จำเลยสวาท

"พี่โก้!! ผิงยังซิงนะ!" แค่จะบอกเอาไว้ก่อนเผื่อเขาจะหนักมือกับหล่อนเกินไป ไหนๆก็อยากลองแล้ว ปล่อยให้เขาทำไปก็ไม่เป็นไรหรอก สักวันหนึ่งก็ต้องเป็นของเขาอยู่ดี แต่ก็อดเป็นกังวลไม่ได้ ครั้งแรกของหล่อนเชียวนะ 

"หือ..." ชายหนุ่มชะงักทันที เขาลืมสำรวจเนื้อตัวหล่อน แต่ตามจริงทรวงนิ่มก็ยังเต่งตึงสู้มือ แถมกลีบอวบอูมก็ยังอิ่มน้ำ เขาลืมอย่างเดียวก็แค่ไม่ได้แหวกเช็คดูความโชกโชนของเจ้าหล่อน เห็นเป็นฝ่ายลุกเขาก่อนอย่างไม่มีเขินอายก็คิดว่าเคยแล้ว แต่เขาคงคาดผิดไปหน่อย คราแรกที่คิดว่าเจ้าหล่อนคงจะโชกโชนเขาก็เจ็บแปลบลึกๆ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากนัก พอรู้อย่างนี้ก็อดตึงๆหัวใจไม่ได้ เพียงพิณจะมีเขาเป็นคนแรก 

หญิงสาวเห็นเขาชะงักนิ่งไปก็ใจคอไม่ดี ความรู้สึกและสติเริ่มหวนคืน นึกขึ้นได้ว่านอนโก้งโค้งให้เขามองมือก็ลดมาปิดของสงวนไว้อย่างอายๆ กฤษตฤณคงไม่ชอบผู้หญิงพรมจรรย์ถึงได้ตะลึงนิ่งไปเลย หล่อนรู้สึกเฟลเล็กน้อย

"พี่โก้ไม่ทำแล้วใช่ไหมคะ" เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบหรอก หล่อนแค่จะเอื้อมมือไปหยิบชั้นในเพื่อจะสวมคืน ด้วยความรู้สึกอายเล็กๆที่เขาไม่ชอบใจที่หล่อนยังไม่เคย แต่เพียงแค่ยันมือลุกขึ้นเขาก็กลับกดแผ่นหลังให้หล่อนกลับไปเกาะขอบเตียงไว้เช่นเดิม

"พี่โก้ ทำอะไร" เพียงพิณงงกับเขา กฤษตฤณดึงมืดที่หล่อนปิดกายไว้ออกให้ไปเกาะขอบเตียงคู่กัน ก่อนจะมือเขาจะเข้าลูบไล้กลีบเนื้ออูมแทน

        "ทำต่อไงครับ" เขาคงเห็นท่าทีหน้าแตกของหล่อนสินะ

"พี่โก้อย่าค่ะ ไม่เอา" เขาใช้ฝ่ามือลูบจนหล่อนเปียกแฉะอีกครั้งและแหย่นิ้วกลางเข้ามาเพียงหนึ่งคืบ หญิงสาวก็รีบปฏิเสธห้าม 

"ฮะ..." กฤษตฤณหยุดยิ้มพึงพอใจหล่อนทันที เมื่อหล่อนพยายามขืนเอวหนีมือเขาแต่ก็ไม่ได้พ้นแต่อย่างใด จู่ๆหล่อนก็บอกไม่เอาเนี่ยนะ

"ไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืนค่ะพี่โก้..." หล่อนไม่ได้ประชด แต่หากพูดเรื่องจริง เรื่องของอารมณ์จะไปฝืนกันได้อย่างไร หล่อนก็แน่พอที่จะยอมรับ หารู้ไม่ว่ากำลังเข้าใจผิดไปใหญ่

