xoxo gril 1 ไม่มีใครห้ามผมให้รักคุณ
เขียนโดย 
stitch
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.59 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) แค่อยู่กับเธอก็มีความสุขแล้ว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความต้นหนาว
เมื่อวานเหนื่อยเป็นบ้าเลยกลับบ้านก็ดึก ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาหันไปมองตุ๊กตาสีชมพู่ตัวใหญ่ที่ว่างเอาบนหัวเตียง พอมองไปกับเจอตัวอักษรที่มือของหมีมันโดนปักเอาไว้ว่า LAO ปักไว้อย่างสวยงาม
“ไอตาบ้าเอ๋ย ลงไปหาอะไรกินดีกว่านี้ก็ 10 โมงละ
”ฉันก็เดินลงมาถึงกับหยุด
“นี้พวกนายมาอยู่บ้านของฉันได้ยังไง แล้วรู้ได้ไงว่าบ้านฉันอยู่ที่นี้
”
“อ้าว....ตื่นแล้วหรอต้นหนาว กะจะขึ้นไปปลุกเลย”เทาเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาทักฉันก่อน
“ไม่ต้องตื่นเองได้”แล้วเราสองคนก็ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา
“หรอ แล้วทำไมตื่นช้าละ
”
“มาบ้านคนอื่นแล้วยังจะมาว่าลูกเจ้าของบ้านอีก นายนี้มันใช่ไม่ได้จิงๆเลย”ฉันทำหน้าไม่พอใจ “อ้าว.....หยุดทะเลากันได้แล้วจะลูก
”
“ไม่ต้องเลยแม่ แม่นั้นละ ให้คนแปลกหน้าเข้ามาบ้านเราได้ไง”
“นี้ต้นหนาว พวกเราแปลกหน้าตรงไหน เจอกันออกจะบ่อยนะ”
“บ่อยตรงไหน สำหรับฉันนายมันห็แค่คนแปลกหน้า ไปหาแฟนคลับนายไป แฟนคลับที่พร้อมจะพีชีพเพื่อนายไป”
“ไม่”
“เอาหน้า มาทานข้าวกันเหอะนร้า พวกเขามาช่วยแม่ทำอาหารด้วยนะ แม่แค่บอกพวกเขา ก็ดีนะ แกนะเป็นคนที่ไม่ชอบทำงานบ้าน ทำอาหาร เก็บกวาดยิ่งไม่ทำ ทำตัวเหมือนผู้หญิงให้แม่ดีใจหน่อยก็ไม่ได้ แต่ถ้าแกได้เขามาเป็นแฟนก็ดีนะเขาจะได้ดูแลแกไง”
“โห้แม่ ไม่เอาหรอก เดียวมีข่าว อายเขาตายเลย แล้วแม่ก็รู้ว่าหนาวไม่ชอบมีแฟนเป็นนักร้อง นักแสดง อะไรแบบนี้ ต้นหนาวเกลียดมาก”ฉันดูแบบตรง เอาซะพวกเขาเงียบแล้วไปเลย ฉันพูดทำร้ายจริงใจเขาหรอเนี้ย
“นี้ยัยหนาว เปลี่ยนคำพูดเดียวนี้”แม่ฉันดุฉัน
“ไม่”แล้วฉันก็วิ่งไปข้างบนห้องของฉันแล้วก็อาบน้ำ แต่ฉันแอบได้ยิ่นที่แม่คุยกับพวกเขา
“แม่ขอโทษแทนยัยหนาวด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรครับ พวกผมก็มีส่วนผิดเหมือนกัน”
“ยัยหนาวเป็นเด็กตรงๆคิดอะไรพูดไปแบบนั้น แล้วที่ยัยหนาวเกลียดนักร้อง นักแสดง ดาราก็เป็นเพราะพ่อของเธอเป็นนักร้อง ตอนนั้นยัยหนาวอายุได้แค่4ขวบพ่อของยัยหนาวก็ทิ้งแม่และต้นหนาวไปอยู่ต่างประเทศกับลูกสาวธุรกิจชื่อดัง แล้วก็ไม่คิดจะกับมาเยี่ยมต้นหนาวเลย ยัยหนาวเลยเกลียดอาชีพพวกนั้นมาก แม่ขอโทษด้วยนะ”แม่ของฉันบอกความจริงกับพวกเขาได้ยังไง ฉันมาแอบมองพวกเขาคุยกับแม่ แล้วน้ำตาของฉันมันก็ไหลออกมาดูเหมือนเทาจะนิ่งไปเลย
“อ่อครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่มาทำให้ความหลังแบบนั้นมาทำให้คุณแม่กับน้องหนาวลำบากใจ
”ซิ่วหมินขอโทษคุณแม่ของฉัน
“เจอเรื่องใหญ่แล้วไงคุณสามีที่รัก”ชานตบบ่าเบาๆให้กำลังใจเทา ฉันตัดสินใจเดินลงไปทำให้แม่ตกใจมาก เพราะหน้าของฉันยังมีคาบน้ำตาอยู่เลย ฉันมองหน้าแม่ แล้วหันไปมองหน้าเทา แล้ววิ่งออกจากบ้านไป แต่ความรู้สึกของฉันเหมือนมีคนวิ่งมา ฉันพยายามวิ่งให้เร็วกว่าเดิม ตอนนี้ฉันวิ่งมาอยู่ในวัดใกล้บ้านฉัน ฉันยืนอยู่ข้างคลองที่มีฝูงปลา แล้วฉันก็เดินไปซื้ออาหารปลาที่มีคนต่อแถวซื้อเยอะแยะ ฉันเห็นเทากำลังมองหาฉัน แล้วเขาก็หันหน้าออกไปมองฝั่งตรงข้ามคลอง พอฉันซื้อขนมปังที่จะให้ปลามาฉันก็มายืนอยู่ข้างหลังของเทา
“อะ”ฉันเอาขนมปังไปโดนหลังเขา ทำให้เขาหันหน้ามา
“อะไรอ่ะ”
“หมอนมั้ง”
“โห้ แล้วทำไมเธอถึงวิ่งมาอยู่ตรงนี้ละ”
“ฉันชอบไง พอฉันมีเรื่องอะไรที่ทำให้เครียด ร้องไห้ ท้อหรือมีเรื่องที่ฉันแก้ไม่ได้คิดไม่ออก ฉันจะมาให้อาหารปลา มันทำให้ฉันสบายใจ”
“ทำไมละ”
“ก็ทำให้ฉันคิดว่าปลาที่ชอบว่ายทวนน้ำ มันต้องมีความอดทนสูงมากๆเลย แต่มันก็มีควาสุขใช่ไหมละ นายก็ดูสิ”ฉันมองลงไปในน้ำมีฝูงปลามากมายว่ายทวนน้ำอยู๋แล้วยิ้มออกมา
“อื้ม มันก็จิงอย่างที่เธอพูดนะ แล้วเรื่องพ่อเธอละ”
“ฉันไม่มีพ่อ แล้วฉันก็ไม่แคร์แล้วด้วย ฉันแค่มีแม่สองคนฉันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว”
“เธอเป็นเด็กที่เข้มแข็งมากเลย แต่ขี้เกรียดไปหน่อย”
“นี้นาย นายจะให้กำลังใจฉันหรือจะด่ากันห่ะ”แล้วฉันก็โยนขนมปังไปให้ปลากินแล้วมองฝูงปลา เทากับมองหน้าฉันเฉย
“ให้กำลังใจสิ”แล้วเทาก็มองหน้าฉันไม่หยุดเลย
“มองหน้าฉันทำไม หน้าฉันเหมือนแฟนนายหรือไง”
“โห้ กล้าคิดนะ แฟนฉันต้องสวย ไม่ขี้เกลียด ทำอาหารเก่ง”
“ก็ถือว่าฉันโชคดีแล้วที่ฉันขี้เกลียดแล้วก็ทำอาหารไม่เป็น”
“มันก็จริง”
“ให้อาหารปลาได้แล้ว จะถือเอาไว้กินเองหรอ”
“จะกินไหมละ”แล้วเขาก็เอาขนมปงมาโดนปากฉัน
“อุ๊ย! นี้นาย แกล้งฉันหรอ”แล้วเราสองคนก็วิ่งไล่กันไปกันมา
เวลาผ่านไป
ฉันกับเขาก็นั่งองฝูงปลาว่ายทวนน้ำแล้วก็คุยกันเรื่องการทำงานของเขา และเพลงของเขา เขาก็ร้องเพลงให้ฉันฟังบ้าง แกล้งฉันบ้าง
‘เห้ย!ไม่ได้นะต้นหนาว ตอนนี้กำแพงเย็ยชาของเธอกำลังจะพังลงมาแล้ว’
ฉันคิดกับตัวเอง แล้วหัวเราะเพราะเขาเล่าเรื่องตลกให้ฟัง ฉันนีฉันมีความสุขมา แต่มันเย็นแล้ว เราสองคนก็เดินกลับบ้านฉันฉัน ระหว่างทางกลับบ้าน ฉันกับเขาก็คุยกันไปแกลังกันไป
“ทำไมเธอเตี้ยจัง”
“อะไรนะ นี้นายว่าฉันเตี้ยหรอ”
“อ้วนด้วย อุ๊ย!”
