สัมผัสลี้ลับ

ในขณะที่เพื่อนเลี้ยวเข้าซอยในบ้านพักของตัวเอง ถนนลาดยาวทั้งสายข้างทาง ทางขวามีแต่ตึกร้าง ซึ่ง เด็กสาวมองเข้าไปก็เห็นภาพเหมือนเหตุการณ์ไฟไหม้ขึ้น ตึกแถวลาดยาวตามข้างทางนั้น เธอได้ยินเสียงโหยหวนของผู้คน ไม่แน่ใจว่าคนหรืออะไร แต่เธอเห็นแบบนั้น

"แก ทำไมตึกร้างนี้มันร้างแบบนี้วะ ดูๆแล้วเหมือนสร้างใหม่อยู่นะ" เด็กสาวที่ซ้อนท้ายเพื่อนถามขึ้น

"ไม่รู้ดิ ฉันย้ายจากหอเก่ามาอยู่บ้านพักที่นี่ ฉันก็เห็นเป็นแบบนี้แล้ว" เพื่อนตอบแบบเฉยๆพลางขับรถเข้าไปเรื่อยๆ บ้านแกอยู่ลึกจริงๆ

"แกรู้มั้นว่ามันมีอาถรรพ์" เด็กสาวพูดขึ้น

"แกพูดอะไรขนลุกว่ะ อ่ะ ถึงบ้านช้านละ" ว่าแล้วเพื่อนก็ลงแล้วเปิดบ้านให้ฉันเข้าไป ก่อนเข้าไป ฉันก็รู้สึกอึดอัด ที่บานประตูบ้านมียันต์แปะติดไว้ด้วย แต่ฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไร ไม่น่าจะมีอะไรน่าาา อย่าคิดไปเองสิ

"แก ตามสบายเลยนะ" เพื่อนว่าพลางเปิดโน๊ตบุ๊คเล่น ฉันเดินสำรวจรอบบ้าน ได้กลิ่นแปลกๆ กลิ่นเหมือนอะไรเน่าๆ แต่ที่น่าแปลก มันกลิ่นจะว่าใหม่ก็ไม่ใช่ กลิ่นเก่าๆก็ไม่น่าใช่

"แก มีอะไรหรือเปล่า" เพื่อนมองหน้าฉันเลิกลั่กๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

"ป่าวแก ว่าแต่แกอยู่คนเดียวหรอ?" ฉันถามขึ้น

"ป่าวอยู่กับเพื่อนอีกคนน่ะ แต่ตอนนี้เขากลับบ้าน" เพื่อนว่าพลางจ้องหน้ากับโน๊ตบุ๊ค

"เฮ้อ วันนี้ฉันเหนื่อยว่ะแก ขอนอนพักแปบนะ" ว่าแล้วฉันก็ขอนอนตรงโซฟายาวๆหน้าทีวี เพื่อนก็มาเปิดพัดลมให้ก่อนมันจะไปนั่งที่เดิม ฉันหลับตาลงด้วยความเหนื่อย แต่ในหัวก็รู้สึกว่าที่บ้านนี้เหมือนเราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนยังไงอย่างนั้นเลย ฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นอะไรแวบๆตรงทางไปห้องน้ำ พอมองดูเพื่อน เพื่อนก็ยังนั่งเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่ที่เดิม เอาล่ะสิ คงไม่มีอะไรนะ ฉันคิดไปเอง คิดไปเอง คิดไปเอง

สักพักบรรยากาศเริ่มเงียบ เงียบลง จากที่ได้ยินเสียงจากโน๊ตบุ๊คของเพื่อนก็กลับเลือนหายไป เบาลง เบาลง จนเงียบสงัดไป ฉันลุกจากที่นอนอยู่มองไปหน้าบ้าน เห็นเงาๆหนึ่งกำลังจ้องเข้ามาในบ้านหลังนี้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร ฉันเลยลุกขึ้นมองถึงกับตกใจ ใบหน้าคนคนนั้นเต็มไปด้วยเลือด เป็นผู้หญิงผมดำยาวแต่กระเซอะกระเซิง ไม่ไปทางเดียวกัน เห็นแต่ตาขาวโพนจ้องเข้ามาในบ้านด้วยความแค้นอะไรสักอย่าง เสื้อผ้าที่เธอนุ่งก็ดูขาดวิ่นไปหมด เหมือนตายมานานแล้ว เฮ้ยยย ! ใช่สิ กลิ่นนี้ กลิ่นนี้โชยมาอีกแล้วกลิ่นที่บอกว่าเหม็นๆเน่าๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด !!! เอาของของฉันคืนมาาาาาาาาาา !!!