"อ๊ะ พี่โก้ หยุดนะ..." เขาไม่ฟังแถมยังสอดนิ้วเข้ามาจนสุด กระตุกแรงๆไม่กี่ทีเขาก็เอาน้ำรักที่ติดมือมาลูบไล้บนบั้นท้ายหล่อนก่อนจะโน้มตัวลงมาประกบใช้ฝ่ามือค้ำที่นอนเอาไว้

"ใครบอกว่าพี่ไม่ชอบล่ะ ชอบมากต่างหาก" แล้วก็ตื่นเต้นมากด้วยที่จะได้เป็นคนแรกของหล่อน ทั้งๆที่เขาก็เคยมีแล้วทำไมต้องมาตื่นเต้นเพราะหญิงสาวร่างเล็กนี่อีก ก็เพราะว่าหล่อนเป็นเจ้าของหัวใจของเขาน่ะสิ

"อะไรของพี่โก้กัน" เขาจูบหลังเปลือยก็สอดหน้าเข้ามาวางระหว่างไหล่ของเจ้าหล่อนจนหน้าอยู่ติดกัน

"พี่ดีใจมากที่ได้รับเกียรติให้เป็นคนแรกของผิง" เขาจูบแก้มนวล เอวก็ส่ายเอาความแข็งเข้าถูไถบั้นท้ายของหล่อนจนขนลุกชัน

"มันจะดีหรือพี่โก้ เราทำแบบนี้" ทีแรกหล่อนก็ตั้งใจจะล่อลวงให้เขาเป็นคนนำเสนอบทเรียกครั้งแรกให้ แต่พอมารู้ตัวประกบติดเจรจากันอย่างนี้ก็อดวิตกไม่ได้

"ยังไม่ได้แต่งสักหน่อย"

"เดี๋ยวก็ได้แต่ง" เขาจูบแก้มหล่อนอีกรอบอย่างชอบใจ

"พี่ขอเถอะนะคนดี ให้พี่นะ" เขาคลอเคลียออดอ้อนจนคนคิดจะกลับใจต้องใจอ่อนอีกครั้งเพราะน้ำเสียงที่เพิ่งเคยได้ยินเขาใช้ในการวิงวอนขอจากหล่อน

"อืม... ก็ได้ค่ะ" แล้วหล่อนก็ใจง่ายยอมเขาในที่สุด

“น่ารักมากจ้ะ" เขาจูบแก้มหล่อนครั้งที่สามก็ไม่ได้ลุกห่างจากกายไปไหน เขาเพียงใช้มือข้างเดียวยันกับที่นอน และใช้อีกข้างจับประคองตัวตนอวบของตนเข้าวางพอดีกับช่องรักของสาว กฤษตฤณปล่อยมือมาวางยันตัวเช่นเดิมเมื่อเขาออกแรงดันกายเข้าหาเจ้าหล่อนจนส่วนหัวแหวกเข้าไปได้

"อึก..." กล้ามเนื้อรู้สึกคับตึงจนหญิงสาวต้องกลืนน้ำลาย กฤษตฤณเพิ่งแรงกดกระชับเข้าหาบั้นท้ายหล่อน ความไม่คุ้นชินก็ทำให้หญิงสาวโยกตัวไปข้างหน้าอย่างจะหนีความคับแน่นนั้น แต่กฤษตฤณก็จังหวะดีตามประกบหล่อนเอาไว้ได้ทันจนแรงหนีที่ไม่พอดีกับแรงตามทำให้กายสอดประสานเข้าหากันถึงครึ่ง แหวกฉีกผิวเนื้อของหญิงสาวตามลำโคนขนาดอ้วนอวบจนเพลงพิณร้องโฮยออกมา

"อ๊าย!!! พี่โก้ เจ็บ!" เขาใจดีนิ่งค้างเอาไว้อย่างนั้นก่อนจะยกมือมากอบกุมทรวงนุ่มที่ห้อยลงตามแรงโน้มถ่วง