“อะไร”
“พุงออกนะ”เขาหัวเราะแล้วฉันก็ไล่ตีเขาไปตามทางแล้วอยู่ๆฉันก็สะดุดก้อนหินทำให้ฉันกำลังหน้าทิ้ม ฉันหลับตาสนิทมากเพราะความกลัวแต่ทำไมพื้นมันนิ่มจัง
“จะหลับตาอีกนานไหม เด็กน้อย”พอฉันลืมตาขึ้นถึงกับตาค้างเพราะตอนนี้จมูกของฉันชนกับจมูดของเขา จมูกของเขานิ่มมากเลย ทำให้หน้าฉันแดง
“อ่า....อื้ม”ฉันก็รีบลุคขึ้นมา
“โห้ คนอุสาช่วยนะเนี้ย ขอบคุณสักคำก็ไม่ได้”
“ใครให้นายช่วยไม่ทราบละ”
“เออ....ต่อไปจะไม่ช่วยแล้ว”แล้วเราสองคนก็เดินมาจนถึงบ้านฉัน
“เห้ย! ไอเทาแกไปไหนมานะ ฉันกับหมินก็นั่งกินขนมรอตั้งนาน”มาถึงชานก็เดินมาหาเขาที่หน้าบ้านพร้อมกับหมิน
“โห้!คิดว่าจะเป็นห่วงกัน นั่งกินขนมรอ”
“ก็ขนมฝีมือคุณแม่ของต้นหนาวอร่อยมากเลย แล้วนี้คุณแม่จัดเอาไว้ให้แกแล้วก็พวกนั้นที่รออยู่คอนโดด้วยนร้า”
“จิงอ่ะ”
“อื้ม งันไปรอในรถนะ ไปก่อนนะต้นหนาว บาย”
“บาย”ฉันบอกกับชาน แล้วชานก็เดินขึ้นรถไป
“งันพี่ไปก่อนนะ ต้นหนาว”
“คะพี่หมิน”ฉันโบกมือให้กับหมิน แล้วเขาก็ขึ้นรถไป
“ต้นหนาว”
“ห่ะ”
“พรุ่งนี้ไปห้างกันไหม”
“ก็ไปดิ.......ห่ะ....ไปห้างไปกับฉันเนี้ยนะ”ฉันพูดไปแบบตกใจ
“ใช่ จะไปไหม”
“อื้ม!!!คิดก่อน”
“ได้ ให้เวลา 10 วินาที”
“เออ”แล้วเทาก็เริ่มนับถ่อยหลัง
“10”
“เออ”ฉันทำออะไรไม่ถูก ฉันพยายามคำนวนว่าพรุ่งนี้ฉันอาจจะมีงานหรือไปไหนกับเพื่อน
“9”
“เอออ”
“8”
“เออออ”
“7-6-5-44444444”
“เออออออ แปบดิ นับช้าๆหน่อย”
“333333333333333”
“เออออออออ”
“22222222222222”
“เอออออออออออ”
“11111111111111”ฉันก็เพ้อพูดไปว่า
“ไปก็ได้”
“งันพรุ่งนี้แต่งตัวสวยๆนะ เดียวฉันจะมารับ ไปละ”เทากำลังจะเปิดประตูรถ
“ขอบคุณนะที่ช่วยฉันเอาไว้”แล้วฉันก็วิ่งเข้าบ้านไปแบบเขินๆ ฉันแอบดูเขาผ่านหน้าต่างห้องของฉัน ฉันเห็นเขายิ้ม
“ฝันดีนะยัยตัวดี”เขาตะโกนเหมือนรู้ว่าฉันอยู่บนห้องเลย แต่ชังเหอะ ฉันเดินมาส่องกระจก ถึงกับต้องจับแก้มตัวเอง
“เห้ย!ทำไมหน้าฉันแดงแบบนี้เนี้ย”ฉันนั่งเขินกับตัวเองตั้งนานแล้วฉันก็เดินไปอาบน้ำ พอแต่งตัวแล้ว ทำยังไงก็นอนไม่หลับ ฉันลุคขึ้นมาแล้วหยิบน้องหมีสีชมพู่มากอดเอาไว้ แล้วอยู่ๆภาพที่ฉันกับเขาล้มมันก็ขึ้นมาในสมอง ตาจองตา จมูกชนกัน พอภาพนั้นขึ้นมาในสมองทำให้ฉันหน้าแดงอีกแล้ว “บ้าๆๆๆๆ”ฉันก็เอามือตีไปที่หน้าหมี แล้วก็เปลี่ยนจากตีเป็นกอด
Lao
“นี้! เทา”
