จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง

9.0

เขียนโดย banlin

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.08 น.

  36 ตอน
  10 วิจารณ์
  36.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2558 12.53 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) หนี!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฟุ่บ!!

เฮ้อออ~

ทำไมต้องมาเจออะไรแย่ๆด้วยนะ=_=

ตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอใถรแถมยังเก็บของไปหมดแล้ว

แต่ที่แย่กว่าคือมีขโมยขึ้นบ้านด้วย แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ

มันขึ้นห้องฉันแปลกมากกที่ไม่ทำอะไรเพราะฉันแกล้งหลับ

ข้าวของก็ไม่เอาไป แต่ยิ่งกว่าคือ 16ปีมาแล้วที่ฉันอยู่คนเดียวในห้อง

เพราะถูกกักบริเวณโดยประตูล็อกรหัสจากทางด้านนอกและไม่มีใครเห็นประตู

ทางเข้า

แล้วมันเข้ามาได้ยังไง=_=

ตอนนี้ฉันเลยใส่หน้ากากจะได้ไม่มีใครจำได้ไว้ก่อนไง

ตั้งแต่เด็กจนโตฉันเคยออกไปโลกภายนอกเพียงครั้งเดียว

โดยมี "ออร์แกน"พี่สาวฝาแฝดเป็นผู้ดูแล

อย่าว่าว่าฉันไม่ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เลยนะ

แค่ทำใจดีไว้เป็นกำลังใจต่างหาก

เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปฉันจะต้องรอบตอบมากว่า

นี้ เพราะตอนนี้บ้านไม่เป็นที่ปลอดภัยอีกต่อไป

ฉันมีลางสังหรณ์ว่าถ้าก้าวเท้าออกจากห้องนี้แม้แต่ก้าวเดียวจะ

เกิดเรื่อง!!!

...

...

...

ติ๊ดดดดด~

ฉันหันไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง"วีต้า"

"ว่าไง"

"เธอจะย้ายไปเมื่อไหร่"

"เดี๋ยวนี้เลย"

"ห๊ะ เดี๋ยวนี้"

"อือ กำลังเก็บของไปสนามบิน"

"อือ จะไปฉันไปสั่งไหม"

"เอาสิ มารับที่บ้านฉันเดี๋ยวนี้เลย"

"จ้าาาาา"

ติ๊ด~

เอ~ต้องเตรียมอะไรไปบ้างน้าา

"ต้องเตรียมอะไรบ้างเนี่ย"

ฟึ่บ

"เตรียมใจไว้ก็พอ"

เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมมืดภายในห้อง

ตึกตัก ตึกตัก

"ใครน่ะ!!!"

"ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"

"ไง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

ว่าแล้วชายคนดังกล่าวก็ออกมายืนประจันหน้าเธอ

!!!!นั้นไงเอาแล้วไงซวยแล้วยังไม่ทันได้ออกจากห้องก็เกิดเรื่องแล้ว

"นี่ น๊ะนายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"

หญิงสาวว่าพลางถอยหนีแต่กลับถูกร่างสูงดึงแขนอย่างแรง

ทำให้ร่างน้อยๆของเธออยู่ในอาณัติของเขาในทันที!!!

"นี่นาย ปล่อยนะ ปล่อยยยย"

"ปล่อยให้โง่เหรอครับ"

กรี๊ดดดดดด ทำไงดียิ่งดิ้นเขายิ่งกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆจนไม่มีทางหนี

ฉะ ฉันเริ่มกลัวเเล้วนะ

"กริ๊ดดด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"

"อุ๊บ! อ่อยอั่นอะ อ่อย"อึก ไอ้บ้านี่ไม่ปล่อยแถมยังเอามือมาอุดปาก

ฉันไว้อีก"อือ อือ "

ทำไงดี อือออ!!

หงับ~

"โอ๊ย"ไอ้บ้านั่นรีบเด้งตัวออกห่างฉันทันที

ที่มือโดนงับ"แสบนักเรอะ"

เอาแล้วไงซวยอีกแล้ววววว!!

ใช่!! นาฬิกาอยู่ไหน นาฬิกา

ฉันรีบวิ่งไปเปิดล็อกเกอร์ทีมีนาฬิกาอยู่ก่อนที่ไอ้บ้านั่นจะพุ่งเข้าหาฉัน

ฟึ่บ

"กริ๊ดดดด ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ปล่อย"

"อยู่ดีๆอยากหาเรื่องเจ็บตัวงั้นเรอะ ได้"

"ใครกันแน่ ที่หาเรื่องเจ็บตัว"

ว่าแล้วนาฬิกาก็เปลี่ยนเป็นมีดพกขนาดจิ๋ว

"ถอยไป ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!!"

พร้อมขว้างเข็มที่อยู่ภายในล็อกเกอร์ที่ถูกป้ายด้วยยาชา

"โอ๊ย ช่วยด้วยโอ๊ยยยย"

"ซวยแล้ว"ซวยอีกแล้วเดี๋ยวพวกข้างล่างก็จะตามมา

เอาไงดีเสร็จไปหนึ่ง แต่ถ้าออกทางประตูคงไม่ได้อีก

หน้าต่าง!!

แต่จะบ้าเรอะ นี่ฉันอยู่ชั้นห้านี่เฟ้ย

ยังไงก็ไม่มีทางเลือกแล้ว ทักษะจากการกระโดดสูงของฉันคง

จะพอได้อยู่แต่ นี่ชั้นห้า!!!!

เป็นไงเป็นกัน ตายคือตายแต่คง พิการ

ว่าแล้วฉันก็สะพายเป้ไว้บนหลัง จากนั้นก็

"เฮ้ย จะฆ่าตัวตายเรอะ!!"

จะบ้าเรอะฉันจะคิดสั้นเหมือนแกได้ไงไอ้บ้า

แต่ที่คิดนี่ก็สั้นอยู่นะ

ถ้างั้นก็ ฟึ่บ

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ตรงระเบียงหน้าต่าง

จากนั้น ฟิ่ว~กรี๊ดดดดพ่อจ๋าาาาาช่วยหนูด้วย!!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา