only you เธอเท่านั้นที่ฉันจะรัก

 

   "เฮ้ย!พวกแกเบาๆหน่อยได้มั้ยวะ"ผมสั่งไอ้พวกลูกน้องให้วางคุณลุลาเบาๆ ก็ไอ้เวรพวกนี้เล่นโยนเลยอ่ะถ้าเกิดคุณลุลาชำแม้แต่ปลายเล็บนะ ไม่อยากจะคิดเล้ยย>[]< ลูกพี่คงจับผมไปเป็นเป้าล่อปืนแน่นอนT^T

   พล่ามมานานล่ะขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อจิงหรงนะครับ จำได้ป่ะ คนหล่อที่เจอกับคุณลุลาบ่อยๆอ่ะ(แหม...ไม่ค่อย=..=) ทุกคนงงมั้ยครับว่าทำไมผมถึงจับคุณลุลามาอ่ะ ก็เพราะมันเป็นคสั่งของเฮียเดม่อนหรือลูกพี่ผมแหละ จับทำไมเหรอ?เพราะคุณลุลาเค้ามีของที่พี่เดม่อนอยากได้อ่ะดิ มันก็คือ...ไม่บอกดีกว่า ลุ้นเอา>_<

   "โถ่!ลูกพี่ ยัยลุลากอะไรเนี่ยตัวหนักชะมัดเลยอ่ะT^T"ลูกน้องคนหนึ่งบอกพร้อมปาดเหงื่ออกจากหน้า

   "อย่าบ่น! ออกรถได้"

   ผมสั่งแล้วหันไปจัดท่านอนให้คุณลุลาใหม่พลางมองที่ใบหน้าหวานนั้น หน้าใสมากเลยอ่ะ แบบว่าหน้าใสไร้สินเสี้ยน ผมว่าหน้าผมนี่เกลี้ยงแล้วนะนี่ยังเกลี้ยงกว่าผมอีกอ่ะ>_< ถ้าคุณลุลาไม่เป็นคนที่ลูกพี่ผมให้มาจับนะผมจีบแน่สวยซะขนาดนี้ แก้มใสจัง...

   ไวเท่าความคิดผมค่อยก้มหน้าลงไปหวังจะแอบหอมแก้มซะหน่อย ลูกพี่ไม่รู้หรอกอิๆ>..<

   เพี๊ยะ!!

   "โอ๊ย!!"อยูดีๆก็มีมือล่องหนบอยมากระทบหน้าผมอย่างจัง จะมืออีกล่ะก็มือคุณลุลาอ่ะสิ! ผู้หญิงบ้าเอ๊ย!!ละเมอเรอะ! คุณช่างเป็นคนที่ละเมอได้น่ากลัวนะครับคุณลุลาT_T นี้แค่จะหอมแก้มนะเนี่ยยังโดนตบเลย(ละเมอ)ถ้าจูบนี่คงไม่เอาทรีนถีบหน้าเลยเรอะ!

   "..."

   "มองอะไร!!-_-++"ผมหันไปตะหวาดลูกน้องทั้งรถที่หันมามอง

   "หน้า..."

   "หน้าอะไร!!!"

   "ลูกพี่...เอ่อ..."

   "หน้าอะไรของพวกมึงวะ!!"ผมพูดพลางยื่นมือไปรับกระจกจากลูกน้อง และสิ่งที่ผมเห็นบนหน้ามันก็คือ...

   รอยนิ้วมือทั้งห้า!!!

   อ๊าก!!!ยัยลุลา!หน้าฉันT[]T

 

 

   เอี๊ยด!!

   "ลูกพี่ฮะ แล้วให้ผมเอายัยนี่ไปเก็บที่ไหนฮะ"

   "แล้วแต่พวกแกแล้วกัน!!"ผมตอบแล้วเดินลงจากรถทันที

   ผมไม่ต้องถนอมยัยนี่แล้วล่ะเพราะไอ้รอบนิ้วบนหน้านี่แหละ ฮึ๋ย!คิดแล้วโมโห คนยังไม่ทันจะทำอะไรเลย แมร่ง!ตบซะหน้าชาไปแถบเลยยับ้าเอ๊ย!-_-++ ผมเคืองมากถึงยัยนี่จะหลับไม่รู้เรื่องก็เหอะเป็นใครใครก็เคือง หน้าแบบนี้คงออกไปหาสาวๆไม่ได้ไปหลายวันเลยอ่ะT^T 