“ห่ะ”
“นายคิดอะไรอยู่อ่ะ”
“ต้นหนาว”
“เห้ย! นี้ฉันเองชานยอลเมียเทาไง55555”เห้ยทำไมผมคิดว่าหน้าชานเป็นหน้าต้นหนาวไปได้เนี้ย
“แล้วแกคิดอะไรอยู่นะ แล้วหายไปไหนกันมา”
“อ่อ ไปให้อาหารปลา แล้วก็นั่งเล่น คุยกันนะ”
“นี้!น้องเทา”
“อะไรครับ เฮียหมิน”
“เฮียแน่นำนะอย่ามีแฟนเป็นคนไทยเลย โหดมาก”
“อ้าว ทำไมละ”
“ก็ดูตัวอย่างจากกวางแฟนเฮียสิ เป็นไง”
“โหด แรง ดุ”ชานตอบแทนผม
“แต่ต้นหนาวไม่โหด แรง ดุนะครับเฮีย”
“ก็แล้วแต่เลย เฮียแค่บอกเฉย”
“ขอบคุณครับเฮีย”แล้วพวกเราก็นั่งเงียบดูวิวข้างทาง แต่ใรกรุงเทพเนี้ยไม่เงียบเลยนะ มีแสงไฟต่างๆหลายสีด้วย ผมนั่งมองวิวไปจนอยู่มีภาพนั้นขึ้นมา ตาจองตา จมูกชนจมูก ได้ยิ่นเสียงลมหายใจของกันและกัน แล้วผมก็อมยิ้มออก
“ยิ้มไรครับ”
“โห้!ตกใจหมดไอชานครับ”
“แล้วยิ้มอะไร”
“ป่าว”
“แล้วเมื่อไรจะลงจากรถครับ”
“แกก็ออกไปจากประตูรถก่อนสิ”แล้วผมก็เดินลงมาจากรถ แล้วพวกเราก็หิ้วขนมที่คุณแม่ของต้นหนาวให้มา “หิ้วอะไรมานะ”เฉินทักพวกผมตอนที่พวกผมเดินเข้ามาให้ห้อง
“ก็ขนมไงคุณแม่ของต้นหนาวใจดีให้เอามาฝากพวกที่ไม่ชอบออกไปไหนด้วย”เฮียหมินตอบแทนผมกับชาน
“ต้นหนาวอีกแล้ว”ไคพูดแทรกขึ้นมา
“แล้วนี้ไปบ้านต้นหนาวมาหรอ เป็นไงบ้านน่าอยู่ไหม”เลย์ถามเฮียหมิน
“น่าอยู่นะ เหมาะกับสองแม่ลูกนะ”
“อ้าว แล้วพ่อเขาละ”
“ทิ้งแม่กับต้นหนาวไปอยู่ต่างประเทศไง”ผมแทรกขึ้นอย่างโมโห
“แล้วนี้แกจะโมโหทำไม”
“ป่าวสักหน่อย ไอชาน”แล้วหนุ่มทั้ง12คนก็เดินไปหยิบขนมมากินกันแบบว่าเหมือนขึ้นสวรรค์เลย บอกเป็นเสียงเดียวว่าฝีมือของแม่ต้นหนาวอร่อยมาก ผมเอาจานที่ใส่ขนมไปเก็บ แล้วเดินเข้าห้องไป แบบไม่สนใจเพื่อนเลยครับ ตอนนี้ผมกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงหลังจากอาบน้ำให้สบายตัว แล้วผมก็เผลอหลับไป
วันรุ่งขึ้น
ประมาณ10โมง
~รับสายหน่อยเจ้าหญิงโทรมา~รับสายหน่อยเจ้าหญิงโทรมา~รับสายหน่อยเจ้าหญิงโทรมา~~
ผมได้ยิ่นเสียงรอสายจากมือถือของผม ผมลืมตาสะลืมสะลือขึ้นมานั่งเอาหลังพึ่งกับหัวเตียง แล้วขยี้ตาเบาๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูถึงกับตาโตเลย ผมรีบกดรับสายทันที
“ฮัลโหล ต้นหนาวหรอ”
‘ก็ใช่นะสิ จะใครกันละ’
“โทรมาทำไมหรอ คิดถึงฉันหรอ”
‘คิดถึงบ้า คิดถึงบออะไรของนาย นี้มัน10โมงแล้วนะ’
“อื้ม ทำไมละ”
