Children Srithanya-เด็กดีศรีธัญญา

ณ บ้านของวิลล์

 แอดดดดดดด....เสียงประตูบานหนึ่งเปิดขึ้น เมดรับใช้พูดขึ้นว่า "ท่านคะ ท่านแน่ใจนะคะว่าจะไม่ไปรับคุณหนูวิลล์" เมดรับใช้กล่าวกับผู้ชายคนหนึ่งที่ถือแก้วแล้วเขย่าเบาๆ "ไม่หรอก ฉันอยากให้มันรู้บทเรียนซะบ้าง"เมื่อชายคนนั่นกล่าวเสร็จก็จิบไวน์องุ่นนิดหน่อย "รับทราบค่ะท่าน...เอ่อท่านคะเรื่องโร..." "หุบปาก! ออกไปซะ!" "คะ?" "บอกว่าออกไป!!!" ผู้ชายคนนั่นอาละวาดกวาดสิ่งของที่อยู่บนโต๊ะออก สิ่งของทั้งหมดกระจุยกระจายไปหมด เมดรับใช้รีบวิ่งออกไปทันที เพราะหากปล่อยให้ยังยืนอยู่คงกลายเป็นแค่เศษเนื้อชิ้นเล็กแล้วเอาไปโยนให้จระเข้กินแน่นอน 

ณ โรงบาลศรีธัญญา

เอิ้กกกกก! "อุ๊ย! เรอดังไปหน่อย อายจัง■\\\■" "=[]=" พบาบาลที่ยืนอยู่อึ่งทึ่งกับเสียงเรอของวิลล์ "เอ่อออ...ถ้ากินเสร็จแล้วฉันขอเอาจานไม่เก็บนะคะ" "ค่ะ ขอบคุณค่ะ"  'เอ่อ ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นจะดูบ้าเลย แต่ทำไมถึงมาที่นี่นะถามหน่อยดีมั่ยเดี๋ยวนอนไม่หลับ' <--(ความคิดของพยาบาลคนนึ่ง) "เอ่อ..คุณคะฉันมาที่...●□●" ฟิ้ววววว วิลล์โหนผ้าลงไปข้างล่างแล้ว! ช่างกล้า ตึกสูงขนาดประมาณ3ชั้น (คนเขียนกลัวความสูง•[~]•) 'ฉันรู้แล้วล่ะว่าทำไมถึงมาที่นี่=='<--(ความคิดของพยาบาลคนนึ่ง) "เฮ้ยยย! ลืมตัว! ช่วยด้วยค่ะ!คนบ้า เฮ้ย! คนไข้ กำลังจะหนีไปค่ะ!!" แอร๊ด! พยาบาลคนนั่นกดออดข้างหัวนอนเตียง ซึ่งเป็นสัญณาฉุกเฉิน<--(แต่งเองล้วนๆ) แอร๊ดๆ!! โอ้ยยย!ฉันเกลียดเสียงนั่นจริง ทันเป็นเสียงนาฬิกาปลุกที่บ้านฉัน โอ้ยยย!! รำคาญจนต้องอุดหู >[]< แต่ยังไงก็ต้องวอ่งต่ออยู่ดี ฉันวิ่งๆและวิ่งๆจนออกมาจากศรีธัญญาได้!