Tomorrow

          และแล้วเวลาที่ต้องตัดสินใจเลือกชมรมก็มาถึง ฉันเดินออกมาจากโดมเพื่อที่จะมาลงสมัครชมรมต่างๆที่เปิดบูทอยู่ที่ลานกีฬาบริเวณรอบๆโดม มีชมรมให้เลือกมากมายตั้งอยู่ท่ามกลางแดดร้อนๆ ฉันกับแบมตัดสินใจกันแล้วว่าจะลงสมัครเข้าอยู่ชมรมจิตอาสาของทางมหาวิทยาลัยกับชมรมวัฒนธรรมม้ง เพื่อที่จะได้เรียนรู้ภาษาและความเป้นอยู่ของชนเผ่ามงด้วยเอาไว้เป็นความรู้รอบตัว แต่น่าหนักใจตรงที่ทางมหาลัยบังคับให้ลง 3 ชมรมนี่สิ

     "เห้ออออ  เพลินฝัน   แล้วเราจะลงชมรมอะไรอีกดีล่ะ"  แบมทำหน้าเซ็งๆแล้วหันมามองฉันอย่างหนักใจ

      ฉันยืนนิ่งแล้วคิดว่าตัวเองจะลงอะไรดีน๊าาาา  แล้วความคิดบ้าๆก็วิ่งเข้ามาในหัวฉันทันที

     "ชมรมเทควันโดดีมั๊ยแก"  ฉันยืนอมยิ้มแบบมีเล่ห์ใน

      "เทโด"  แบมตกใจ พร้อมตระโกนเสียงดัง

      "ใช่ เทโด" ฉันยืนยันหนักแน่นว่าจะลงชมรมนี้  แต่อีกใจก็ลังเลอยู่แหละ เพราะฉันไม่เคยเล่นเทควันดดมาก่อนเลย ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตอนชมรมนี่มาพูดแนะนำฉันก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง แต่ก็ไม่รู้ความคิดบ้าๆที่จะลงสมัครมาจากไหน

          ฉันกับแบมเดินตามหาชมรมเทควันโดมาไดสักพักก็เจอป้ายชมรม แถวยาวมาก อากาศก็ร้อน แดดแรงๆ ผู้คนมากมายยืนเบียดกันแน่นไปหมด 

          ขณะที่ฉันยืนต่อแถวเพื่อที่จะรอลงชื่อสมัคร ก็หันไปสบตากับนักกีฬาของชมรมยืนถือร่มอยู่บริเวณหัวแถวเพื่อที่จะบังแดดให้กับคนที่มาสมัครเข้าชมรม เป็นผู้ชายสูงประมาณ 170-180 ขาว หน้าตาก็โอเคแหละ 

      ,,อย่างน้อยก็ยังพอจะมีคนน่าตาดีให้เป็นอาหารตาในชมรมนี้,, ฉันพูดกับตัวเองในใจ 

      "คนถือร่มน่ารักว่ะ"  เห้ยยยย  ฉันเผลอพูดดังไปหน่อย

      "เอ๊ะ ยังไงจ้ะ" ยัยแบมทำหน้าทะเล้นแล้วแซวฉันซะงั้น

      "พอๆเลยแก ฉันแค่พูดเฉยๆ" ฉันพูดปัดให้ยัยแบมเลิกแซวแล้วรีบไล่ให้ยัยนี่ขยับตัวเดินต่อแถวต่อไป

            ฉันยืนต่อแถวนานพอสมควร อากาศร้อนๆเหงือไหลเต็มหน้า แถวเริ่มขยับเข้าไปเรื่อยๆ จนมาถึงร่มที่มีนักกีฬายืนถืออยู่ ฉันหันไปมองอีกครั้ง แล้วก็สบตาเขาอีก แต่ฉันก็เฉยๆนะ ยืนก้มหน้าก้มตาต่อ พอเดินเข้าไปไกลๆฉันก็เข้าไปยืนในร่มเพื่อที่จะหลบแดด 

            แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

        "น้องอยู่คณะอะไรหรอ" เ็นเสียงผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน ผู้ชายที่ยืนถือร่มขนาดใหญ่พอประมาณ ร่มสีเหลือง ผู้ชายตัวสูงสมส่วนใส่ชุดเทควันโดสายดำ สีผิวค่อนข้างขาว 

                    นี่เขาพูดกับฉันหรอออออออ ฉันยื่นอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินไปชั่วขณะ แล้วจึงรีบตอบไปแบบงงๆ

      "สาธารณะสุขคะ" ฉันตอบแบบติดๆขัดๆ   ก็คนมันงงหนิไม่คิดว่าพี่เขาจะถามมา ก็เห้นยืนถือร่มอยู่ตั้งนานก็ไม่เห็นจะคุยกับใครสักคน พอฉันพูดจบ ถ้าไม่ถามกลบมันก็ดูแปลกๆไปสินะ ฉันเลยเอ่ยถามกลับตามมารยาท

      "แล้วพี่ล่ะค้ะ" ก็แค่ถามกลับตามมารยาทหนะ ไม่ได้คิดอะไร

      "วิศวะครับ" พี่ตอบมาแบบยิ้มๆ

            ฮ้ะ  วิศวะ    ใช่เลย ใช่เลยเพลินฝัน เนื้อคู่ฉัน  พอบอกว่าวิศวะเท่านั่นแหละ ความคิดวิ้งๆก็เข้ามาในหัวฉันทันที่ บอกก่อนเลยว่าฉันไม่ได้ชอบคนที่คณะหรืออยางใด แต่ก่อนหน้านี่หนึ่งวัน ฉนแค่คิดสนุกอยากลองของ ตามความเชื่อในมหาลัยคือ ถ้าใครอยากได้แนเรียนอยู่คณะวิศวะให้ไปลูบเกียร์ที่หน้าคณะเวลาเที่ยงคืน และฉันก็อ้อนวอนให้ยัยแบมไปเป็นเพื่อนเพื่อที่จะลูบเกียร์ อละแล้วก็มาเจอสถานะการณ์แบบนี้ทำให้ฉันคิดว่านี่แหละ คนนี่แหละ คนบ้าอะไรเจอกันครั้งแรกก็ถามคณะ แทนที่จะถามชื่อ