‘ถ้านายลืมขนาดนี ที่หลังไม่ต้องนัดฉันว่าจะพาไปเที่ยวห้าง แค่นี้นะ’แล้วเธอก็วางสายผมไป แล้วผมก็นั่งคิดว่าผมนัดอะไรกับเธอไว้
“อ้าว เทาแกยังไม่ไปรับหนาวไปเที่ยวอีกหรอ”
“อะไรนะชาน”
“อ้าว แกลืมหรอ”
“แล้วทำไมแกไม่บอกช่านนน”ผมรีบวิ่งไปอาบน้ำทันที แล้วรีบวิ่งไปขึ้นรถ เพื่อไปหาต้นหนาว “เห้ย! ทำไมรถติดจัง คนยิ่งรีบๆอยู่”ผมทำหน้าตาบอกบุญไม่รับ ทำหน้าเซงสุดๆ
เวลาผ่านไป 20 นาที
รถของผมแลนมาจอดหน้าบ้านของต้นหนาว แล้วผมก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านของเธอทันที ผมเรียกชื่อต้นหนาวหลายครั้งแต่ไม่มีคนตอบกับมาเลย
“อ้าว...เทาเองหรอลูก”แม่ของต้นหนาวเดินออกมาพร้อมกับถือตะกร้าผ้าที่สักแล้ว
“ใช่ครับ”
“มีอะไรหรือป่าวลูก ถ้ามาหาต้นหนาว ต้นหนาวไม่อยู่หรอกลูก”
“ไปไหนหรอครับ”
“เห็นบอกว่าจะไปเดินเล่นที่ห้างนะ แต่แม่ไม่รู้ว่าไปห้างไหนนะ”มีเสียงเตือนโทรศัพท์ของคุณแม่ดังขึ้น แล้วคุณแม่ก็เดินไปหยิบโทรศัพท์มาดู แล้วกดรหัสผ่าน
“อ่า..”
“อะไรหรอครับคุณแม่”
“แม่รู้แล้วจะ ว่าต้นหนาวไปห้างไหน”
“รู้ได้ไงหรอครับ”
“ก็ต้นหนาวนะเป็นเด็กที่ชอบอัพ ไอจี มากเลย ชอบอัพพวกสถานที อาหารที่อร่อย”แล้วคุณแม่ก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู
“เอ๋!”มันเป็นรูปห้างที่ผมนัดกับเธอเอาไว้
“มีอะไรหรอลูก”
“ผมขอไอจีต้นหนาวนะครับ”
“จะ”แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์มาพิมไอจีของต้นหนาว
“ขอบคุณนะครับ งันผมไปหาต้นหนาวก่อนนะครับ”
“จะ แม่ฝากดูแลต้นหนาวด้วยนะจะ
”
“คราฟ”ผมรีบออกรถทันที ใช่เวลาไม่นานก็มาถึงห้าง แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เธออัพไอจีเป็นรูปร้านอาหารในห้างแห่งหนึ่งชื่อร้านว่าXXXX ผมรีบเดินหา วิ่งหา เธออัพเป็นรูปอาหารไทยต้มยำกุ้งกับข้าวหอม ผมอยากกินบ้างจัง แต่ผมต้องหาร้านนี้ให้เจอก่อน ผมเลยตัดสินใจไปถามพนักงาน
“ขอโทษนะครับ”
“คร้า”
“คือร้านนี้อยู่ตรงไหนหรอครับ”
“อ่อ ร้านนี้หรอค่ะ มันอยู่ชั้น2นะคะ”
“ขอบคุณนะครับ”แล้วผมก็รีบวิ่งมาที่ร้าน ผมเดินไปถามพนักงานร้านพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ที่มีรูปของต้นหนาวให้เธอดู
“อ่อ เด็กคนนี้หรอค่ะ ออกไปเมื่อสักครู่นะคะ”
“ขอบคุณนะครับ”ผมรีบวิ่งออกมาจากร้าน มองซ้านมองขวาแต่กับไม่เจอใครเลย ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาดูอีกครั้งแล้วพบว่าเธอได้อัพรูปงู
