Lnattentive หลอกให้รัก

7/1/59

     กริ๊ง!!! กริ๊ง!!!

     เสียงนาฬิกาปลุกเรือนสีดำลายขาวดังขึ้น เตือนว่าตอนนี้เป็นเวลาที่หญิงสาวต้องไป มหาลัย แล้ว  แสงแดดอ่อนๆได้สอดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาภายในห้องสีเขียวอ่อน ค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนกระทบกับใบหน้าน่ารักที่กำลังนอนตัวขดในผ้าห่มสีดำลายหมีแพนด้า อย่างสบายใจ เปลือกตาหญิงสาวประรืมประรือลืมตาขึ้นในที่สุด 

ตึง!

     " อือออ ตื่นเอียว ตื่นเอียวววว อือ!" หยิงสาวเอื้อมมือไปกดปุ่มปิดเสียงเเจ้งเตือนแล้วก็พูดอู้อี้ในลำคอ จากที่หญิงสาวนอนแก้ ขี้เกียจบนเตียงอยู่นานในท่านอนคว่ำหน้า ก้นเริ่มโด่งสูงขึ้นในผ้าห่ม จนตอนนี้หญิงสาวได้อยู่ในท่า หนอนเขียวซะแล้ว หญิงสาวเด้งตัวนั่ง ในสภาพผมเผ้ารุงรัง รอยคราบน้ำลาย เสื้อผ้าลายลูฟีไปทั้งตัว มันก็ไม่อาจซ่อนคววามน่ารักของหญิงสาวได้เลย

     ขาเรียวข้างซ้ายก้าวหย่อนแตะพื้น ตามด้วยขาข้างขวา ยืนทรงตัวก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวต่างๆนาๆ หญิงสาวเดินลงบรรไดในสภาพที่แต่งชุดมหาลัยเรียบร้อยแล้ว

    " อื้ม...หอมจัง " จมูกสาวโด่งได้กลิ่นหอมมาจากห้องครัว ต้องเป็นแม่แน่ๆ เลย ระหร่าวที่หญิงสาวเดินหาแม่นั้น ก็ปิ้งความคิดหนึ่งโพล่งมาในหัวทันทีที่ หึหึ เอาอย่างนี้กว่า หญิงสาวยิ้มเจ้าเลห์ แล้งค่อยๆย่องช้าๆ และเบาที่สุด ตามกลิ่นหอมนั้นไป จนเห็นหญิงซึ่งมีอายุเกินเลข 4 แล้วแต่ยังสวยคงเดิมอยู่ แม่กำลังทำกับข้าวเช้าให้ลูกสาวสุดที่รัก หญิงสาวย่องเข้าไปใกล้แม่เรื่อยๆ พร้อมกับกางแขนออกกว้างแล้วก็

     หมับ 

    "ว้าย!!!!!" เสียงแม่กริ๊ดด้วยความตกใจ " โธ่ แม่ก็นึกว่าใคร กี้เนี่ยก็ไม่ใช่เด็กแล้วนะเล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้นะเราน่ะ ถ้าแม่หัวใจวายตามไปจะทำยังไง หืมมมมม " แม่ต่อว่ากี้หรือปุกกี้ น้ำเสียงเหมือนกับระเอือมระอากับความเป็นเด็กของกี้เล่นๆ เหมือนทุกที แต่กี้ก็ไม่เคยสำนึกเลยสักครั้ง   'ชั่งน่ารักจริงๆ เจ้าลูกคนนี้นิ่' แม่คิดในใจ

     " โหแม่อ่ะ กี้ไม่เด็กแล้วนะ " กี้วางคางลงบนบ่าคนที่โดนสวมกอดอยู่ "แม่ไม่ตายง่ายๆ หรอกหน่ะ แม่ต้องอยู่จนกี้แต่งงานมีลูกโน้น ถ้าแม่ตายไปก่อนนะ กี้โกรธจิงๆ ด้วย" เสียงอู้อี่ของกี้ฟังไม่ค่อยชัดเท่าไร แต่แม่ได้ยินมันอย่างชัดเจน ' ให้ตายสิ น่ารักซะขนาดนี้จะทิ้งได้ยังไงกันล่ะเนี่ย' กี้รู้สึกถึงมือของใครบางคนบนหัวของตัวเอง แล้วลูบมันอย่างเบามือ

     " ถ้ากี้โกรธแม่ แม่ก็แย่นะสิ แม่น่ะจะไม่ไปจากกี้หรอกนะค่ะ แม่จะอยู่กับกี้ทุกๆวันเลย " มือของแม่ยังลูบอยู่แบบนั้น " เพราะงั้นอย่ามาดราม่ากับแม่อีกนะ แม่ไม่อยากเห็นกี้เศร้า เข้าใจใหมค่ะ คนเก่ง"

     " อือ" กี้พยักหน้าเบาๆ แล้วเงยหน้ามามองแม่พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆ ไปให้แม่ " ไปกินข้าวกันดีกว่า กี้หิวแล้ว" กี้คลายกอดออก ชะเง้อหน้ามองกับข้าวด้านหลังที่แม่ทำเสร็จแล้ว