เสียงผีผู้หญิงคนนั้นแหกปากจนฉันต้องรีบเอามือปิดหูหลับตาปี๋

"แกๆๆๆ !! แกเป็นไร ! แก ! ตื่นนนนน !!!"

ฉันลืมตาขึ้นมา จนเพื่อนตกใจถามว่าฉันเป็นอะไร เห็นนอนสั่นอยู่คนเดียว

"แก บ้านแกไม่มีอะไรใช่มั้ย?" ฉันมองหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง แต่ดูๆมันก็ทำหน้าตาเลิกลั่กๆ แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรมากนอกจาก

"แกรู้อะไรหรอ?"

"ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมายืนอยู่หน้าบ้านจ้องเข้ามา แล้วเขาก็บอกว่าเอาของของเขาคืนมา มันคืออะไรวะแก" ฉันเล่าไปทำเอาเพื่อนถึงกับสะดุ้งขึ้นมาน้อยๆ แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด

"..."

"ว่าไงแก มีอะไรไม่บอกฉันวะ" เพื่อนยังคงเงียบ

"แกๆๆๆ"

"เย็นนี้ไปดูดวงกันมั้ย? ฉันกับเพื่อนชอบไปดูที่แม่หมอคนหนุ่งแกเป็นร่างทรงของพระพิฆเนศ อ่ะ" คำตอบที่ฉันได้จากเพื่อนคือสิ่งนี้ ก่อนจะสิ้นสุดการสนทนากันไป ทั้งฉันและเพื่อนก็เงียบกันไปอยู่คนละมุมเลย ฉันไม่กล้าหลับอีกเลย

17.00น. ณ สำนักหมอดูร่างทรง

บรรยากาศแรกที่เดินเข้าไปหน้าบ้านมีแอ่งน้ำน้อยๆ มีรูปปั้นของพญานาค 2 ตัว ขนาดปานกลางอยู่ตรงข้างอ่างน้ำ ลักษณะเหมือนกำลังเล่นน้ำ เห็นแล้วขนลุก ฉันไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่แบบนี้ พอเดินเข้าไปในบ้าน เจอลุงคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

"สวัสดีค่ะลุง" เพื่อนยกมือไหว้ลุงคนนั้น ฉันเลยทำตาม

"ป้าเขาอยู่ด้านบน เดี๋ยวลุงไปเรียกให้นะ" ลุงว่าพลางเดินขึ้นไปบนบ้าน

"แกลุงนี่เป็นใครหรอ?" ฉันถามอย่างสงสัย

"ก็คงจะเป็นสามีคุณป้าร่างทางล่ะมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน ขึ้นไปกันเถอะแก" เพื่อนว่าพลางเดินนำขึ้นไปบนบันได ฉันเลยเดินตามไป พอขึ้นถึงบนบ้าน สิ่งแรกที่เห็นคือ รูปปั้นเทพมากมายทั้ง พระแม่อุมา พระพิฆเนศปางใหญ่ และมีพระพุทธเจ้า ข้างๆจะมีแคร่สำหรับคนทรงนั่ง ฉันมองด้วยความหวาดๆ ไม่ค่อยได้มาดูดวงเท่าไหร่

"นั่นไงป้าเขามาละ" เพื่อนบอก

"สวัสดีจ๊ะ" ป้าเขายิ้มอ่อนๆให้ ก่อนจะเดินมานั่งบนแคร่ แกแต่งตัวเป็นผ้าขาวทั้งตัว แกเริ่มทำพิธีจุดธูปสักพักแกก็หาวไปประมาณ สองสามที สักพักเสียงป้าก็เปลี่ยนเป็นเสียงเด็กทันที

"สวัสดีครับพี่ เข้ามาๆ มีอะไรให้ผมช่วยล่ะมาวันนี้" ฉันมองหน้าเพื่อนสลับกับคนทรง เพื่อนเขยิบเข้าไปใกล้ๆป้าร่างทรงคนนั้น

"คืออยากทราบว่าหนูมีอะไรติดตามหนูมาหรือเปล่าคะ" เพื่อนถามแบบกล้าๆกลัวๆ

ป้าร่างทรงเงียบ ขอวันเดือนปีเกิดของเพื่อนไป ก่อนจะหลับตาแล้วบ่นพึมพำพูดคาถาอะไรสักพัก ก็ลืมตามามองเพื่อนด้วยความโกรธปนตกใจ

