ร้ายนักนะ ยัยตัวแสบ

ปัง ปัง ปัง

เสียงปืนดังสนั่นลั่นสนามยิงปืน ตอนนี้เป็นเวลา 11:55 น. อีก5นาทีฉันต้องรีบกลับไปที่โรงเรียนให้ทันเข้าเรียนเพราะฉันโดดมานานเดี๋ยวจะโดนอาจารย์จับได้

แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อฉันวางปืนลง

"เก่งขึ้นเยอะเลยน่ะฟิน"

"ขอบคุณค่ะพี่ฮาชิ"พี่ฮาชิ ที่ฉันเคารพรักเหมือนคนในครอบครัวถึงที่เขาจะหน้าตาดีแล้วยังโสดแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจหรอกน่ะ เพราะฉันไม่อยากมีแฟน อีกอย่างครอบครัวพี่ฮาชิก็สนิทกับครอบครัวฉันอยู่เพราะพ่อของพี่ฮาชิ สนิทกับพ่อฉันตอนนี้กำลังทำธุระกิจด้วยกัน ที่ฉันรู้เพราะฉันไปช่วยงานบ่อยๆ ถึงจะเบื่อก็เถอะ

"แล้วนี่จะไปโรงเรียนเลยรึเปล่าเดี๋ยวพี่ไปส่งไหม"

"อ่อไม่เป็นไรค่ะวันนี้ฟินขับรถมา เพิ่งได้มาอ่ะค่ะนั้นฟินไปก่อนน่ะค่ะสวัสดีค่ะ"ฉันโค้งลาที่ฮาชิแล้วรีบวิ่งขับรถออกมา

เอี๊ยดดดดด กริ๊งงง 

เป๊ะมาก เข้าเรียนพอดี เข้าทางหน้าโรงเรียนไม่ได้ด้วยสิ ปีนตรงนี้ล่ะกัน 

ฮึบ สูงเป็นบ้าเลย แต่ก็ลงถึงพื้นได้สบายมากอย่างมาฟินซะอย่าง

ตุบ โอ๊ย เจ็บเป็นบ้าใครเล่นบาสโยนมาทางนี้ว่ะ

"น้องเป็นไรรึเปล่าครับพี่ขอโทษน่ะไม่ได้ตั้ง..."อยู่ๆคนที่วิ่งมาก็หยุดชะงักลงพอเห็นหน้าฉันหน้าฉันเหมือนญาติฝ่ายไหนของมันรึไงว่ะ

"เล่นไงของแกว่ะเนีย เจ็บน่ะเว้ย"

"...."เอ้าถามไม่ตอบยังจะมองหน้าอีกไอ้นี่

"จะมองหน้าอีกนานป่ะ หน้าฉันเหมือนแม่นายไง"

"อ้าวน้องไมพูดงี้ค่ะ ไม่รู้รึไงกำลังคุยกับใคร"อยู่ๆเพื่อนมันอีกคนก็พูดขึ้น

"เสียเวลา"แต่ฉันก็ต้องชะงักลงเมื่ออยู่ไอ้คนที่จ้องหน้าฉันก็มาจับแขนฉัน

"น้องมาฟินรึเปล่าครับ"ถามไม่พอยังจะมองด้วยสายตาหยาดเยิ้มอีกคิดว่าฉันจะหลงหรอ

"ปล่อย"ฉันพูดเสียงเรียบๆนิ่งๆ

"ขอโทษครับ พี่เคนน่ะ เพื่อนไอ้.."

"เพื่อนพี่วิน ฉันรู้ไม่มีไรแล้วใช่ไหมขอตัว"

"เออ น้องมาฟินครับพี่ขอเบอร์"

"เอาเบอร์รองเท้าไปก่อนไหมล่ะ อย่ามาหน้าม่อแถวนี้ได้ป่ะฉันไม่ชอบ"พูดจบฉันก็เดินออกมาโดยไม่สนใจว่าไอ้นั่นมันกำลังจะอ้าปากพูดอะไร พี่วินไม่น่ามีเพื่อนหน้าม่ออย่างมันเลย คิดแล้วอารมณ์เสีย

"ทำไมแกหน้าบูดแบบนี้ว่ะฟิน"ยัยจินนี่พูดขึ้น

"ก็วันนี้ดิแกฉันไปเจอไอ้หน้าม่อมาโครตอารมณืเสียเลยเห็นชื่อ เคม เคน อะไรเนียและ"