"ฮือ พี่โก้ ผิงเจ็บ เอาออกๆ" หญิงสาวครางครวญเพราะรู้สึกเจ็บตึงรอบๆบริเวณที่กลืนกินเขา

"พี่ก็เจ็บผิง ทนหน่อยนะครับ เดี๋ยวก็ดีขึ้น กัดมือพี่ไหม" จะให้เขาเอาออกเรอะ ฝันไปเถอะ มีโอกาสได้ครองนางขนาดนี้มีหรือพี่จะปล่อยน้องไป กฤษตฤณทำใจดีปลุกเร้าหล่อนที่เม็ดยอดไม่พอก็ยังช่วยสอดมืดมานวดโหนกสาวให้ได้ผ่านคลาย ริมฝีปากขบเม้มลำคอจนเป็นริ้ว

"อืม พี่โก้ ... อย่าดัน!" เขาอาศัยทีหล่อนเผลอก็ค่อยๆสอดเข้ามา แต่หญิงสาวขยับหนี

"ถ้าผิงหนี จะเจ็บนานแล้วคราวหลังผิงจะกลัวมันนะที่รัก" กฤษตฤณปลอบหล่อนทั้งรีบตะครุบเอวหล่อนไว้แน่นกลัวหล่อนกระชากออก เพลงพิณส่ายหน้าหนีส่ายคอหนีปากเขา

"ผิงกลัวตั้งแต่ตอนนี้แหละ ฉีกหมดแล้วพี่โก้อ่า ฮือ ปล่อยผิง" หญิงสาวร้องขัดใจเมื่อเขากอดรัดเอวเอาไว้แบบนี้จะหนีอย่างไร ท่อนแข็งๆก็ยังเสียบคาอยู่ เขาไม่ยอมเอาออกให้ หญิงสาวก็หงุดหงิดที่เขาไม่ยอมตามใจแต่กลับทำอะไรไม่ได้นอกจากครวญเสียงน้ำตา

 "ผิง ...ผิงฟังพี่" หล่อนหยุดคร่ำครวญรอฟังเขา

"พี่จะให้ผิงเจ็บน้อยที่สุด ไม่รังแก ไม่ข่มเหง แต่เราจะสุขไปด้วยกัน พี่สัญญากับเถ้าแก่แล้วว่าจะดูแลผิงให้ดีที่สุด ดังนั้นพี่จะไม่ทำให้เราเสียใจ เชื่อใจพี่นะ เราจะจับมือกันไป โอเคหรือเปล่า" เขาร่ายยาวจนหญิงสาวนึกอยากจะจับมือและปล่อยให้เขานำทางพาก้าวผ่านความกลัวที่เกาะกินลึกในจิตใจ 

"ก...ก็ได้ค่ะ กรี๊ด!!! ไอ้พี่โก้!!" เสียงของหญิงสาวยังไม่ทันจบประโยค กฤษตฤณก็อาศัยจังหวะดันพรวดเข้ามาจนสุด ทั้งเอวสอบและสะโพกผายพากันโยกเข้าหาขอบเตียงพร้อมเพรียงกันจนแทบจะชิดขอบ เพลงพิณร้องลั่นแต่ตัวนิ่งค้างไม่ยอมขยับดีดดิ้นออกเพราะกลัว

"พี่ตกใจ เมื่อกี้ยุงกัด ขอโทษครับ" เขาจูบลาดไหล่อย่างแสดงความเสียใจ หากแต่หล่อนกับตามเขาทัน เขาอาศัยจังหวะที่หล่อนเผลอเพื่อดันทะลุเนื้อเยื่อของหล่อนเข้ามาต่างหาก กฤษตฤณเจ้าเล่ห์หน้าตาย มันน่านัก!