"นี่พี่ไปทำอะไรเขาเนี่ย เขาตามพี่มา เขาบอกจะเอาพี่ถึงตายเลยนะ" ป้าร่างทรงคนนั้นพูด

น่านไง ฉันว่าแล้วจู่ๆมาฝันถึงผีทำไม

"คือ มีคนทักหนูมาเหมือนกันค่ะว่าเหมือนมีคนตาม หนูก็ร้อนใจมาหลายวัน วันนี้ก็เลยลองมาดูดวงดู"

"นี่ดีนะที่มาเร็วอ่ะพี่ ถ้าช้ากว่านี้พี่อาจจะมีอันเป็นไปไปแล้วนะ เขาเอาพี่ถึงตายนะ" ป้าร่างทางว่าด้วยอาการจริงจังมาก สักพักแกก็หลับตาลง แล้วสัมผัสถึงผีตนนั้น ซึ่งฉันก็มองด้วยใจจดใจจ่อ

"โอ้ยยย ไม่ไหวแล้ว เขาตายโหงด้วยเนี่ย แขวนคอตายเพราะช้ำรักมา" ป้าร่างทรงทำท่าทางเหมือนคนจะอ้วก สะอิดสะเอียนเอามากๆ ทำเอาฉันเริ่มใจเต้นแรง เหมือนจะรู้สึกไปกับความรู้สึกของผีผู้หญิงคนนั้น แต่ฉันก็ข่มตัวเองให้สงบลง

เพื่อนของฉันทำได้แต่มองเฉยๆ ไม่พูดจาอะไร

"เขาบอกว่า เขาหวงของของเขา พี่ไปยุ่งกับแฟนเขาใช่มั้ย? เนี่ย ผู้หญิงคนนี้เขาหวงมากเลย เขาไม่อยากให้พี่ยุ่งเขาจะเอาพี่ถึงตาย เขาบอกว่าอย่าเผลอ" เอาล่ะสิบรรยากาศเริ่มเปลี่ยน ฉันเริ่มรู้สึกขนลุกมากขึ้นกว่าเดิม

"ตอนนี้เขารอพี่อยู่หน้าบ้าน" ป้าร่างทรงว่าแล้ว ฉันเลยแอบลอบมองออไปหน้าบ้าน ภาพที่เห็นคือ ผู้หญิงคนเดิมที่เจอในฝัน กำลังร้องไห้อย่างหนัก สลับกับด่าทอเพื่อนฉันอย่างโกรธแค้น แปลกที่ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สนใจฉัน ถ้าสนใจล่ะก็ ฉันอาจจะมีอันเป็นไปด้วยอีกคน เขาก็คงไม่อยากทำกรรมกับใครหรอก แต่เขาหวงของเขา เท่าที่ฉันสัมผัสใจและความรู้สึกเขาได้ เขาคิดประมาณนี้

"เอาล่ะพี่ รีบไปหาซื้อสังฆทานและข้าวปลาอาหารและน้ำมานะ เพื่ออุทิศส่วนบุญให้เขา ไม่งั้นเขาไม่ยอม ผมช่วยพี่ได้แค่นี้นะ แล้วรีบกลับมานะ" ป้าร่างทรงว่า เพื่อนฉันเลยร้อนรนใจมาก รีบพาฉันขึ้นรถออกไปหาซื้อของทันที

"แกทำไมไม่บอกฉันแต่แรก ฉันช่วยแกได้นะ แต่เพราะแกไม่บอก ฉันเลยทำอะไร ช่วยอะไรไม่ได้" ฉันพูดขึ้นทำลายความเงียบมาตลอดทาง

"ก็ฉันไม่รู้จะบอกยังไงนี่"

"แกเล่ามาสิเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นยังไง ทำไมมีผีผู้หญิงคนนี้ตามมาจะเอาชีวิตแกขนาดนี้"

"คือเรื่องมีอยู่ว่า แกจำได้มั้ย คนที่ฉันบอกว่ากำลังอินเลิฟด้วยอ่า ที่ชื่อแบงค์อ่า มีเพื่อนของเพื่อนฉันบอกต่อมาอีกว่ามันมีของ ชอบเล่นของเล่นคุณไสยอะไรแบบนี้อ่ะ"

"อือ แล้วไงต่อว่ะ"

"นั่นแหละเป็นเพราะฉันไม่เชื่อเอง วันนั้นฉันไปบ้านเขา ไปนอนเล่นกับเขา ฉันก็รู้สึกดีๆกับเขา แล้วทีนี้เล่นกันไปเล่นกันมา ฉันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรจ้องฉัน แต่ฉันก็ไม่คิดอะไรนะ พอค่ำๆ มานั่งเล่นกันหน้าทีวีก็เล่นๆกันตีกันไปมา จู่ๆก็มีอะไรไม่รู้ฟาดลงแขนฉันอย่างแรง เนี่ยยังมีแผลอยู่เลย" เพื่อนเอาแขนให้ฉันดู เป็นรอยฟกช้ำ พึ่งสังเกตเหมือนกันเนี่ย