"พี่เคน หนุ่มฮอตเพื่อนพี่วินอ่ะน่ะเห้ยเจ๋งว่ะแก พี่เขาไม่เคยจีบใครเลยน่ะแกก็ไปว่าพี่เขา เขาอาจจะชอบแกก็ได้ทำไมไม่เป็นฉันน่ะ"โห เพื่อนฉันทำไมมันบ้าผู้ชายแบบนี้น่ะ

"ดูปากฉันน่ะค่ะคุณเพื่อน ฉัน ไม่ ชอบ ผู้ ชาย"

"ก็ว่าทำไมถึงมีเรื่องกับพวกผู้ชายบ่อยจัง"แหมพูดอย่างกับตัวเองไม่ได้มีเรื่องก้วยนั่นแหละไม่งั้นจะเป็นเพื่อนกันได้ไง

"เห้ อินวันนี้นายกลับบ้านเลยป่ะไปหาไรกินกันตอนเย็นหน่อยดิ"ฉันหันหลังไปหามาอินแฝดของฉันมันกำลังอ่านหนังสือโดยไม่สนใจใครทั้งทั้งที่ผู้หญิงในห้องล้อมหน้าล้อมหลังมันอยู่

"ไม่อ่ะเธออยากไปก็ไปเถอะฉันอยากกลับบ้านแล้วช่วยอย่าไปมีเรื่องกับใครด้วยล่ะฉันขี้เกียจทำแผลให้อีก"พูดจบเท่านั้นแหละ พวกผู้หญิงนี่กรี๊ดกร๊าดกันอย่างกับคนบ้า อะไรแค่พูดบ้ารึเปล่า

"แหมเป็นห่วงฉันก็บอกมาเถอะหน่าา"

"...."เงียบใส่อีก อะไรกันแฝดกันแท้ๆทำไมถึงเย็นชาอย่างนี้น่ะ

"จินนี่วันนี้ไปห้างกัน"ฉันหันไปชวนยัยจินนี่ที่ตอนนี้นั่งมองมาอินจนจะกินหัวไอ้แฝดฉันอยู่แล้ว

"ก็ได้น่ะ แต่ไม่กลัวไปเจอไอ้โจรท์เก่าอ่อมันจ้องจะเล่นงานพวกเราอยู่น่ะ"ยัยจินนี่พูดแน่สิโจรท์เก่าฉันมันไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ไอ้โซตะ ศัตรูตัวร้ายของฉัน 

"ฉันไม่กลัวมันหรอก"

"จ้าแม่คนเก่งแล้วแกจะชวนยัยซารุกับเรียวตะไปด้วยรึเปล่า"ซารุกับเรียวตะก็เป็นพี่น้องฝาแฝดเหมือนฉันกับมาอิน

"อื้มชวนสิ นี่ซารุ เรียวตะ...."

"ไป!!"ฉันกำลังจะพูดแต่สองคนนั้นก็หันมาแล้วตอบทันทีคงได้ยินแล้วล่ะสิแหมนั่งหน้าฉันนี่นา

"แหม ตอบทันทีเลยน่ะ"

"แหมฉันก็อยากไปห้างด้วยนี่นาเนอะๆพี่เรียวตะ"ซารุเกิดช้ากว่าเรียวตะ20นาทีแต่ฉันกับมาอินเกิดพร้อมกัน ยังไม่ถึง1นาทีด้วยซ้ำเราสองคนเลยไม่ต้องเรียกพี่เรียกน้อง

"ใช่ แค่มาฟินไปเราก็ไปแล้ว"เรียวตะพูดแล้วมองหน้าฉัน

"แหม ช่วยอย่าเพิ่งจีบยัยฟินได้ไหมเรียวตะ คิดว่ายัยฟินมันจะชอบแกขึ้นมาหรอมาจีบฉันดีกว่าน้า"ยัยจินนี่พูดแน่อยู่แล้วฉันไม่อยากมีแฟน

"ไม่อ่ะ เราขอชอบมาฟินดีกว่าไปจีบเธอ"

"โหย แรงอ่ะ เชอะตามใจย่ะ"

"ฮาๆๆๆ พวกแกนี่น่ะ เรียนได้แล้วอาจารย์มาแล้ว"ฉันพูดขึ้น ฉันมีแค่เพื่อนกับครอบครัวก็พอแล้วเรื่องอะไรฉันต้องมีแฟนล่ะ ฉันตั้งใจฟังที่อาจารย์พูดแล้วจดตามบนกระดานจนเลิกเรียน