ร้ายนักนะ ยัยตัวแสบ

ตั้งแต่วันนั้นที่แดดดี้ตบหน้าฉัน ฉันก็ไม่ยอมออกไปเจอแดดดี้เลย ฉันไม่อยากคุยกับแดดดี้ แต่มีบ้างที่แดดดี้มาเคาะห้อง แต่ฉันไม่อยากเปิดไปเจอ เลยจะเป็นหม่ามี้ที่เอาข้าวที่แดดดี้ฝากมาให้และวันนี้ก็เป็นอย่างที่เคย

"เก่งมากเลยลูกทานข้าวที่แดดดี้ฝากมาให้หมดเลย"หม่ามี้พูดพร้อมกับเอามือมาลูบหัวฉัน

"..."แต่ฉันไม่ตอบ ถึงฉันจะไม่โกรธแต่ฉันก็มีน้อยใจมั่งนี่นา

"มาฟินลูก"แม่พูดขึ้นแล้วลูบหัวฉันไปเรื่อยๆทำให้รู้สึกอบอุ่นมาก นานๆทีจะได้อยู่แบบนี้นี่นา

"ค่ะ"ฉันหันหน้าไปหาแม่ที่ทำสายตาเศร้า ฉันไม่อยากเห็นแม่เป็นแบบนี้เลย ฉันอดใจไม่ไหวเลยเื้อมมือไปจับมือของแม่อีกข้างที่อยู่บนตักของแม่

"มาฟิน ลูกไม่อยากคุยกับแดดดี้หรอลูก แดดดี้เขาอยากคุยกับลูกน่ะ"

"แต่แดดดี้จะให้หนูหมั้นกับคนที่หนูไม่ได้รักน่ะค่ะ"

"แต่หนูก็สนิทกับพี่ฮาชิไม่ใช่หรอลูก"แม่บอกแล้วเลื่อนมือจากที่ลูบผมฉันมาจับที่มือฉันแทน

"หนูเคารพรักพี่ฮาชิแบบพี่ชายน่ะค่ะ ไม่ได้รักพี่เขาอย่างคนรัก ชีวิตหนูยังต้องเจอกับคนอีกมากมายน่ะค่ะหม่ามี้"

"รู้ไหมมาฟิน เพราะหนูมีเรื่องกับพวกผู้ชายคนพวกผู้ชายเขากลัวหนูไปหมด แล้วแดดดี้เห็นหนูสนิทกับพี่ฮาชิที่สุดและตอนนี้หนูก็ไม่มีผู้ชายคนไหนมาอยู่ในชีวิตหนูนอกจากพี่ฮาชิไม่ใช่หรอลูก"

"มีค่ะ"อยู่ๆฉันก็ตอบกลับไปทันที เห้ย นี่ฉันพูดไรเนีย ไอ้นายเคนนั่น ไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันชอบสักหน่อยอีกอย่างนายนั่นก็มาปั่นหัวฉันเล่น ปากพาซวยจริงๆเลย ตอนนี้หม่ามี้เลยทำหน้าสงสัยฉันเหมือนจับผิดลูกที่แอบหนีเที่ยวเลย

"ใครกันค่ะแม่รู้จักรึเปล่า"

"ใครอะไรค่ะหม่ามี้ ไม่มีค่ะ"ฉันพูดเฉไฉ

"อย่าโกหกแม่น่ะ บอกมา ว่าคนนั้นคือใคร"

"ก็เรียวตะไงค่ะแม่ เรียวตะชอบหนูมาตั้งนานแล้วลืมหรอค่ะ"ฉันบอกไป เพราะหม่ามี้รู้จักกับเรียวตะเพราะเรียวตะกับซารุเคยมาเที่ยวที่บ้านฉันกัน

"แม่รู้น่ะไม่ใช่แค่เรียวตะบอกแม่มา"หม่ามี้พูดเสียงเข้ม ฉันเลยยอมจำนนต้องบอกหม่ามี้

"นายเคนอ่ะค่ะ แต่ว่านายนั่นมาปั่นหัวหนูน่ะค่ะแม่ ไม่ได้มาจีบหนูสักหน่อย"ฉันว่าแล้วกอดอกตัวเอง

"หืม เคน เพื่อนมาวินหน่ะหรอ"ไม่แปลกที่หม่ามี้จะไม่รู้จักเพราะสองคนนี้สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก

"ค่ะนายนั่นแหละค่ะ โอ๊ย หม่ามี้ ฟินเจ็บน่ะ"อยู่ๆหม่ามี้ก็หยิกแขนฉัน 

"เจ็บสิดี ไปเรียกพี่เคนแบบนั้นได้ไง แต่ดีเหมือนกันน่ะถ้าเคนเขามาจีบลูกแม่ก็อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ เพราะเห็นมาตั้งแต่เล็กเคนเป็นเด็กน่ารัก คุยเก่ง"แม่ทำหน้าฟินเมื่อนึกถึงนายเคนนั่น ฉันนึกแล้วยังขนลุกตามเลย นายเบื่อจะตายไป