ผมถึงกับเหวอเลย ในห้างเนี้ยนะมีงูด้วย ผมลองเดินไปดูชั้น3แล้วก็พบกับสุมที่เอาพวกสัตว์ออกมาโชว์ ผมยิ่งไม่ค่อยถูกกับงูอยู่ ผมเดินเข้าไปดูโน้นดูนี้ แต่ทำไมอยู่ๆหลังของผมถึงรู้สึกเหมือนมีตัวอะไรมาอยู่หลังผม ผมเอามือไปจับหลังแล้วผมก็ไปจับตัวที่ไม่มีขา ลื้น ผมถึงกับตาโตเลยครับ พอจับมันได้ผมก็เอามาดู แต่ก็ต้องโยนมันทิ้งทันที เพราะมันเป็นงู
“เห้ย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า นายกลัวงูหรอ”
“ต้นหนาว”
“อะไร นายอย่ามาโมโหใส่ฉันนะ นายลืมนัดที่นายนัดฉันไว้ นี้คือการแก้แค้นของคนที่ลืมนัดกับฉัน”
“แต่นี้มันมากไปนะ”
“ไม่ นายนั้นละ นายนัดฉันตั้งแต่9โมง แต่10โมงนายยังไม่ตื่น มันคืออะไร”มีคนดูเราสองคนทะเลาะกันไปกันมา
“ขอโทษ”
“เชอะ”แล้วเธอก็เดินหนีไป ผมเดินตามเธอมาติดๆ แล้วก็เดินมาง้อเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจผมเลย แล้วเธอก็หยุดเดิน
“ฉันหายโกธรนายก็ได้ แต่นายต้องเลี้ยงฉัน เคไหม”
“ได้เลยครับ”แล้วเธอก็เดินเข้าร้านรองเท้าส้นสูงไป ผมเดินตามเข้าไป เห็นเธอหยิบร้องเท้าคู่หนึ่งขึ้นมาดู รองเท้าคู่นี้เป็นที่ดำ สูงประมาณ4นิ้ว มีที่ผูกข้อเท้า ลายเสือดาว
ผมว่ามันเข้ากับเธอนะ แต่อยู่ๆเธอก็วางรองเท้าคู่นั้นลงแล้วเดินออกไปจากร้าน ผมจึงเดินเข้าไปหยิบรองเท้าขึ้นมาดู
“จะซื้อให้แฟนหรอคะ”พูดมาแบบนี้ก็เขินสิครับ ต้นหนาวไม่ใช่แฟนของผมนะ
“เออ...ใช่ครับ”
“รองเท้าคู่นี้เป็นรองเท้าที่นำเข้ามานะคะ มี 50 คู่ในประเทศเลยนะคะ”
“อ่อครับ งันเอาคู่นี้ครับ”
“ได้ค่ะ รู้ไซส์ร้องเท้าของแฟนคุณหรือป่าวคะ”
“เอ่อ...ประมาณ39-40นะครับ”
“งันเอา40แล้วกันนะคะ”
“ครับ”ผมยืนรอรองเท้าที่พนักงานกำลังไปหยิบมาให้ แล้วผมก็ได้ยิ่นพนักงานสาวๆแอบคุยกัน “เห้ย!แกผู้ชายคนนั้นหล่ออ่ะ อิจญาคนที่เป็นแฟนเขานะ”เธอชี้มาที่ผม แต่ผมก็ทำเป็นนิ่งๆเอาไว้
“หล่อจริงๆอะแก แต่หน้าตาเขาคุ้นๆนะ”
“ได้แล้วค่ะ ขอบคุณมานะคะ ขอให้มีความสุขกับแฟนนะคะ”
“ครับ”ผมเดินออกมาหน้าแดงเลยครับ ผมเดินมาหาต้นหนาวที่เลือกดูพวกกุญแจอยู่
“เลือกอะไรหรอ”ผมถามต้นหนาว แล้วก็เอากล่องรองเท้าซ่อมเอาไว้ข้างหลัง ดีนะพนักงานใส่ถุงเป็นที่ขุ่น
“พวงกุญแจไง”แล้วหนาวก็หยิบพวกกุญแจที่เขียนเอาไว้ว่า SweetHeart ผมถึงกับเขินหน้าแดงเลย“ไม่เอาหรอ แล้วหน้าแดงทำไมอ่ะ”