"ไอ้พี่โก้! หลอกกันทำไม!! ฮือ! ไม่เอาแล้ว" หญิงสาวหยิกเนื้อช่วงไหล่เขาอย่างแรงเพื่อให้เขาปล่อยหล่อน แต่แค่แสดงออกว่าเจ็บเขาก็ยังไม่ทำเลย

"โอ๋ๆ ขอโทษครับ คนเก่ง ...เริ่มใหม่กันนะ" ชายหนุ่มรู้ว่าหล่อนโกรธที่โดนหลอกให้เจ็บ แต่เขาก็ช้าไม่ได้

"ไม่แล้ว!! หยุดขยับนะ ไอ้พี่โก้!" หญิงสาวฉุนเฉียวเขาจัด กฤษตฤณทำท่าจะถอยเอวออก หล่อนก็ต่อว่าเขาสารพัด ใครจะมาเข้าใจความเจ็บนอกจากผู้หญิงที่โดนเปิดซิงด้วยท่อนเนื้อใหญ่ๆเหมือนกัน

"ถ้าไม่ให้พี่ขยับแล้วจะทำยังไง อยู่ท่านี้ไปตลอดเหรอ ไม่ใช่หมานะผิง" เขาอธิบายเสียหล่อนเห็นภาพ

"ปากหมา!!" หล่อนโวยวายหนักเข้าไปทันที จนกฤษตฤณต้องเริ่มทำอารมณ์เย็นเพื่อกล่อมเด็กใจร้อน แม้เขาจะไม่ชอบที่เจ้าหล่อนหยาบคาย แต่เขาหาเรื่องเองนี่หว่า

"ขอโทษครับ ...ถ้าผิงไม่ให้พี่ขยับ จะเจ็บยาวเลยนะผิง ยอมทนหน่อย เดี๋ยวพอเสียวก็ลืมแล้ว ไม่ได้เหรอคนเก่ง" เขาจูบแก้มหล่อนอย่างต้องการไกล่เกลี่ยความด้วยการออดอ้อน

"ถ้าคราวนี้โกหกอีก โกรธยันวันถอนหมั้น!!" หญิงสาวประกาศกร้าว และก็ยอมรับตามตรงว่าถึงแม้หล่อนจะพูดด้วยอารมณ์แต่มันกระแทกใจเขาไม่น้อย กฤษตฤณพยายามบำเรอหล่อนด้วยร้อยแปดลีลาและวิชาที่เคยผ่านมาทั้งหมด พยายามให้เจ้าหล่อนมีความสุขร่วมไปกับเขา ทั้งออดอ้อน พะเน้าพะนอ จนในที่สุดเขาก็ได้ขยับโยกย้ายส่ายเอวใส่ร่างหล่อนโดยไร้คำต่อว่า เหลือแต่คำวิงวอนขอให้เขาเข้าหาอย่างรุนแรง และรวดเร็ว จนหมดไปหลายต่อหลายท่าถึงจะพอใจ

"พี่โก้ต้องเป็นเป็นคนคุมนะคะ เพราะผิงไม่ชอบกินยา" เป็นครั้งที่สาม สี่ หรือห้าก็ไม่ทราบที่หญิงสาวเดินทางมาที่นี่ และครั้งนี้เป็นครั้งที่มีสติในการเจรจากับเขาที่สุด ก็ก่อนหน้านี้เอะอะก็ใส่กันอย่างเดียวจนไม่มีสติจะคุย พอได้โอกาสก็ต้องมีการตกลง 

"โอเคครับผม" เขาก้มลงจูบแก้มหล่อนในอ้อมแขน 

"และรับผิดชอบอาบน้ำให้ผิงด้วยหลังเสร็จ เพราะผิงเมื่อย เหนื่อย อยากนอน" หล่อนขี้เกียจอาบน้ำดึกๆ และเขาก็ต้องรับผิดชอบเพราะเป็นสาเหตุ

"ได้เสมอ" เขาจูบแก้มหล่อนอีกข้าง จะเบี่ยงหลบทีไรไม่เคยทัน

"ได้แล้ว จะไม่แต่งไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะฟ้องป๊า" หล่อนกลัวเขาได้แล้วชิ่งด้วยหรือนี่ แต่มีหรือเขาจะทำ ก็หลงกันซะขนาดนี้ คราวนี้ชายหนุ่มจูบหล่อนที่หน้าผากก่อนจะหัวเราะตาปิดมองคนที่ตัวเล็กกว่า กอดไว้อย่างนี้ใบหน้าหล่อนอยู่แค่อกเขา

"ดีล!" 