     " โอเคค่ะ เดี๋ยวกี้ไปรอแม่ที่โต๊ะนะ เหลือแปปเดียวก็เสร็จแล้ว"

     " ค่ะ กี้ไปรอที่โต๊ะนะ" แม่พยักหน้าให้กี้ เมื่อกี้ได้คำตอบกี้ก็เดินออกจากห้องครัวไปรอที่โต๊ะทันที 'ว้าวอยากกินฝีมือแม่แล้วอ่ะ เมื่อไรจะเสร็จนะ หิวจัง' กี้คิดในใจ

[มหาลัยฯ]

     ตอนนี้กี้มาถึง มหาลัยฯ อย่างปลอดภัย หลังกินกับข้าวฝีมือแม่แสนอร่อยก็ดิ้งตรงมามหาลัยฯ ทันที เดี๋ยวพวกไอ่เนียร์จะรอนานไม่อยากฟังฟังพวกมันบ่น หึ รีบไปดีกว่า กี้เดินไปหากลุ่มเพื่อนๆ ที่ประจำของตัวเอง ม้าหินอ่อนใต้ตึก7 ซึ่งเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีใครไปเท่าไร ไม่รู็ว่าทำไมเหมือนกันนะค่ะ บรรยากาศดีมากๆ เลยค่ะ กี้ขอบอก กี้เดินไปตามทาง จนเห็นเพื่อน4คน นั่งอยู่ก่อนแล้ว หนึ่งคนในนั้นเห็นกี้เข้าลุกยืนโบยมือให้กี้

     " กี้โว้ยยย เร็วๆสิแก เดินเป็นเต่าอยู่นั้นแหละ" เนียร์ตะโกนแซวกี้หาว่ากี้เดินช้า กี้จึงรีบเดิน ย่ำเท้าไปอย่างรวดเร็วจนไม่ได้ทันระวัง เห็นคนที่กำลังวิ่งมาหาตน ทั้งสองคนชนกันเข้าอย่างจัง

ตุบ!!

     " โอ๊ย/เฮ้ย" กี้และบุคคลปริศนาล้มก้นจ่ำเบ้ากระแทกพื้นแรงมากๆ กี้เอามือลูบบริเวณที่เจ็บ 

     " เจ็บอ่า......" อยู่ดีดี ก็มีมือปริศนายืนมาตรงหน้ากี้ กี้จึงเงยมองบุคคลปริศนา ที่มีน้ำใจ และเป็นคนทำให้กี้เจ็บตัว กี้ถึงกับตะลึง พูดไม่ออก เมื่อเห็นบุคคลตรงหน้า มันเหมือนมีอะไรบ้างอย่างที่กี้ไม่รู็ว่ามันคืออะไร

     " เอ่อ...ผมขอโทษนะครับ ผมเดินไม่ระวังเอง เธอเป็นอะไรหรือป่าวครับ" คำพูดของเขาทำให้กี้หลุดออกจากความคิดของตัวเอง กี้ค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือของคนตรงหน้า เพื่อช่วยพยุงกี้ลุก

      " เอ่อ..อ่อ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ฉันก็ผิดเหมือนกัน" กี้ลุกขึ้นยืนได้ กี้กล่าวคำขอโทษให้คนตรงหน้า แต่กี้รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนๆ ยังไงก็ไม่รู้

      " อ๋ฮครับ ถ้าไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้วล่ะครับ ผมต้องขอโทษอีกรอบนะครับ"

      " คะ ค่ะ" กี้ตอบของอย่างประหม่ามากมาก สายตาเผลอเหลือบไปเห็นมือของตัวเองกับคนตรงหน้ายังจับกันอยู่ หน้ากี้แดงแบบเสียบพัน กี้รีบชักมือกลับทันที หลบสายตามองเลี่ยงไปที่อื่นไม่ใช่ทางตรงแน่นอน 'เราจะหลบตาเขาทำไมเนี่ย' กี้ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงหลบตาคนตรงหน้าเหมือนกัน ทำไมกันนะ?

      "ขอโทษนะครับ! ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ เพื่อนผมเข้ารออยู่ ผมไปก่อนนะครับ" เขาพูดเสร็จสับก็เดินไปเลย 'ท่าทางจะรีบจริงๆ แหะ' กี้ได้ยินเสียงเพื่อนๆเรียกชื่อตัวเอง หันหน้าไปหาเพื่อนๆ กี้โบกมือเป็นเชิงสัญญาณว่ารู้แล้ว กี้หันหน้าไปมองหันเดินอีกครั้ง พร่างนึกถึงหน้าผู้ชายคนนั้น ความรู้สึกแปลกนั้นมาอีกแล้ว กี้วางมือที่หน้าอกตรงหัวใจ กี้รู้สึกถึง การเต้นของหัวใจที่เต้นแรงๆมาก  'นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ยกี้ แล้วความรู้สึกนี่อีกล่ะ'

       -----------------------------------------------------

กี้จะรู้หรือป่าวนะ ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร 

เออ...แล้วมันคืออะไรกันละ คนอ่านรู้หรือป่าวค่ะว่ามันคืออะไร

อิอิอิ ช่วยติดตามหน่อยนะค่ะ