"แล้วมันเป็นไงต่อแก"

"แล้วหลังจากนั้นฉันก็กลับบ้านพักตัวเอง มีหลายๆคนทักนะ ว่าเพื่อนกลับมาแล้วหรอ? ฉันก็ งงๆ แก มีเรื่องแปลกๆกับฉันแบบนี้มาเป็นอาทิตย์แล้ว"

"แกทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้วะ" ฉันว่าพลางลงรถ เพราะตอนนี้ถึงตลาดแล้ว เพื่อนก็ซื้อสังฆทาน ข้าวปลา อาหาร น้ำ มาเสร็จสรรพ เวลาก็ปาไปแล้ว หกโมงครึ่ง บรรยากาสก็ค่ำลงๆ เราจึงพากันรีบมาที่บ้านป้าร่างทรงนั่นอีกครั้ง

พอแกเห็นก็รีบเรียกเราเข้าไปแล้วรีบทำพิธีให้

"พี่อ่ะ ไปอยู่ด้านหลังเพื่อน เดี๋ยวผีตนนั้นจะเข้าพี่" ป้าร่างทรงนั่นบอกฉัน เพราะฉันนั่งข้างๆเพื่อนอยู่ ฉันจึงรีบไปอยู่หลังเพื่อนทันที

"เอาล่ะ ผมจะทำพิธีแล้วนะ" ว่าแล้วป้าเขาก็เอาสายสิจน์มาทำเป็นบ่วง คล้องไว้บนหัวของเพื่อน และไปคล้องกับสังฆทานพวกนั้นไปด้วย ก่อนจะเริ่มสวดภาษาอะไรของเขาไปไม่รู้สักประมาณ 10 นาทีผ่านไป ป้าแกก็เหมือนคุยกับผีผู้หญิงคนนั้น

"เอาล่ะนะ เลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว เพราะมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่เขายังต้องทำหน้าที่เขาต่อไป" ป้าคนนั้นว่าพลางมองผีผู้หญิงตนนั้นด้วย ซึ่งฉันก็เห็นมานั่งข้างๆเพื่อนฉัน ลักษณะการนั่งคุกเข่า ก้มหน้าร้องไห้ ฉันเห็นแต่ข้างหลัง แต่รู้สึกว่าแตกต่างจากที่เจอตอนแรกมากคือ เสื้อผ้าดูสวยงามขึ้น เนื้อตัวสะอาดสะอ้าน แต่ไม่เห็นหน้า แต่สีหน้าน่าจะสวยขึ้น ผมเผ้าก็ไม่กระเซอะกระเซิงแล้ว เหมือนถูกหวีไว้อย่างสวยงามเรียบร้อย ฉันได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดว่าเลิกยุ่งกับแฟนเขาได้มั้ย?

 ซึ่งก็เป็นคำถามที่ป้าร่างทรงนั้นถามเพื่อนฉันขึ้นมาพอดี

"ไปเลิกกับเขานะ ผีตอนนี้เขาขอ อย่ายุ่งของของเขา เขารักของเขา เขาหวงมาก" ป้าร่างทรงบอกเพื่อนฉัน เพื่อนฉันก็เริ่มดราม่า ฉันเข้าใจนะว่าเจ็บแค่ไหน เพราะก็เหมือนฉันเผชิญอยู่ตอนนี้เหมือนกัน ทั้งๆที่ยังรักกัน แต่ต้องมาตัดขาดกันเพราะทำตามคนหนึ่งที่บอกมา เขาไม่เชื่อใจเราเลย

"บอกกับผมก่อนว่าพี่จะเลิก ถ้าพี่เลิก ผู้หญฺงคนนี้จะไม่ตามพี่แล้ว" ป้าร่างทรงพูด

"ได้ค่ะสัญญาจะเลิกยุ่งแล้วค่ะ" เพื่อนฉันตอบ พอได้ยินคำตอบที่เป็นอันพึงพอใจแล้ว ป้าร่างทรงยิ้มและบอกกับวิญญาณนั้นไปว่า "ไปซะ อย่าทำกรรมเพิ่มเลย แค่นี้เธอก็ทนทุกข์ทรมานอยู่แล้ว กรรมจากการฆ่าตัวตายมันทรมานนัก อย่าได้ไปสร้างกรรมกับใครอีกไม่งั้นเธอจะไม่ได้ไปอยู่ในภูมิภพที่ดีนะ" ป้าร่างทรงว่า