เป็นข้อตกลงระหว่างกันซึ่งมีแต่กฎของหญิงสาว กฤษตฤณไม่เรียกร้องอะไรเพียงแต่ขอให้หล่อนไปหาเขาที่บ้านบ่อยๆ จนหญิงสาวตกลงว่าจะพยายามไปทุกเดือนและนอนกับเขาสองคืน คราแรกชายหนุ่มไม่ยอมขอให้เป็นอาทิตย์ละครั้งสองวันหนึ่งคืน แต่เพลงพิณว่ามันบ่อยไป จนสุดท้ายเขาก็ยอม เป็นอันรู้ว่าการมานอนที่นี่จะมีการทำงานร่วมสัญญาของกันและกันเสมอ อย่างเช่นปัจจุบัน 

เพลงพิณนึกไปถึงจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ทางกายแล้วก็นึกยิ้ม ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาไกลกันถึงทุกวันนี้ แถมกฤษตฤณก็ยังดูจะหลงหล่อนหนักขึ้นทุกวันเสียด้วย แล้วมันก็ช่วยไม่ได้ที่หญิงสาวจะรู้สึกดีกับการที่มีเขาอยู่ข้างๆแบบนี้ในทุกๆวัน

"ต่อไปพี่ไม่ต้องซื้อเจลแล้วนะ" ชายหนุ่มพูดขณะวางหญิงสาวลงก่อนจะเปิดฝักบัวให้น้ำไหลรดรินทั้งสองกายที่ยืนอยู่ใต้สายน้ำ

"ค่ะ ผิงไม่ชอบ" หญิงสาวพยักหน้าเกาะบ่าเขาไว้อย่างรู้งาน ปล่อยให้กฤษตฤณบีบสบู่เหลวใส่มือลูบไล้หล่อน

"ชอบให้สด ทะลึ่งนะเรา" เขาหยอกล้อทั้งยังเลื่อยมือไปถูหลังให้หล่อน

“หยุดเลยพี่โก้" ชายหนุ่มหัวเราะเพราะหล่อนอายเวลาเขาพูด

"วันนี้ต้องอดทนนะรู้ไหม ...ถูอย่างเดียวไม่ต้องไถ ผิงเหนื่อยแล้วค่ะอยากนอน" เป็นอันรู้กันว่าเขาต้องขออีกรอบในห้องน้ำ แต่เมื่อคืนหล่อนก็ไม่ได้นอน

"พี่อดทนได้อยู่แล้ว แต่ผิงอย่าครางสิเวลาพี่ล้างตัวให้" ถ้าเขาล้างตัวให้อย่างเดียวใครจะไปครางกันเล่า แน่จริงอย่าบีบอย่าลูบอย่าแอบสอดนิ้วใส่กันสิ!

"พี่โก้ก็อย่าแกล้งสิ!"

