แม้จะเลว

5.0

เขียนโดย Munenkin

วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 08.53 น.

  3 บท
  0 วิจารณ์
  5,506 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 12.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ดำเนินเรื่องต่อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

               เรามาเข้าเนื้อเรื่องกันดีกว่าไม่มีใครจำตอนที่ตัวเองเกินมาหรอได้ใช่ไหมคะคนที่เกินมาต้องทำพ่อแม่เสมอว่าเกิดมาจากที่ไหนเวลาวันที่อะไรแบบนี้ฉันก็เหมือนกันความดีกับความเลวมันคืออะไรท่านที่อ่านช่วยตอบหน่อยจะได้ไหม

ฉันชื้อกอแก้วเป็นพี่สาวคนคนโตฉันจะเล่าถึงตอนสมัยฉันยังเรียนอยู่มัธยมตอนต้นเมื่อก่อนฉันก็มีครอบครัวที่สุขสบายเมื่อก่อนฉันเป็นคนเรียนเก่งแต่มีครั้งหนึ่งฉันประสบอุบัติเหตุรถชนสมองเลยไม่ค่อยจะคิดอะไรแต่ฉันว่ามันเป็นสิ่งี่โชคดีที่ทำให้ฉันเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรยอมรับทุกเรื่อง

วันหนึ่งขนาดที่พ่อฉันยังทำงานอยู่กรุ่งเทพแม่ของฉันได้มาบอกฉันว่า

แม่จะไปหาพ่อที่กรุ่งเทพนะฉันไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วก็คิดว่าแม่จะรีบกลับมาหาพวกเราใช่สิคะพวกเราในที่นี้คือฉันมีน้องสาว2คนแล้วยังมีหลานอีก2คนร่วมทั้งหมดพวกเรามีกัน5คนฉันอายุ14ปีมังถ้าจำไม่ผิิดหลานฉันคนเล็กยังไม่เข้าโรงเรียนเลยคะนมก็ยังไม่เลิกดูดคุณลองคิดดูคุณต้องคอยและดูแลสะเหมือนพ่อและแม่ของทุกคนห้ามร้องห้ามป่วยห้ามด่า                                                  แน่นอนคะแม่ฉันไปแต่ไม่ได้ไปหาพ่อนะเขาไปมีสามีใหม่ฉันไม่มีเงินพวกเราส่วนมากจะกินข้าวกับเกลือมากกว่าคะพวกฉันมีแค่พ่อที่ส่งเงินมาให้ไปโรงเรียนพวกเราจะมีอนาคตไหมยังไม่รู้ขนาดที่ฉันเรียนหนังสือหลานฉันที่ฝากเขาดูให้จะเป็นยังไงกินอะไรหรือยังฉันแทบจะไม่เคยได้เงินไปโรงเรียนขนาดที่เขียนอยู่นี้น้ำตายังไหลวันแม่คุณรู้ไหมว่าฉันไม่ได้ห่วงตัวเองเลยห่วงน้องสาวกับหลานที่อยู่โรงเรียนอื่นมากกว่าจะรู้สึกยังไงเมื่อก่อนฉันต้องขอนมโรงเรียนมาให้หลานดื่มอยู่เสมอเดินขอแบบว่าใครสงสารก็จะให้ไม่อายนะถึงจะแตกเนื้อสาวแต่ด้วยความรักที่ต้งทนจนกลายเป็นเรื่องปกติฉันเป็นคนที่ทน ยอม อายุแค่นี้ทำจนเหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่สมัยฉันเงินก็ยังเป็นปกติเหมือนปัจจุบัญไม่ใช่สมัย5บาทจะซื้อได้ทุกอย่างฉันกับน้องสาวต้องทนแบบว่าอยู่บ้านมีข้าวกินออกข้างนอกสิคุณจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อก๋วยเตี้ยวกินข้าวฉันนอยุ่แบบบ้างครั้งขโมยไก่เขามาต้มให้หลานกินเพราะความสงสาร ลำพักพ่อของฉันโอนเงินมาเดือนละ8000แบบนี้ค่าเทอมน้องหลานก็หมดแล้วจ้าใช่อยู่เราได้ทุกเดือนไม่่หน้าจะลำบากแต่อย่าลืมสิโรงเรียนเดี๋ยวก็มีค่าโน่นค่านี้ไหนจอะไรไม่รู้รัฐบาลเรียนฟรีฉันก็เอาใบเสร็จไปปลอมเอามาเบิกเงินที่โรงเรียนคุณเชื้อไหมโรงเรียนฉันอะไรก็ให้ร่ายงานแล้วร่ายงานต้องลงทุนไหมเขี่ยนใส่กระดาษส่งได้ไหม    ไม่ได้จ้ายังไงต้องพิมท์ไปร้านคอมอะไรแบบนี้แล้วพอน้องสาวฉันมาเรียยนโรงเรียนดี่ยวกับฉันคงคิดดูไหนจะค่าเสื้อสีทุกอยา่งคือเรา

       จนวันนี้ฉันมานั่งเล่าเรื่องให้คุณฟังนี้ฉันมีคำถามที่จะมาถามมายถามว่าเลวคืออไร

กินเหล้าเที่ยวผู้ชายแกะขอเงินผู้ชายมาใส่น้ำมันรถมาใช่จ่ายเลี้ยงครอบครัว  คุณสามารถตอบได้แต่อย่าลืมว่าเรียนหนังสือจะไปทำงานอะไร เลิกเรียนหรอเป็นคุณคงทำแต่ฉันไม่ทำฉันยอมโดนคนอื่นดูถูกดีกว่าต้องเสียการเรียนคะ

ฉันเริ่มเดินเส้นทางหลอกผู้ชายขอเงินให้น้องยิ้มหัวเราะแันคิดว่าฉันมีความสุขนะเพราะรอยยิ่มไงมากกว่าคำพูดของหลานและน้องคำถามที่ถามบ่อยๆพรุ่งนี้เราจะกินอะไร

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา