เกลียดยังไงสุดท้ายก็รักเธอ(yaoi)

       คอนโดซาสึเกะ

     ซาสึเกะคูงงงงกลับมาแล้วหรอจ้ะ

อืม

     นี่นารูโตะแกมากับซาสึเกคุงได้ไง

ฉันไปรับมาจากโรงเรียน

  ซาสึเกะคุงไม่เห็นต้องเสียเวลาไปรับไอ้เด็กนี่เลยนี่คะ

  เรื่ิงของฉัน ฉันจะไปรับไอ้นารูโตะหรือจะไม่ำปรับมันเรื่องของฉันส่วนเธอกลับบ้านไปได้แล้วฉันจะพักผ่อน

แต่....

ฉันบอกว่าฉันจะพักผ่อน<<ซาสึเกะขึ้นเสียง

ก็ได้จ้ะซาสึเกะคุง ส่วนแกก็ตามฉันมานารูโตะ

ไม่ต้องนารูโตะวันนี้มึงต้องนอนกับกุ

หะ!!ทำไมซากุระนอนด้วยไม่ได้แต่กับให้ไอ้เด็กเวรนอนด้วยได้ ซากุระไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม

เธอกลับไป<<ซาสึเกะขึ้นเสียง

แต่....

กลับไป

ก็ได้ค่ะซาสึเกะคุงงั้นซากุระไปนะคะ

ปัง!!<<เสียงปิดประตู

  ทำไมกุต้องนอนกับมึง<<นารูโตะพูด

กุอยากให้มึงนอนด้วยว่ะ<<ซาสึเกะ

เหตุผลเหี้ยๆ<<นารูโตะพูด

มึงอย่าพูดมากมึงรีบไปอาบน้ำกุจะได้อาบต่อ<<ซาสึเกะพูด

ไม่!!<<นารูโตะพูด

มึงจะไปอาบดีดีหรือจะให้กุอาบให้<<ซาสึเกะพูด

อาบก็ได้วะ

ปัง<<เสียงปิดประตูห้องน้ำ

ซ่า ซ่า<<เสียงอาบน้ำ

 หลังจากอาบน้ำเสร็จ

    ไอ้ซาสึเกะ

ไรวะ กุอายุเยอะกว่ามึงนะเว้ยมึงเรียกว่าพี่ซาสึเกะได้ไหมไอ้เด็กเวร

 ไม่กุจะเรียกมึง ว่าไอ้ซาสึเกะ แล้วจะทำไม

   มึงลืมอะไรไปรึเปล่านารูโตะ

เออจริงด้วยกุไม่มีเสื้อผ้าใส่

ถูก ถ้ามึงไม่เรียกกูว่าพี่กูก็ไม่เอาเสื้อผ้าไปให้มึง

ไอ้เหี้ย

มึงนอนหนาวในห้องน้ำไปล่ะกัน

เออก็ได้วะ พี่ซาสึเกะคับหาเสื้อผ้าให้ผมใส่ได้ไหมคับ

พูดอย่างนี้ตั้งแต่เเรกก็จบแล้ว

สัตว์

หะอะไรนะ

เปล่าคับไม่มีอะไรคับพี่ซาสึเกะ

เออ  นี่อ่ะเสื้อผ้า

เห้ย!! เสื้อเหี้ยไรวะตัวใหญ่ชิบหาย

เสื้อกูเอง

เออจริงด้วยกุไม่ได้เอาเสื้ิผ้ามานี่หว่า

ก็ใช่

 แล้วทำไมมีแต่เสื้อวะ

มึงดูตัวมึงกับขนาดเสื้อสิวะ

เออวะ แล้วมึงไม่กางเกงอะไรซ้อนช่วงล่างให้หน่อยหรอวะ

ไม่มี

แล้วมึงจะให้กุออกไปยังไง

ก็ใส่แค่เสื้อ

อ้าว ทำไมมึงพูดหมาหมาอย่างนี้วะ

มึงจะใส่ไม่ใส่ถ้าไม่ใส่ก็นอนแก้ผ้า

ใส่ก็ได้

แกร็ค<<เสียงเปิดประตู

ร่างสูงต่อยหันหน้าไปทางร่างบางแต่ก็ตกใจเพราะตอนนี้หุ่นรางบาง เอวคอดสวย ราวกับผู้หญิง

