จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง

ฟุ่บ!!

เฮ้อออ~

ทำไมต้องมาเจออะไรแย่ๆด้วยนะ=_=

ตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอใถรแถมยังเก็บของไปหมดแล้ว

แต่ที่แย่กว่าคือมีขโมยขึ้นบ้านด้วย แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ

มันขึ้นห้องฉันแปลกมากกที่ไม่ทำอะไรเพราะฉันแกล้งหลับ

ข้าวของก็ไม่เอาไป แต่ยิ่งกว่าคือ 16ปีมาแล้วที่ฉันอยู่คนเดียวในห้อง

เพราะถูกกักบริเวณโดยประตูล็อกรหัสจากทางด้านนอกและไม่มีใครเห็นประตู

ทางเข้า

แล้วมันเข้ามาได้ยังไง=_=

ตอนนี้ฉันเลยใส่หน้ากากจะได้ไม่มีใครจำได้ไว้ก่อนไง

ตั้งแต่เด็กจนโตฉันเคยออกไปโลกภายนอกเพียงครั้งเดียว

โดยมี "ออร์แกน"พี่สาวฝาแฝดเป็นผู้ดูแล

อย่าว่าว่าฉันไม่ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เลยนะ

แค่ทำใจดีไว้เป็นกำลังใจต่างหาก

เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปฉันจะต้องรอบตอบมากว่า

นี้ เพราะตอนนี้บ้านไม่เป็นที่ปลอดภัยอีกต่อไป

ฉันมีลางสังหรณ์ว่าถ้าก้าวเท้าออกจากห้องนี้แม้แต่ก้าวเดียวจะ

เกิดเรื่อง!!!

...

...

...

ติ๊ดดดดด~

ฉันหันไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง"วีต้า"

"ว่าไง"

"เธอจะย้ายไปเมื่อไหร่"

"เดี๋ยวนี้เลย"

"ห๊ะ เดี๋ยวนี้"

"อือ กำลังเก็บของไปสนามบิน"

"อือ จะไปฉันไปสั่งไหม"

"เอาสิ มารับที่บ้านฉันเดี๋ยวนี้เลย"

"จ้าาาาา"

ติ๊ด~

เอ~ต้องเตรียมอะไรไปบ้างน้าา

"ต้องเตรียมอะไรบ้างเนี่ย"

ฟึ่บ

"เตรียมใจไว้ก็พอ"

เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมมืดภายในห้อง

ตึกตัก ตึกตัก

"ใครน่ะ!!!"

"ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"

"ไง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

ว่าแล้วชายคนดังกล่าวก็ออกมายืนประจันหน้าเธอ

!!!!นั้นไงเอาแล้วไงซวยแล้วยังไม่ทันได้ออกจากห้องก็เกิดเรื่องแล้ว

"นี่ น๊ะนายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"

หญิงสาวว่าพลางถอยหนีแต่กลับถูกร่างสูงดึงแขนอย่างแรง

ทำให้ร่างน้อยๆของเธออยู่ในอาณัติของเขาในทันที!!!

"นี่นาย ปล่อยนะ ปล่อยยยย"

"ปล่อยให้โง่เหรอครับ"

กรี๊ดดดดดด ทำไงดียิ่งดิ้นเขายิ่งกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆจนไม่มีทางหนี

ฉะ ฉันเริ่มกลัวเเล้วนะ

"กริ๊ดดด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"

"อุ๊บ! อ่อยอั่นอะ อ่อย"อึก ไอ้บ้านี่ไม่ปล่อยแถมยังเอามือมาอุดปาก

ฉันไว้อีก"อือ อือ "

ทำไงดี อือออ!!

หงับ~

"โอ๊ย"ไอ้บ้านั่นรีบเด้งตัวออกห่างฉันทันที

ที่มือโดนงับ"แสบนักเรอะ"

เอาแล้วไงซวยอีกแล้ววววว!!

ใช่!! นาฬิกาอยู่ไหน นาฬิกา

ฉันรีบวิ่งไปเปิดล็อกเกอร์ทีมีนาฬิกาอยู่ก่อนที่ไอ้บ้านั่นจะพุ่งเข้าหาฉัน

ฟึ่บ

"กริ๊ดดดด ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ปล่อย"

"อยู่ดีๆอยากหาเรื่องเจ็บตัวงั้นเรอะ ได้"

"ใครกันแน่ ที่หาเรื่องเจ็บตัว"

ว่าแล้วนาฬิกาก็เปลี่ยนเป็นมีดพกขนาดจิ๋ว

"ถอยไป ถ้าไม่อยากเจ็บตัว!!"

พร้อมขว้างเข็มที่อยู่ภายในล็อกเกอร์ที่ถูกป้ายด้วยยาชา

"โอ๊ย ช่วยด้วยโอ๊ยยยย"

"ซวยแล้ว"ซวยอีกแล้วเดี๋ยวพวกข้างล่างก็จะตามมา

เอาไงดีเสร็จไปหนึ่ง แต่ถ้าออกทางประตูคงไม่ได้อีก

หน้าต่าง!!

แต่จะบ้าเรอะ นี่ฉันอยู่ชั้นห้านี่เฟ้ย

ยังไงก็ไม่มีทางเลือกแล้ว ทักษะจากการกระโดดสูงของฉันคง

จะพอได้อยู่แต่ นี่ชั้นห้า!!!!

เป็นไงเป็นกัน ตายคือตายแต่คง พิการ

ว่าแล้วฉันก็สะพายเป้ไว้บนหลัง จากนั้นก็

"เฮ้ย จะฆ่าตัวตายเรอะ!!"

จะบ้าเรอะฉันจะคิดสั้นเหมือนแกได้ไงไอ้บ้า

แต่ที่คิดนี่ก็สั้นอยู่นะ

ถ้างั้นก็ ฟึ่บ

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ตรงระเบียงหน้าต่าง

จากนั้น ฟิ่ว~กรี๊ดดดดพ่อจ๋าาาาาช่วยหนูด้วย!!!