ร้ายนักนะ ยัยตัวแสบ

เมื่อวานฉันแข่งรถชนะนายโซตะ แต่นายนั่นยังมาบอกฉันว่า 'ถึงคราวนี้เธอจะชนะแต่ต่อไปเธอต้องเป็นแฟนฉันแน่' ช่างกล้าคิดน่ะย่ะ

"แกเป็นไรว่ะฟินเห็นนั่งหน้าบูดมาตั้งนานและ"ยัยซารุถามขึ้น

"ก็เมื่อวานอ่ะดิไอ้โซตะมันบอกยังไงฟินก็ต้องเป็นแฟนมัน คิดแล้วหงุดหงิด"เรียวตะตอบแทน สงสัยจะหงุดหงิดน่าดูเมื่อวานก็เกือบต่อยหน้าไอ้หมอนั่น ดีน่ะยัยจินนี่มาพอดี

"พวกแกจะนั่งหน้าบูดทำไมยิ้มแย้มสิจ้ะเพื่อนๆ ทำหน้าบูดแบบเนียถึงว่าหน้าแก่ไว"ยัยจินนี่พูดแล้วชี้หน้ามาทางฉัน

"ยัยจินนี่!!"เรียวตะกับฉันพูดขึ้นพร้อมกัน

"แหม รักหรอกจึงหยอกเล่น อย่าทำหน้าบึ้งสิ^^"ยัยเพื่อนคนนี้นิ

กรี๊ดดดดดดด

"เห้ยเสียงใครมากรี๊ดแถวนี้ว่ะหนวกหู"เรียวตะตะโกนออกไปนอกห้องแล้วเอามืออุดหู ก็จริงอ่ะเสียงดังชะมัด

"เห้ย พี่เคนมา"ซารุที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นแล้วชี้ไปหน้าห้อง เห้ยมาไงว่ะเนีย 

"หวัดดีครับน้องฟิน^^"นายเคนเดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะฉันทำให้คนทั้งห้องหันมามองฉันเป็นตาเดียว เห้ย ฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจอย่ามามองฉันแบบนี้สิ

"นายมานี่ทำไม"ฉันยืนขึ้นเพื่อทำให้เราได้ยินกันสองคน

"พี่คิดถึงเลยมาหา"แต่นายเคนดันตะโกนขึ้นทำให้พวกผู้หญิงในห้องค้อนฉันใหญ่ ฉันเปล่าบอกให้พูดน่ะมองค้อนฉันทำไมเร่า

"นี่ตามฉันมานี่เลย"ฉันจับไปที่คอเสื้อนายเคนแล้วลากนายเคนให้เดินลงไปข้างล่างกับฉันจนเดินมาถึงสนามบาส

"ลากพี่มานี่ทำไมจะสารภาพรักพี่หรอ"ยังจะมากล้าพูดอีก

"นี่นายไม่เห็นหรือไงว่าคนอื่นเขามองฉันยังไง ยิ่งนายบอกว่าคิดถึงฉันทำให้เพื่อนผู้หญิงมองฉันแบบไหนไม่เห็นรึไงหะ!!"ฉันตะโกนใส่หน้านายเคนโดยไม่สนใจว่าใครจะมองที่จริงก็ไม่ค่อยมีคนหรอก

"เห็นพี่ไม่แคร์หรอกก็พี่คิดถึงจริงๆ อีกอย่างถึงพวกผู้หญิงพวกนั้นจะมองฟินยังไง แต่พวกนั้นก็กลัวพวกฟินอยู่ดีไม่ใช่หรอ พี่รู้มาว่าทุกคนในกลุ่มฟินเก่งด้านการต่อสู้แถมแสบพอๆกับฟินมีเรื่องมานับไม่ถ้วน แบบนี้ใครจะกล้าทำอะไรฟินได้ล่ะ มีนักเลงประจำโรงเรียนแบบเนีย คงไม่มีใครกล้าทำฟินหรอกจริงไหม"ทำไมมันรู้ลึกรู้จริงแบบนี้เนีย ตกลงมันต้องการไรกับเรากันแน่