"หม่ามี้อ่ะ หนูลงไปเอานมมาดื่มดีกว่า"ฉันพูดจบก็เดินออกจากห้องลงมาที่ครัวเพื่อหานม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อแดดดี้นั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าว

"ลงมาได้แล้วหรอ"แดดดี้พูดแต่ฉันไม่ได้หันไปมองแดดดี้

"..."ฉันไม่ตอบ เพราะฉันรู้ว่าแดดดี้จะพูดอะไร

"จะไม่พูดกับแดดดี้หน่อยหรอ"

"..."

"โอเค แต่ถึงอยากนั้นก็เถอะ ยังไงฟินก็ต้องหมั้นกับพี่ฮาชิเขา ถึงฟินจะไม่ยอมแต่ยังไงก็ต้องหมั้นเข้าใจไหม"แดดดี้วางหนังสือพิมพ์ลงแล้วหันมาพูดกับฉัน

"ไม่ค่ะหนูไม่หมั้นกับพี่ฮาชิ แดดดี้ไม่เข้าใจหรอค่ะว่าหนูไม่ได้รักพี่ฮาชิเขาอ่ะ"ฉันหันไปพูดกับแดดดี้ โดยที่มือยังถือนมอยู่แต่มือฉันดันสั่น ตอนนี้ตัวฉันสั่นไปหมดเหมือนจะร้องไห้

"ไม่ต้องมาเถียงฉันน่ะ ยังไงฟินก็ต้องหมั้นกับพี่ฮาชิ ต่อไปจะได้แต่งงานช่วยงานที่บ้านได้เข้าใจรึเปล่าฟิน"พอแดดดี้ได้ยินฉันพูดแบบนั้นแดดดี้ก้ยืนขึ้นแล้วตะคอกใส่ฉัน สงสัยเสียงจะดังมากจนหม่ามี้วิ่งลงมาดู

"ทะเลาะอะไรกัน"หม่ามี้ถามแล้ววิ่งมากอดฉัน ตอนนี้ตัวฉันคงสั่นไปหมดจนแม่ต้องกอดฉันไว้

"แดดดี้ค่ะ ยังไงหนูก็ไม่หมั้นกับพี่ฮาชิ"ฉันพูดเสียงดังกลับไป ฉันรู้ว่ามันไหม่ดีแต่ทำไมแดดดี้ไม่ฟังฉันมั่งเลย

"นี่คุณ รู้ไหมตอนนี้มีใครตามจีบลูกอยู่ เคนเพื่อนมาวินไง"

"หึ งั้นหรอผมก็เห็นคนตามจีบมาฟินมาตั้งเยอะ แล้วเป็นไงลูกเราสนใจใครไหมไม่แล้วหลานเคนจะทำได้ยังไง"

"แล้วถ้านาย...เอ่อ...พี่เคนเขาจีบหนูติดล่ะค่ะ"อยู่ๆฉันก็พูดอะไรออกไปก็ไม่รู้ เอาอีกแล้วน่ะฟิน ปากพาซวยจริงๆ

"ถ้าเป็นงั้นแดดดี้ก็ะไม่ให้ฟินหมั้นกับพี่ฮาชิ แต่ถ้าพี่เคนเขาจีบไม่ติด ถึงตอนนั้นฟินก็ต้องหมั้นกับพี่ฮาชิ อ่อแล้วอีกอย่างถ้าเล่นละครแกล้งว่ารักกัน แดดดี้จะจับฟินแต่งงานกับพี่ฮาชิเลยคอยดูสิ"แดดดี้พูดจบก็เดินออกไป ทำให้ฉันยังยืนนิ่งอยู่แล้วฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่ได้คิดไรกับไอ้บ้าเคนนั่น ถ้าเล่นละครตบตาแดดดี้ แดดดี้ก็ต้องรู้ ทำไมชีวิตฉันต้องมาจบลงแบบนี้ด้วย หม่ามี้ที่ยืนกอดอยู่นานบอกให้ฉันขึ้นไปรอบนห้องเดี๋ยวหม่ามี้คุยกับแดดดี้ให้เอง ฉันรออยู่นานกว่าหม่ามี้จะมา แต่พอหม่ามี้บอกว่ายังไงแดดดี้ก็ว่าคำเดิมฉันเลยได้แต่นั่งคุยกับแม่เพื่อไม่ให้คิดถึงเรื่องนั่้นอีก