอกจินกับใครอ่ะโซยอง" 
• "ไหนๆ เอามาดูคอมแม่นสิ" 

"ว่างัย ใครอ่ะ เร็วสิฉันอยากรู้"

"เดี๋ยวสิฉันอ่านอยู่  อึนเฮในคอมเม้นนี้เค้าบอกว่าเป็นคนที่จูบกับซูโฮตอนเล่นเกมอ่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นผมก็หันมาตั้งใจฟังสองคนนั้นพูด

"จริงอ่ะ แล้วทำไมถึงมีภาพซอกจินโอบไหล่ได้ล่ะ ฉันงงไปหมดแล้ว คนผมสีบอนด์ทองพูดขึ้น

"นั้นสิ ยัยนี่มันยังงัยกันนะ เรื่องที่จูบกับซูโฮฉันก็พอเข้าใจนะเพราะเล่นเกมบนเวที แต่ภาพที่ซอกจินของฉันโอบไหล่นี่สิมันคืออะไร" คนผมยาวเป็นลอนเอ่ยน้ำเสียงโมโห

ผมเลยรีบยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเข้า googel พิมพ์ว่า(ข่าวเกี่ยวกับคิมซอกจิน BTS) ทันที

ในเว็บกลุ่มแฟนคลับ BTS เขียนว่า (เอาอีกแล้วยัยนี่ได้จูบกับซูโฮยังไม่พอ นางสร้างกระแสอีกแล้วคราวนี่เป็นคิมซอกจินของเรา ต๊าย!ตาย รับไม่ได้กับยัยนี่ ฉันเนี่ยยอมเลยจร้าหน้าด้านไม่เท่าจริงๆ)   พอได้อ่านหัวข้อผมก็เลื่อนลงดูคอมเม้นแน่นอนว่าน้องคนนั้นโดนด่าเละเลยคอมเม้นแต่ละคนจัดหนักจัดเต็มผมล่ะสงสารน้องคนนั่นจริงๆ

"จาจันเมียน 9 กล่องได้แล้วจร้า" เสียงป้าคนขายดังขึ้น

ผมรีบลุกไปเอาและจัดการจ่ายตังเรีบยร้อย ขากนั้นก็ไม่รอช้าที่จะขับรถไปที่ๆหนึ่งทันที

ผมได้ขับรถไปเรื่อยๆไม่นานก็ถึงที่หมายเมื่อรถหยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งผมก็ทำใจอยู่ระยะหนึ่งก่อนจะลงจากรถพร้อมถุงจาจันเมียนกล่องหนึ่ง มือผมยื่นไปกดกริ่งหน้าประตูบ้านหลังนั้น

กริ่งงงงงงงงง    เมื่อเสียงกริ่งหยุดลงไม่นานก็มีคนเดินมาเปิดประตู

"มาหาใครค่ะ" เจ้าของบ้านพูดขึ้น

"น้องมินอยู่ไหมครับ"

"คุณเป็นใครค่ะ มาหามินทำไม" สีหน้างง

ผมถอดแว่นตาออกและแนะนำตัวทันที

"ผมซูโฮครับ จำได้ไหม" 

"อุต๊ะ! ซูโฮ EXO คุ คุ คุณมาหามินทำไมค่ะ" น้ำเสียงติดขัดคงตกใจ

"ผมมีมาเยี่ยม น้องเค้านะครับ "ส่าเสร็จผมก็ชูถุงจาจันเมียนขึ้น

"เชิญข้างในค่ะเดี๋ยวมีคนมาเห็น" 

"ครับ" สิ้นคำผมก็เดินตามพี่สาวมินตราเข้าบ้านไป

"ใครมาค่ะพี่ ซูอากับเฮมิหรอค่ะ" มินตราวิ่งลงมาจากข้างบน

แต่พอเห็นผมเธอก็หยุดแล้วมองอย่างไม่เข้าใจ

"คุณซูโฮมาหาแกน่ะ เดี๋ยวคุยกันไปก่อนนะพี่ไปรับคุณแทมูก่อน" ว่าเสร็จพี่สาวของมินตราก็เดินไปหยิบกระเป๋าที่โซฟาแล้วเดินออกไป

"มีอะไรค่ะ" น้ำเสียงแพ่วเบา

"พี่มาเยี่ยมน่ะ ไม่เป็นไรใช่ไหม" 

"ค่ะ ฉันสบายดี พี่ไม่ควรมาที่นี่นะค่ะ"

"พี่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงมานี่ได้ แต่พอได้อ่านข่าวพี่รู้สึกเป็นห่วงเธอ"

"อ่านข่าว ข่าวฉันกับพี่หรอค่ะ?" สีหน้างง

"ข่าวเธอกับซอกจิน BTS งัย" 

"ฉันกับพี่จิน" น้ำเสียงตกใจ

ตืดๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์มินตราดังขึ้น

"ฮัลโล  ว่างัยนะ ได้ๆเดี๋ยวฉันเข้าไปอ่านขอบใจนะซูอา แค่นี้ล่ะ"  มินตรากดวางสายแล้วมองหน้าผมก่อนจะกดโทรศัพท์เข้าอ่านเว็บ BTS

ผมเห็นน้ำตาเม็ดเล็กหยดออกจากตาของมินหัใจผมก็หล่นตุบเหมือนกันไม่รู้ทำไมถึงได้ห่วงผู้หญิงคนนี้นัก

"เป็นไรไหม" 

ไม่มีเสียงตอบกลับไดๆเลย ผมเลยไม่กล้าถามต่อ แต่แล้วมินตราก็พูดขึ้น

"พี่กลับไปเถอะค่ะ ฉันขอคิดอะไรหน่อย" น้ำเสียงสั่นเครือ

"ไม่เป็นรัยใช่ไหม" ผมรู้สึกห่วงเธออย่างบอกไม่ถูก

เธอไม่ตอบอะไรเลยมีเพียงส่ายหน้า

"งั้นพี่กลับนะ จาจันเมียนอยู่นี่นะ" ว่าเสร็จผมก็วางไว้บนโซฟาแล้วเดินออกจากบ้านมุ่งหน้ากลับบ้านพัก EXO ทันที