“ป่าวหน้าแดงสักหน่อย”แล้วผมก็หยิบพวกกุญแจจากมือต้นหนาวมา
~~แชะ~~แชะ~~แชะ~~แชะ~~แชะ~
ผมได้ยิ่นเสียงชัดเตอร์กล้อง พอหันไปทางต้นเสียงกับไม่พบอะไรเลย พอไม่เห็นมีอะไรก็เลยไม่สนใจอะไร
“ไปชั้นบนกัน”อยู่ๆเธอก็มาจับมือผม ทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกเลย แล้วเธอก็ดึงมือให้วิ่งไปพร้อมกับเธอ ตอนนี้เราสองคนมายืนอยู่หน้าของเล่นมากมาย เธอปล่อยมือผมแล้ววิ่งไปเล่นของเล่นพวกนั้น “จะยืนตรงนั้นอีกนานไหม มานี้สิ”
“อะ....อื้ม”ผมเดินไปหาเธอที่กำลังจนจองไปที่ตุ๊กตาในตู้เล่น
“เล่นให้หน่อยดิ”
“ทำไมต้องเล่นอ่ะ”
“ก็อยากได้อ่ะ เล่นให้หน่อย”
“อะ...ก็ได้”ผมใช่เวลาในการมองที่จับกับตุ๊กตาให้ตรงกันสักพัก แล้วกดปุ่มให้ตัวจับลงไปจับตุ๊กตามา ผมจดจองไปที่ตุ๊กตา แต่สุดท้ายแล้ว
“เฮ้! ได้แล้ว ฉันรักนายที่สุดเลย”อยู่ๆเธอก็มากระโดดกอดคอผม ส่วนผมทำอะไรไม่ถูกมันไม่เหมือนการแสดงที่ผมเคยแสดงมา ผมรู้สึกได้ว่ามันคือความจริงใจทั้งสิน ผมโอบเอวเธอเอาไว้ แต่เหมือนเธอจะรู้สึกตัวแล้ว เธอเอามือที่โอบคอผมเอาไว้ออก
“อื้ม...ขอโทษนะ”
“อื้ม...ไม่เป็นไรหรอก”เธอไปหยิบตุ๊กตาที่ผมจับมาได้ แล้วเราสองคนก็เดินเล่นไปเลื่อยจนมาเจองานประกวดนักร้อง พวกผมเห็นว่าทำไมไม่มีใครขึ้นไปร้องสักที ผมยืนนิ่งมองบนเวทีอยู่สักพัก
แล้วอยู่ๆต้นหนาวก็ลากผมไปขึ้นเวที แล้วร้องเพลง LOVE ME LIKE YOU DO พอร้องได้ไปครึ่งเพลงผมสังเกตว่าคนที่นั่งนิ่งๆกับยื่นขึ้นโยกไปตามเพลงแล้วออกเสียงร้องเพลงตามผมกับต้นหนาว ผมหันไปมองคนตัวเล็ก แล้วยิ้มออกมา พอเพลงจบ ผมกับต้นหนาวหันหน้ามาชนกัน จมูกชนจมูกคือแบบว่ามันใกล้กันมาก เสียงคนหน้าเวที
“จูบเลย”ดังมาก ทุกคนประสารเสียงกัน ทำให้หน้าผมกับเธอขยับเข้าหากันแล้วผมก็บรรจงจูบไปที่ปากอันเล็กของเธอ มันมีความร้อนแรง แล้วก็กลิ่นหอม เวลาผ่านไป ผมกับเธอก็ถอนจูบออกจากกัน ผมกับต้นหนาวมองหน้ากัน มันเป็นจูบที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันเป็นจูบที่นุ่มนวลแต่ร้อนแรงไปในตัว ทุกคนพร้อมใจกันตบมือ ผมกับต้นหนาวพอเรียกสติกับมาได้ ก็โค้งให้กับคนที่ตบมือให้ แล้วเธอก็ลากผมลงลากเวทีไป ผู้คนยังจับจองมาที่ผมกับต้นหนาว เราสองคนเดินดูของในห้างซื้อโน้นซื้อนี้ ถ่ายรูป ซื้อของกิน
