เพื่อนพระเอก

 ที่โรงพยาบาล

 

 ผมลืมตาขึ้นมา ผมนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลที่ไหนสักแห่ง ผมมองไปรอบๆ เห็นคุณหมอ คนที่ผมไปตรวจเมื่อนานมาแล้ว ข้างๆไม่ห่าง ฮานะกับเรียว ยืนมองมาทางผม ก่อนผมจะถามว่า

 

 "โทษทีนะที่ทำให้งานของนายกับฮานะ วุ่นวาย" เรียวตอบผมกลับมาด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง 'นายเป็นอย่างไรบ้างละ คุณหมอเล่าให้พวกเราสองคนฟังหมดแล้วเกี่ยวกับโรคที่นายเป็น'

 

 ผมหันไปมองหน้าของคุณหมอ พร้อมทั้งขอโทษทั้งสองคน งั้นขอบอกเลยก็ได้ ไม่ได้คิดจะโกหกอะไรหรอกนะ เพราะถ้าผมเข้ารับการผ่าตัด โอกาสมีเพียงน้อยนิดที่ผมจะฟื้นมา ถึงแม้ฟื้นมาได้โอกาสที่จะจำอะไรได้มีเพียง10%เท่านั้น นั่นคือสาเหตุที่ไม่อยากเข้าผ่าตัด อยากเรียนให้มันจบก่อน (. . .)

 

 แต่วันนี้ผมตัดสินใจแล้วละว่าผมจะเข้ารับการผ่าตัด ถึงแม้มีโอกาสน้อยนิดที่จะรอดอย่างปลอดภัยก็ตาม "คุณหมอคับผมตกลงไปรับการผ่าตัดกับเพื่อนคุณหมอ ที่ต่างประเทศนะคับ ส่วนรายละเอียดเอาไว้คุยกันอีกทีนะคับ"  คุณหมอบอกกับผมว่า 'ได้คับ เดี๋ยวผมจะรีบโทรนัดและเช็คเที่ยวบินที่เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้'  ขอบคุณคับหมอ คุณหมอเป็นคนดีจริง 

 

 เอ้าฮานะ กับแก เรียว ฉันดีใจนะที่แกสองคนแต่งงานกัน ไม่รู้เหมือนกันว่าผลจะเป็นอย่างไง แต่อย่างน้อย ข้าก็ความสุข ขอให้ทั้งสองรักกันนานๆนะ

 

 แก ทำไมพูดแบบนี้ ไปผ่าตัดเสร็จแล้วก็กลับมาแล้วนี่นา อย่าเพิ่งท้อสิ เรียวต่อว่าผม รวมถึงฮานะ ด้วยเธอตะคอกใส่ผม  รีบไปผ่าตัดแล้วรีบกลับมาด้วยละ

 

 ผมขอตัวพักก่อนละกัน  พร้อมทั้งหันหลังนำผ้ามาห่ม

 งั้นข้ากับฮานะ กลับก่อนนะ มีอะไรรีบโทรบอกด่วนเลยนะจะรีบมา

อืม ผมตอบไปเบาๆ

 

 หลังจากทั้งสองเดินหันหลังออกไป ผมหันมาทางคุณหมอที่ยังอยู่ข้างเตียงพร้อมบอกว่า "คุณหมอคับผมอยากเดินทางทันทีที่พร้อมให้ไวที่สุดเท่าที่จะไวได้ ห้ามบอกเรื่องนี้กับทั้งสองคนด้วยนะคับ ผมขอร้อง" คุณหมอตอบกลับมาสั้นๆว่า ได้คับคุณโซล

 

 ผมเห็นทุกๆสิ่งมามากพอแล้ว ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีก แต่ผมไม่อยากลืมเรื่องของเธอไป เพราะเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่เอาหัวใจของผมไป ถึงแม้เธอไม่เคยคิดจะใช้มันเลย ...ก็ตาม

 

 วันรุ่งขึ้นเรียวกับฮานะมาเยี่ยมผม แต่มันช้าไปแล้วผมเดินทางไปตั้งแต่เมื่อคืน ทิ้งแค่โน๊ตสั้นๆเอาไว้ให้ทั้งสองคน

        

           ไม่ต้องห่วง ไม่เป็นไร โทษทีนะที่ไม่ได้บอก ไม่เป็นไร แล้วเจอกันนะทั้งสองคน

 

  การเดินทางครั้งนี้ผมเข้าใจดีมันอาจเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของผม มันคงต้องเกิดขึ้นสักวัน

 วันนี้เธอไปถึงยังจุดหมายของเธอแล้ว เหลือแค่ผมเท่านั้นที่กำลังไปยังจุดหมายนั้น อีกไม่นานแล้วสินะ ก่อนเข้ารับการผ่าตัด ผมได้ฝากของบางสิ่งไว้ที่หมอ เผื่อว่าผมไม่อาจกลับมาได้ หรือกลับมาแล้วจำอะไรไม่ได้แม้แต่ตัวผมเอง ซึ่งในวันนี้ผมต้องเข้ารับการผ่าตัดแล้วสิ คงใช้เวลานานมากๆน่าจะสัก5-7ชั่วโมง ตามที่หมอบอกเอาไว้

 "ผมพร้อมแล้วคับ คุณหมอ"

 การผ่าตัดเริ่มขึ้นยาวนานนับชั่วโมง ยาวนานมาก ผมอยากจำได้แค่เธอเท่านั้น น้ำตาผมมันค่อยๆซึมออกมา มีบางสิ่งที่ผมยังไม่ได้บอกเธอเลย ผมบอกตัวเองไว้ได้เท่านี้ แล้วฤิทธิยานอนหลับก็เริ่มออก ผมค่อยๆหลับไป

 และแล้วเวลาผ่าตัดที่แสนยาวนานก็จบลง.........