มึงจะมองกูอีกนานไหมวะ

เออจิงว่ะกุจะมองไอ้เด็กนี่ทำไมวะ<<ซาสึเกะพูดในใจ

งั้นกูไปอาบน้ำก่อน

เออ

    หลังจากซาสึเกะอาบน้ำเสร็จ

มึงทำไรวะ

คุยกับเพื่อน

เพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิง

ชายเว้ย

ไหนกุดูรูปเพื่อนมึงดิ

นี่อ่ะ

ร่างสูงถึงกับตะลึงเพราะว่าเป็นภาพเด็กผมสีดำสนิทใบหน้ายิ้มสีผิวขาวเหมือนกระดาษใบหน้าดูดีแต่ที่ร่างสูงตกใจไม่ใช่เตื่องนี้แต่ตกใจที่ภาพนี้เด็กคนนี้กับร่างบางตรงหน้ากำลังกอดกัน 

   ก็แค่กอดกันทำไมต้องไม่พอใจด้วยวะ<<ซาสึเกะคิดในใจ

จะบอกให้นะ เพื่อนฉันคนนี้มันทั้งหล่อ ทั้งวาดรูปเก่งด้วยนะ แถมยัง....อุ๊บ>×<

อื้อ..อื้อ ร่างสูงค่อยๆสอดลิ้นหนาเข้าหาความหวานในโพรงปากร่างบาง

ร่างบางที่เอาแต่ทุบตีคนร่างสูงจู่ๆก็กลายเป็นเคลิ้มยกมือขึ้นไปกอดคอร่างสูง

มือร่างสูงค่อยๆลูบไล้ไปตามผิวเนียนของร่างบางแล้วค่อยสอดเข้าไปในเสื้อตัวใหญ่แต่ในขณะนั้นปากร่างสูงค่อยๆย้ายที่ไปโลมเลียเม็ดทับทิมสีแดง

   แม่งเอ้ย!!มึงแน่ใจนะว่ามึงเป็นผู้ชายแม่งหวานชิบหายกุรูแล้วว่าจะทำให้มึงเจ็บปวดยังไงถึงจะสาสมที่พ่อแม่มึงทำไว้กับพ่อแม่กุ<<ซาสึเกะคิดในใจ

อา....อ๊า..หยุดมึงหยุดซาสึเกะ

มึงแน่ใจนะว่าจะให้กุหยุดแต่ของมึงแข็งเเล้วนะเว้ย

กุบอให้มึงอยุด...อ๊า

ปากมึงบอกให้หยุดแต่ร่างกายมึงเสือกตอบสนองกุเองนะเว้ย

มึงหยุด อา...อ๊า

ร้างสูงค่อยๆปลดกระดุมเสื้อร่าบางออกจากนั้นก็โลมเลียขบเม้มทิ้งรอยไว้ร่างกายของร่างบางจนเกือยทุกตะรางนิ้ว

ต่อจากนั้นร่างสูงค่อยจับแก่นกายร่างบางรูดขึ้นรูดลงจนร่างบางครางออกมาไม่เป็นศัพท์

อ๊า....อา....อา อา อ๊า...อา อึก....อา

ร่างสูงค่อยก้มไปอมแก่นกายเล็กของร่าบางจนหมด

อา...อ๊า..อา..สะ..ซาสึเกะ กะ...กูไม่ไหวแล้ว....อา..อึก

ร่างสูงก้มลงไปเลียช่องรักของร่างบางตลัดลิ้นไปมาจนร่างบางเสียวซ่าน

อา...อึก...อา

ต่อจากนั้นร่างสูงจึงสอดนิ้วเข้าไปหนึ่งนิ้วจากนั้นตาด้วยนิ้วที่สองที่สามแล้วขยังนิ้วเข้าิอกเพื่อเปิดทาง

อะ..อึก...จะ...เจ็บ...อึก เจ็บ

ครั้งแรกของมึงสินะ

จากนั้นร่างสูงก็ดึงนิ้วออกแล้วปลดกางเกงตนเองจนแก่นกายใหญ่ดีดพึ่งออกมาแล้วดันแก่นกายเข้าไปในช่องรัก

ร่างบางรู้สึกถึงอะไรที่ใหญ่กว่านิ้วจึงมองแถวๆช่องรักจึงพบว่าเป็นแก่นกายของร่างสูง

อึก..กูเจ็บเอาออกไป

ร่างสูงไม่สนใจเสียงของร่างนอกจากการขยับแก่นกายให้เร็วขึ้น

อึกเจ็บ อ๊า..อา อ๊า...อา..อืม..อาอึก..อ๊า

ร่างสูงขยับเข้าออกจนร่างสูงปล่อยน้ำสีขาวขุ่นในตัวร่างบางและร่างบางก็ปล่อยออกมาจนเต็มหน้าท้องตนเอง

จากนั้นร่างสูงก็ล้มลงไปนอนข้างร่าบางก่อนจะเข้าสู่นิทาในที่สุด

..................................................................…………………………………………………………………………………….

Ncเรามีความสามารถแต่งได้แค่นี้แหละช่วยเข้ามาอ่านกันด้วยนะ