   "ไหนล่ะลุลาอ่ะ"ระหว่างที่ผมเดินผ่านห้องโถงใหญ่เสียงลูกพี่ก็ดังขึ้น

   "อ้อ!อยู่นั้นอ่ะเฮีย"ผมชี้ส่งๆไปที่ไอ้พวกลูกน้องที่กำลังแบกยัยลุลาตรงมาทางนี้

   "ของล่ะ อยู่กับเธอหรือเปล่า"เฮียเดม่อนพูดแล้วมองไปที่ยัยลุลา นี่ไงล่ะเฮียเดม่อนที่ผมบอกอ่ะ ทุกคนคงจะคิกส่าเฮียเค้าจะเงียบๆขรึมๆแบบพวกมาเฟียในนิยายใช่มะ เปล่าเลย! เฮียเดม่อนอ่ะโคตรจะปัญญาอ่อนเลยล่ะ ชอบพูดอะไรลามกอ่ะ=,.= บางที่นะพูดอะไรก็ไม่รู้เอาซะแบบว่าผู้ชายด้วยกันยังอายอ่ะ-///- เอาง่ายๆนะ เฮียอ่ะโคตรจะลามกเลยล่ะ แต่เฮียจะเป็นแบบนี้เฉพราะกับคนในบ้านนะพออยู่ข้างนอกก็ต้องรักษามาดหน่อยเพราะมันจะได้สมกับเป็นมาเฟียหน่อยไง ถ้าไม่โหดก็ไม่มีใครกลัวดิจริงป่ะ

   "ไม่รู้อ่ะเฮีย ผมยังไม่ได้ค้นอะไรเลย เฮียค้นเองเหอะของน่าจะอยู่ในกระเป๋ามั้ง ผมไปนะ อ้อ!ถ้าจะค้นอ่ะรอเธอตื่นก่อนนะเฮีย"ผมบอกแล้วเดินกลับห้องของตัวเองไป ผมรักเฮียนะถึงได้บอก เพราะผมไม่อยากให้เฮียมีรอยบนหน้าเหมือนผมไงT^T

 

 

   damon talk...

   "อะไรของมันวะ ล้วทำไมหน้ามันมีรอยแปลกๆวะ"ผมมาแผ่นหลังของไอ้จิงหรงไปจนลับสายตาแล้วหันมามองคนที่นอนหลับนำ้ลายย้อนอยู่บนโซฟา อี๋!ผู้หญิงอะไรนอนน้ำลายยืด>_< ทุเรศจริงๆ

   "ลุลา..."ผมเรียกเบาๆ สงสัยจะหลับจะจริงมั้วเนี่ย ผมล่ะอยากจะปลุกเธอให้ลุกมาเก็บน้ำลายของเธอหน่อยจริงๆ ไหลเป็นน้ำตกแก่งซองเลย=..=

   "ฮือ...แจ๊บ!-)0(-"

   "แหน่ะ!เรียกแล้วไม่ตื่นด้วย! ยัยลุลาโว้ยย!!>[]<"

   "..."

   "ยัยลุลา!!!"ผมตะโกนเรียกเธอ ทั้งเขย่า ทั้งทุบ(เบาๆ)ยัยนี่ก็ยังไม่ตื่น คนอะไรจะหลับได้ลึกขนาดนี้เนี่ย>_< ถ้าบ้านไฟไหม้นะยัยนี่คงตายคากองไฟแน่นอน ตื่นยากซะขนาดนี้-*- เอาเถอะ!!ต่อให้ยัยนี่จะหลับสักกี่วันผมก็รอได้เพื่อเงินพันล้าน!!

