ซากุระฤดูร้อน 18+

 

 

"ปล่อยฉันได้หรือยัง......" ไอ้คนชั่ว..... หล่อนไม่อยากแม้จะมองหน้า ...ถึงแม้ร่างกายที่หล่อนรับรู้ได้จะน่าพิสมัยไม่น้อย น้ำเสียงทุ้มลึกนั่นอีก .....เธอไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้ว่าใครมันกล้าทำแบบนี้กับเธอ.... 

 

"ยัง....."

"แกจะเอาอะไรอีก.... ไอ้เลว!!" เสียงเล็กตวาดออกไปทันที 

.....ขนาดตัวตนเขายังซุกซบอยู่ในกายเธอแท้ๆ ทำไมถึงน่าอายอย่างนี้ล่ะ.... ทำไมต้องเป็นเธอที่เจอเรื่องแบบนี้ด้วย

"โห.... ด่าแรงจริง แบบนี้น่าจับกระแทกให้หมดแรงพูดสักสามสี่ชั่วโมงเลยดีมั้ย.....ฮารุจัง"

"แกเป็นใคร.... รู้จักชื่อฉันได้ยังไง..." คนตัวเล็กน้ำตาคลอหน่วย

"เป็นสามีฮารุจังไงจ้ะคนดี......"  เสียงทุ้มตอบแนวทะเล้นหยอกเอินคนด้านหน้าที่ซ้อนตักเขาอยู่ แถมยังขยับวนสะโพกเพิ่มความกระสันให้ทั้งตัวเองและอีกฝ่าย

"อ้ะ.... อยะ อย่ามาลามปามนะ สามีบ้านแกสิ!! หยุดขยับเดี๋ยวนี้!!" 

"ทำไมคุณหนูแห่งคาชินาระพูดไม่เพราะเอาเสียเลยน้า.... สอนกันมายังไง.... หืม.."

"ไม่ใช่เรื่องของแก ปล่อยฉัน!! ....แล้วก็ออกไปจากที่นี่ ไม่อย่างนั้นจะไม่ได้ออกไปอีก คอยดูสิ!"

"โอ๊ะโอ๋.... น่ากลัวจัง..... ไหนดูหน้าคนเก่งหน่อยซิ..."

 

   เมื่ออีกคนที่ใช้ตัวเป็นเก้าอี้ชั่วคราวให้เธอนั่งทับขาไม่แตะพื้น ค่อยๆ ยืนตัวส่วนสูงเกือบชิดฝาตู้ด้านบน ....เท้าเล็กจึงค่อยๆแตะพื้น แต่พอเขาให้เธอทรงตัวเอง อาการเจ็บ และการปวดเมื่อยเป็นทุนเดิม ส่งผลให้ขาเรียวสวยสั่นผับๆ ทว่าจะล้มลงคุกเข่าก็มีมือมาช้อนขึ้น

    ฉันเกร็งใบหน้าไว้เพื่อไม่ให้เขาจับหันไปยังทิศที่เขามองอยู่.....ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร....ต้องการอะไร....ฉันรู้แค่ว่า เขาทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ ฉันอาย และขายขี้หน้ากับตัวเองที่สุด.... ยอมมีอะไรกับใครที่ไหนก็ไม่รู้จัก ....ยัยผู้หญิงง่าย!! 

   หยาดน้ำตาเอ่อนองเต็มวงตาใส อาการขัดขืนนั่นทำให้คนที่พยายามบังคับหันหน้า ถึงกับยิ้มแบบสะใจ

"ร้องไห้เรื่องอะไรกันฮารุจัง.... ฉันทำไม่มันส์หรอ... เธอกำลังทำฉันเสียเซลฟ์นะรู้มั้ยที่รัก" 

เมื่อแก้มชื้นน้ำตาถูกกดจูบอีกครั้ง ทำให้หล่อนลืมตัวหันกลับไปทำตาขวางใส่ ดังนั้น หน้าหล่อนจึงอยู่พอดีกับหน้าคมเข้มใต้หมวกฮู้ดและผมปรกหน้า ......ดูไม่ออกว่าเป็นใคร

"ว้าว ตาแดง....จมูกก็แดง ...ปากยิ่งแดง ...น่าหม่ำจริงๆเลย "

"ฉันจะให้โอกาสอีกครั้ง ถ้าไม่ออกไป ฉันจะสั่งลูกน้องมาเจาะกะโหลกแก.... "

"อ้อเหรอ.... ถ้างั้นก่อนตายขอเอาสาวให้คุ้มก่อนแล้วกันนะจ้ะเบบี๋....ฮึบ!" 

"ไม่นะ!!..... อ๊ะ!! โอ๊ย!! .....จะ เจ็บ ฉันเจ็บ ฮือ...ปล่อยฉัน..." ฉันแทบร้องไม่เป็นภาษา เมื่อร่างกำยำ ที่จับอุ้มพาดขาไว้ในท่าเดิมแต่คราวนี้ต้องประจันหน้ากับคนใจบาปเต็มๆ การถูกเติมเต็มแบบกระทันหัน ทำให้ใบหน้าอ่อนหวานตาโตอ้าปากค้าง เพราะอาการเจ็บจุก..... แต่ก็ไม่ทันเล่ห์เลี่ยมคนตัวโตที่ทั้งซุกทั้งไซร้ มือนั้นจับมื้อนี้บีบ.....จนสุดท้าย ความสุขจากกายเล็กบางก็อาบชำระเนื้อแกร่งถึงสองครั้งสองคราในเวลาเดียวกันทั้งๆที่อีกคนยังคงตั้งหน้าตั้งตากระแทกเอวอย่างขมักเขม้น

"คิมูจิมั้ยคนสวย..."

 

    ส่งเสียงทะลึ่งก็หน้าอายจะแย่ ยังมีคำถามน่าอายอีก ขอดูทีเถอะ.... ว่าไอ้คนอายุสั้นคนนี้มันเป็นใคร...

"ไหนๆแก... กะก็ข่มขืนฉันสำเร็จแล้ว.... ทีนี้ขอดูหน้าทีเถอะ!"