จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง

พักเที่ยง 12.00น.

"ไปกินข้าวที่ไหนกันดี"อินเนอร์ถามฉันที่นั่งเงียบอยู่นาน

"ถามไม"ฉันก็ยังคงเมินใส่เขาที่นั่งรอคำตอบอยู่

"ไปกินด้วยกันไหม"

"ไวโอลินไปกินข้าวกับพวกเราไหม"

เสียงของนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งเข้ามาถามฉัน

หนึ่งในนั้นมองฉันด้วยความอิจฉา

ฉันรู้แล้วหล่ะ อีกเดี๋ยวคงต้องมาเรื่องกันอีก แค่ยังไง

ฉันก็ไม่อยากไปกินกับไอ้หัวแดงอยู่ดี

"อือ ไปด้วยละกัน"

คำตอบนั้นทำให้อินเนอร์มองฉันด้วยคำพูดว่า อ้าวทิ้งกันได้ไง

"อินเนอร์ไปกินข้าวกับพวกเราไหม"เสียงนักเรียนหญิงอีกกลุ่มดังขึ้น

"ไม่หล่ะ ขอบใจ"^^

"กริ๊ดดดดดดด"เสียงนักเรียนสาวหนึ่งในนั้นกริ๊ดด้วยรอยยิ้มที่อินเนอร์ส่งให้

ฉันรีบเดินตามกลุ่มที่ชวนฉันไปก่อนที่ในห้องจะกรี๊ดขึ้นอีกครั้ง

จนกระทั่งถึงแถวบันได

น่าแปลกที่ตั้งแต่เดินออกจากห้องไม่มีใครพูดอะไรสักคน

ฉันเดินนำงงบันไดก่อนแต่แล้ว

พลั่ก!!!

นักเรียนหญิงคนหนึ่งผลักฉันลงแต่ฉันจับราวไว้ก่อน

"ฉันเห็นขี้หน้ามันชะมัดทำเป็นหยิ่งอยู่ได้"

ฉันเคยได้ยินที่ครูเล่ากันว่านักเรียนกลุ่มนี้เคยแกล้งเด็กใหม่จนลาออก

ฉันพยายามขยับเท้าให้เดินออกจากตรงนี้แต่ ข้อเท้าฉันพลิก

"ผลักมันลงไปอีกรอบ"เสียงหัวหน้ากลุ่มออกคำสั่ง

ฟึ่บ!!!

คราวนี้ฉันตกลงมาจริงๆแต่___

ตุ้บ!!!

มีคนมารับฉันไว้ได้ก่อนใครกัน

ไม่ทันที่ฉันจะหันไปมองหน้าเขา

"พวกเธอทำอะไรกันอีกฮ่ะ"

เสียงเขาดังขึ้นเรื่อยๆ

"ระ รุ่นพี่"

พวกนั้นกล่าวเสียงสั่นแต่ไม่ทันที่ชายคนที่รับฉันจะ

ถามต่อพวกนั้นก็วิ่งหนีกันหมดแล้ว

ฉันหันไปหาชายคนนั้น

อึก!!!

ตอนนี้หน้าของเราสองคนใกล้กันมากจนได้ยินเสียง

หายใจกันและกัน ถ้าขยับอีกนิดคงได้หอมแก้มแล้ว

"เป็นอะไรรึเปล่า"

"อะ อือ ข้อเท้าฉันแพลงค่ะ"

เขาพยุงฉันให้ลุกขึ้น ฉันเพิ่งเห็นเขาเต็มๆก็ตอนนี้แหละ

เขาเป็นชายหนุ่มสูงโปร่ง ผิวขาวเนียนเหมือนผู้หญิง ผมประบ่าสีดำสนิท

ตาคม หล่อพอๆกับอินเนอร์เลย แต่ทำไมฉันต้องคิดถึงไอ้บ้าหัวแดงนั้นด้วย=///=

"ฉันเดินเองได้ค่ะ"ฉันมารู้สึกตัวก็ตอนที่ฉันมองเขาอยู่นานจนเขาหันมายิ้มให้

"ข้อเท้าบวมขนาดนี้เดินไหวหรอ"เขาหันมากระซิบข้างหูฉันทำเอาใจเต้นไม่เป็นส่ำ

"อะ เอ่อ คือ"

"ไปห้องพยาบาลก่อนนะ ดูท่าจะไม่ไหว"

เขาพยุงฉันลงไปที่ห้องดังกล่าว

งือ เจ็บเท้าจุง ถ้าเท้าฉันหายดีเมื่อไหร่ละก็

เสร็จแน่ พวกขี้อิจฉา

ตอนนี้ฉันก็นั่งอยู่ในห้องพยาบาลที่เตียงน่ะนะ

โดยมีชายคนนั้นนั่งประคบน้ำแข็งให้ฉันอยู่ โอ๊ยเย็นน ๛

"ขอบคุณนะคะที่ช่วย"

"ไม่เป็นไรครับมันเป็นหน้าที่"

"น้องชื่ออะไรหรอครับ"

"ชื่อไวโอลิน ม.5ห้องA>_<"

"พี่คริตตินม.6ห้องB^^"

"เด็กใหม่หรอ"

"ค่ะ~"

...

...

...

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องเรียนของตัวเองแล้วหล่ะ

หลังจากที่ไปห้องพยาบาลแล้วพี่คริตตินเขาช่วยดูแลฉันอย่างดี

ซื้อข้าวมากินด้วยกันคุยกันจนรู้จักกันมากพอสมควร

กริ๊ดด เขินนนน~

โดยมีอินเนอร์ที่นั่งข้างๆฉันนั่งมองตลอดหลังจากที่พี่เขาพามาส่งที่ห้อง