“อะ....”ต้นหนาวเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง
“ขอโทษค่ะ”ต้นหนาวเอ๋ยขอโทษพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น แต่ทำไมหน้าตาเธอคุ้นมากเลย
“ยัยหนาว”
“ยัยรุ้ง”เธอทักทายกันแบบตกใจ เธอคนนั้นหันมามองผมแล้วยิ้มให้
“ยัยหนาวมานี้เลย”แล้วเธอก็ลากหนาวหายไป ส่วนผมก็เดินดูของไปมา จนต้นหนาวเดินกับมา “ไปไหนมาหรอ”ผมถามต้นหนาว
“อ่อ ไม่มีอะไรหรอก”
“จิงนะ”
“จริงสิ”
“แห๋ม! สนิทกันจังนะคะ”
“พอเลยยังรุ่งแกมาห้างแกคงไม่ได้มาคนเดียวใช่ไหม”
“แน่นอน ทายสิมาฉันมากับใคร”
“พี่ชายแกไง”
“โห้! แกรู้ทันตลอดอ่ะ”
“แกยังไม่มีแฟนสักหน่อย นอกจากพี่ชายแล้วฉันก็ไม่เห็นแกมาเดินห้างกับใครเลยนิ”
“ยัยหนาวก็พูดเกี่ยวไปนะ เดียวฉันไปพาพี่ชายฉันมาหาแกดีกว่า”
“ไม่ต้องหรอก เดียวฉันก็กลับบ้านแล้ว มันดึกแล้วด้วย”
“อ่อ เคร งันเจอกันพรุ่งนี้นะ”
“จะ”
“แล้วเจอกันนะคะ คุณเทา”
“อ่อครับ”แล้วผมก็ถูกลากไปที่จอดรถของผม แล้วพอผมกดปล็ดล็อกประตูรถเท่านั้นละ ต้นหนาวก็ขึ้นรถทันที ผมขึ้นรถตามมา แล้วออกรถ
“เป็นอะไรหรอ โกธรอะไรผมหรือป่าว”
“ป่าว”คนตัวเล็กเอาแต่มองออกไปข้างนอกรถ
“ต้นหนาว”ผมเรียกชื่อเธอเสียงเรียบ แต่เธอก็ไม่ตอบอะไรเอาแต่มองไปที่นอกหน้าต่าง ผมขับรถมาเลื่อยๆจนมาจอดที่หน้าบ้านของต้นหนาว เธอหันหน้ามาหาผม แต่แก้มของเธอมีคาบน้ำตา ผมเอามือไปเช็ดที่ขอบตาของเธอ
“ร้องไห้ทำไม”
“ป่าว”ต้นหนาวเอามือมาโอบคอแล้วกดหน้าของผมเข้าไปใกล้เธอ แล้วเธอก็ขยับหน้าเข้ามา แล้วเราก็จูบกัน แต่ครั้งนี้เป็นจูบที่ดูเศร้ามากเลย พอเธอถอดจูบออก
“งันฉันเข้าบ้านก่อนนะ”เธอเปิดประตูแล้วเดินออกไป ผมออกจากภวังแล้วรีบขว้าหยิบกล่องรองเท้าที่ผมแอบซื้อมา ต้นหนาวกำลังเปิดประตูเข้าบ้าน
“ต้นหนาวเดียว”
“มีอะไรหรอ”
“อะ...”
“อะไรหรอ”
“เอาไปเหอะ ฉันอยากซื้อให้”
“อื้ม งันฉันเข้าบ้านละนะ พรุ่งนี้ฉันก็เปิดเรียนแล้วคงไปเที่ยวด้วยไม่ได้แล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอก เข้าบ้านเหอะ ดึกแล้ว ฝันดีนะ”ผมเอามือไปลูบหัวของต้นหนาว ผมมองตามต้นหนาวที่กำลังเดินเข้าบ้านไป
ขอโทดนะ พอดีลืมรหัสผ่านนะครับ ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ ผิดพลาดอะไรยกโทษให้ผมด้วยนะครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