"แกล้งที่ไหนมือมันลื่น"

"อุ๊!! ...พี่โก้!" ว่าไม่ทันขาดคำเขาก็สอดนิ้วเข้ามาจากด้านหลังจนหล่อนสะดุ้งตีไหล่เขาไปหนึ่งที

"โอเค ไม่แกล้งๆ" เขาหัวเราะไหวไหล่ และตั้งใจอาบน้ำให้หล่อนอย่างระมัดระวังตัวเองที่สุด 

อาบเสร็จเขาก็ช้อนตัวหล่อนขึ้นพันผ้าให้เรียบร้อยอุ้มออกไปเป่าผมให้อย่างดีจนหล่อนทำท่าเหมือนจะหลับ พิงหัวเอาไว้กับลอนกล้ามท้องเปลือยของเขา

"ยังไม่เสร็จเลย อย่าเพิ่งหลับสิ" เขาเป่าผมให้หล่อนไม่ถนัด เด็กดื้อก็จ้องจะหลับท่าเดียว คงจะสบายสินะ... มีเมียเด็กกว่านี่ต้องเทคแคร์หนักจริงๆ

"พอแล้ว แห้งแล้ว" หล่อนเถียงทั้งที่ยังรู้สึกอึนๆตามเส้นผม แต่คนมันง่วงจนตาแทบปิด เพลงพิณไม่อยากชันคออีกต่อไป

"เดี๋ยวเป็นหวัด" 

"พี่โก้ก็ดูแลสิ..." เพลงพิณเถียง

"เอาเวลาที่ไหนมาดู พรุ่งนี้บ่ายก็เข้าเวรแล้ว" บางทีก็มีนอกเวลา เขาไม่ได้เป็นพนักงานบริษัทถึงได้มีเวลาตายตัว

"ยุ่งแบบนี้จะเอาเวลาไหนไปแต่งง้าน" หญิงสาวขึ้นเสียงสูง หลอกล่อเขา 

"โอ๊ย ให้เจ้าสาวยอมก่อนเถอะ เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา" เพลงพิณขอเวลาจนกว่าหล่อนจะพร้อมถึงให้ไปแต่งได้ แล้วเขาก็รอแล้วรอเล่าจนไม่อยากจะรอ แต่ก็ทำไม่ได้ ใจมันอยู่กับหล่อนนี่นะ

"อีกนาน คิคิ" เพลงพิณเพียงแต่คิดว่าหากหล่อนแต่งก็ต้องย้ายมาเป็นแม่บ้านให้เขา แล้วบิดามารดาจะอยู่อย่างไร หล่อนยอมรับว่าติดบ้านและกลัวพ่อแม่จะเหงาหากต้องย้ายออกมาอยู่กับแฟนหนุ่ม แต่หล่อนก็ไม่ได้บอกเหตุผลนี้กับใคร อ้างแต่ว่ายังไม่พร้อม

"อีกหนึ่งปี ไม่แต่งจะโดนอุ้ม" เขาให้เวลาหล่อนเท่านั้น แต่หญิงสาวกลับรู้สึกไม่พอที่จะทำใจ เอาไว้ใกล้ๆ ก่อนค่อยคุยกับเขาอีกที

"เป็นผู้กองให้ได้ก่อน แล้วจะแต่ง"  เพราะรู้ว่าเขาเพิ่งได้รับร้อยตำรวจโทคงอีกสองปีถึงได้เลื่อนอีก น้ำเสียงใสจึงก้องกังวานแกล้งเขา

"ได้แล้วก็อย่าเบี่ยงอีกแล้วกัน" เขายิ้มมองตาหญิงสาวในกระจก แล้วก็ปิดไดร์เป่าผมก่อนจะดึงผ้าที่คอออกให้หล่อน

คู่รักพากันจับจูงมือขึ้นเตียงนอนคนละฝั่งได้พักเดียวเขาก็ตามมานอนตะแคงทิ้งตัวครึ่งหนึ่งไว้กับหล่อนจนเพลงพิณต้องร้องประท้วง แต่เขาก็ไม่ขยับ เหนื่อยเต็มทีหล่อนก็หมดแรงจะสู้รบกับเขาปล่อยให้เขากอดเขาไปในอกแบบนั้น มีตัวอุ่นๆ แน่นๆ มานอนกกเอาไว้แบบนี้ก็ฟินดีไม่น้อย ว่าพรางเขินตัวเอง ไม่นานภาพก็ตัดเป็นสีดำ