   เงินพันล้านที่ว่านี่มันก็คือเงินของไอ้เฒ่าเจี่ยหยงพ่อยัยนี่ไง ผมได้ยินมาว่าไอ้เฒ่าเจี่ยหยงเนี่ยมันกำลังจะวางมือเรื่องมาเฟียแล้วให้ลูกชายของมันทำต่อแทนและมอบมรดกพันล้านให้อีก แต่มีข้อแม้ว่าถ้าลูกมันนั้นสามารถหารหัสเซฟเจอก่อนมาเฟียพวกอื่นๆก่อนถึงจะได้เงินไป และเมื่อไม่กี่วันนั้นมันได้ปล่อยรหัสเซฟมาเป็นที่เรียบร้อบ แน่นอนว่ามาเฟียทั่วทั้งจีนและไทยนั้นกำลังตามหารหัสกันให้จ้าระหวั่นแน่นอน ผมก็หำลังตามหาอยู่นะแต่คิดไม่ถึงไงว่ารหัสที่ตามหานั้นมันจะมาอยู่กับผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง!!แถมยังเป็นลูกสาวของมันอีก(ผมก็แอบคิดเหมือนกันว่ามันไม่ห่วงลูกสาวมันเลยรึไงนะถึงได้ใช้ให้มาทำอะไรแบบนี้อ่ะ)แถมอยู่ใกล้แค่ปลายเล็บเอง ผมรู้ได้ไงเหรอ เพราะว่าผมนั้นมีสายในบ้านของไอ้เฒ่าเจี่ยหยงไง:) เมื่อเธอมาถึงที่จีนปุ๊ปผมก็ส่งไอ้จิงหรงไปตีสนิทด้วยแล้วค่อยจับตัวมา เป็นไงล่ะครับ ผมเก่งมั้ย^^

   "กรี๊ด!!!แกเป็นใครว้าาา!!!>[]<"

   พลั่ก!

   "โอ๊ย!ยัยบ้านี่ ถีบฉันทำไมวะ!"พอตื่นยัยนี่ถีมผมตกโซฟาเลย เออ!ดีมาก!!(ประชด)โอย...เจ็บT..T

   "มีอะไรครับเฮีย เฮีย!!"ลูกน้องที่ได้ยินเสียงวิ่งมาพยุงผมขึ้นจากพื้น เอวเคล็ดไปแล้วมั้งเนี่ย ยัยบ้าเอ๊ย!>[]< ถ้าไม่ติดว่ายัยนี่ยังมีประโยชน์กับผมนะ ผมจะสั่งให้ลูกน้องพาไปปล่อยอเมซอนแมร่งเลย-_-++

   "พวกแกเป็นใครยะ จับฉันมาเพื่ออะไร!!!"

   "ใจเย็นดิ ฉันไม่ได้จะฆ่าเธอหรอกนะ"ถ้าเธอไม่ถีบฉันร่วงโซฟาอ่ะ-_-+

   "พูดอะไรของแกไอ้บ้า!!"ลุลาก็วิ่งออกไปจากห้องโถงทันที หึ!หนีพ้นก็ลองดู^-^

   "กรี๊ด!!!ปล่อยฉัน...ไอ้เหงือกเหาฉลาม...ปล่อยโว้ยย!!!"ฮะฮ่าๆคงวิ่งไม่กี่ก้าวสินะเพราะลูกน้องที่เฝ้าหน้าบ้านจับตัวไว้ได้มั้ง บอกแล้วว่าไม่ต้องหนีหรอก:)

   "แกอ่ะ มัดปากยัยนี่ทีสิ รำคาญว่ะ"ลูกน้องผมอีกคนบอกแล้วส่งผ้าไปให้คนที่กำลังจับยัยลุลาแล้วมัดปากมัดมือแล้วลากยัยลุลามาตรงหน้าผม

   "อ่อยโอ๊ย!!(ปล่อยโว้ย!!"

   "อะไรนะ"ผมก้มลงไปหาแล้วทำหน้าตวนทรีนใส ฮ่าๆๆดูหน้ายัยนี่ตอนนี้ดิ เหมือนอยากจะฆ่าผมเต็มทีเลยอ่ะ นี่ผมควรกลัวป่ปะเนี่ย5555

   "อะไออ๋องแออ๊ะ(อะไรของแกวะ--?"ยัยนี่หยุดตกใจแล้วมองผมด้วยความสงสัย เออว่ะ!ยัยนี่พูดภาษาจีนไม่ได้นี่หว่า แแต่ไม่เปป็นไรอ่ะ ผมพูดไทยได้

   "เอาล่ะ! ฉันจะถามเธอตรงๆนะ ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่

   "อาเอี่ยว!!"

   "อะไรนะ!"อันนี้ผมฟังไม่รู้เรื่องจริงคับไม่ได้แกล้งนะ อะไรเอี่ยวๆวะ--?

   "อาเอี่ยวโอ๊ยยย!!!"

   "อะไรของเธอวะ!"ผมฟังไม่ออกจริงๆจึงเอื้อมมือไปแกผ้ามัดปากออก แต่ผมคิดผิดมหันต์เลยครับเพราะ...

   "กรี๊ด!!!ไอ้บ้า!!!>[]<"

   ยัยนี่ตะโกนใสหูโผ้มมT[]T