"นายต้องการอะไร"ฉันถามไปตรงๆจะได้ไม่เสียเวลา

"พี่ต้องการอะไรหน่ะหรอ อย่ารู้เลย เพราะสักวันฟินก็ต้องรู้อยู่ดี^^"พูดแล้วยังจะมายิ้มฉันไม่เชื่อในรอยยิ้มของแกหรอก

"ถ้าสักวันฉันต้องรู้ก็บอกฉันมาเลยไม่ง่ายกว่ารึไง"นายเคนนิ่งไปพักนึงก่อนจะพูดออกมาแล้วเดินจากไป

"ยังบอกตอนนี้ไม่ได้หรอก อีกสักวันฟินจะรู้เอง แล้วฟินก็จะรู้ความรู้สึกของฟินเอง"ความรู้สึกของฉันงั้นหรอ หมายความว่าไง อะไรของมันเนียพูดเสร็จก็เดินไปใครจะไปเข้าใจ 

ตอนเย็น

"แกเป็นไรไปเนียฟินเห็นเหม่อมาแต่เช้าแล้วน่ะ"จินนี่ถามขึ้น ฉันโมแต่คิดเรื่องที่นายเคนพูดเมื่อตอนเช้าเรียนก็ไม่รู้เรื่อง เพื่อนพูดอะไรกันก็ไม่ค่อยจะได้ฟังเลย

"ฉันเหม่อหรอเปล่านินั้นเรากลับบ้านก่อนน่ะ"

"เดี๋ยวสิ ไหนคุยกันว่าว่าจะไปกินไอติมหน้าโรงเรียนไงลืมหรอฟิน"เรียวตะพูดขึ้นไปคุยกันตอนไหนไม่เห็นรู้เลย

"อ้าวหรอไปสิ"ฉันเดินกลับมาแล้วมุ่งหน้าไปที่ร้านไอติมเจ้าโปรดของฉัน

Ryota

"ฟินมันเป็นอะไรรึเปล่าเห็นเหม่อมาแต่เช้าแล้ว"จินนี่พูดขึ้น 

"นั้นสิเราเริ่มเป็นห่วงแล้วสิ"ใช่ผมเป็นห่วงเธอมาก พวกเรา4คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้น(แต่จินนี่กับฟินเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก)จนผมรู้สึกชอบฟินขึ้นมาอยากดูแลเธอ ผมรู้ว่าที่ไอ้เคนไรนั่นเข้ามายุ่งวุ่นวายกับฟินเพราะอะไรแต่ผมไม่ยอมมันหรอกถึงฟินไม่อยากมีแฟนก็เถอะแต่ผมจะทำให้เธอตกลงเป็นแฟนกับผมให้ได้

"หรือเพราะเรื่องเมื่อเช้าที่ฟินลากพี่เคนไปไหนไม่รู้นั่นอ่ะ"ซารุน้องสาวผมพูดขึ้น

"นี่พวกแกตกลงจะกินไอติมป่ะเนียยืนคุยอะไรกัน"ฟินตะโกนกลับมาโดยไม่สนใจว่าคนรอบข้างจะมองเธอ

"กำลังจะไป"จินนี่ตะโกนกลับไป พวกเรา3คนเป็นห่วงฟินกันมากพวกเราคุยกันว่าจะปกป้องฟินไม่ยอมให้ใครทำร้ายได้พวกเราเลยชอบไปมีเรื่องกับคนนู่นคนนี่บ่อยๆ แต่คนที่ทำแผลให้พวกเราก็คือฟินพอพวกเราจะทำแผลให้ทีไรเธอก็ชิ่งกลับก่อนทุกที เหมือนไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าพวกเรา เห็นซ่าๆ แต่ลึกๆก็อ่อนโยนน่ารักมากเลย ผมถึงหลงเธอมากขนาดนี่ไง พวกเราวิ่งไปหาฟินที่ยืนโบกมือไปมาอยู่

"เรียวตะเลี้ยงน่ะ^^"ผมชะงักไปนิด ผมกำลังจะเปิดประตูให้ฟินก็หันมาพูดแล้วยิ้มให้ผม

"ดะ...ได้สิ-///-"ผมเขินจนพูดตะกุกตะกักฟินดูจะมีความสุขมากเลยน่ะ แต่ถ้าผมทำอะไรให้เธอมีความสุข ผมก็ยอมทำเพื่อให้เธอได้ยิ้ม