 

 

 

 

 

 

 

 3 วันต่อมา ที่บ้านของเรียว มีพัสดุถูกส่งมาถึงจ่าหน้าเอาไว้ว่า ส่งมาจาก ทามากิ โซล  ทั้งสองคนรีบเปิดกล่องออกมาดู ด้านในพบซองจดหมายสองซองใส่เอาไว้ ซองหนึ่งเป็นของเรียว อีกซองเป็นของฮานะ

 

 เรียวรีบฉีกออกมาอ่าน ใจความที่เขียนไว้ มีดังนี้

 

 ..ถึงนายเพื่อนรัก ถ้าหากนายได้รับจดหมายนี้นั่นหมายความว่า ข้าไม่สามารถหนีออกมาจากห้องผ่าตัดมาได้ แต่ข้าไม่เสียใจเลยที่ได้เจอและมีนายเป็นเพื่อนแท้ ข้าไม่มีอะไรอวยพรมีเพียงคำนี้ส่งมาให้ ขอให้นายกับฮานะมีความสุข มีหลานไวๆละ .......เพื่อนรัก

 

 ส่วนของฮานะ เธอฉีกจดหมายอีกฉบับออกมา ด้านในมีจดหมายหนึ่งฉบับ พร้อมทั้งจี้รูปไม้กางเขนที่เธอให้เอาไว้ ในจดหมายใจความดังนี้

 

  ..ถึงฮานะ คงรู้แล้วสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ พี่ขอโทษที่ไม่สามารถกลับมาหาได้ อย่าเสียใจเลยนะ ถึงแม้พี่ไม่อยู่แล้ว มีอะไรก็ปรึกษาเรียวนะเพราะตอนนี้เรียวคือคนที่จะอยู่เคียงข้างเรา รักกันไปนานๆนะ สุดท้ายนี้มีเรื่องบางอย่างอยากจะบอกกับฮานะ ฮานะเห็นจี้รูปไม้กางเขนที่ให้ไว้ได้มั้ย

ความลับของทุกสิ่งที่พี่มีอยู่ในนั้น และมันเป็นสิ่งเดียวที่พี่ไม่เคยบอกกับฮานะ สุดท้ายนี้จงมีชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไปนะ

 

 ฮานะนำจี้ขึ้นมาแล้วพลิกไปด้านหลัง เห็นตัวเลขมากมายซึ่งฮานะนำมาเขียนลงกระดาษ

 

091215220525152108011401. 14092014

 

ฮานะหันมาถามพี่เรียว ว่าพอรู้มั้ยว่าแปลว่าอะไร เรียวตอบกลับมาว่า ไม่รู้เหมือนกัน เจ้าโซลชอบใช้ระหัสอะไรแปลกๆอยู่แล้วด้วย หรองั้นเอาเก็บไว้ก่อนละกัน

 

ฮานะ เดินเข้าไปในห้องสงสัยกับสิ่งที่พยายามบอกกับเธอว่าสำคัญมากๆ เธอลองหลายๆวิธี จนสุดท้ายหลายชั่วโมงผ่านไปเธอก็ได้รับรู้ถึงความหมายนั้น

 

 09.12.15.22.05.25.15.21.08.01.14.01. 14092014

   I   L  O  V   E  Y   O  U  H   A  N  A  14 September 2014

 

 พี่โซล ฮานะเข้าใจในสิ่งที่พี่บอกแล้วละ พี่หลับให้สบายนะ รักพี่เช่นกัน ........

ก่อนฉีกทุกๆสิ่งทิ้งแล้วเก็บความลับนี้ไว้กับตัวเธอตลอดไป พร้อมทั้งพูดขึ้นมาว่า ขอบคุณนะพี่ที่บอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เวลาผ่านไป 20 ปี พ่อค่ะ แม่ค่ะ หนูกลับมาจากปฐมนิเทศน์แล้วค่ะ วันนี้มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นกับหนูด้วยละ

 'อะไรหรอลูกแม่' "ใช่จ๊ะลูกมีอะไรดีๆบอกพ่อมาสิ" คืออย่างนี้ค่ะแม่หนูเจอผู้ชายคนหนึ่งที่หอประชุม เค้าเล่นเปียโนเพราะมากๆหล่อมาก หนูหลงรักเขาในทันที คนนี้แหละเนื้อคู่หนู พร้อมทำหน้าทำตาฝันหวานยกใหญ่ อยากให้พ่อกับแม่ได้เห็น ชายในฝันของหนูมากๆถึงเขาจะดูมีอายุหน่อยก็เถอะ

'เค้าชื่ออะไรหรอลูกบอกแม่มาได้มั้ย'

 

 

เธอตอบแม่ของเธอมาว่า เอ๋ๆ รู้สึกจะชื่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

       ทามากิ โซล ค่ะ

  ฮะ ทั้งสองคนพูดมาพร้อมกัน ลูกว่าชื่ออะไรนะ

        บอกอีกทีก็ได้พี่เขาชื่อ 

 

 

                                          ทามากิ โซล   ค่ะ

 

 

 

                                                .......จบบริบูรณ์.......

 

 

ปล.อาจมีใครบางคนแบบผมที่อยู่เคียงข้างคุณก็เป็นได้ ลองมองดูดีๆคุณอาจจะเจอใครสักคนที่แอบรักคุณจนหมดใจ ใกล้ๆคุณ.....เหมือนเช่นผม

 

 

 

 

 ขอบคุณที่ติดตามผลงานมาถึงจุดนี้คับ ชอบไม่ชอบอันได ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยคับ

 

                                                                               ๑กัสจัง๑

                                                                             17/11/15