The Queen ราชินีหนูน้อยหมวกแดงสีเลือด

(ขอร้องเถอะค่ะอ่านบทนำก่อนเถอะค่าาาา)

"ไม่มีใครสอนเธอหรอว่าอย่าคุยกับคนแปลกหน้า"หูแมวของเขากระดิก เขาตั้งใจจะกวนประสาทฉันหรอเนี่ย ฉันมองไปที่แมลงตัวหนึ่งแล้วพูดเรียบๆว่า "เจ้าแมลกจิ๊กดู๋อ๊าปากร้อง วี๊ดๆ ยี๋ แถมตัวสีเขียว หน้าขยักแขยง"ฉันพูดพร้อมทำหน้ายี๋  

ฉันไม่มองเขาแล้วเดินต่อไปข้างหน้าในป่าที่แสนจะมืดมิด

"เธอชื่ออะไร"เสียงที่แผ่วเบาของเขาพูดขึ้น ฉันหยุดเดิน แล้วพูดเบาๆว่า"แล้วนายหล่ะ" เอามือกอดอก

"ฉันชื่อสเตบัสเตียน"เขาเดินมาอย่างช้าๆ อึก!!! ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะเสียงฝีเท้าของเขามันช่างหนักอึ่ง "ฉ...ฉันชื่อ..อ.. อายะนะ ฝาก..."

ทำไมกัน เหมือนคำพูดของฉันมันติดคอ เขาเดินมาจับที่ไหล่ขวาฉันแล้วพูดอย่างเรียบๆพลางยิ้มเจ้าเลห์ว่า

"ขอโทษนะ ฉันเป็นหมาป่าเจ้าถิ่นดินแดงเดือดดุ้นพรุ่งพร้าง คอยจับเด็กดื้อกินเป็นอาหาร ไม่แปลกหรอกที่เธอกลัวฉัน"  

ฉันยืนมือขวาไปข้างหน้า แล้วงอข้อศอกพุ่งไปด้านหลัง ศอกฉันจึงพุ่งไปที่ท้องของ สเตบัสเตียน

"อุ๊ก!!!".....  สเตบัสเตียนงอตัวแล้วกุมท้องของตัวเอง ฮ่าๆๆๆ ฉันหัวเราะอย่างยันเดเระ ทันใดนั้นเองพุ่มไม้พุ่มหนึ่งสั่นไหว มีคนพุ้งขึ้นมา "เธอคือใคร..!!!!".....

(โปรดติดตาม ตอนต่อไป๋)