ส่วนร่างผู้หญิงคนนั้นหันมามองหน้าฉันก่อนจะยิ้มอ่อนๆให้ หน้าตาเธอสะสวยมาก มีน้ำตาเปื้อนเต็มตาเลย แต่ก็ดีกว่ามาให้เห็นแบบตอนแรกอ่ะนะ -0- ฉันยิ้มกลับให้อ่อนๆ เพราะก็กล้าๆกลัวๆอยู่ หลบสายไปบ้างบางที แล้วป้าร่างทรงนั่นเหมือนจะรู้อะไรก็หันมามองฉันแล้วยิ้ม ก่อนร่างวิญญาณนั้นจะกลายเป็นเหมือนเถ้าถ่านแล้วพุ่งออกไปจากหน้าต่าง

"เฮ้อ! จบสิ้นกันสักทีนะ" ฉันว่าพลางยิ้มออก

"พี่คนนั้นน่ะมาหาผมหน่อย" ป้าร่างทรงชี้มาทางฉัน ฉันเลยเดินเข้าไปหา เพื่อนก็เลยถอยออกมาเพราะหมดหน้าที่แล้ว

"มีอะไรคะ?" ฉันถามป้าเขาด้วยความสงสัย

"เอามือให้ผมดูหน่อย" ฉันยื่นมือให้แกดู แกก็หลับตาลงสักพัก แล้วลืมตามามองหน้าฉันยิ้มๆ

"พี่มีองค์นะ สัมผัสวิญญาณได้ด้วย ดูดวงก็แม่ง สามารถรู้อดีต อนาคต ของคนอื่นได้ด้วย มีลางสังหรณ์ที่แม่นยำ แต่ว่าเหมือนมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์บางอย่างคุ้มครองพี่อยู่เลยปิดตาที่ 3 ของพี่ไว้ไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับวิญญาณหรือเรื่องแบบนี้" มายาวเลยค่ะ ทำเอาฉันกลัวเลย

"หนูก็รู้สึกค่ะว่าเห้นผีได้เป็นบางครั้ง เวลามีจิตอ่อนแอก็ยิ่งเจอมากกว่าตอนเข้มแข็ง" ฉันว่าบ้าง

"นั่นแหละ ตอนนี้พี่มีเรื่องกลุ้มใจเอามากไเลยทำให้จิตใจพี่ร้อนรุ่มและอ่อนแอ ทำให้พี่ได้เห็นอะไรแบบนี้" ฉันว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ถึงว่าบางทีฝันอะไรไป 3-7 วันก็เกิดขึ้นจริง ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองแค่มโนไปแน่ๆ

"พี่มีเรื่องกลุ้มเรื่องเพื่อนใช่มั้ย?" ป้าร่างทรงนั่นถามต่อ

"ใช่ค่ะ เพื่อนอยากตัดขาดกับหนูเพราะมีคนสั่งให้ทำ ก็เลยทำตามที่คนอื่นนั้นบอก

"ผมลองดึงใจเขากลับมาแล้วนะ แต่เขาก็ไม่ยอมกลับมา พี่ก็ใช้ใจตัวเองคุยกับเขาดูนะ เผื่อเขากลับมา"

"ค่ะ" ฉันว่าพลางทำหน้าสลดลง เฮ้อ กลับดีกว่าไม่ได้เรื่องอะไรเลยวันนี้ ยังต้องกลุ้มต่อไปนะเรา

พอออกมาจากสำนักหมอดูเพื่อนก็มาส่งฉันที่หอ แล้วเขาก็กลับบ้านไป เฮ้อออ ต่อไป เราก็คงต้องมองไปข้างหน้า กลับมาประชุมของเราต่อดีกว่า ไม่อยากเจอเขาเลย แต่ต้องเจอ เฮ้ออออ....

อ้อ ลืมบอกไป  ฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการค่ะ ฉันชื่อ ณฺริน นะคะ พึ่งรู้ตัวเองเนี่ยยย ว่ามีสัมผัสพิเศษ แล้วตาม ณิริน ไปตอนต่อไปนะคะ จุ๊บๆ

...................................................................

จบตอนนี้แว้ววว เป็นไงกันบ้าง ฝากติชม และ ให้กำลัง นักเขียนด้วยนะคะ พลีสสส >.,< จะได้มีกำลังใจอัพ 555555555